Het klopt, ik schrijf weinig meer.
Het maakt me zo verschrikkelijk moe, dat alles wat ik schrijf zo luchtledig is. Zo nietszeggend. Zo flauw. Zo gewoon, zo al zo vaak geschreven
in tijdschriften en magazines.
De vraag die opdoemt is het antwoord geven.
Moeten we het schrijven niet aan schrijvers overlaten?
Het fotograferen niet aan fotografen?
Het filosoferen niet aan de filosofen?
Moeten we niet gewoon eerst meer nederig luisteren en kijken?
