The Dark Side of Shoebill Chicks | Africa | BBC Earth

Alles

      Alles blijft

   Alles gaat voorbij

Alles blijft voorbijgaan

                                                           Jules Deelder, 

                                         Rotterdams dichter ( 1944-2019)

Antropomorfisme

Loekie is alweer een tijdje terug op het scherm. Dat is de zo koddig gevonden leeuwtjespop waarvan hele volksgroepen hebben gebedeld of ie alsjeblieft weer tussen de reclames door mocht figureren en 'asjemenou' mag zeggen. 
-Kinderen die dat gevraagd hebben? 
Nee hoor. Volwassenen wilden de leeuw na 17 jaar afwezigheid weer terug.  Kinderen konden niet eens weten wat Loekie was, tenzij de ouders oude opnamen hadden bewaard, en hun kroost er op de bank bij hadden geroepen: kóm es kijken hoe leuk!. 

Afin, de wens is ingewilligd en in gedachten zie ik de petitie-ondertekenaars van "Loekie terug" gniffelend de reclameblokken bekijken in een film die voor de rest wordt doorgespoeld.

Sideline: ik bedenkt net dat als je op het Rode Plein in Moskou met een bord gaat staan waarop staat : 'Loekie terug!!!' je waarschijnlijk onmiddelijk overmeesterd wordt door de ordehandhaving en 15 jaar gevangenis tegemoet kan zien . In dit geval wel e-nigs-zins te begrijpen 

In tegenstelling tot radioreclame's die mijn persoonlijke grens van stupide verdraagzaamheid nu gevaarlijk dicht beginnen te benaderen kan ik me voorstellen dat mensen bewondering kunnen hebben hoe knap tv commercials in elkaar kunnen zitten. Maar ik denk niet dat de mensen van het actie-commitee 'Loekie moet terug'daar bijster veel oog voor hebben. Die wachten eerder op de reclames, schat ik zo in, waarin pratende dieren figureren , net als hamsters bijvoorbeeld .die dan roepen : 'Hamsterûûû' Hoe succesvol was die reclame niet!!

Zou SUN ook zo'n succes hebben gehad met zijn pratende vaatwasmachine en daarin ook kletsende kommen, borden schalen en pannen? Er is in ieder geval voor deze vorm van reclame gekozen door mensen waarvan je mag verwachten dat ze er zicht op hebben. Vaatwastabletten zijn toch geen producten waarin je kinderen moet zien over te halen om ze aan te schaffen. Ze zijn ge-ent op volwassenen

Maar het houdt niet op als je naar commercials kijkt. Pratende gehaktballen, kaasblokjes in optocht,  Giechelend fruit.  

Dat gaat ver hoor. Een achtergelaten winkelwagentje kan zelfs mensen naar de kleenex doen grijpen. Of de oude lamp die bij het oud vuil wordt gezet . 

Mensen smullen ervan. Volwassenen. Een muisje die een hart op een beslagen ruit tekent...tranen biggelen over de wangen. vertederd wordt ernaar gekeken.

Mensen zullen altijd wel ergens kinderen blijven denk ik. Misschien is dat gewoon lief. Ik neem ze niets kalijk. Noem ze niet infantiel. Nee 

Maar soms denk ik het wèl even. 

  

Virusremmers anders

 .. en hij besloot de lezing over sexuele verlangens met :
"Al met al zou ik me zonder mijn piemel behoorlijk vervelen en flink onhand zijn!", Het was een persoonlijke  bekentenis die onder het merendeel van de mannelijke toehoorders de hoofden licht instemmend deed knikken, en waarderend klonk daarna applaus. 

Dat had hij er goed vanafgebracht. Een snelle teug uit zijn zakflacon. Helaas was er te weinig ruimte om toehoorders de kans te geven nog van gedachten te wisselen en een pijpje te roken want het was tijd om bij Herman te gaan kijken. Die lag opgebaard te wezen in het rouwcentrum op een steenworp afstand en er was een bezichtiging gaande. 

Er was voor gekozen Herman zijn kenmerkende outfit aan te trekken. Het geruite flanellen overhemd, en daaronder een zwart t-shirt. 

Een vredige uitdrukking lag op het gelaat. Krullen op het voorhoofd. 

Naar de kersverse weduwe werden woorden gesproken als: Hij ligt er mooi bij.

'Zo mooi heeft hij er nog nooit bijgelegen', zei ze dan. 'En dan juist NU de oven in, het is zo oneerlijk'.

De pandemie had heel wat teweegebracht. De consternatie was groot geweest toen uiteindelijk bleek dat het virus geen vat kreeg op mensen met enig percentage alcohol in het bloed. Dat balletje kwam aan het rollen toen bleek dat vooral orthodox moslims en andere niet-drinkers slachtoffer werden. De overheid schoot laagbetaalden te hulp met flesjes Beerenburg en pleegzuster bloedwijn. Maar dat kwam helaas voor Herman te laat.

De wereld zou er in de nabije toekomst beter uit kunnen komen te zien. De geslonken wereldbevolking leek een kentering te kunnen gaan betekenen in het onverbeterlijk verder onleefbaar maken door de mens van de leefomgeving. Het milieu zelf had zich verweerd. zo zei men

Jammer dat er zoveel Russen aan de wodka zaten, schamperde een enkeling die het niet zo met dat volk op had. Ja, die mensen heb je ook

Ook pijprokers leken een moeilijker prooi voor het zeer besmettelijke virus, en zo deed de pijprokende leraar opnieuw zijn intrede in het onderwijs. Maar ook in het straatbeeld zag men veel pijprokers. 

Ze zochten elkaar op in zonsopganggroepen. Elke dag moest gevierd worden.

Niet gedacht dat ik dat allemaal nog mee zou maken. Maar het had wel wat

De Beste Fietsenmakers - Sluipschutters (S5A1)

Ontroerd

Nu het wemelen is gaan hemelen
is er plaats in mijn hoofd gekomen voor andere zaken
Onder andere sentimenten. 
Sentimenten gevoed door herinneringen, dankbaarheid, schoonheid.

De uitingsvorm: tranen!  Niet van verdriet. Wel van ontroering
Aangezwengeld door muziek. Het hoeft niet per sé muziek te zijn uit
'Mijn Tijd' zoals mensen dat zo idioot plegen te noemen, waarmee ze bedoelen, de tijd dat ze de daadwerkelijke leeftijd hadden van zeer jong tot 25. Muziek uit hun eerste kwart eeuw. Daarna zijn ze blijkbaar 'uit de tijd' gegleden. 

Ik leef nú, voor de duidelijkheid!. Ik beschouw dit evenzeer als 'mijn tijd' Ik ben godverdomme nog niet afgeschreven,.

Er zijn veel muziekstukken, nummers die me rechtstreeks treffen in het hart, of in mijn buik. Dat weet ik niet precies, maar de tranen wellen op.

Dat kan bij verschillende genre's zijn. Soms zelfs bij zogenaamd chaotische nummers, nummers waarvan anderen zeggen: mag die klereherrie alsjeblieft uit!!?

Dan kan ik zitten snikken. Omdat ik die chaos, en de weg daar uit prachtig vind.

Of omdat de gedrevenheid en emotie van een uitvoerende artiest me zo heerlijk van slag kan brengen

Daar is dus meer plaats voor.  Voor die dingen.

Je hebt er niet veel aan, of misschien wel. Tranen van ontroering zouden kunnen ontladen, wordt soms beweerd. Het zal allemaal wel. Het beste wat ik doe is er maar van genieten, en dat doe ik ook. Heimelijk ben ik er steeds weer naar op zoek. Naar muziek waarbij ik blijf hangen. Die me raakt.