heer in het verkeer

 Hoog in de blauwe lucht cirkelen enkele meeuwen op de thermiek alsof het gieren zijn. Ze bekijken van hoog de wijk waarin ik woon. Ze hebben daar hoogstwaarschijnlijk geen gedachten bij van dit had beter zus, en dat had beter zo. Ze houden zich niet bezig met ruimtelijke ordening, infrastructuur, publieke voorzieningen, Ze houden zich  bezig met overleven en voortplanten  en als ik ze zo zie rondcirkelen, is het heel goed denkbaar dat ze zich ook nog wel wat met ontspanning bezig houden. Lekker een beetje gaan op die thermiek.

En beneden lopen wij, vleugelloos . 

Wij willen ook mobieler zijn als dat wat we zijn. Met onze twee benen . Ik heb een auto. Ik kan me rijdend voortbewegen. Zoals nu, in de Toyota Verso. 

Ik rijd op een tweebaansweg. Ik nader een oversteekplaats voor voetgangers. Rechts staat een man die kennelijk wil oversteken. Hij valt op. Hij heeft een ontbloot bovenlijf. Niet helemaal ongewoon is dat hier vlak aan de kust. 

De man woont in een lelijke tekening. Zijn armen en zijn borst staan onder de zwarte strepen en iets van symbolen. Hij heeft een baardje. Ik stop, dat doe ik. Vandaag heb ik geduld en wil een heer in het verkeer zijn. De meneer mag oversteken, En dat doet hij ook. Hij kijkt kort in mijn richting en steekt een vluchtige hand naar mij op. 

Dan schrik ik en zie dat de auto die van de tegenovergestelde richting komt een te grote snelheid heeft om op tijd te kunnen stoppen. De man zwaait naar me en een fractie later wordt hij door de auto die voor hem van rechts kwam hard aangereden, en een eind meegesleurd.

Ik liet hem oversteken. Terwijl er een auto van de andere kant...

Hoog in de lucht cirkelen enkele meeuwen op de thermiek alsof het gieren zijn. Ik wil er één van zijn

De dokter draait er niet om heen

"U kunt  hier niet roerloos zitten, dat begrijp ik. , we hebben al geconstateerd, en je was het er  roerend mee eens dat je een gevoelsmens bent, en natuurlijk, als je je roerende zaken voor een habbekrats weg moet doen is beroerd.

Helemaal niet raar dat je dan geroerd bent en  ontroerd raakt.  Maar we moeten verder. We kunnen niet eindeloos BLIJVEN roeren in dat potje, snapt U? Het roer moet om!! ". 

Ja dokter.

Esclavos del Celular

maatschappijkritisch filmpje. Vooral anti smartphonegebruikers

Zin.

Het leven kan zin hebben als je op z'n minst iets nalaat. Iets meer dan een steen of een urn liefst. Wrang is dat je dát ook niet eens zelf nalaat., in verreweg de meeste gevallen.  Dat zijn de steenhouwers en de begrafenisverzorgers . Je laat als je dood bent behalve stof iets na als je in je leven  kinderen hebt gekregen die later zelf ook weer kinderen krijgen. 

Dan ben je onderdeel geweest van een ketting. De circle of life

Zoals mijn betovergrootvader er een was. Een onmisbaar schakeltje waarmee ik verbonden ben. Waarom ik ben wie ik ben.

Er is veel over te zeggen, er is ook niets over te zeggen.

Zo gaat dat met dingen die niemand weten kan.

Je kunt wel vaststellen dat er mensen hebben geleefd die een boel invloed hebben gehad. Waar we jaren later nog steeds de naam van kennen, de vruchten van plukken, de kunst bewonderen, de filosofieën bestuderen, de slachtoffers van herdenken.

Zelfs tweeduizend jaar later.

Jezus, Boeddha.  Die hadden dan weer geen kinderen...

Er is vooral niets over te zeggen. Fantaseren kan natuurlijk altijd.

Maar,

Waarom zou het leven zin moeten hebben?

En wat is 'zin' dan?

Dat zijn de vragen die filosofen stellen

Ik ben benieuwd wat onze vrienden uit het nabije AI tijdperk over de vraag der vragen te melden hebben. Al kunnen die ook niet anders produceren als dat wat er in gestopt zit aan data. 

Het zal gelukkig voor altijd een raadsel blijven.

Er zijn hele volksstammen die dènken te weten wat de zin van het leven is en hoe het hiernamaals te betreden. 

Extremen daarvan zien we bijvoorbeeld wanneer iemand zichzelf in een mensenmenigte opblaast. Deze man koestert de gedachte dat hij  daardoor in een hemel terecht komt waar hij een bandeloos sexueel leven met iets van 40 maagden kan hebben.

Ik wil niet veel zeggen maar die luitjes zie ik eerder reïncarneren als een beetje koekoek.

Ik stop hier, mocht ik de zin van het leven ergens tegen komen, meld ik me over dit onderwerp graag weer

DWIG - Orange Evening // Laut & Luise (LUL007)

Geweldige animatie. 

Niet voor niets een oscar gewonnen. In 1932!!!

Stephen Fry describing our future with artificial intelligence and robots

Die man kan mooi en meeslepend vertellen. Weet veel, heeft humor en een visie.

Kortom een held

Engel

Beslissingen nemen laat ik meestal over aan de engel die al mijn hele leven neerstrijkt op mijn schouder en me soms wat influistert wanneer ik besluiteloos voor me uit zit te kijken.

Ik weet niet wie mijn engel is. Welke entiteit. Welke oudtante of oudoom zich over mij ontfermd. 

'Je gaat nu weg'
'Je gaat linksaf'
'Je gaat naar Flakkee'

Voorbeelden zijn dit. 

Duidelijk mag zijn dat m'n engel me niet elke keer dezelfde kant op stuurt. Niet elke keer naar Flakkee, maar even zo vaak een andere kant op.
Het wonderlijke is dat het het soort beslissingen geeft waar ik onmiddelijk gehoor aan geef. Aan MOET geven eigenlijk. Als door een bij gestoken veer ik op en doe willoos wat me ingegeven wordt. Van iemand die onderuit bijna lui op z'n onderrug zat ben ik opeens die energieke man die daadkracht uitstraalt!. In een miliseconde is dit beeld bijna eng veranderd

Uit intuïtie zeggen sommigen

Nee, het is mijn Engel. 

Daar ga ik. Mijn engel is een goede. Ze stelt me zelden teleur . Dank je wel engel. Dat je nog maar lang op m'n schouder mag landen. 

Geslachten beslecht

 En stel dat ik een joekel van een piemel zou hebben. Eentje waarmee je goed voor de dag kon komen, zou ik dan vaker wijdbeens zitten? Zou ik het aantrekkelijke vrouwen minder lastig maken om een blik om mijn kruis te werpen?  Zou ik me zekerder voelen?

Lekker op het naaktstrand gaan rondlopen terwijl mijn geslacht bij elke stap heen en weer zoeft? Zou ik dat doen? 

Het is een mannending. Iets dat al van heel vroeger komt. Degene met het grootste geslachtsorgaan  kreeg uiteindelijk het vrouwtje. 

Hoe logisch is dat? Ik weet niet of het echt ooit zo gewerkt heeft bij de Neanderthalers of andere oervolkeren, maar ik kan me er iets bij voorstellen.

Of het ging zoals zo vaak in de dierenwereld om kracht. Dan is het de overwinnaar van het gevecht tussen twee kemphanen degene die er met het wijffie vandoor gaat. Dat is ook goed mogelijk. Ik heb nooit een merrie de penissen van twee hengsten zien vergelijken.

Wie het weet mag het zeggen.  Kom op antropologen, doe es iets!

Er zijn mannen met grote en mannen met minder grote geslachtsorganen. Dit is kennelijk en blijkbaar onder mannen iets van gewicht. Van net iets meer gewicht denk ik dan tussen vrouwen met borsten. Of je kleine of grote borsten hebt staat op een andere schaal als het hebben van een grote of een kleine piemel. 

Is er ooit onderzoek gedaan naar vrouwen met kleinere borsten die behept zijn met een mannelijke partner ? Misschien heeft die partner ook een kleiner geslachtsdeel dan de gemiddelde partner. 

Vragen vragen vragen. Er is nog zoveel niet onderzocht.

Dan zouden vrouwen met een flinke borstpartij ook mannen uitkiezen ( als ze daar op vallen) met grotere jodokussen.

Jezus, al die  namen voor dat wormvormig aanhangsel.

En zijn mensen die een grote lul hèbben in het dagelijks leven ook een grotere lul in hun gedrag? 

 Allemaal vragen schieten opeens door mijn hoofd. Het spijt me voor de eventuele lezer dat dit schrijven heen en weer flitst op mijn associaties en er wellicht geen touw aan de chocolade te knopen valt

Maar...in Papoea Nieuw Guinea.. Heeft de grootste penisbezitter ook de grootste peniskoker? 

Dit kan ik googelen en dat heb ik nu inmiddels ook gedaan. Ik ben veel over de koker aan de weet gekomen. De grootste koker behoort niet automatisch aan de grootste lul, dat weet ik nu. Google zelf op Wikipedia verder zou ik zeggen.

Ik deed net nogal makkelijk over vrouwen met borsten. 

Daarmee bedoelde ik dat een vrouw met grotere borsten zich niet meteen kan beroemen op het 'meer vrouw zijn'.  Mannen met een groter geslachtsorgaan doen dat eerder wel.

Of vergis ik me?

Vrouwen tobben wel veel met hun borsten in de zin dat ze er niet zo tevreden mee zijn over het algemeen. Ze zijn te groot, of te klein, te ongelijk of te hangerig. Te puisterig of te slap. Enzovoort enzovoort.

Dat aspect is uiteraard voor vrouwen wel van belang. Immers zijn borsten bij vrouwen in het oog springende onderdelen. Meer als de piemel bij de man. Om een echt idee van de omvang te krijgen is het losknopen van de broek bij mannen een vereiste. Bij vrouwen is het prominent aanwezig en hoef je maar een beetje je fantasie te gebruiken als toeschouwer om een idee te krijgen hoe de borsten er zonder kledingstuk uit zouden zien.

Hier kan ik kantlijnen bij plaatsen natuurlijk, voor de leek. 

- Over het algemeen geldt dat hoe meer de borsten bedekt zijn hoe lastiger het is om een juist beeld te vormen.

- Er bestaan kledingstukken die het beeld van de toeschouwer voor wat betreft vrouwenborsten op een verkeerd been kunnen zetten. Vrouwen kunnen opzettelijk hun borsten insnoeren of juist groter laten lijken door kleine aanpassingen in de kledij. 

Op het moment van het verwijderen van het kledingstuk bij bijvoorbeeld een date kun je dan soms opeens voor verrassingen komen te staan, en meestal zijn dit onaangename.

Want het lijkt vaak mooier als dat het is

Een jongen die een aantal washandjes in zijn broek heeft gestopt om daarmee meer sex-appeal te hebben staat uiteraard ook te kijk wanneer de partner dat bij het losritsen van zijn gulp bemerkt.

Grote of minder grote borsten. Een grote of een minder grote piemel. 

De impact die het op personen heeft. 

Ik wacht op het onderzoek. 

Kind gebleven

Je kunt het niet aan me zien ( hoop ik dan maar) maar het is er! Mijn kinderlijke fantasie. Het is onuitroeibaar gebleken merkte ik laatst. Want het dook op zonder dat ik er erg in had en toen ik het wel besefte was het in mijn hoofd luid en duidelijk aanwezig!

Ik schrok er zelfs een beetje van.

Ik ben immers een volwassen man. Met een eigen huis en verantwoordelijk werk en ik heb kroost op de wereld gezet en ze de rails laten zien waar ze zich op konden voortbewegen. 

Maar blijkbaar ben ik niet echt volwassen te noemen. 

Weet je wat ik heb?

Ik ga het zeggen

Op mijn mobiel speel ik wel eens spelletjes. 

Op zich al heel bedenkelijk. Dat is al iets waarvan je zegt, kom op, volwassen man, richt je aandacht op relevante zaken. Maak jezelf nuttig en beteken iets voor de maatschappij. 

Maar goed, je kunt ook voor deze man een excuus aanvoeren. Een oudere man mag best een momentje ontspanning. Ook al is het dan in dit geval ontspanning door zich bezig te houden met een onbeduidend spelletje. 

Het is een spelletje met blokjes waarmee je rijtjes maakt. Hoe meer rijtjes je kunt maken, hoe beter het is. 

Nu komt het ergste

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar terwijl ik dat lullige spelletje aan het spelen ben is er een commentaarstem in mijn hoofd. Een enthousiaste commentaarstem die mijn acties verslaat voor een groot publiek dat enthousiast mijn verrichtingen volgt.  Hij heeft het over 'geweldige acties', over hoe fenomenaal ik ben, wat een inzicht!!. Maar ook als het minder gaat, en kijkers afhaken omdat het er niet goed uitziet becommentarieerd hij de voortgang. 

Het fanatisme is aanwezig, net als vroeger toen ik klein was en ik op de fiets voorgangers trachtte in te halen. Toen was die commentator er ook. 

Hij is nooit weggegaan. Of is ie weer terug gekomen? 

Help.

Zijn er andere volwassenen die dit herkennen? 

7000 stappen

 Na een wandelstukje gelopen te hebben kom ik aan bij een spoorwegovergang en ik kan daar gewoon oversteken. Het enige dat ik voorbij hoorde flitsen was het geluid van de bellen van de spoorwegovergang. Het stierf langzaam in de verte over het spoor weg

Het geluid moest hier niet zijn, maar elders, zeker .

Ik verbaasde me er over. Maar gewend als ik ben aan het onverklaarbare, het onlogische en het absurde, hield me er niet lang mee bezig.

Ik dacht na en droomde over mijn stapelwolkenlief en iets wat ik op de radio had gehoord, een man die beweerde dat er een depressie-epidemie op komst was. Die man was vast geen vrolijkerd, eerder een verspreider van zijn epidemie. Die moet geen mondkapje voor, maar stevig ducttape 

Ik hoorde ook, maar dat zal ik wel misverstaan hebben op het nieuws, toen het weer over een of andere moord ging dat de 'dode verdachte was opgepakt.'

Ja, als ie daar ligt. Daar kan ik me iets bij voorstellen. 

Zo loop ik verder.  In het hier en nu. Maar daar ben ik dan verder niet mee bezig.

Hoeft ook niet altijd

schets van mijn werkochtend

Nieuwe dag, Nieuw begin. Om es met een cliché te beginnen.

 

Vanmorgen werd ik zoals gewoonlijk voor de wekker wakker in een eenpersoonsbed . In een ruimte waarin verder een provisiekast , een wit dressoir en een gammele fineerkast staan . In de laatste liggen beddengoed, handdoeken en washandjes 

Er hangt in deze ruimte ook een automatische externe defibrillator,  een meldingspaneel voor als er brand is met bijbehorende instructies, en verder hangt er een oplaadbare zaklantaarn. Dingen waarvan je hoopt dat je ze niet nodig zult hebben als je in bed stapt.

Ik ben op mijn werk. Het linoleum op de vloer is op z'n minst gezegd groezelig, onder andere door douchewater uit de aangrenzende natte cel, dat ettelijke malen de ruimte is ingestroomd. 

Er zit  weliswaar een laag drempeltje als afscheiding tussen de twee ruimtes, alsmede een schuifdeur, maar die sluit niet afdoende.  Je zou er een extra ruk aan moeten geven als je gebruik zou willen maken van de douche en wilt voorkomen dat het water de voorraad/slaapruimte in sijpelt. 

Ik zelf douche er niet meer. Dat komt omdat de temperatuur van het douchewater op verzoek van zorgverleners door de mensen van de technische dienst naar beneden is bijgesteld . Dat heeft een reden:

 Er wordt behalve door personeel vooral gebruik gemaakt van de douche door  cliënten. Cliënten zijn in dit geval mensen wiens hersenen niet zijn volgroeid en wiens begripsvermogen derhalve meer dan te wensen overlaat . 

Wanneer deze mensen de douche gebruiken wordt verondersteld, dat zij zich zouden kunnen verbranden onder een te warm afgestelde temperatuur. Het gaat om  mensen die wanneer dit zich voordoet op zich wel onmiddellijk van onder de douche vandaan zouden kunnen springen, maar met dat soort logische argumentatie zijn er een boel vergezochte te vinden die beginnen met: Maar als...

Het water is qua temperatuur nu volkomen veilig, want onder een waterstraal die nauwelijks warmer dan lauw genoemd kan worden kun je veilig en behaaglijk staan . Al zijn er cliënten die naar een andere douche in het gebouw op zoek gaan waar de temperatuur meer aan hun behoefte voldoet. 

Als waterbesparende maatregel  wordt- nu ik toch over de douche bezig ben-  is het nodig dat er om de minuut een knop ingedrukt dient te worden om de straal gaande te houden anders stopt de watertoevloed , nou ja,, toevloed? Het waterdrukpeil is ontoereikend om het die kwalificatie mee te geven. 

De douche wil ook spontaan gaan sproeien. Sterker nog: dat hoort ie ook  te doen! 3 Maal per dag. 4 minuten. Dat is bedoeld om de leidingen schoon te houden van de gevreesde salmonellabacterie  Er moet daarom ook vaker van douchekop gewisseld worden, want de douchekop met filter moet zo nu en dan filteren. 

Wanneer de schuifdeur een beetje open staat en er is niet aan gedacht de sproeier de goede kant op te richten kan het gebeuren dat 's nachts het water  van de spontaan lopende douche de voorraadkamer in komt, waar ik lig te slapen. 

Maar ik let er op. Ik draai als ik ga slapen de sproeier naar de muur

De AED heb ik nog niet in real life hoeven te gebruiken. Alleen tijdens BHV trainingen op poppen. Ik weet waar de plakkertjes moeten , en heb de instructies van de Artificial robot  vaak gehoord.   Er hangt een sticker naast de voordeur. Daarop staat vermeld: AED AANWEZIG. Er is nog niet iemand aan de deur geweest om te vragen of ie het ding mocht gebruiken. Bij de laatste instructie kreeg ik te horen dat we, wanneer iemand van buiten het apparaat  nodig heeft de AED  mee dienen te geven maar zelf niet mee gaat om te helpen. Wij moeten  immers ten alle tijde voor onze cliënten aanwezig zijn. Het is dus: 'Alstublieft, veel plezier er mee'

De zaklantaarn heb ik maar 1 keer nodig gehad. Dat was toen na een stroomstoring ook de noodverlichting in de woning dreigde uit te vallen en ik me in een aardedonker huis bevond. De lantaarn had juist toen niet op de oplader gestaan en zo stond ik met het enorme ding in mijn hand dat ik slechts nog als slagwapen zou kunnen gebruiken.

Er liggen drie telefoons naast me op de stoel. 1 ervan is van mezelf. Die andere twee zijn werk gerelateerd. Ik lig in een huis met 17 mensen waar ik verantwoordelijkheid voor draag. De jongste is 18, de oudste 65. 

Ik sta op en was mezelf, koud water over mijn ochtendhoofd. Ik schik mijn haar; mijn hand is een kam met vier tanden. Ik druppel mijn door blefaritis  aangedane oogleden. Ik poest mijn tanden en weer valt me de metalige smaak op achter in mijn mond. Ik heb deo en ik heb aftershave. Schone sokken en een schone onderbroek, maar die kledingstukken  heb ik nu niet nodig, ik ben nog schoon zat. 

Ik ruim mijn beddengoed op. Berg het in 'mijn' la van de commode. Ik heb de raam wijd open gezet, zodat de ochtendslaaplucht er doorheen kan vluchten. Mijn collega die vanavond hier slaapt treft een kamer waarin mijn sporen volledig zijn uitgewist. De washandjes die ik gebruikt heb liggen in de wasmand. Twee washandjes, in plaats van een washandje en een handdoek.  1 washandje om te wassen, 1 om te drogen. Een handdoek meteen in de was gooien na 1 keer afdrogen vind ik onnodig. 

Ik sluit de deuren van de ruimte om te zorgen dat niet iedereen zomaar bij de provisiekast kan, en ook de toiletdeur gaat op slot. Het toilet is alleen voor het personeel bedoeld en niet voor de bewoners. Die kunnen er soms een smerig potje van maken.

In de keuken zet ik koffie voor mezelf. Het is half zeven s morgens. Een snel ontbijt neem ik in de vorm van een bruine boterham met een beetje pure hagelslag.

Dan kan ik me aan het werk zetten. In het kantoortje zet ik de computer aan, en bekijk nog even de bijzonderheden van deze ochtend. Dan hoor ik al snel de eerste mensen . Ik herken de voetstappen, de geluiden die ze maken. Ik hoef niet te kijken om te weten wie ik hoor rondstruinen in het huis. 

Dan gaat m'n dienst beginnen. Vragen, medicijnen, druppelen, smeren, ontbijt, vragen, mensen wekken, steunkousen, zalfjes, schoenveters, vragen,  grapjes, praatjes, scheren, bedden nazien, controleren bij maaltijden, vragen, taxi's die bellen, afspraken die gemaakt moeten worden, dierengeluiden temperen, ruzie's bijtijds afkappen, mensen wegbrengen, en zorgen dat ieder op de hoogte is. Signaleren waar knelpunten zitten, rapporteren, nazien of alles klopt. Zijn de uitstapjes voor de komende dagen geregeld? Wie moet ik nog op de hoogte brengen? Is er genoeg geld? Moeten er nog boodschappen worden gehaald? De oven is kapot, is dat doorgegeven? Alle kranen moeten aan. De medicatie afgetekend, het brood opgeborgen in de vriezer, de pakken in de koelkast gestikkerd. De temperatuur gemeten en doorgegeven. De waterstand doorgeven aan de TD. Vervanging voor ziek personeel geregeld. Er is geen directe aflos, dus er moet een goede schriftelijke overdracht zijn.

En dan ga ik weg. Naar huis. Met de auto of te voet.  Als ik de deur achter me sluit, ben ik vrij.