Guido v.d. Werve

Ik zag dit gisteravond op tv en was geboeid. Wat een mooi beeld.

Een mooie metafoor voor....ach die moet je er beter voor jezelf uithalen.

Milaan

De kalk dreigde van het plafond los te laten, toen ’s middags een dierlijk, woest gegrom de vogels in de omgeving verjoeg. Het geluid kwam uit het huis van Gert. Een hoekwoning in een woonwijk. Wanneer we in een van de slaapkamers boven binnen zoomen, zien we Gert dan ook met een vuurrood hoofd van inspanning verbeten op zijn knieën bezig. ; hij helt ruggemergtergend naar voren. Hij heeft een schroevendraaier in zijn rechterhand en probeert ergens kennelijk een schroef in te draaien op een plek waar hij er eigenlijk niet bij kan.

In de kamer zien we veel houtwerk, schroeven, karton, en Gerts laatste werk, een driedeurs linnenkast met ladenblok van Leen Bakker. Gert had het altijd al een vreselijk goedkope naam gevonden, waar enkel rotzooi vandaan kon komen: Leen Bakker. Een artiest die onder die naam optreedt zal ook nooit internationaal doorbreken. Die zal blijven steken op het niveau Henk Wijngaard.

Een kast van Leen Bakker is vragen om moeilijkheden. Maar toch…de kast zag er mooi uit en zijn dochter vond het een hele mooie. Berkenhout. Die wilde ze hebben, en kom, het meubel zag er toch solide uit? Kopen dan maar. voordat je wéér de hele middag kwijt bent met het kijken naar kasten in andere zaken. Ze hadden zich al georienteerd.

Kasten hebben namen. Kun je tegen je vrienden zeggen dat je een ‘Milaan’ hebt gekocht. Klinkt beter als ‘driedeurslinnenkast'

‘Milaán’ had gaandeweg voor Gert dezelfde betekenis gekregen als het woord ‘ Verdomme’ Zes uur lang was hij er op bezig geweest. Met geduld en een voor Gert ongekend hoog Zen gehalte. Hij had de gebruiksaanwijzing braaf gevolgd en goed de tekeningen bestudeerd. Langzaam had de kast dan ook zijn vorm gekregen, en stiekem had Gert in zijn buik een ‘YES!’gevoel ervaren, dat hij natuurlijk ogenblikkelijk wegstopte. Niet juichen voordat de kast rechtop staat. De Milano moest nog vanuit zijn liggende positie in een rechtopstaande geholpen worden.

Gert durfde niet te denken dat de kast zo hoog zou zijn dat het onmogelijk werd het ding in zijn staande positie te krijgen. Dat de bovenrand dan klem tegen het plafond zou komen te zitten. Hij moest er niet aan denken.

In zijn hoofd klonk tromgeroffel toen hij met veel kracht en beleid ( ‘dat moet je toch niet alleen doen!!’hoorde hij zijn vrouw vermanend en verontwaardigd door het geroffel heen zeggen) de kast in zijn staande positie wist te krijgen. Wouw! Dat zag er goed uit.

Nou, de deuren er nog in, en klaar is Kees.

Maar je voelt hem al. Gert zou Gert niet zijn…..

*

De volgende dag kon men Gert bezig zien om de Milano enigszins te demonteren, want er moest een fout in de constructie zitten. De deuren van de kast wilden namelijk niet goed dicht. Ze overlapten elkaar, en klemden elkaar af. Met stelschroefjes aan de scharnieren viel dit niet te verhelpen. Niet door Gert tenminste.

Ook de laatjes stonden iets scheef ten opzichte van elkaar.

Gert besloot de circa 50 spijkertjes van de kartonnen achterwand voorzichtig uit het hout te wippen, zodanig dat de achterwand niet beschadigde, teneinde een correctie in de constructie van de Milano te kunnen toepassen. Dan zouden de kastdeuren straks wel kunnen sluiten. Netjes, zoals het hoort.

En zo zoomen we weer langzaam uit van de slaapkamer, het hoekhuis, de woonwijk, en we voelen de wind door onze haren, en we laten Gert begaan

Het laatste bericht is dat er nog 1 deur klemt, en dat er gaandeweg gereedschap aan te pas is gekomen, die niet in het constructieboekje zijn te vinden: een vijl, een zaag, een hamer…

Op straat

In onze gemeente gaan ze nu ook de containers controleren.

De laatste grammetjes privacy worden van onder uit de pot geschraapt. Het meeste hebben we er zelf al uit gehaald en het op straat gegooid. Op de digitale snelweg. Op het padje van het social network ligt een boel privacy ( een verduveld handig informatietooltje voor je aspirant werkger) En de rest is in beslag genomen door de overheid en de vrije-markt economie.

They know where you are, they know who your friends are, they know what you buy, they know where you go to, they know what you like, and, they know what you think.

Er worden electronische chips in onze containers geplaatst. Dus kunnen we binnenkort vermanende brieven van de gemeente verwachten over het aantreffen van een stuk plastic in onze groente-en fruitcontainer, vergezeld van de richtlijnen, en een waarschuwing dat bij herhaling sancties zullen moeten worden genomen.

Papoea Nieuw Guinea lokt meer en meer als emigratiegebied. Ik heb nix te verbergen, maar ik voel me onveilig, want wie controleerd mij? En wie GAAN dat doen? En hoe worden die gegevens gebruikt? Ik zal daar weinig over te zeggen hebben

Mijnlandje van melk en honing is niet meer mijn Nederland.

Big Brother is ruling us.

Tibetaanse Wijsheden

Leer te luisteren
naar het ruisen van de wind,
naar de hartslag van de seconde.
Word weer een kind
dat zich door het leven
laat verassen.

*

Wie zijn plaats gevonden heeft,
lijkt op een boom:
hij is diep geworteld
en streeft alleen nog omhoog.

Drukpa Rinpoche

Davincini's mooi (8)

Jan Svankmajer: Darkness/ Light/ Darkness

De schepping van de mens - anders. Knappe animatie

Cultuur in Yemen

Niks aan de hand hoor, gelukkig, maar slordig is het wel. Het werpt zeker levensgrote vraagtekens op. In Amerika stappen twee verdachten op een vliegtuig naar Schiphol. Hun tassen gingen al eerder mee met een ander vliegtuig.

De tassen bleken verdacht - het vliegtuig werd teruggehaald. Daarna konden de mannen alsnog met een ander toestel mee naar Schiphol. Daar werden ze gearresteerd..

Wat te denken: Heeft iemand verzonnen dat die terroristen zonder hun bagage toch niets konden uithalen?

Hun vlucht had een onduidelijk vluchtschema. Laat zien, ik wil het weten.

Ze zijn wel zorgvuldig met wat er binnenkomt in de United States. Dagen vantevoren begint het formulierencircus al, gevolgd door uitgebreide contôles bij de Gates.

Ik lees in De Stem on line:

“De twee mannen, Ahmed Mohamed Nasser al-Soofi (48) en Hezam al-Murisi (37), wekten in de VS al argwaan door hun vreemde bagage en onduidelijk vliegschema. In die bagage zaten een mobiele telefoon vastgetapet aan een medicijnfles, plus enkele aan elkaar vastgetapete horloges, een stanleymes, drie grote messen en een lege shampoofles.

Volgens de Jemenieten is dat hun cultuur.”

Natuurlijk. Dat doen ze toch allemaal?! Wist je dat niet? Als de mobiele telefoon gaat hebben ze zo meteen hun medicijnen bij de hand. Voor het hart waarschijnlijk. Als het een beroerd telefoontje is ofzo. Met een stanleymes, of als het moeilijk gaat met een groter mes, snijd je dan de tape af en neem je je pilletje.

Ik doe dat ook hoor, als ik met het vliegtuig ga. Een paar kookwekkers om mijn mineraalwater…heel normaal.

Waarom zou je het nog onderzoeken eigelijk?