Er hangen bij ons in
het kleinste kamertje naast de maandkalender met schitterende
wereldfoto s van Oxfam-Novib drie scheurkalenders.
Gedisciplineerd
worden de blaadjes van de dag elke dag afgescheurd en bekeken.
Meestal door mij persoonlijk. Ik ben ws licht autistisch
Een van de
scheurkalenders valt onder de categorie: HUMOR. Elke dag een cartoon
van Paul Kusters. Over Toos en Henk. Soms zit ik hardop te lachen op
de bril.
De twee andere
kalenders komen met dingen om over na te denken. Soms vallen ze onder
de categorie filosofisch getinte afspraken.
Ze verkopen goed.
Net als de kalender van de Happiness bijvoorbeeld. Ze vlogen, nee ze
ZWEEFDEN weg uit de winkels.
De nadenkkalender
die bij ons in de wc hangt is inderdaad van de Happiness. En de ander mag de naam dragen van Hollandse Wijsheden ( hoe komen we daar aan? )
Bij hoge
uitzondering staan er uitspraken op waar ik wat mee kan, maar vaak
kan ik de velletjes inwisselen voor de toiletrol ernaast. Dat doe ik
natuurlijk niet, want dan zou het toilet gaan verstoppen. Zoals het
hoofd vol kan zitten met humbug
Vandaag kwamen mijn
darmen in beroering bij het lezen van een uitspraak van Margaret
Cavendisch , waarvan ik nooit gehoord had – is dat dom?- en die ik
zo even zal googelen. De uitspraak luidt:
Alle complimenten
overstijgen de waarheid
Hoe moet ik deze
uitspraak duiden? Ik begrijp het als: Je moet complimenten niet
serieus nemen. Complimenten worden ge-uit, maar dat is alleen maar om
jou je beter te laten voelen. In werkelijkheid is het minder
bijzonder als dat het klinkt.
Dát heb je goed
gedaan!!! ( niet goed genoeg maar ja)
Je ziet er mooi uit
( nu je je lelijke hals goed hebt bedekt met een sjaaltje ben je
enigszins toonbaar)
Leuk gedaan hoor,
die Taj Mahall. ( nu een bouwwerk dat minder steriel en fantasieloos
is graag)
Goed ontworpen hoor,
die piramide van Cheops ( beetje saai wel wiskundige driehoek maar
goed)
Wat bedoeld Margaret
Cavendisch? Eerlijk gezegd raakt ze voor mij met deze uitspraak
intuïtief al een groot deel van mijn sympathie kwijt. Ze lijkt een
zeikwijf. Nou vooruit: ‘Une fair pipi femme’. Laten we het
netjes houden.
*
Een Engelse
aristocrate in de 17e eeuw was ze, zegt Wikipedia. Bekend
om haar filosofische en proto-feministische geschriften. Nu lees ik
een andere uitspraak van haar. Over mannen:
: Mannen zijn zo
wreed en onredelijk tegenover ons, zoals ze pogen ons af te houden
van elke vorm van vrijheid. Ze dulden geen vrijjelijke omgang met
onze seksegenoten. Ze begraven ons liever in hun huizen of bedden,
zoals in een graf; de waarheid is dat wij leven als vleermuizen of
uilen, werken als beesten en sterven als wormen:”
Dat was wel wat voor
die tijd. Margareth krijgt haar respect weer van mij terug.
Ik wil meer over
haar weten
Ik heb weer geleerd
niet te snel te oordelen.
In eerste instantie
lijkt het niets zo kalender. Maar toch.
