Nepal 5: Ritje in de Himalaya

Een vakantie meemaken  waarin meerdere malen de gedachten stevig post vat: 'nu gaat het mis. Nu kantelen we om. We gaan de diepte in' . Zo'n vakantie is het. Want ik heb dan wel een ode gebracht aan de bussen die hier rondrijden, het vraagt wel heel wat van de passagiers om er in te zitten wanneer het gaat om een ritje in de bergen. 

Een ' ritje' in de Himalaya bestaat namelijk niet. Heb ik tenminste nog niet meegemaakt. Het zijn expedities! Ondernemingen. 

Zoals vandaag. De bus van Jomson naar Tatopani. Een afstand van 34 kilometer De bus doet er 5 uren over. Je gaat dus niet sneller dan 7 km per uur. En geloof me, veel sneller kan het niet.

Opgepakt in een te overvolle bus waarin je alleen nog maar bij wijze van spreken je kleine teen kon bewegen schokten en schommelden we de smalle ongelijke  modderpaden op en af op weg naar het doel. 

Twee passagiers trokken het niet. Ze verkozen na enkele hachelijke momenten onmiddelijk uit te stappen en te gaan lopen. Maakte hun niet uit dat ze daar vier uur over zouden doen. In het stof en in de bloedhitte. Ze wilden er uit. Niet langer blootstaan aan de angst naar beneden te donderen en het leven in handen te leggen van de jonge bestuurder.

Wij gingen verder. Opgepakt. Doorheen geschud.

Totdat het vehikel halt hield om onduidelijke redenen en bleek dat de bus niet langer bestuurbaar was. Het stuurwiel kon je blijven ronddraaien maar de wielen reageerden er niet meer op. Nepalezen togen onmiddelijk aan het werk om ter plekke reparaties uit te voeren..

Reparaties die verschillende passagiers, waaronder wij niet besloten af te wachten. We zouden de rest wel lopen - hooguit een uur. Maar dan moest wel ook de bagage, onze rugzakken van het dak af.

Even een gedoe.

Maar goed.

We wilden lopen. Niet afwachten en met een ondeugdelijk voertuig mee.

Bijna waren we met de andere fiere lopers bij Tatopani en wat kwam er triomfantelijk voorbij gereden ? 

Ja hoor!

De bus reed na de reparatie weer trouw piepend en krakend verder. In gedachten zagen we de inzittenden lachen om ons toeristen die zo nodig moesten gaan lopen.

Nepal 4: Ode

Ik wilde wat schrijven over een vervoersmiddel dat ik hier hogelijk bewonder . Waar ik een aantal maal in heb mogen zitten en dat in mijn ogen niet het respect krijgt wat het verdient. 

Ik wil het hebben over de bus. Dat public transport in Nepal. Dat dappere stuk blik op wielen . Dat zich laat manouvreren in de stad, in een gevecht voor elke decimeter ruimte. Schokkerig. Piepend kreunend . Stotend. Hobbelend gaat het maar door met een wilskracht die ons mensen niet gegeven is. Het klaxoneert . Het ronkt. Het stopt,trekt op, stopt, trekt op,stopt, trekt op. Onvermoeibaar volgt het de instructies van zijn berijder. Ook al zit het onder roest, lijdt het onder deuken. Het blikken monster beweegt. Gaat door! Het vervoert soms veel te veel mensen die ook het gangpad en zelfs het dak van het voertuig innemen. De bus rijdt. Torst al het gewicht mee door de stoffige straten en tussen donkere uitlaatwalmen. Dapper klinkt de klaxon weer. 

Als niets het meer doet. De besmeurde en gefolterde bus rijdt door met gescheurde en losgetrokken bekleding, ramen die te los in hun sponningen zitten en rammelen maar ook niet barsten willen. Hij rijdt door. Laat zich bekloppen Over modderige paden. Door kuilen over stenen langs ravijnen. Het ploft kraakt loeit schreeuwt wiebelt schommelt om elke keer weer als die gehavende maar onverslaanbare Goliath verder te trekken. Ode aan deze bus. 

Een wonder dat ie s avonds nog op zijn wielen staat. En niet veranderd is in schroot.

Hij staat er nog. Een monument van doorzettingskracht 

Nepal 3: Puisten

Bergen kunnen zo mooi zijn als je ze kunt zien. De witte reuzen van de Himalaya houden zich echter voor ons verborgen achter de nevelen van de dag. We zitten op uitzichtspunten waar eerder andere toeristen kortademig aan het fotoschieten waren. Die thuis nu met voldoening de platen zitten te bekijken. En wij staren in de mist en zien de contouren van het landschap vervagen.

De reiziger die ik laatst in de bergen tegenkwam wees me er op dat je moet genieten van de dingen die er wèl zijn en niet moet klagen over de dingen die er Niet zijn.' That's the pilgrims way of thinking!' zei hij er min of meer trots achteraan.

Wijsneus

Ik mag niet zeggen : ga in de  hel wonen en geniet van de warmte!

Nee. Dat kwam dan ook niet bij me op. Dat is nu pas.

Ik dacht eerst wel heel heel even: hij heeft gelijk. Mensen met hun eeuwige gezeur altijd!

Maar dat was maar heel even. 

Daarna bedacht ik me dat ik een realist ben. Ik bekijk de situatie en stel vast wat me stoort en wat ik prettig vind. Ik mag daar iets van vinden. Uiteindelijk maak ik wel het beste van de situatie en blijf niet hangen in het negatieve. Ik wuif het negatieve niet weg maar deal er mee. Ook nu. En daar voel ik me goed bij.

Ik hoef ook niet OM te denken. Daar hoor je tegenwoordig van. Van omdenken. Dan verzin je iets dat van het Nadeel je Voordeel maakt. Bijvoorbeeld nu: fijn dat ik de bergen niet zien kan van de Himalaya, want dat maakt me misschien onrustig. Omdat ik er daar dan naar toe wil en allemaal foto's moet maken en dat hoeft nu helemaal niet. Er is geen onrust. Er is rust. Gewoon op mijn balkon wat schrijven...wat lezen...wat drinken. En allemaal heel relaxed. De afwezigheid van de bergen is een zegen.....

Dat is ook wat te gek, toch?

Even wat anders

Ik heb een theorie ontwikkeld! Ik weet waarom mensen bergen willen beklimmen!

Dat is omdat bergen eigenlijk in de weg staan. Zalig de lage landen, zalig de landen met uitgebreide steppen, zalig de onafzienbare vlakten waar aan de einder het gehemelte het land kust.

Hoe heerlijk voelt die oneindige ruimte waarin je mag bewegen en leven. Dartelen en rennen. Hoe vrij voel je je daarin. Hoe onbelemmerd kun je er in ademhalen

En wat jammer als dat gevoel er niet zijn kan vanwege de puisten en wratten op het aardoppervlak. De uitstulpingen van Moeder aarde's broze huid . Uitstulpingen die ons het uitzicht ontnemen, met een elan of dat het allemaal om Hun draait. Dat wij verguld moeten zijn om hun te aanschouwen. 

Bergen zijn niets anders als gestolt pus en omhooggebraakte rotzooi van onze planeet Gaia. Moeder aarde. Ze staan in de weg. 

Het gevoel van ruimte, uitzicht, vrijheid. Dat willen mensen toch. Daarom beklimmen ze die puisten. Ze willen Het Uitzicht. 

Maar goed. Ik wil voor ik weg ga die verrotte puisten met hun witte koppen wel gezien hebben!

Nepal 2: Van gedacht op de tak

Middels beeldtelefoon kunnen we vanuif Verweggistan kontakt houde met wie we willen. Dat maakt op reis zijn makkelijker en toegankelijker voor een bredere doelgroep. Ik denk dat de groep rondtrekkers aanzienlijk zou slinken wanneer de g.s.m thuisgelaten zou moeten worden.
Gisteren zagen en spraken we via het medium twee van onze kinderen. Die lieten ons zien hoe het er thuis 7000 kilometer verderop aan toe ging.
Mensen zijn rare wezens. Maar ook wel vernuftige. Zij hebben deze mogelijkheden toch maar even ontwikkeld. Knappe koppies . Wat kunnen ze (we) toch veel.

Hier in Nepal zie ik ze ook aan de gang. De mensen. Allemaal op hun manier nuttig bezig. Dan wel niet met het vervaardigen en ontwikkelen van nieuwe apparatuur, maar gewoon bezig met het leven en hoe dat al of niet gedwongen vormgegeven moet worden. Niet iedereen heeft even veel keus. Soms draait het bij mensen maar om 1 ding: hoe overleef ik en mijn gezin de dag? We zien de armoede en de bedelaars. Mensen die niet na hoeven te denken 's morgens bij het ontwaken hoe ze de dag vorm moeten gaan geven.
De contrasten tussen mensen en mogelijkheden zijn groot en voelen als oneerlijk en meer dan schrijnend wanneer er beleidsmatig door een regering gekozen wordt voor het wederom testen van een peperdure raket en niet voor een menswaardig bestaan voor mensen die het evengoed verdienen om dat te hebben.

In Nederland springen de mensen op de barricade's wanneer de situatie ze niet zind. Of op de tractor
Nou ja.Iiedereen?
Vakbonden moeten soms met gratis shirts petjes en versnaperingen aankomen om hun achterban in de bus naar het Malieveld te krijgen.
Afin...mensen. Ieder is anders en culturen zijn anders.Wanneer je er over begint gaat het alle kanten uit. Net als dit stukje

Nepal 1:Ochtend in Pokhara

De nacht is zwart. Zo zwart als de vogels wiens gekrijs je even doet geloven dat de stad door hen is overgenomen in de tijd dat je sliep . Een haan kraait. Nog een haan kraait. Ze kraaien aldoor. Niet alleen bij zonsopkomst. Maar al veel vroeger beginnen ze met hun aanstellige gekukel het leven te wekken .
Het is heijig en licht bewolkt in Pokhara. Vanuit mijn hotel zie ik dat. En dan betekent dat de onvoorstelbare schoonheid van de grootste reuzen ter wereld zich deze ochtend niet zal openbaren aan ons.
Pokhara ontwaakt. Zondagochtend. Vrachtwagens trekken op. Stemmen klinken nog wat hol tegen muren. Het geluid van bijeengebonden harde flexibele stengels  die het vuil van de vorige dag in de goot vegen. Gestuurd door waarschijnlijk een vrouw in kleurrijk gewaad.
De dag gaat beginnen. Al meteen worden de Goden getrakteerd op bloemblaadjes en rijsthapjes. Nog een vrachtwagen begint te ronken. Het begint nu echt licht te worden.
Misschien morgen. Misschien laten dan de reuzen zich zien.

Camping de Hoogte Cadzand, voor een eindeloze vakantie

'Op de camping houdt U de bal vast!'
Het staat onderstreept  in de brochure van Camping de Hoogte, onder het kopje,: ' regelement voor alle campinggasten in het kort'

Er is blijkbaar ook een uitgebreide versie te verkrijgen bij camping de Hoogt. Misschien staat daarin HOE je de bal moet vasthouden op de camping. Met twee handen, of stevig onder de oksel. Alles om te voorkomen dat het projectiel onverhoeds toch op de grond zal komen, want voor je het weet.....ja voor je het weet trapt er dan iemand tegen en komt de bal tegen een brandende  skottelbraai die dan omvalt en de camping in lichterlaaie zet. Dat moeten we natuurlijk niet hebben. Los van alle andere ellende die er met ballen op de camping kan gebeuren. Nee, daar is niet veel fantasie voor nodig om dat te verzinnen.
Afin, het zal allemaal wel in het uitgebreide campingregelement staan. Goed dat we er op gewezen worden.
Lolbroeken hadden er met pen een opmerking bij gezet: ' En een opblaasbare bal?'stond er

Verder staat er
'Alleen gezinnen en koppels worden aangenomen'

Op de camping willen ze blijkbaar geen loslopende mensen. Want ja. Waar horen die dan bij en hoe spreek je die dan aan? Het zijn vaak zonderlingen. Zo moet dat gezien worden.  En als je er dan eentje voor de balie krijgt die dan wil overnachten in zo'n eenpersoonstentje, want DIE hebben ze dan bij zich,  dan kunnen ze beter elders terecht, toch? Het zijn vaak ook mensen die niet veel te verteren hebben  Komen met rugzakken, en dan weet je het wel. Maken er een zooitje van. Zeker als er meer zijn. Jongeren. Jeugd! Ze komen  om te zuipen en overlast te veroorzaken.
Dus
Geen jeugd ! Tenzij begeleid!

Wat staat er verder?
Onderstreept: We zijn geen pakjescentrale. 
Nee, Het is een camping. En als je een pakje wil laten bezorgen dan laat je dat maar thuis doen. Als je luchtbed kapot is dan plak je het luchtbed. Plakspullen  zijn in de kampwinkel te koop. Of je koopt desnoods een nieuw luchtbed in het dorp, maar geen fratsen van on-line bestellen en alles laten bezorgen bij onze rustige camping. Dan krijg je hier onhoudbare situaties met busjes van NL Post en zo. Daar zit niemand op te wachten. We wilen het graag rustig houden.

De folder begint mij zo langzamerhand enigzinds onsympathiek te ogen met de regels. Het vermoeden steekt de kop op dat de eigenaar wellicht niet tot de meest flexibelen van deze aardbodem behoort.
Ik lees verder
"U betaalt altijd wat U gereserveerd heeft. De volle periode. Het volledige bedrag. Ook al vertrekt U eerder, komt U later of wordt U weggestuurd "( bijvoorbeeld als je TOCH een pakje hebt laten bezorgen of een bal niet goed hebt vastgehouden)
Je mag niet graven rondom je caravan of tent. (In het verleden heibel geweest waarschijnlijk met moord en doodslag en dan willen ze de slachtoffers begraven natuurlijk, maar NIET op de camping van hr de Winter. Ze houden het graag netjes en verzorgd. Dus niet graven)

Het gaat nog verder met de regels. Alles passeert de revue. Hoe je dient te barbequen, hoe hard en wanneer de radio aan mag, en dat je het gras zelf kort moet houden als je langer dan drie weken op de camping staat. Enz . Het houdt niet op

Dan zijn we door de folder heen ( de zin om te gaan kamperen is er  na het lezen niet beter op geworden) Ik zou  naar de eigenaar toe willen gaan om te vragen of ik kan solliciteren naar een baantje op de uitkijktoren. Ik zou graag de lichtspots willen bedienen om s nachts de bundel over de camping te laten schijnen op zoek naar mogelijke onverlaten.
Maar ik vrees dat de ironie hem zal ontgaan.
En met de kampbeheerder in discussie gaan is bij voorbaat verspilde moeite en tijd, want op het eind van de folder staat te lezen

'De eigenaar heeft altijd het laatste woord'

Het verschil tussen Kamp en Camping wordt steeds kleiner, denk ik

Prettige vakantie

Whitcomb Judson

Whitcomb Judson, wie kent hem niet?

Hij leefde van 1836-1909
Staat er een standbeeld ergens van die man?
Ik meen van niet.
Maar Hij was de man die aan de wieg stond van de eerste ritssluiting. Hij was uitvinder. Misschien een uitvinder met een ontiegelijke hekel aan knoopjes. Knoopjes door te kleine knoopsgaatjes wurmen, knopen die er afvallen. Jassen goed dichtdoen en uittrekken vond hij waarschijnlijk tijdrovend, en Whitcomb vond dat waarschijnlijk heel ergerniswekkend. Is verbeten gaan uitvinden misschien.
Je weet het niet

Hoe gaat dat? Hoe ontstaat een uitvinding?



Hulde aan de uitvinder van de rits. Dat we hem niet vergeten: Whitcomb Judson: Held

FEEK

er is niets meer te schrijven.

De letters doen het niet meer.

Pieter Derks : 1600 verdwenen kinderen

genoeg gelachen

Oké jongens. Genoeg gelachen
We hebben ons op moeder aarde lekker uitgeleefd.
Maar nu zijn we ook echt uitgeleefd hè?

ONTROERD

Is het de leeftijd? Wie zal het zeggen.

Ik hoor bij de mannen die hoe ouder ze worden ook eerder ontroerd raken.

Dat wil zeggen: bij muziek

Niet bij het Nieuws

Nee daar ben ik bij afgestompt.

Ik ben er nog niet voor behandeld. Maar het is natuurlijk niet helemaal normaal om een handje chips te nemen bij beelden uit Syrië.

Of wel.

Oke. we nemen het nieuws tot ons als informatie. We hoeven niet mee te gaan met de misère die ons getoond wordt.. We hoeven het alleen maar te weten dat het er is. Die ellende. Want dan. Dan zijn we geïnformeerd. En dat is goed voor onze algemene ontwikkeling. Dan kunnen we er over meepraten en ons een mening vormen.
Ja

op de fiets

Die vogel, die kraai;
die wist wat hij deed.
Hij wipte en tipte op het fietspad
en toen ik hem al trappend naderde
sprong hij even opzij, de stoep op

Martijn Koning - Tennis

gummbah

Nederland ridicuradicaliseert

We gaan het meemaken!
De filmpjes van poezebeestjes. Van hondjes.
Filmpjes van dieren, waar we nu nog om mogen lachen....

dat we te horen krijgen dat die filmpjes
Echt dieronvriendelijk zijn!
Dat we ons moeten schamen
Dat mensen die daarom moeten lachen ...
geen gevoel voor dieren hebben
geen empatische vermogens bezitten
Misschien zelfs domme verachtelijke wezens zijn

Dieren hebben ook gevoel hoor!!
Wees dat nu eens bewust!
*
Tijd voor oorlog, hoor je wel eens zeggen,

zitanalyse

Kom ik bij de kringloopwinkel
Zie een leuk krukje
Wil ik hebben
Want geen geld
Zijn we bijna rond, ik vraag om de zitanalyse.
Dat doen ze in andere zaken ook
Gratis
Zitanalyses geven
Maar
Ho maar!!
Hebben ze geen zitanalyticus in huis
Maar wèl zetels verkopen...
Zo waardeloos is dat

Niet gekocht nee
Straks krijg je rugpijn!
Poppen aan het dansen

en je geld teruggeven doen ze ook al niet

Wake up Call- Steve Cutts

Zwarte animatie over de wereld en wat we aan het doen zijn

Bidet

"De puur zuivere rede afkomstig uit geniaal en rein verstand zoals die zelfs in het Beloofde Land niet onbemerkt zou blijven, zo beleven wij vandaag  de wederopstanding van Hij die kwam en zag en ook Ceasar overwon in daad- en denkkracht. Ik zeg U: Hallelujah!! Godewinde en Minerva. Alfa en Romeo. Julia en Omega. Het is Uw wens om Mijn Wil zoals die beschreven staat in de Nieuwe Heilige Schrift tot Hemels Glorie te maken! En Ik zal U niet teleur stellen. Bij Odin!
De weldoorvoede  gehoornde apis.
Wervelend stormen orkanen langs de einder om niet langer onze richting op te draaien. Tollend in de richting van de Duivel zullen zij aldaar hun boete betalen en de schuldigen afleveren!
Helse schepselen zullen de veren uit hun onwelriekende aarzen verwijderen. Hun darmen zullen ze omhangen en likkebaardend vieren dat hun zoveel Ministerieel kwaad ten deel is gevallen.
De Andromeda Nevel zal zijn licht in de onmetelijke duisternis helder doen schijnen. Een verblindend licht voor de blinden die afgelopen decennia hun lage capaciteiten hebben botgevierd op gewone lieden zoals U.
U die sappelen moest en getergd werd door een stuitende bureaucratie van een onwaardig soort . Alsof het Tertiair niet volgt op het Krijt. Onwetende wormen!! Kruipt terug in de door Uzelf vervloekte aarde en doe U best in Uw afgestompte hersenen te begrijpen dat Nieuwe Tijden Aanstaande zijn.
De Azteken. De Inca s, de oude Egyptenaren, Hun culturele hoogstandjes zijn toeristische niemandalletjes want nu zijn Wij aan de beurt

Jesus is Terug op Aarde en hij heet Bidet. King Bidet de Eerste en de Laatste.
RA. Oh RA.
Laat mijn aureool U geen schrik aanjagen. Het is slechts een bescheiden Aanraking van het Goddelijke!

Ik zei laatst nog tegen de Maagd Maria: Moeder, zei ik! Juicht, Uw zoon is wederom opgestaan.

Dus teerbeminde gelovigen: Declameer allen het Bidetje zoals U vindt in de Nieuwe Heilige Schrift die ik U aanstonds zal aanreiken.

verder wil ik nog iedereen bedanken die op mij gestemd heeft."





.

Umbillical Brothers (2)

Heb erg moeten lachen bij het zien van deze video.

aan de kust

er is van alles te vinden aan de kust. er zijn verschillende soorten wieren die ik wel het fotograferen waard vind. Hierbij een voorbeeld

Gummbah weer

Omdat ik moet lachen om zijn cartoons

Ideenee

En zo kan het gebeuren dat ik het ene idee na het andere heb, en ze een aantal uren allemaal vergeten ben.
Mijn ideeënfluisteraars blijven nooit lang op mijn schouder zitten. Misschien heb ik te smalle schouders of zijn de fluisteraars te vluchtig.

Ik moet ze ook meteen opschrijven. Die ideeën. Want ik onthoud ze niet. Net als mijn dromen. Die vliegen acuut weg zodra ik m'n ogen open. Ik probeer ze dan nog wel snel te pakken, maar ik heb nooit meer dan een hiel in handen die onder mijn aanraking en aandacht in as veranderd.

Want hier had nu een stukje moeten staan over het vervlogen idee

Nou ja, Niks aan te doen. Dan maar deze afbeelding posten. Een muurschildering in Groningen van Klaas Lageweg met als titel 'Vervlogen tijden'

Klapvee

Enthousiasme is er of het is er niet.
Zo denk ik er over.

Ik ben tegen klapvee. Aangestuurd worden door een idioot die in een studio aangeeft dat je moet klappen, of schreeuwen.....Ik doe niet mee.
Als iemand het wel wat vindt hebben, ga je te buiten!  Je kunt je zelfs opgeven via www.klapvee.nl.  Dan kom je terecht bij Dynamic Casting.  Je kunt dan betaald worden om bij suffe programma's te zitten en te klappen. Echt waar.
Maar ik houd er niet van.
Het is de rigoureuze dood van de kans op enige spontaniteit.

Echte spontaniteit of de afwezigheid ervan wordt geweerd uit studio's .
Dat kan men bij opnames van programma's niet gebruiken. Dat er bijvoorbeeld niet geklapt wordt na een item.

Maar niet alleen uit studio's wordt de spontaniteit gedood.
Ook bij evenementen
Zo was ik afgelopen weekend in het Thialf stadion te Heerenveen bij het WK Sprint.
Het publiek van Thialf is bekend om zijn enthousiasme.
Het is misschien ook enthousiast. Ja, dat is het ook
Feit is wel dat er voortdurend door een idioot op het publiek wordt ingepraat wat ze moeten doen. Nu springen. Nu inhaken. Let op. Een twee drie. Daar gaan we.
Ik kan dat niet.
Ik doe niet mee. Ik ben recalcitrant geweest in Thialf. Met m'n oranje trui.
Ik vond het al heel wat dat ik die had aangetrokken, eigenlijk.

Op popconcerten wanneer de zanger van een band roept : 'Allemaal de Handen in de Lucht!' ( meestal in het Engels ook nog!)  Dan denk ik: Wanneer je muziek de moeite waard is en een beetje wil swingen dan word ik misschien gegrepen en dan zou het kunnen dat ik me ga bewegen, misschien zelfs met m''n armen er bij. Dat zou zo maar kunnen gebeuren. Maar ik ga ECHT niet alleen met m'n vuist omhoog staan samen met al die anderen die dat wel doen alleen omdat jij het zegt! ( 'Eikel! denk ik er dan ook nog soms achteraan)

Te veel documentaires gezien over Hitler-Duitsland heb ik wellicht. Al die mensen met die gestrekte armen. Die beelden flitsen dan voor me.

Nee. Presteer eerst wat. En dan zien we wel. Oke?
Er is een verschil tussen enthousiast doen en enthousiast zijn.

Sarah McCoy - Beautiful Stranger

Ik hou sowieso al van oesters. En soms, heel soms, vind je er een parel in. Die vond ik.
Sarah McCoy- Beautiful Strangers.
Ik ga er niets over zeggen verder.
Even luisteren gewoon.
Hoewel gewoon? Ik werd weggeblazen!

Ashes to ashes

Hoe vervoer je een urn?

Ik ben de urn gaan ophalen met daarin de as van mijn vader. Ik wilde eerst schrijven: 'van mijn overleden vader'  maar overbodig  leek me
Hij is een half jaar geleden heengegaan en de as heeft al die tijd in het uitvaartcentrum staan  wachten.
Ik had een afspraak gemaakt van tevoren, want dat is wel gebruikelijk bij zo iets. Je gaat geen boek lenen bij de bibliotheek.
Er was een ruimte voor me vrijgemaakt met een beukenhouten ovalen tafel en 8 stoelen er omheen.  Een all-round uitvaartverzorgster reikte me de hand en wilde weten wat ik wilde drinken.
Doet U maar water. Er stond al een doorzichtige kan klaar voor me, alsof ze het wist.
En daar stond op een mooi plekje de urn. Een vaas van biologisch afbreekbaar materiaal. Heel licht dus. Maar de urn woog toch een kilo of vier schatte ik toen ik hem optilde. Puur het gewicht van de as. De fijngemalen botten.
De bedoeling was de as over een kleine twee weken te verstrooien op een mooie locatie in zijn geboorteplaats
Eerst zou ik hem nog even mee naar huis nemen.
De uitvaartverzorgster had een tasje voor de urn.  'Alsof het ervoor gemaakt is' zei ik nog.

Heel even overwoog ik de urn in de achterbak te vervoeren, maar koos toch voor de bijrijdersstoel. Dat voelde beter.
Veiligheidsgordel er omheen? nee. Ik zette hem in een boodschappenkrat en stuwde die voor de rest vol met mijn leren jas en nog een spijkerjasje. Dat kon ie niet omvallen.
Mijn vader had nog niet eerder in deze Nissan meegereden, en ik hoorde me hardop zeggen:' rijd je ook een keertje mee met deze wagen '.
Praten tegen as.
Ach, mensen praten tegen alles. Het angstige is alleen dat dingen tegenwoordig leren terug te praten.
Ik zit  te wachten op de navigatie-apparatuur die reageert op geïrriteerde op- en aanmerkingen rondom de gekozen route. ( 'ECHT WEL!!' ECHT NIET!!')
We vertrokken. De as en ik
Mijn afspeellijst speelde mijn liedjes, zoals het hoort. Nummers waarop mijn vader steevast een  lollige sneer over zou loslaten. Bij de zangeres die zo hoog zong vroeg hij me of ze misschien moest bevallen. De muziek kon hem nooit zacht genoeg staan.
Maar nu zou ie er aan moeten geloven.
De gevarieerde afspeellijst die random zijn liedjes koos was echter schappelijk, en de gedachte overviel me dat dit random gebeuren misschien door zijn toedoen werd gestuurd.

"And death is just a breath away
but so is life
Saying this, but knowing not
Which scares the most

For now
For now
Leaving point despair
Leaving point hope"

uit een nummer van Thomas Feiner: For Now

en daarna nog een aantal voor mijn doen toegankelijke nummers. Totdat Muse met the Stockholm Syndrome voorbij kwam. Vooruit. Die heb ik even voor hem doorgespoeld. Dat zou hij teveel herrie hebben gevonden.
Zo ben ik dan ook wel weer
Zo raar

Gert vervoert een kast

Gert was er. Even.

Hij reed met een aanhanger. Want hij had iets te vervoeren dat niet in de auto paste. Iets dat te groot was. 

Het was een kast. Net nieuw gekocht. 

Nou, nieuw?

Nieuw bij de kringloopwinkel. 

Vrouw viel op de kast.

Niet letterlijk. Maar bij wijze van spreken. Ze vond hem mooi. Met de deurtjes, de laatjes, de koperen handgrepen, het soort hout waarvan de kast was gefabriceerd. Ze wilde hem voor die prijs niet laten staan en Gert had toch al een aanhangertje achter de Opel hangen. Dus dan kon de kast mooi meteen mee.

Het zat Gert dwars dat hij niet goed achteruit kon rijden met een aanhanger. Net zo dwars als de positie die de aanhanger zelf aannam na weer een volgende dappere poging daartoe.  Verdomme. Kloteding! Hoe hij ook stuurde....

Hoe moeilijk kan iets zijn?

Afin, achteruit rijden zo veel mogelijk vermijden was dan geboden. Plus een keertje een uur echt oefenen onder begeleiding van een pro!!

Gert reed van Tilburg naar Bergen op Zoom, Daar moest de kast naartoe. Het meubelstuk stond tegen de regen ingepakt in dik plastic en Gert had de tegenwoordigheid van geest zijn snelheid aan te passen aan de norm en bochten met de aanhanger niet te snel te nemen. Gert zag het zeil om de kast klapperen elke keer als hij in de achteruitkijkspiegel keek. Ging prima allemaal

Nog even en hij zou zijn waar hij wezen moest. Het was inmiddels goed donker geworden

De laatste straat indraaien. 

Wat nu?

Er stond een man. Hij was ook met de auto, en was gestopt. Om Gert iets te vertellen. Iets over het zeil op de aanhanger.

Het zeil was losgeraakt zeker. En wapperde nou wat onbeheerst aan zijn voertuig.

Ja dat bleek zo

Gert zag dat het een en ander los was geraakt.

Maar....

Waar was de kast?

De kast zat niet meer in de kar. De kar was leeg. Alsof een goochelaar een truc had uitgehaald. Gert het slachtoffer was van een prank van het een of ander.

Maar dat was niet zo.  Een lege bak. Die hoefde je verder niet te inspecteren of de kast toch niet ergens in een een hoek was geschoven. De kast moest er afgevallen zijn onderweg. Ergens op het laatste stuk.

Shit. Als....het op de snelweg was gebeurd? Nog voor de afslag Bergen op Zoom??? 

Oh nee!

Gert moest terugkeren. De zelfde route terug. Op zoek naar het gevallen en ongetwijfeld zwaar beschadigde meubelstuk, maar erger nog waren de beelden die voor zijn ogen in gedachten opdoemden: Die van blauwe zwaailichten en daarachter een file en,,,,misschien een auto in de kreukels, of twee...met slachtoffers??

Voor Gert met de auto bij de snelweg kwam zag hij dat wat de mooie kast was geweest als grof vuil langs de kant van de weg liggen. Niet op straat Goddank. Goddank niet op de snelweg, maar keurig bij een parkeerplek met een oriëntatiepunt.Een plattegrond.  Zo'n plek waar domme onverschillige mensen hun blikjes uit de auto gooien,  papiertjes en rotzooi. Nu lag er zelfs een meubelstuk tussen. 

Geen betere plek waar hij had kunnen liggen. Het lag als afgedaan en zwaar beschadigd praktisch zijn laatste adem uit te blazen. Onbegrijpelijk dat Gert, noch zijn vrouw het ding hadden horen vallen. Onbegrijpelijk ook omdat er geen scherpe bocht was daar....Vrouw en Gert tilden het houten gevaarte terug op de aanhanger. Plus de resten die ervan af waren gevallen. Laatjes. Kastdeurtje.. 

En zo deed de kast zijn intrede in het huis van Gert. Nu staat het te drogen en te wachten op een poging opgekalefaterd te worden. Een klusmeubel. Gert kan zijn hart ophalen, want klussen, dat is echt zijn ding.....

let op de puntjes.

Procal Harum - A Salty Dog

Een mooi nummer ( uit 1969!)  in een even mooie uitvoering. Brooker nog uitstekend bij stem.

Jain - Makeba

Grappige video, en de muziek, daar kun je nog vrolijk van worden ook!

Theo Maassen- Moeite Doen

Klassiek stukje cabaret . Of is het eigenlijk wel cabaret? Als iemand gewoon vertelt hoe het zit!?

Keukenpapier

Loftrompet
NOG een loftrompet!!
Hoeveel zullen we er laten klinken voor de man die voor ons
het keukenpapier
heeft bedacht en uitgevonden?
Staat er een standbeeld van die gene?

Eigenaardig toch. Van de grootste boeven in de geschiedenis kunnen we afbeeldingen en standbeelden vinden, maar van de werkelijk Groten der aarde ontbreekt soms elk spoor.
Zoveel mensen worden miskent.

En zo ook deze .
We kennen niet eens de naam van deze uitvinder.
Terwijl: Hoe Handig is dit doekje wel niet. Om iets schoon te maken, of te laten absorberen. Hoe vaak gebruiken we het niet? Vuile handen? Een vogelpoepje? Jong en oud, rijk en arm, vrouw of man. In de keuken maar ook in de slaapkamer en caravan.
Schande dat we  niet eens de naam van deze Grootheid kennen, wiens standbeeld eigenlijk....eigenlijk  het enige bouwwerk zou moeten zijn dat vanaf de maan met het blote oog kan worden waargenomen!

Hoe graag zou ik zeggen dat deze man het was. Want ik ben op speurtocht en ik wil het graag weten. Maar dit is het nobele gelaat van Joseph Gayetti. Geboren in 1827. Gestorven...? Dat weet niemand. Wanneer, en OF hij gestorven is.... Meneer Gayetti was de uitvinder van het toiletpapier. Ook niet onbelangrijk natuurlijk maar een keukenrol is het niet. Gayetti ging zover dat hij in elk velletje toiletpapier zijn naam als watermerk liet zetten. De velletjes bevatten ook  hoeveelheden van de geneeskrachtige plant Aloe . Tegen aambeien oa kon dat helpen. Joseph Gayetti was ook een grote, Laat dat duidelijk zijn, maar toch kent zijn papier maar een beperkte toepassing. In veel Oosterse landen wordt bij voorkeur liever de linkerhand gebruikt bij het zich kuisen na de grote beurt.

                       Dit is William E. Corbin. Hij was de uitvinder van het papieren handdoekje.

Maar ik kan geen naam vinden van degene die de ROL heeft bedacht. Deze held ligt nu ergens in een allemansgraf roemloos naar de onderkant van de deksel van zijn kist te kijken. Onbekend. Niet geprezen, en niet gezien vanaf de maan door astronauten, die in hun capsule vast ook wel een rolletje bij zich hadden.
 Wrang.

Niet ieder is zoals ik ben

 '' Niet iedereen is zoals ik ben''  zei hij en vervolgde: 

 'In grote lijnen wel, in basisbehoeften natuurlijk, maar in heel veel lijnen niet. Mensen denken anders dan ik. Ze denken anders over de dingen na. Vinden andere dingen belangrijk. Vallen op mensen waar ik NOOIT op zou vallen. Hebben bewondering voor mensen waarbij ik denk: Tjeesz. wat een Oetlul!  Vinden andere dingen opwindend. (Klimaatwarmte! Politieke! Kunst!) Hebben andere behoeften. andere levenswijsheden, prioriteiten, interesses, enzovoorts.
Dus. Wat moeten we ermee? Als ze allemaal zo anders zijn!!

Ze accepteren?  Is dat niet een beetje de geitenwollensok uit de antieke kast trekken? Hebben we dat al niet lang genoeg gedaan? Ons in grote zwijgende meerderheden gedompeld? Geroepen van ach en wee, en wat zielig voor al die minderheden. Want het gaat altijd over minderheden! Alsof er geen meerderheid bestaat!
Tjee, wat hebben we ze gepampert, want ze voelden zich zo te kort gedaan, die lijpehuizen.  En waar is het goed voor? Zijn we er wat mee opgeschoten? Weet je waar het de doodsteek van is geweest?  Van de humor! Je ken nooit meer es lachen zonder dat er een grote zeikerd met een opgeheven wijsneusvinger tegenover je staat. 'Je discrimineert '  roepen ze dan . Links uit de wieg gevallen sociotuig.
El-kaar ac-cepte-ren...... En respecteren dan ook zeker!
Ook als iemand  denkt en zegt dat een zwarte piet een paars gezicht mag hebben...... Moet ik dat ook normaal vinden?
De pot van het hek gerukt!

Ik vind het al heel wat dat ik ze tolereer. Die andersen. Die het allemaal weer anderser willen dan  dat IK weet hoe het balletje rolt. Luister! Ik laat ze gewoon lopen. Zeg niets.Doe ze niets. Ze mogen er zijn zolang ze maar van MIJ en mijn kinderen afblijven. De homo's, de negers, de aanstellers,de  kunstpikkies, de transgenders, de vegetariers, de milieuzeikers, die rolstoelers die altijd de supermarktgangen blokkeren! de uitkeringstrekkers....of had ik dat al gezegd: de Marokkanen??! Afin, noem ze allemaal maar op
Ik tolereer ze. En dat vind ik al een groot offer dat ik breng! Voor de lieve vrede!
Maar blijf van mijn hachie af en ik zeg het je nog sterker: Bemoei je niet met mijn hachie! Bemoei je met je eigen. Doe iets nuttigs!
En het liefst ergens anders.Het beste in de eigen enclave
Niet bij mij! Ik vind het leuk om met m'n EIGEN maten te darten in Cafe Bij Bart.In MIJN enclave. In ONZE enclave. Die van de rechtdoorzee geschapen Nederlanders.  Ik wil geen overlast hebben van dartende negers of rolstoelwielen over m'n tenen of wat dan ook. Niet dat wij ze niet tolereren. Maar ze zijn gewoon anders. Punt.
En anders betekent minder gezellig. Vaak
Iedereen zijn eigen ding.
Negers gaan lekker hardlopen. Zijn ze goed in. Doorlopen zou ik zeggen,
Homo's gaan plezier maken in de darkrooms. Hoeven we ze niet te zien. Dat is waar ze horen: Darkhole-lovers in darkrooms!
Marokkanen? Terug naar Marokko. Logisch. Mooi land. Lekker warm. Gaan ze leuk werk doen . Daar ouwe vrouwtjes bestelen
Vegetariers allemaal naar Vegetarië.
Milieuzeikers oppakken wegens wildplassen en naar een heropvoedings-kampement vervoeren! Kunnen ze onder mekaar met hun bleke koppies moestuinen aanleggen. Gelukkiger kun je ze niet maken!
Uitkeringstrekkers hup werken.
Rolstoelers niet zeuren.
Nederland moet weer normaal gaan doen.
Kijk naar mij. Zo moeilijk is dat niet''

Tom Birkner rainpaintings

Onthutstpot

Waar is de tijd gebleven dat we zongen van Hopsa Heisasa, 't is in de maand van Mei jaja.

Achter ons. Tuurlijk. Achter ons.

Net zoals al die andere oud Hollandsche Liedjes. We horen ze niet mee. Mag niet meer van de discrimi-politie.
Lofzangen op Piet Hein. Jan Piet Joris en Korneel. Terroristen avant la lettre want 'Die hadden baarden, die hadden baarden' ....Profetische liederen waren het. Mag niet
'Twee emmertjes water halen, twee emmertjes pompen'. Mag niet meer vanwege het vermeende sexuele karakter.

'Zeg ken jij de mosselman?'
Kundigen hebben zich over de tekst gebogen en zijn tot de onthutsende verklaring gekomen dat de 'mossel' niets anders kan zijn dan een verwijzing naar het vrouwelijk geslachtsdeel. Het gaat over de matrozen en andere scheepslui die van verre aankwamen en op de wal op zoek gingen naar vrouwen van lichte zeden. Dat waren de mosselmannen. Een verbannen lied.

Wat dacht je van het liedje : Zagen zagen ?
'Vader was niet thuis, moeder was niet thuis. PIEP zei de muis in het voorhuis'. Het was niet alleen DANSEN wat de muisjes deden als de kat van huis was,; ze deden  veel meer!! Lees de literatuur er op na en je begrijpt waarom deze liedjes niet meer beluisterd KUNNEN worden.

'Daar was laatst een meisje loos 'is het verhaal van een meisje dat op de boot seksueel misbruikt wordt door de kapitein  "Toe kapteintje sla me niet. Ik ben Uw liefje zoals U ziet.."   Kun je absoluut niet voorzingen aan onbedorven kinderen. Ze zouden kunnen gaan denken dat dit  kapiteinsgedrag  normaal is . Gebeurt niet meer. Mag niet. Ik geloof 500 euro boete.

'Aapje achter moeders keukendeur'
'Hij had een gaatje in zijn rokje en daar stak zijn staartje deur' Do I NEED TO SAY MORE. Schrijvers die hun seksuele voorkeuren verpakten in zogenaamd onschuldige kinderliedjes. Het wordt soms nog gespeeld in geremixte versies op louche dancefestivals.  De schrijver van dit nummer heeft zich altijd schuilgehouden.

'Aaltje zat op't paaltje'
De volledige tekst van dit kinderliedje liedje luidde als volgt:
'Aaltje zat op 't paaltje
Wip! zei 't paaltje
Weg was Aaltje'

Dit zongen argeloze moeders naar hun dochters voor ze gingen slapen.  Dochters leden slapeloze nachten. Maar de mensen vroeger: ze wisten het niet. Gelukkig weten we nu beter.

Bomen

Waarvan ik ook zou kunnen genieten?
Praten over de zin of onzin van het leven. Filosofie. Cultuur. Kunst.
Met een goed glas rode wijn, een Franse Cognac.
Een fijn gesprek bij de open haard. Van gedachten wisselen  met een goede vriend of vriendin op een late avond die dan al bomend  voortschrijdt totdat het ochtendrood zich laat zien, en waarna in de stille koele ochtendlucht dan een een laatste glas gedronken wordt. Een leeuwerik laat zich horen. Een haan in de verte. Het gaat een mooie dag worden. En je geniet van de vriendschap en het leven is mooi.

Die dingen zijn lastig te plannen. Het spontane karakter is een voorwaarde . Het moet spontaan ontstaan.

Als je het kunstmatig op gaat zetten werkt het niet altijd.

Bijbel

Wie leest er nog wel eens in de Bijbel? Ik zie niet zoveel mensen die dat doen. De Bijbel heeft mijns inziens voor de meesten afgedaan als Heilig Boek. Het wordt gezien als het Boek der Verzinsels.
Het is ook alles of niets voor menschen

Maar ook al heb je er veel vraagtekens bij en heb je er verder niets mee. Het is wel het boek waar veel mensen steun en kracht aan ontlenen. Een boek dat veel mensen, volken, geslachten, geïnspireerd heeft en dat als leidraad is genomen. Het boek is daarom lijkt me alleen al vanwege zijn culturele waarde de moeite waard om het te bekijken.
Hoon alles niet zomaar weg. Neem kennis.

Het gekke is dat met Pasen mensen massaal naar 'The Passion' kijken, en er ook naar toe gaan, En dat de dagen voor 'The Youth of Christ'goed bezocht worden.
The Funny Side of Christian Believing is iets dat op belangstelling kan rekenen. Als men er plezier aan kan beleven dat wil het wel lukken met de belangstelling
De Bijbel heeft zich ook vaker aangepast. Prettiger leesbaar gemaakt. Maar het boek wordt niet meer vaak ter hand genomen. Misschien dat de laatste herziene druk voor de mens waarin de Bijbel niet meer de Bijbel' heet, maar 'De Ongelofelijke avonturen van God en Jezus' meer aftrek vind.

vrouwen op bed vervolg

Bernard Buffet

Lucien Freud

Lucien Freud

Waarde

Verbijsterend en verbluffend!!! Ik heb een Rembrandt ontdekt!!!

KIJK!!

Ja,,,,oooh . Prachtig,,schilder van het licht hè. Je ziet het. Het is herkenbaar. Als je zo'n schilderij ziet. Zo onvoorstelbaar knap! Je gaat vanzelf fluisteren in de nabijheid ervan. 

Oh nee! SLIK! Vast is komen te staan dat het definitief GEEN Rembrandt is!! Maar ....van een leerling van hem!! . Die zijn best deed. Maar het toch niet helemaal....was. Oh nee!

KIJK!!

Huh...ja....ik hoef het al niet meer te zien hoor. Eigenlijk ZAG ik het al wel. Dat strijklicht, dat gefilterde licht was toch niet zo...warm intiem zoals de meester dat kon! En die ogen....niet zoals Rembrandt die schilderde.  Je zou er in een museum  zo voorbijlopen misschien.

Waar praten we over? We praten over Kunst.

Het verschil tussen 156.000 euro of 160.000000 euro.  En het schilderij blijft het schilderij

Overigens: Het is TOCH van Rembrandt 

Discover Yourself

Wat  oer-burgelijk is ,is nu nog als homo uit de kast komen!!! Homo's zitten in de praktijk belachelijk overbodig en overdreven lang in een kast! Want in hun omgeving is er vrijwel niemand meer te vinden die het een probleem vindt dat ze op hetzelfde geslacht vallen. In tegendeel zelfs!! Men klapt in de handen voor de ontboezeming ( Ze applaudisseren overigens voor zichzelf- want ZIJ wisten het allang hoor!)
Joh. het zal de meesten een worst zijn! Doe er niet zo belangrijk over!!Boring boring! Dus ben je homo?  Gewoon de kast niet IN gaan. Hoef je er niet uit te komen ook!.

Het toppunt van burgerlijkheid zijn wel transgenders die een eigen toilet op willen eisen.
Kom op! Je kunt al kiezen tussen twee toiletten, en dan wil je er NOG één? 'Zeik niet!' zou ik plastisch willen zeggen

Wat WEL gewaagd is: zeggen dat je hetero bent! Dat voelt niet helemaal lekker. Dat je als man  gewoon alleen saai op vrouwen valt. Want als ' bekrompen traditioneel' word je dan neergezet en met de nek aangekeken door de burgerlijk seksueel spannender en anders geaarde medemens. Als hetero ben je een hopeloos gevalletje van blijven steken in de vorige eeuw. Maar misschien bèn je  nog van je oude gevestigde tradities af te helpen. Misschien ben je nog te redden en nog niet helemaal verloren.  Lees de advertenties :  Schrijf je in bij 'Discover yourself' en ontdek de wereld. Die is seksueel gezien zoveel mooier, rijker en gevarieerder dan dat je ooit voor mogelijk hebt gehouden! Bij ons ontdek je dat . Sluit je aan!
Zie je daar schat. Dikke doei! Kusje.

Trap niet in die burgelijke onzin. En huil niet, Echt er mankeert niets aan je. Niet veel. Houd je borst fier vooruit en zeg onomwonden: Ik ben een Hetero! En ik kom daar voor uit!

Ander leven. Wel een eindje reizen

Goed, dus wanneer we het over ander leven hebben in de ruimte dan is de kans daarop behoorlijk groot. Dat is uitgewetenschappert. Deskundigen die alles weten van wat we zien door ruimtetelescopen kunnen al een soort tweede aarde lokaliseren in het onmetelijke heelal.
Maar ja.
En nu?
Op zich boeiend natuurlijk, en je kunt je fantasie er op loslaten, maar veel meer dan dat nog even niet.
Nou ja. Misschien geluidssignalen erheen zenden. De Bohemian Rapsody of ' I can't get no Satisfaction'
We kunnen er niet heen, tenzij we ons ooit  kunnen laten dematerialiseren zoals bij Startrek . En dan nog.
Nee, we kunnen veel, maar nog veel meer niet. Frustrerend voor sommigen. Je ziet een planeet een paar lichtjaren ver weg en je kunt er niet komen, shit. En al die sterren. Je zou er graag es omheen vliegen maar ja.
Zullen we het in dit Millennium nog mogen meemaken dat we in Readers Digest het succesverhaal kunnen lezen van een jongen wiens  carrière  begon met een boodschap die hij in een door hem gevouwen  papieren vliegtuigje naar een meisje zond,  en die nu uiteindelijk zelf triomfantelijk  word weggeschoten naar die andere stek in het universum?
Ik zal het niet meer meemaken. Tenzij ik in een totaal andere tijdsdimensie op die andere planeet m'n tijd zit door te brengen en hem toevallig zie passeren.
Je weet het allemaal niet.

Geduld

Geduld is een mooi ding.
Dat je kunt wachten en wachten en dat je daar volkomen relaxed en stressvrij onder bent en blijft terwijl je weet dat je te laat op de afspraak zult komen, wat die afspraak ook is. De bevalling van je vrouw die je zei dat het echt begonnen was,( en je cool zei: 'Dont worry love, I'll be right there'.)  Het belangrijke sollicitatiegesprek. Het vliegtuig naar Fucking Mumbay dat zo vertrekt. Je staat voor een stoplicht dat niet op groen wil springen, of er is een verkeersopstopping. Je blijft kalm.
Dan heb je geduld. Echt geduld. Je bent een Zen-Master.
Kom maak je niet druk. Er gaat niemand dood

Tenzij het je stie-kem in wezen misschien niet ECHT een moer interesseert! Dat kan ook!.
'Dat kind komt toch wel!'
'Er komen wel weer meer leuke baantjes.'
Lang in een vliegtuig zitten was eigenlijk toch al niks voor je.
Dan is het geen kunst om kalm te blijven

Hoe lang kun jij wachten?

Wacht  tot het rode licht gedoofd is. Er kan nog een trein komen.

Daar sta je met je auto. Nog een aantal auto's achter je. Je kunt niet achteruit. Je moet eventjes wachten. Adem in. Adem kalm uit. En......... ont-haast.

Burger

Op 1 januari stoppen met roken. Hoe cliché kan een mens zijn! Nou, héél cliché kan ik zeggen want zie hier: ik ben er een voorbeeld van.
Ik ben gestopt op 1 januari met roken. oke?!!. Ik kom uit de kast. Ik hoor er bij. Bij de 'Burgers. De constatering :'Ik ben ook een Burger' is onoverkomelijk .Ook ik hobbel gelaten over de kasseien. Nu nog enthousiast meekijken naar 'Heel Holland Bakt' en 'Boer zoekt vrouw'en het proces is voltooid.  Onderhevig aan idiotie. Hallo Burgers. Ik ben net als U. Burgerlijk!.
Vroeger dacht ik nog dat ik anders was. Alternatief. Kunstzinnige kijk op de dingen. You name it. Ik heb me tegen U burgerlijken verweerd.  Maar ik ben een burger die stopt met roken op 1 januari.
Het doet er niet meer toe of ik het stoppen met roken volhoud of niet.
Hoe dan ook hoor ik er bij.
60 jaar. Het heeft wel een tijdje geduurd toch?

Nee, dank je lieve mensen. Het huis hoeft niet versierd. Of doe maar wel ook! Zullen we in een kringetje zitten? Help me even. Hier ben ik nog niet in thuis

Niets Nieuws

Nieuws is pas Nieuws als er Nieuws op staat.
Naast feiten zijn er nu sinds kort ook officieel  de ' Aangepaste Feiten' geïntroduceerd. We weten niet meer wat we zien en lezen aan nieuws klopt.

Nu is nieuws sowieso altijd  gekleurd geweest. De Telegraaf en de Volkskrant bijvoorbeeld meenden  vaak anders te moeten berichten over 'feiten'
Nieuws is dat wat besloten is de consument voor te schotelen.. Daar is niet aan te ontkomen.
Waarmee ik maar wil zeggen  het nieuws dat het nieuws pas de laatste tijd ook  fake-nieuws'zou zijn op zich al een soort fake-news is. Het is al heel lang fake-news wat we te zien krijgen! Gewoon, omdat er belangen mee gediend zijn. Over zure regen. Over de vogelgriep, over politiek...

Wat dat betreft: neem het Nieuws niet te serieus. Of sla het eens een tijdje over. Je mist niet zo veel hoor. Alles wat je moet weten hoor je heus wel. Nieuws is door de keuzes die gemaakt worden vaak een emmer negativiteit die je over je krijgt uitgestort en die verder niks positiefs oplevert en waar je ook niets mee kunt. Al die ongelukken, schietpartijen,  criminele activiteiten... Wat heb je er aan om het allemaal te weten? Wat maakt het je rijker? Het enige dat dit soort nieuws je doet is dat het je bang maakt, argwanend. Wantrouwend.
Laat liggen die krant. Laat uit dat journaal.
En in plaats daarvan kun je iets produceren of doe je gewoon ff niets. Zet lekkere muziek op ofzo.

Aan de andere kant:

Wat een shit voor journalisten die integer hun werk proberen te doen. Die soms hun leven wagen om feiten aan het licht te brengen die anders onderbelicht zouden blijven. Wat moeten we daarmee?
Dat weet ik niet.Daar wil ik toch ook heel graag ook een lans voor breken, want die moeten we koesteren natuurlijk. Misschien kunnen die zich verenigen in een betrouwbaar netwerk?? Even over denken nog.

Ian Clement

Laatst heb ik Ian Clement zien optreden. Ik was onder de indruk van zijn stem en composities. Heb ook meteen een CD gekocht. Van hem dus. Geen spijt van gehad.

Mijmerdemijmer

Gek toch he? Dat leven van ons.
Bovenal: wat we er tegenwoordig allemaal in willen doen, dat is gek.
Dat is namelijk ( volgens mij)  zo veel mogelijk in een zo kort mogelijke tijd.
Als een Japanse toerist jagen we door ons bestaan. We willen leuke dingen doen en betekenisvol zijn.
We gaan naar school, en dan gaan we doorstuderen of niet en dan gaan we werken en vakanties houden. We zoeken een partner, nemen kinderen, soms een hond, en gaan huizen kijken en kopen of huren .
We houden ons noodzakelijkerwijs bezig met allerlei sociale rompslomp. Tussendoor zorgen we dat we te eten en te drinken hebben en we ons vermaken. Bijvoorbeeld met sport en clubjes
Net zo lang tot de kinderen het huis uit zijn en dan word je grijs en ga je dood met al dan niet geverfd haar of kaal.
Dat is het zeg maar. De structuur waarbinnen we het mogen doen.
Buitenbeentjes zat, dat weet ik wel. Maar buitenbeetjes gaan we nou es geen voorrang geven! Het is goddomme al de hele tijd dat minderheidsgroepen het zicht vertroebelen.
Goed dat ze er zijn!!! Laat ik dat gezegd hebben! Ik hou van ze. Vaak, soms. Maar ze hoeven niet ALTIJD op de voorgrond te staan en de discussie naar hun hand te zetten he?

We mogen ons bekaderde leven leiden. Daar was ik gebleven.
En daar mogen we dan even hard blij mee zijn.
Want wordt maar eens elders geboren. Als vrouw besneden achter een boerka je leven doorbrengen bijvoorbeeld. Laat die vrouw alsjeblieft in de hemel komen!!  Hoewel? Wat krijgen Islamitische martelaarsvrouwen eigenlijk wanneer ze in het hiernamaals komen? Is dat al bekend?  40 Knapen? Daar zitten ze volgens mij niet op te wachten. 
Nee ze worden in de hemel weer maagd zodat er genoeg zijn voor de mannen, denk ik eerder. 
A womans work is never done. 

IK DWAAL HELEMAAL GIGANTISCH AF VAN IETS!!!

Ik begin opnieuw. Gek hè, dat leven van ons. We willen alles dat ons leuk lijkt en ons beter maakt. Nu! Alsof er maar 1 leven is.
En wie zegt dat? Dat er maar 1 leven is? En is leven een kwestie van veel dingen doen en ondernemen? Of kan het ook simpel zijn kijken naar de dingen. Je verwonderen. Je verbazen en niets doen? Gewoon buiten op een bankje zitten en het leven voorbij zien trekken? Als je vrije tijd hebt op dat bankje zitten. Praatje maken misschien met deze of gene. Een boek lezen. Kijken naar de langlaufers, de backpackers, de werkers, de passanten op weg naar een wie weet rijker leven.

Wie het weet mag het zeggen.

Leef je eigen leven, ook al is het dat van een ander

En wanneer we de journaalbeelden gezien hebben  van het Nieuwjaarsfeest, de kerstboom het huis uit is, de feestlampjes weer keurig in de doos zitten en de laatste naalden van de boom in de stofzuigerzak dan begint het jaar echt. We kunnen weer nuchter om ons heen kijken en verder gaan waar we gebleven waren.
Oudejaarslolbroeken die voor de gelegenheid de conference mochten verzorgen wezen ons weer eensgezind op het losbreken uit conventies. Doe dingen die je ZELF leuk vind! We zijn toch geen schapen, die willoos achter anderen aansukkelend ons leven leven? Kies voor jezelf, trek de wereld in, leef je leven alsof het je laatste dag is!!
Zucht
JAAAHAAA!!! Dat weten we nu wel.
Een traditie lijkt het voor de grapjurken. Om die credo's elk jaar maar weer het land in te slingeren over 'leef toch je leven'.  En ze blaten elkaar allemaal na
Vraag aan mensen of ze hun eigen leven leiden en ik heb zo maar eens het vermoeden dat de meesten antwoorden dat ze dat al doen. Uiteindelijk blijkt immers keer op keer bij elk onderzoek dat de als klagend bekendstaande  Nederlander over het algemeen blij en gelukkig is met zijn leven. Ze pronken tegen wil en dank in de top 10 als het daarom gaat.
Natuurlijk hebben we categorieën mensen die zullen antwoorden dat ze de ( financiële) mogelijkheden niet hebben om hun eigen leven te leiden. Ze zouden niet weten hoe die te verkrijgen. Deze groep beklaagt zich over verplichtingen die hun hele leven aaneenrijgen. Het zijn mensen die geen uitweg zien uit een voor hun gietijzeren en getralied patroon. Die zijn er. Maar het is een minderheid

We leiden over het algemeen wel ons eigen leven. Tenminste dat gevoel hebben we. Niet zo outofthebox zoals de lolbroeken dit voorstaan, maar goed.
Dat je ondertussen feitelijk gezien in grote lijnen hetzelfde leven leidt als honderdduizenden van je generatiegenoten mag de pret niet drukken. Dat is niet erg. We vinden onszelf wel terug in de marges die het verschil maken.

Waarmee ik maar wil zeggen: als je tevreden bent met je leven, dan is het ook goed. Een mens is een kuddedier tenslotte.

Vaak

film: Cold War

Nieuwjaarstradities

Ik heb een enveloppe.
Het is een zwarte enveloppe. Dat zou al te denken moeten geven.
Er staan wel sterretjes op getekend. Kleine vuurpijltjes moeten ze verbeelden.
Witte letters staan prominent op de voorkant. "Oudejaarsavond kan het gebeuren... "staat er  te lezen.
Er staat een embleempje ook op. Oranje. We zien een plaatje van een grote vis die op het punt staat een klein visje naar binnen te klokken. 'Staatsloterij'
In de enveloppe bevinden zich staatsloten.
Elk jaar koop ik ze weer.
Omdat het er een beetje bijhoort. Niet omdat ik hoop heb op dat miljoen.
Ik koop eigenlijk mijn eerste teleurstelling voor in het Nieuwe jaar. Dat weet ik eigenlijk wel zeker. Maar ik doe het toch.
Dit keer heb ik twee halve loten gekocht. Ik mocht de eindcijfers kiezen in de winkel. Fijn.

Nou, tijd. De uitslagen zijn bekend
Op naar staatsloterij.nl. De eindcijfers checken. Niet dat ik er zin in heb. Ik word eigenlijk al moe bij de gedachte. Weer kijken, net als elk jaar, en zien dat je niets hebt gewonnen.
En dit keer
is er wederom niets dat mijn verbazing wekt.

Morgen sta ik bij de balie van de Primera met de loten waar ik 30 euro voor betaald heb. Ik krijg nog 5 euro. Mijn 'prijs'.
We gaan het Nieuwe Jaar in.

Gelukkig ben ik blij. Ik ben gezond en vind het leven zo slecht nog niet. Thuis zijn er nog lekkere appelbeignets over. En dan poedersuiker er over. Hmmm.