Ann, the girl who cried a tear

De muziek die er onder dit filmpje zit is het niet voor mij. Ik zou zeggen, draai het volume maar weg. Visueel vind ik het wel heel sterk. Het doet denken aan de clip van 'Nothing Compares to you' van Sinéad 'O Connor.( jaren 70) Dit beeld is nog verstilder en heeft zeggingskracht. Maria, die een traan laat om de wereld, zoiets.
Het is gemaakt door Andy Warhol en Ann Buchanan.
De vraag is wel: hoe kan het meisje zolang kijken zonder te knipperen met haar ogen? Is dat geknipt?

Het filmpje staat niet op zichzelf. Meer mensen ondergingen een zogeheten 'Screen test'van Andy Warhol. Ik zag ook onderstaand filmpje van Mary Woronov. Fascinerend om naar te kijken en dichterbij een ontmoeting via het scherm kun je denk ik niet komen

'Zo Mooi' Hans Andreus

man man

Blij is ze er niet mee.
En ze vond het grapje ook niet leuk.

Toen ze jarig was vroeg Eric  of ze nog van hem hield, en ze zei ja.
'Dan heb ik een verrassing' zei hij, 'Een cadeautje.'
'Wat dan?'Vroeg ze.
Eric trok in één keer zijn bloes open, dat is leuk als je een bloes met drukknopjes hebt, die gaat  niet kapot als je die in een keer opentrekt. Rats, binnen één seconde is er die metamorfose van een man met gesloten kleding tot man met compleet ontbloot bovenlijf! Heerlijk om te doen.  Eric had het eerder per ongeluk een keer gedaan met een overhemd waarvan hij MEENDE dat het van boven tot onder gesloten was met drukknoopjes, maar dat dit niet het geval leek. Alleen het bovenste maar. De knoopjes vlogen in het rond en zij zei: "'Kijk nou wat je doet! Ik ga ze er niet aannaaien!"
Maar dit keer Rats! Open! Zonder ongelukken, en hij zei: zichzelf bij de lendenen pakkend: " Hier! Bijna twee kilo man er bij! Voor jou!! Ik heb er het hele jaar voor gespaard!"
Dit zijn ze: Ik heb het er voor de zekerheid even opgeschreven. En inderdaad, op de vetbobbels aan weerszijden van zijn buik stond in donkere inkt te lezen '1 kilo man extra!'

Zij zuchtte en richtte zich tot de cameraman: 'Zoooo flauw!!'
En hij...hij zuchtte ook, had hij nu toch maar die oorbellen gekocht.

Heimwee

Heimwee is verslaafd zijn aan datgene dat jou thuis is,
Degene die jouw thuis is
Je verlangt en wilt alleen maar, kunt alleen maar. Er bestaat alleen maar...
Dat! Dat wat je thuis is, waar je zielt. Daar alleen kun je huilend in omarming aarden.

Zonder dat,
een bijtend zonder,
een schreeuwend verlangen

afkickkliniek voor extremisten

Ik heb een idee.En daar ben ik opgekomen door eens goed in de wereld rond te kijken. En dan met name naar de mensen die de aardkloot bevolken. Al die miljoenen en miljoenen goedwillende en vaak hardwerkende mensen, die het beste met de wereld en met een ieder voorhebben. De mensen die nieuwsgierig zijn naar andersdenkenden,  en niet bang zijn voor mensen met een ander kleurtje of  andere zienswijzen. Kortom, de mensen die  in al hun simpelheid het beste met de wereld voor hebben , en waar je weinig over leest, omdat ze geen nieuwswaarde hebben. We lezen van de Anderen: de  groep mensen die de boot afhoudt, die vreemden wantrouwen en die weinig of geen  tolerantie kennen. De mensen die het keer op keer weer voor veel mensen verzieken en het mooie en leuke van de wereld waarin we leven veranderen in een maatschappij waarin haat en intolerantie de boventoon voert. Het gaat hier over extremisten. Een relatief kleine groep fanatiekelingen die omwille van een leer, een geloof of anderszins vinden dat ze het recht hebben dit anderen op te dringen. Kortom, mensen die hulp nodig hebben, en die de mogelijkheid missen om dat in te kunnen zien.

Ik wil graag helpen, zo ben ik, en dacht er aan een afkickkliniek voor deze extremisten te beginnen. Een aantal  enthousiaste, competente en bevlogen therapeuten en leerkrachten kunnen dit mede vormgeven. Het traject, dat vijf jaar in beslag zal nemen, bestaat uit grofweg twee pijlers: Waarvan de eerste drie jaar in beslag neemt, en het laatste twee jaar.  

 1) het afkickprogramma, 

 2) de opleiding tot zelfdenkend en vrij burger.

Na het volgen van het programma is er baangarantie als therapeut binnen de kliniek.

De kursist wordt  gevangen, een eerste en spannend deel van de opleiding, en wellicht tegelijkertijd het meest lastige daar de cursist in veel gevallen niet bereidt zal zijn te geloven dat hij een cursist is wiens leven een fijne wending zal gaan nemen, en enkel  nog tot motivering moet komen

De gedachte is: Klein beginnen. Extremisten opsporen in kleine dorpjes. Ze verzamelen op eventueel zelf te organiseren bijeenkomsten  onder titels als bijvoorbeeld  ’Wereldorde , tijd voor de Jihad!’   (  Ho, geen misverstand hier! Ik wil het niet alleen over moslims hebben.  Er zijn allerhande extremisten, ook Christenen bijvoorbeeld!  Hoewel deze groep minder gevaarlijk is voor waar het gaat om gewelddadige uitbarstingen, en ontwrichting van de maatschappij). Vlak na het begin van de bijeenkomst sluiten we de deuren en laten we ze er 5 jaar later als hernieuwde burgers uit. De verkoren extremisten hebben dan de kans gehad hun denkwijze te verruimen en nieuwe horizonten te zien in een glanzend nieuwe toekomst, en  waarbij bovendien de eerste vijf jaar op deskundige ondersteuning van onze kant gerekend kan worden

We starten een reridicaliseringsprogramma, en gaan de deelnemers bijscholen in een aantal onderdelen waarin ze in hun leven een achterstand in hebben opgelopen.

We zoeken docenten voor de volgende onderdelen:

-          Tolerantie, wat is dat?

-          Humor, de eerste beginselen ( vanaf het derde leerjaar, ‘lachen om jezelf’)

-          Relativeringsoefeningen en maatschappijleer.

-          Communiceren, (Luisteren hoe zwijgen goud kan zijn).

-          De ontkluwing van feiten en aanname’s

-          Geloof en weten, de  verschillen

-          Mens en Schaap Geschoren

-          Beheersing en gedrag t.o.v. mensen van het andere geslacht

Er is in de opbouw van de kliniek ruimte voor tal van nieuwe ideeën. Onze eerste medewerkers barsten van enthousiasme en het  borrelt dan ook volop.  Bij elk idee mag echter de doelstelling nooit uit het oog verloren worden: is de wereldvrede er mee gediend?
En we zijn er niet op uit extremisten te vernederen of belachelijk te maken, maar om de vernauwde blik te openen. Er zijn nu eenmaal in deze wereld mensen met een vernauwde blik ( los gezien  van veel Aziatische volkeren)die geholpen moeten worden. Een vernauwde blik kun je zien als een blinde vlek, als de dode hoek. Hoe blij zijn mensen als ze gewezen worden op de dingen die er zijn, maar ze zelf niet zien.

Je moet bij de deelnemers denken aan mensen die te kampen hebben met uiteenlopende vormen van extremisme, maar we verwachten dat  de meeste cursisten uit strenge geloofsgemeenschappen zullen komen. Noodzakelijk om aan te pakken, vergis je niet, want de geschiedenisboeken wijzen uit dat deze groepen mensen dermate gevaarlijk kunnen zijn dat er uiteindelijk oorlogen  kunnen voortkomen uit hun bekrompen zienswijzen. Ja,  een wereldoorlog is niet uit te sluiten als wij niet  METEEN met onze kliniek beginnen.

Nieuw aan deze opleiding is dat het een verplicht karakter heeft. En dat moet je niet anders zien als dat er een leerplichtwet geldt voor iedereen onder de 16. Wanneer duidelijk is dat het ontbreken van basiskennis en uitingen van radicalistme hand in hand gaan zal -na zorgvuldige afweging door een selecte groep onafhankelijke specialisten en in overleg met ondergetekende -een besluit genomen worden of dat een persoon in aanmerking komt de opleiding te gaan volgen.

Waarom niet vrijwillige opname?

Uiteraard  zijn er mogelijkheden om jezelf vrijwillig als cursist aan te melden, of dat iemand anders dat voor jou doet.

Hardcore

Ook nieuw in dit opleidingstraject zal zijn het onderdeel ‘Hardcore’. Hierin komen die cursisten terecht, die na twee jaar opleiding onvoldoende progressie hebben geboekt en na alle aangeboden leerstof en leermiddelen vasthouden aan hun vernauwde denkwijze, en dus een blijvende bedreiging vormen voor onze vreedzame samenleving, die onze samenleving in wezen IS ! Het zijn de starre en asociale denkers die het voor de grootste groep telkens weer ontregelen, en op wie leerstof geen invloed heeft.

Zij maken de kans om in onze beschermde omgeving in de schoolarena tegen elkaar uit te komen  in een gevecht van man tegen man, waarin de regels zoveel mogelijk door de deelnemers zelf worden bepaald. Te denken valt aan wapenkeuze, duur van het gevecht, pauze’s enz. De mogelijkheid om het met groepen vastgelopen cursisten tegen elkaar op te nemen wordt momenteel op haalbaarheid besproken.

Wij verwachten van onze kliniek en opleidingscentrum prachtmensen af te kunnen leveren.

De kliniek en het opleidingscentrum zijn momenteel nog in de opbouwfase. Wij staan natuurlijk open voor alle andere suggesties

Davincini's mooi ( 10)

Ik was weg

Een  zacht, warm goed prachtig licht zag ik.

Kan een licht goed zijn? Ja!

Eerst nog ver weg, een stip in de verte, maar het kwam steeds dichterbij, of ik kwam steeds dichterbij. Zoog het me nou naar zich toe? Zweefde ik erheen? Het voelde als pure liefde. PURE  liefde. Kun je je dat voorstellen? Een licht waarin je je wilt baden, waaraan je je onvoorwaardelijk wil overgeven. Na jaren en jaren  in een donkere kamer verblijven, en dan eindelijk weer het warme zonlicht in.. je ogen hoeven niet te wennen want het licht is diffuus en zacht

 Maar meer dan de warmte van zonlicht,  veel meer nog… ik kan het alleen maar omschrijven als LIEFDE. Alles is goed, alles komt samen, alles is één!! Alles in me wilde daarheen.En wat was ik?

Had ik wel een lichaam? Ik schaam me er nu voor, maar er was geen gedachte aan wie ik achterliet. Ik was alleen  op weg naar dat wat goed en liefde was.

Ik had geen angst. Ik was als vanzelfsprekend op weg naar Het Licht en in mijn geest kwam het niet op dat zich een mogelijkheid zou voordoen dat iets me in mijn gang daarheen zou beletten.

Hoe dichter ik bij de Liefde kwam,  hoe gelukzaliger ik me voelde.  Ik ervoer de warmte, en ik meen dat ik opgenomen werd in  eenheid, ik werd opgelost, werd geluk.

En ik was samen, ik was weg.

In een volgend stadium: het ontwaren van contouren in het licht, vormen, kleuren.

Een beeld werd geschapen van dingen die hadden gespeeld uit de tijd dat er nog een ik was. Een ego, een  eenzaam wezen, contact ontberend met de eenheid. Een aardse verschijning die niet wist dat hij een onderdeeltje was.

 Onder, boven, naast…. alom beelden  van die man, dat jongetje, de aardse verschijning die was, en nu weer is.  Bewegend beeld

Beeld van het jongetjes dat voor een auto liep,aangereden werd. En daar met zijn eerste vriendinnetje, en daar de verslaafde, en daar in Nepal, en daar aan het strand, en daar met vrouw en kinderen, en daar met een witte jas in het verpleeghuis.

En daar in het ziekenhuis op een operatietafel, de stem van een opererend arts: ‘Zuurstof….een reanimerende arts, een gesuis, een aanzwellend gezoem, heftiger en heftiger, het voelde koelte, pijn, zwaarte. Een zwaarte die me uit het licht trok, de leegte in.NEE!! Als ik me had kunnen vastklampen, ik had het gedaan….

daarna niets.

Wakker worden in een klinisch kille omgeving .

De chirurgen kregen lof en ik was ik en klein en weer levend.