zondag 12 juni 2016

de Dag


Bleek warmer dat ik had gedacht dat het zou worden. Kwam mede door de weerberichten. Die hadden me op verkeerd spoor gezet.
Het was duidelijk;  zo met een lange broek en alles, dat zou te warm worden.
Wat wel een plezierige gedachte was: ik zou lekker in de tuin kunnen zitten!  Want het zonnetje zou zo wel doorbreken. Heerlijk met een boek of tijdschrift en mijn smartphone. Opgewekt  uit de schuur de zittingkussens van de lounge bank gepakt, de rugkussens, de kussens voor de zitstoelen, het kussen voor de ligstoel.
Het kleedt de tuin meteen wat meer aan. Oogt meteen zomers

Dan die verstikkende broek  uit, waarvan de broekspijpen begonnen te kleven aan mijn benen. Naar boven de trap op, schoenen uit, vetertjes in de knoop, maar met geduld en wat behendigheid…los! Sokken uit. Heerlijk! Lange broek uit. Vrij! Mijn benen konden weer ademen. Korte broek pakken. Alles wat in de broekzakken zat van mijn lange broek overhevelen naar de broekzakken van mijn korte broek…portemonnee, opener, muntje voor winkelwagentjes, smartphone, aansteker, usb stickje met de back-up van mijn laptop, sleutels natuurlijk…Dan de riem uit de lange broek halen en  insteken in de korte broek.
Wie doet je wat!? Schoenen weer aan, zonder sokken. Klaar! Naar beneden! Zie hier. Man met zomerse outfit!

Nog even een mailtje doen
Kijk naar buiten. Wat nou!? Regen. Regen?

Snel naar buiten…de kussens van de loungebank …voor je het weet zijn ze doornat. Ik gris ze van de bank en spurt ermee naar de berging, smijt ze er neer. Loop snel terug voor de hoofdkussens..hoppa…naar de berging…weer terug…de kussens van de zitstoelen. Kussen van de ligstoel. Waarom moest ik ook zo nodig ALLE kussens pakken?
Zo. Alles daar weer dan netjes opbergen.

Ja..het koelt af.
Voel het plots om mijn benen.

Boven doe ik mijn schoenen uit. Korte broek gesp ik los…daar sta ik weer in mijn onderbroek. Lange broek aan. Spulletjes in de broekzak. Riem om.

Naar beneden,
Waar ik de zon zie doorbreken.

Dus..
het zou geloof ik niet mijn dag worden

donderdag 9 juni 2016

De Ongenuanceerd Schreeuwende Menigte

Als man kan ik een kind niet meer een aai over zijn bol geven,of bijvoorbeeld een snoepje want dan staat de ongenuanceerd schreeuwende menigte achter me. ( tenzij het mijn eigen kind is natuurlijk, of het kind van een familie of bekende) Ze staan achter me wanneer ik het heb over vluchtelingen, zwarte Piet, het milieu, de samenleving…Tjeesz…wat word ik DAAR ziek van, van die ongenuanceerd schreeuwende menigte. Zijn dat nou dezelfde mensen die we eerder ‘de zwijgende meerderheid ‘noemden?  Ze reageren al na één zin van een ander. Niet in staat de spanningsboog  op te brengen om te luisteren naar het hele verhaal. Over een kwart eeuw hoop ik dat we in deze samenleving zover zijn dat deze mensen gelabeld zijn met ‘Rijp voor Behandeling’ en intern een gedegen  communicatietraining mogen ontvangen. Ik wil er nog aan meebetalen. Een bijdrage aan een meer verdraagzame samenleving. De sociale media brachten ons tal van mogelijkheden met elkaar te communiceren. De kwantiteit is gestegen. De kwaliteit gedaald. De onverdraagzaamheid en het onvermogen tot empathie van de OSM stemt me somber

De OSM  kunnen we in verband brengen met de ontmenselijking. Het ontbloot de primitieve egoist die het kleed  van normen en waarden naast zich neer gegooid heeft

Waar vinden we de OSM eigenlijk?
In en rond voetbalstadions zie je ze vaak. Herkenbaar door het voortbrengen van geluiden die niets betekenen. Meestal  een langerekte klinker. Van achter uit de keel geproduceerd. Met als enkel doel gehoord te worden. Dat is het grote manco van de OSM. Ze willen gehoord worden maar hebben niets te vertellen dat hout snijdt.

Vaak klinkt het als  ‘euh’….( De pauze die mensen nemen om woorden omhoog te laten borrelen ). Maar dan veel luider!  Het klinkt alsof ze er trots op zijn.

EEEEUUUUUUHHHHHH!!!!!
WE KUNNEN NIET OP DE WOORDEN KOMEN!!!

EEEEEUUUUUHHHHHHH!!!! De strijdkreet van de OSM . Spreekt boekdelen.


woensdag 8 juni 2016

Umbillical Brothers - The Flat



Misschien was ik wel erg melig toen ik dit zag, en vinden jullie het flauw. Maar ik heb me de tranen gelachen!!