Kebab in Amiens

Mensen met de grootste bek hebben het het vaak voor het zeggen. Daar denk ik aan wanneer ik een Macdonald passeer en ik die afbeelding zie van één of meerdere  hamburgers op een zó dik belegd broodje  dat alleen iemand met een hele grote bek die kan verstouwen. 

Wie dat verzonnen heeft...?.

Iemand die de grote bekken te vriend wil houden denk ik. 

Maar schijnbaar valt het superbroodje in de smaak. Niet het goede is veel maar het vele is goed . Het moet allemaal op wat niet op kan! Er worden  ook club-sandwiches gepresenteerd. Dat zijn vier of vijf sneetjes boterham met beleg er tussen OP ELKAAR! Mag het ook gewoon een broodje ei zijn???

Ik krijg mijn mond in mijn kleine hoofd met geen mogelijkheid zo ver geopend dat het broodje er in past.

Vandaag bestelde ik een bordje frites ( het is vakantie) en nam er kebab bij. Dat is nieuw voor mij. Ik had dat niet eerder van mijn leven besteld - het stond ook niet  op mijn wensenlijst dit  ooit te verorberen, maar in een opwelling bestel je wel eens wat waar je soms al 10 seconden later spijt van krijgt . Want zou ik toch geen vegetarisch..?

Kebab!

Het klinkt ook helemaal niet smakelijk, kebab!

Het geluid van een kleffe stamppot uit een gaarkeuken die onverschillig op je bord wordt gekwakt in een penitentiaire inrichting: Kebab!!!

Living on the Edge. Leven op het scherpst van de snede.

Het vleesmengsel werd op een broodje geserveerd.  En inderdaad. 

Je kreeg kaakkramp als je er naar keek. Serieus! Er zat geen bestek bij. Kennelijk is dat niet gebruikelijk en is het te bedoeling om het gerecht met de handen te nuttigen. Voor mensen met een grote bek gelden andere fatsoensnormen. .

Het broodje heb ik laten liggen. Van het vlees heb ik wat gegeten, samen met  mijn vrouw want het was veel te veel voor mijn bescheiden hongergevoel.

Later passeerden we sfeervolle terrasjes waar verfijnde gerechten werden geserveerd. 

Volgende keer daar heen!

Wanneer ik zo een maandje van huis ga dan hoop ik in die tijd nieuwe dingen te kunnen zien en mee te maken. Me verrast te voelen. Verbaast. Geraakt!

Soms hoef je niet eens weg om verbaast te worden, om eerlijk te zijn. Je kunt ook gewoon het nieuws volgen. Nu las ik bijvoorbeeld vandaag het volgende bericht:

'Moordaanslag verijdeld op ex-president in Amerika.'

De aanslag was beraamd op een golfterrein waar de ex president ( overigens,

 - hoe toevallig - ook behept met een zojuist besproken grote bek )vaker met zijn golfclubs in de weer was. Hij kwam er een balletje slaan. Dat doen ze vaak, ex-presidenten.  

De aanslag is echter verijdeld en de vermeende dader gevlucht. Maar ook opgespoord en gepakt.

Wat me verbaast is dit: Waarom wordt het golfterrein daarna uiterst streng  bewaakt?

De ex-president is weg. De aanslagpleger is weg. Wat doet de politie? Achteraf de boel extra bewaken! 

Wat mis ik!?? Waarom is dat dan nu nog?? Verwachten ze nog meer aanslagen daar? Op wie dan? en door wie? Ze hadden het vooráf beter moeten bewaken! Zijn ze dat nu aan het compenseren?

Afin

Het dagelijkse nieuws zou je op vakantie niet bezig hoeven te houden. Je mist er weinig aan wanneer je het niet volgt. 

De dag in mijn leven begon  met koffie en een herintrede in een warm bed . Dat is beter. Er bestaat voor ons nog steeds  seksualiteit en daarvan kunnen genieten

Een tukkie en een ontbijtje later was Amiens aan de beurt.

De Kathedraal hebben we van binnen bekeken,( er ligt naar  overlevering een stukje van de schedel van Johannes de Doper. )  en we zijn de stad verder aan het verkennen geweest. Waarvan later de beschouwingen. Misschien. 

We zien er veel jongeren.  Het heeft dan ook een grote Universiteit. Die van Picardy Jules Verne. Jules Verne heeft hier gewoond en is hier gestorven. Er is veel van hem in deze stad te vinden. De Jules Verne liefhebber kan hier naar hartelust genieten.