Tibet is Hot. Hoe sterk worden de kritische geluiden tegen de met voeten getrede mensenrechten in China
vrijdag 29 februari 2008
wheel of life
Tibet is Hot. Hoe sterk worden de kritische geluiden tegen de met voeten getrede mensenrechten in China
alweer zo'n discussieprogramma
"Dames, heren, ik geloof dat we er uit zijn. De conclusie van dit programma zal ik nog even samenvatten:
We zijn bijna allemaal o.k. Maar we doen wel eens raar. Op zich is dat ook ok maar niet altijd. Prettig week-end en tot volgende week"
We zijn bijna allemaal o.k. Maar we doen wel eens raar. Op zich is dat ook ok maar niet altijd. Prettig week-end en tot volgende week"
donderdag 28 februari 2008
greta garbo
Vind ik een mooie foto, mooie vrouw.(Martin Simeck spreekt) 'k Moet eens een film met haar zien, want films met haar, staan me niet bij.
.
dinsdag 26 februari 2008
voor wie het weten wil
Ik woon al bijna 25 jaar ultra-monogaan samen met een vrouw.
Van haver tot gort elkaar kennen ervaren wij als prettig.
En gort is niet altijd gort
We rooien het goed.
Ondanks dat we elkaar behoorlijk flauw vinden als het op humor aankomt. Samen lekker lachen is er minder bij dan ik zou wensen. Ook een verschil dat we hebben moeten leren te accepteren is onze aanpak der dingen. Zij is op alles voorbereid, ik zie het wel als het zover is. Praktisch vertaald: Zij wil er zeker van zijn dat ze niet door de bank zakt, en ik ga de bank pas maken als ik er doorheen gezakt ben.
Maar, we hebben bij nogal wat onderwerpen hetzelfde idee, of dezelfde smaak. Dit geldt niet zozeer voor muziek en ook niet zo voor schilderijen, maar wel voor essentiele zaken als: Komen er kinderen, dan zorgen we beide voor de kinderen- net als dat we beiden voor het inkomen zorgen. Een uitgangspunt dat er toe doet. Een leidraad waar je mee voortkunt. Dit uitgangspunt maken we nu al 15 jaar waar. Wij zijn gelijk. De kinderen noemden ons beide ‘mapa’en we zorgden samen dat we het konden rooien.
Doe dat maar es na.
Ik ben er trots op
Van haver tot gort elkaar kennen ervaren wij als prettig.
En gort is niet altijd gort
We rooien het goed.
Ondanks dat we elkaar behoorlijk flauw vinden als het op humor aankomt. Samen lekker lachen is er minder bij dan ik zou wensen. Ook een verschil dat we hebben moeten leren te accepteren is onze aanpak der dingen. Zij is op alles voorbereid, ik zie het wel als het zover is. Praktisch vertaald: Zij wil er zeker van zijn dat ze niet door de bank zakt, en ik ga de bank pas maken als ik er doorheen gezakt ben.
Maar, we hebben bij nogal wat onderwerpen hetzelfde idee, of dezelfde smaak. Dit geldt niet zozeer voor muziek en ook niet zo voor schilderijen, maar wel voor essentiele zaken als: Komen er kinderen, dan zorgen we beide voor de kinderen- net als dat we beiden voor het inkomen zorgen. Een uitgangspunt dat er toe doet. Een leidraad waar je mee voortkunt. Dit uitgangspunt maken we nu al 15 jaar waar. Wij zijn gelijk. De kinderen noemden ons beide ‘mapa’en we zorgden samen dat we het konden rooien.
Doe dat maar es na.
Ik ben er trots op
maandag 25 februari 2008
zeitgeist
Toen ik deze video's zag was ik danig van mijn stuk gebracht. In de war.
Christenen kunnen door deze video ontredderd raken. De waarde die het geloof hun biedt kan hiermee ontnomen worden. Wil je dat gevaar niet lopen, dan alsjeblieft niet kijken, want dat is niet waarom ik deze filmpjes ook op Davincini heb gezet.
Voor mij was het een eye-opener. Al was ik ervan in de war. Het vertelt over de bijbel, het leven van Jezus enz, en hoe de verhalen zijn ontleend aan oudere verhalen en astrologie.
zondag 24 februari 2008
Een stap naar vrede
Als je de hele dag in de gloeiende zon blijft zitten, is de kans dat je huidkanker krijgt toegenomen
Zo moet dat ongeveer ook gaan bij orthodox-gelovigen. Ze baadden te lang in profetieën en evangeliën. Hun hele denken raakt doorspekt. Ze worden er ziek van.
Maar deze vorm van ziekte is kwalijker;het is immers zeer besmettelijk en kan zelfs epidemische vormen aannemen..
Verschijnselen zijn:
- Viziervernauwing
- Claimen het te weten
- Fanatisme hierin
- Verlies van humor
- Geen relativisme
De orthodoxen verwarren hun onverdraagzaamheid en verstarde bedenksels met principe’s
Mogelijke remedie:
Breng verschillende orthodoxe stromingen bij elkaar voor therapeutische sessies waarin van kleding wordt gewisseld, en waarin bovenstaande thema’s besproken worden, onder leiding van bijvoorbeeld Frans Bromet, of Johan Cruyff.
Voorafgaand aan dit samenzijn kan gekeken worden naar bovenstaande documentaire.
Zo moet dat ongeveer ook gaan bij orthodox-gelovigen. Ze baadden te lang in profetieën en evangeliën. Hun hele denken raakt doorspekt. Ze worden er ziek van.
Maar deze vorm van ziekte is kwalijker;het is immers zeer besmettelijk en kan zelfs epidemische vormen aannemen..
Verschijnselen zijn:
- Viziervernauwing
- Claimen het te weten
- Fanatisme hierin
- Verlies van humor
- Geen relativisme
De orthodoxen verwarren hun onverdraagzaamheid en verstarde bedenksels met principe’s
Mogelijke remedie:
Breng verschillende orthodoxe stromingen bij elkaar voor therapeutische sessies waarin van kleding wordt gewisseld, en waarin bovenstaande thema’s besproken worden, onder leiding van bijvoorbeeld Frans Bromet, of Johan Cruyff.
Voorafgaand aan dit samenzijn kan gekeken worden naar bovenstaande documentaire.
vrijdag 22 februari 2008
Uit Davincini's dagboek
Laatst zag ik er weer een paar, alsof de tijd had stilgestaan: Lifters. Met 60-er jaren looks. Het is nog maar zelden dat ik ze aantref.
Liften is lange tijd mijn favoriete manier van reizen geweest.
De eerste keer dat ik lifte moet ik 10 jaar zijn geweest.
Ik lifte alleen, of samen met anderen. Ik maakte me absoluut geen zorgen over veiligheid, tenzij de rijvaardigheid van de chauffeur angstig stemde. Die situaties waren er heel soms. Mannen die indruk wilden maken door onverantwoord onverantwoord te gaan rijden. Ik was naïef, en ben dat altijd wat gebleven. Ik had geluk, en ik wist hoe te liften. Waar ik moest staan, hoe ik me moest presenteren,hoe ik moest kijken, welke kleding werkte, en welke niet, en wat voor borden het handigst waren om mee te nemen. Ik was liftervaringsdeskundige. Ooit uitgerekend dat ik als lifter in circa 2000 auto’s moet hebben gezeten.
Doorgaans ging het prima!!. Den Haag- Breda liftte ik doorgaans sneller als wanneer ik met de trein zou zijn gegaan.
Regelmatig stopten mensen bij me die nog niet eerder aan iemand een lift hadden gegeven. “Je zag er wel uit om te vertrouwen”, hoorde ik een paar keer. Of “ik weet eigelijk ook niet waarom ik stopte”. Soms stopten ze bij mij, na een aantal lifters die voor mij stonden voorbij te zijn gereden. Ik probeerde het gewenste klankbord van mensen te zijn, om mensen te bewegen ook de volgende keer weer lifters mee te nemen. Geweldige ervaringen had ik. Leuke kortstondige ontmoetingen waren het, en mensen die kilometers en kilometers voor me omreden, me van alles aanboden, mensen die hun verhaal kwijt moesten.
In vrachtwagens viel ik vaak in slaap, op de langere ritten kon ik het niet wakker houden. Dit speet mij werkelijk voor de chauffeur..
Mijn slechtste ervaring was die van een jongen en een meisje, die nadat ik bij hun op de achterbank had plaatsgenomen, bij mij bietsten om geld en sigaretten. Ik had niets. Toen ik zei dat “het dus daarom was dat ze lifters meenamen” kon ik er onmiddellijk uit en werd op de autosnelweg achtergelaten.
De keren dat het niet liep met liften waren er natuurlijk ook. Dat je een hele dag staat om weg te komen. En dat je ’s avonds nog niet weg bent. Ik weet nog zo’n ervaring met Erwin, en Marloes (met z’n drieën + bagage!)we stonden ergens in België langs een hele foute weg. Uit zuiver ballorigheid zijn we op een gegeven moment langs de kant van de weg gaan staan met een bord: 'LAAT MAAR'.
Liften is lange tijd mijn favoriete manier van reizen geweest.
De eerste keer dat ik lifte moet ik 10 jaar zijn geweest.
Ik lifte alleen, of samen met anderen. Ik maakte me absoluut geen zorgen over veiligheid, tenzij de rijvaardigheid van de chauffeur angstig stemde. Die situaties waren er heel soms. Mannen die indruk wilden maken door onverantwoord onverantwoord te gaan rijden. Ik was naïef, en ben dat altijd wat gebleven. Ik had geluk, en ik wist hoe te liften. Waar ik moest staan, hoe ik me moest presenteren,hoe ik moest kijken, welke kleding werkte, en welke niet, en wat voor borden het handigst waren om mee te nemen. Ik was liftervaringsdeskundige. Ooit uitgerekend dat ik als lifter in circa 2000 auto’s moet hebben gezeten.
Doorgaans ging het prima!!. Den Haag- Breda liftte ik doorgaans sneller als wanneer ik met de trein zou zijn gegaan.
Regelmatig stopten mensen bij me die nog niet eerder aan iemand een lift hadden gegeven. “Je zag er wel uit om te vertrouwen”, hoorde ik een paar keer. Of “ik weet eigelijk ook niet waarom ik stopte”. Soms stopten ze bij mij, na een aantal lifters die voor mij stonden voorbij te zijn gereden. Ik probeerde het gewenste klankbord van mensen te zijn, om mensen te bewegen ook de volgende keer weer lifters mee te nemen. Geweldige ervaringen had ik. Leuke kortstondige ontmoetingen waren het, en mensen die kilometers en kilometers voor me omreden, me van alles aanboden, mensen die hun verhaal kwijt moesten.
In vrachtwagens viel ik vaak in slaap, op de langere ritten kon ik het niet wakker houden. Dit speet mij werkelijk voor de chauffeur..
Mijn slechtste ervaring was die van een jongen en een meisje, die nadat ik bij hun op de achterbank had plaatsgenomen, bij mij bietsten om geld en sigaretten. Ik had niets. Toen ik zei dat “het dus daarom was dat ze lifters meenamen” kon ik er onmiddellijk uit en werd op de autosnelweg achtergelaten.
De keren dat het niet liep met liften waren er natuurlijk ook. Dat je een hele dag staat om weg te komen. En dat je ’s avonds nog niet weg bent. Ik weet nog zo’n ervaring met Erwin, en Marloes (met z’n drieën + bagage!)we stonden ergens in België langs een hele foute weg. Uit zuiver ballorigheid zijn we op een gegeven moment langs de kant van de weg gaan staan met een bord: 'LAAT MAAR'.
donderdag 21 februari 2008
naar eigen waarneming (2)
Gert werd ongeveer twee maanden lang, vrijwel elke nacht exact om 03.22u gewekt door het geluid van de electrische bel van de voordeur. Er was dan op de bel gedrukt. Midden in de nacht. Inmiddels was hij zover dat hij niet meer ging kijken wie er voor de deur stond, want hij wist dat er niemand staan zou. De eerste zes dagen was hij er nog steevast uitgegaan. Was hij verbaasd geweest.De mogelijkheid van belletjestrekkers natuurlijk overwogen. Maar gezien zijn woonsituatie was dit zeer onwaarschijnlijk. Op 8 hoog in een flat in Breda Noord, bijna aan het eind van een lange gallerij. De enig mogelijke vluchtweg voor belhamels zou de brandtrap zijn. Hij controleerde deze dan ook meteen de volgende nacht. Maar er was niemand te zien, niets te horen..
Raadselachtig en fascinerend vond hij dit fenomeen, maar hij sprak er nauwelijks over.
Al die dingen die hij gezien had, die niet konden zijn geweest.
Zoals anderen zijn ervaringen niet voor waar aan namen ('Ger weer'), nam hij hun verklaringen meestal niet serieus.
Raadselachtig en fascinerend vond hij dit fenomeen, maar hij sprak er nauwelijks over.
Al die dingen die hij gezien had, die niet konden zijn geweest.
Zoals anderen zijn ervaringen niet voor waar aan namen ('Ger weer'), nam hij hun verklaringen meestal niet serieus.
dinsdag 19 februari 2008
De Doener
“Hoe Saai!
Hoe gezapig!
Hoe Fantasieloos!
Hoe doods kun je zijn, niets méér te willen dan wat je al bent en wat je al hebt!
Je hebt geen ambitie, geen passie, geen gedrevenheid, Je hebt geen echte plannen!
Nou, dan kun je wel dood gaan he? Als je alles al hebt gehad.
Wat is jou kick? Dat je in die drie weken vakantie van je in Frankrijk blijft of doorrijdt naar Italië? Zijn dat de zwaarste keuze’s waar jij in het jaar voor komt te staan? Of dat jullie kozijnen groen, dan wel blauw moeten worden? Wauw men, wat een leven. Nee, DAAR doe je’t voor!
En dan doe je zo….blij. Dom blij. Je bent blij met wat je hebt, met wat je vorig jaar al had. Bij jou voel ik me akelig leeg en irriteer me tot vervelens toe. Jij, en je eeuwige TEVREDENHEID.
’Ja, ik ben tevreeeeden!!’. Jij spiegelt je altijd aan mensen die het MINDER hebben dan jij!
‘Wees blij dat je te ETEN HEBT’zeg je dan!. En, nog erger, die gruwlijke, tergende zin er achter : ‘Weet je wel hoeveel mensen er naar zouden snakken om te hebben wat jij nu hebt?’
Altijd die vergelijkingen met Afrika, of India, waar JIJ OP REIS WAS.
En dan:
‘Ik ben gezond, ik heb een dak boven m’n hoofd, ik heb een lieve vrouw, schatten van kinderen bla bla bla bla, kan toch doen wat ik wihiiiil’
Ik haat dat.
Ik vind je verschrikkelijk.
Wees een mens! Leef! Ambieer, Daag uit, Snuif het leven. Ga met je tijd mee en sta er middenin!
En dan zeg je:’ Ik WIL elke dag wel wat! Als ik elke dag wat kan betekenen voor m’n medemens, dan is dat toch heel mohooi!’
Mag ik een teiltje? Geef me snel een Teil!!”
Hoe gezapig!
Hoe Fantasieloos!
Hoe doods kun je zijn, niets méér te willen dan wat je al bent en wat je al hebt!
Je hebt geen ambitie, geen passie, geen gedrevenheid, Je hebt geen echte plannen!
Nou, dan kun je wel dood gaan he? Als je alles al hebt gehad.
Wat is jou kick? Dat je in die drie weken vakantie van je in Frankrijk blijft of doorrijdt naar Italië? Zijn dat de zwaarste keuze’s waar jij in het jaar voor komt te staan? Of dat jullie kozijnen groen, dan wel blauw moeten worden? Wauw men, wat een leven. Nee, DAAR doe je’t voor!
En dan doe je zo….blij. Dom blij. Je bent blij met wat je hebt, met wat je vorig jaar al had. Bij jou voel ik me akelig leeg en irriteer me tot vervelens toe. Jij, en je eeuwige TEVREDENHEID.
’Ja, ik ben tevreeeeden!!’. Jij spiegelt je altijd aan mensen die het MINDER hebben dan jij!
‘Wees blij dat je te ETEN HEBT’zeg je dan!. En, nog erger, die gruwlijke, tergende zin er achter : ‘Weet je wel hoeveel mensen er naar zouden snakken om te hebben wat jij nu hebt?’
Altijd die vergelijkingen met Afrika, of India, waar JIJ OP REIS WAS.
En dan:
‘Ik ben gezond, ik heb een dak boven m’n hoofd, ik heb een lieve vrouw, schatten van kinderen bla bla bla bla, kan toch doen wat ik wihiiiil’
Ik haat dat.
Ik vind je verschrikkelijk.
Wees een mens! Leef! Ambieer, Daag uit, Snuif het leven. Ga met je tijd mee en sta er middenin!
En dan zeg je:’ Ik WIL elke dag wel wat! Als ik elke dag wat kan betekenen voor m’n medemens, dan is dat toch heel mohooi!’
Mag ik een teiltje? Geef me snel een Teil!!”
maandag 18 februari 2008
Naar eigen waarneming (1)
De jongen heette Gert.
Hij had eigenaardige ervaringen. Zoals bij die rimpelloze plas op die windstille dag, waar hij zich zette op een voor natuurliefhebbers, of ten behoeve van de oudere medemens geplaatst bankje. Onder het bankje lagen steentjes. Misschien was het uit verveling dat hij een steentje pakte.Nee, niet helemaal. Hij wilde een steentje in het water gooien.Dat had Gert nu eenmaal. Gezeten bij een waterkant moest hij vrijwel altijd een steentje het water in zoeven, als die voorhanden waren. Platte keien, en die dan zien stuiteren op het water, bijvoorbeeld. Hij bekeek het grijsgele stukje steen en woog het in zijn hand. Het was bepaald geen platte steen, meer een bonkig dingetje, een versteend bintje. Gert keek naar het vennetje, en wierp het ding het water in. Hij hield ervan om te zien hoe dit het water in beroering zou brengen.
Het was echter juist dit effect dat die vrijdagmorgen vreemd genoeg ontbrak. Tot zijn verbazing zag hij geen enkel spoor van hetgeen hij gedaan had. Het geworpen steentje was onverklaarbaar onder het wateroppervlak verdwenen, zonder ook maar het geringste spoor na te laten. Geen uitdeiend cirkeltje was zichtbaar op de nog steeds even gladde waterspiegel, geen geluid was hoorbaar geweest. Geen “Ploiiiink”
Het geworpen keitje leek te zijn opgelost zodra het het wateroppervlak raakte. Het steentje veerdween alsof het niet gegooid was, niet had bestaan. Was het vlak voordat het het watervlak raakte opgelost?
Gert stond van het bankje op, zocht nog een steentje en gooide het op dezelfde plek in het groenblauwe water. Het water gedroeg zich zoals het zich behoorde te gedragen –“ Oink” klonk de geschrokken waterspiegel en de circeltjes verwijdden zich naar buiten.
Nog verschillende steentjes werden door Gert met enige verbetenheid in het water geworpen en met elke steen taande het geloof dat die eerste steen geluidloos en rimpelloos door het water was gegleden, of was opgelost. Zijn eigen waarneming had het kennelijk even laten afweten, zijn zintuigen hadden de signalen niet goed doorgegeven – hij had het niet goed gezien.
Het was niet echt geweest. Niet echt gebeurd, zeker.
Hij besloot huiswaarts te gaan. Een laatste steentje nog wierp hij in het water. “En daar zul je’t weer zien!” dacht hij nog even, tegen beter weten in. “OIInk!” klonk het nu bijna vrolijk
Dit soort ervaringen speelde een grote rol in het leven van Gert. Het was iets waar hij heeft mee moeten leren omgaan, dat zoveel betekende als het moeten leren onkennen van je eigen ervaringen. Het is niet makkelijk om zover te komen dat je accepteerd dat de dingen waarin je gelooft en meemaakt, niet werkelijk kunnen zijn gebeurd.
“Ik heb het zelf gezien” was al een tijd geen overtuigend bewijs meer. Niet voor zijn omgeving, en nu ook niet meer voor hem zelf.
Er was een tijd, lang geleden, dat men zei dat hij hallucinaties had: Een combinatie van alcohol en drugs waarschijnlijk. Maar Gert gebruikte nu al jaren niets meer. Een biertje, een wijntje, dan hield het op. Gert vertrouwde zijn eigen waarneming niet langer.
De “verklaring” lag er in dat hij zichzelf voor de gek had gehouden! Het had alleen maar zo geleken! Hij had het verkeerd gezien! Hoe dan ook. Het had geen zin om er over bezig te blijven. Voor zijn omgeving was deze verklaring volstrekt afdoende. Gert weer!
Voor de duidelijkheid. Het was niet zo dat Gert kaboutertjes tegenkwam, elfjes zag vliegen of reuzen zag opdoemen. Het ging meer om zaken van practische aard. Hij wist zeker dat hij zijn sleutels in de schaal had gelegd, maar een minuut later waren ze zonder aanwijsbare oorzaak verdwenen. Hij zag iemand voor de tweede keer naar de w.c. gaan, maar degene beweerde dat hij nog niet eerder geweest was, Hij had zijn werk opgeslagen in een map op de computer, en het hele geschrift blijkt niet meer te bestaan. Gert wist zeker dat hij ‘appelmoes”op het boodschappenbriefje van zijn zoon had opgeschreven, maar bij terugkomst had hij het niet bij zich en zag Ger dat het NIET op het briefje stond. En zo waren er tientallen, honderden keren dat Ger overtuigd was van wat later niet bleek te kloppen. Gert heeft een entiteit vermoed, een kwelgeest, die hem deze dingen liet meemaken.
Hij had eigenaardige ervaringen. Zoals bij die rimpelloze plas op die windstille dag, waar hij zich zette op een voor natuurliefhebbers, of ten behoeve van de oudere medemens geplaatst bankje. Onder het bankje lagen steentjes. Misschien was het uit verveling dat hij een steentje pakte.Nee, niet helemaal. Hij wilde een steentje in het water gooien.Dat had Gert nu eenmaal. Gezeten bij een waterkant moest hij vrijwel altijd een steentje het water in zoeven, als die voorhanden waren. Platte keien, en die dan zien stuiteren op het water, bijvoorbeeld. Hij bekeek het grijsgele stukje steen en woog het in zijn hand. Het was bepaald geen platte steen, meer een bonkig dingetje, een versteend bintje. Gert keek naar het vennetje, en wierp het ding het water in. Hij hield ervan om te zien hoe dit het water in beroering zou brengen.
Het was echter juist dit effect dat die vrijdagmorgen vreemd genoeg ontbrak. Tot zijn verbazing zag hij geen enkel spoor van hetgeen hij gedaan had. Het geworpen steentje was onverklaarbaar onder het wateroppervlak verdwenen, zonder ook maar het geringste spoor na te laten. Geen uitdeiend cirkeltje was zichtbaar op de nog steeds even gladde waterspiegel, geen geluid was hoorbaar geweest. Geen “Ploiiiink”
Het geworpen keitje leek te zijn opgelost zodra het het wateroppervlak raakte. Het steentje veerdween alsof het niet gegooid was, niet had bestaan. Was het vlak voordat het het watervlak raakte opgelost?
Gert stond van het bankje op, zocht nog een steentje en gooide het op dezelfde plek in het groenblauwe water. Het water gedroeg zich zoals het zich behoorde te gedragen –“ Oink” klonk de geschrokken waterspiegel en de circeltjes verwijdden zich naar buiten.
Nog verschillende steentjes werden door Gert met enige verbetenheid in het water geworpen en met elke steen taande het geloof dat die eerste steen geluidloos en rimpelloos door het water was gegleden, of was opgelost. Zijn eigen waarneming had het kennelijk even laten afweten, zijn zintuigen hadden de signalen niet goed doorgegeven – hij had het niet goed gezien.
Het was niet echt geweest. Niet echt gebeurd, zeker.
Hij besloot huiswaarts te gaan. Een laatste steentje nog wierp hij in het water. “En daar zul je’t weer zien!” dacht hij nog even, tegen beter weten in. “OIInk!” klonk het nu bijna vrolijk
Dit soort ervaringen speelde een grote rol in het leven van Gert. Het was iets waar hij heeft mee moeten leren omgaan, dat zoveel betekende als het moeten leren onkennen van je eigen ervaringen. Het is niet makkelijk om zover te komen dat je accepteerd dat de dingen waarin je gelooft en meemaakt, niet werkelijk kunnen zijn gebeurd.
“Ik heb het zelf gezien” was al een tijd geen overtuigend bewijs meer. Niet voor zijn omgeving, en nu ook niet meer voor hem zelf.
Er was een tijd, lang geleden, dat men zei dat hij hallucinaties had: Een combinatie van alcohol en drugs waarschijnlijk. Maar Gert gebruikte nu al jaren niets meer. Een biertje, een wijntje, dan hield het op. Gert vertrouwde zijn eigen waarneming niet langer.
De “verklaring” lag er in dat hij zichzelf voor de gek had gehouden! Het had alleen maar zo geleken! Hij had het verkeerd gezien! Hoe dan ook. Het had geen zin om er over bezig te blijven. Voor zijn omgeving was deze verklaring volstrekt afdoende. Gert weer!
Voor de duidelijkheid. Het was niet zo dat Gert kaboutertjes tegenkwam, elfjes zag vliegen of reuzen zag opdoemen. Het ging meer om zaken van practische aard. Hij wist zeker dat hij zijn sleutels in de schaal had gelegd, maar een minuut later waren ze zonder aanwijsbare oorzaak verdwenen. Hij zag iemand voor de tweede keer naar de w.c. gaan, maar degene beweerde dat hij nog niet eerder geweest was, Hij had zijn werk opgeslagen in een map op de computer, en het hele geschrift blijkt niet meer te bestaan. Gert wist zeker dat hij ‘appelmoes”op het boodschappenbriefje van zijn zoon had opgeschreven, maar bij terugkomst had hij het niet bij zich en zag Ger dat het NIET op het briefje stond. En zo waren er tientallen, honderden keren dat Ger overtuigd was van wat later niet bleek te kloppen. Gert heeft een entiteit vermoed, een kwelgeest, die hem deze dingen liet meemaken.
zondag 17 februari 2008
spionagebom
De VS wil een van haar eigen spionagesatellieten neerschieten. De USA 193 is al sinds zijn lancering in 2006 onbestuurbaar en dreigt nu ongecontroleerd op aarde neer te storten.
Om te voorkomen dat mensen in aanraking komen met de giftige hydrazinebrandstof - en met militaire geheimen - lanceert de VS na de landing van ruimteveer Atlantis een aangepaste raket om USA 193 neer te halen.
De Amerikaanse spionagesatelliet valt eind februari of begin maart ongecontroleerd op aarde. Dat maakte de Amerikaanse regering eerder in februari bekend.
Dodelijk
Al sinds de lancering eind 2006 heeft het Amerikaanse National Reconnaissance Office geen controle over "USA 193". Daardoor kunnen de Amerikanen de satelliet ook niet in een diep stuk oceaan laten vallen. Als de satelliet van 2,5 ton op land crasht, komt de giftige raketbrandstof hydrazine vrij in een straal van zo'n honderd meter.
Inademen kan dodelijk zijn; de Amerikaanse generaal James Cartwright vergelijkt het met inademen van chloorgas of ammonia.
Om te voorkomen dat mensen in aanraking komen met de giftige hydrazinebrandstof - en met militaire geheimen - lanceert de VS na de landing van ruimteveer Atlantis een aangepaste raket om USA 193 neer te halen.
De Amerikaanse spionagesatelliet valt eind februari of begin maart ongecontroleerd op aarde. Dat maakte de Amerikaanse regering eerder in februari bekend.
Dodelijk
Al sinds de lancering eind 2006 heeft het Amerikaanse National Reconnaissance Office geen controle over "USA 193". Daardoor kunnen de Amerikanen de satelliet ook niet in een diep stuk oceaan laten vallen. Als de satelliet van 2,5 ton op land crasht, komt de giftige raketbrandstof hydrazine vrij in een straal van zo'n honderd meter.
Inademen kan dodelijk zijn; de Amerikaanse generaal James Cartwright vergelijkt het met inademen van chloorgas of ammonia.
vrijdag 15 februari 2008
Jan Willem
Jan Willem lag thuis in zijn Bombay-bed. Hij ervoer nóg de stress van het sporten op de sportschool. Koppijn had hij en zooo moe
‘Voor mij is het geen fitNess, maar fitMis’zei hij tegen Olga, die zijn onvermogen tot humor kritiekloos had leren te accepteren. Ze bracht hem kopjes thee en legde hem koude washandjes op het voorhoofd. ‘Het is niet de sportschool’zei Olga dan:’Het is de begeleiding daar die niet deugd, en waar jij niet tegen kan. Ze beulen je maar af, er klopt niks van wat ze allemaal van jou verlangen. Ze doen net of je al een atleet bent, terwijl….je BEGINT net. Je moet misschien maar een andere sportschool om te ontspannen. Of tennissen, badmintonnen of weet ik veel. Maar bewegen ontspant echt, dat heb je nodig, dat weet je! Je zit nu onder de rooie plekken en bent aan het hyperventileren, en nou lig je weer in bed; hoe lang moet het nou nog doorgaan!? De situatie wordt toch te dol!
Trouwens, nu ik het erover heb, de houder van de zakjes op de overloop is losgeraakt, die moet nog vastgemaakt worden; Of nee, dat kan niet, want de schroevedraaier was kwijt he? Laatst toen je de kapstok wou ophangen toch? Joh Jan. ga nog even naar Karwei, dan ben je d’r nog even uit ook! Dan ga je lopen, in plaats van met de auto!. Beetje gezonde beweging, lekker buiten, je hebt geen Sportschool meer nodig, en ik heb toevallig in de folder van Karwei nog van die leuke tuinkabouters zien staan, je weet wel, die Laven! Ze waren in de aanbieding, en d’r zitten LEUKE bij! Als je dan tóch een schroevedraaier gaat halen! Goh, en als je die dan in de tuin zet, moet je natuurlijk wel eerst de heg snoeien, en nodigen we Annewil en Gijs uit, want die waren ook laatst in de Efteling en Annewil zei nog dat ze die Laven het aller-allerleukste van……..Jan Willem!? Wat kijk je eigenaardig..?!
Volgende dag in de krant:
‘Vrouw gestikt in nat washandje’
‘Voor mij is het geen fitNess, maar fitMis’zei hij tegen Olga, die zijn onvermogen tot humor kritiekloos had leren te accepteren. Ze bracht hem kopjes thee en legde hem koude washandjes op het voorhoofd. ‘Het is niet de sportschool’zei Olga dan:’Het is de begeleiding daar die niet deugd, en waar jij niet tegen kan. Ze beulen je maar af, er klopt niks van wat ze allemaal van jou verlangen. Ze doen net of je al een atleet bent, terwijl….je BEGINT net. Je moet misschien maar een andere sportschool om te ontspannen. Of tennissen, badmintonnen of weet ik veel. Maar bewegen ontspant echt, dat heb je nodig, dat weet je! Je zit nu onder de rooie plekken en bent aan het hyperventileren, en nou lig je weer in bed; hoe lang moet het nou nog doorgaan!? De situatie wordt toch te dol!
Trouwens, nu ik het erover heb, de houder van de zakjes op de overloop is losgeraakt, die moet nog vastgemaakt worden; Of nee, dat kan niet, want de schroevedraaier was kwijt he? Laatst toen je de kapstok wou ophangen toch? Joh Jan. ga nog even naar Karwei, dan ben je d’r nog even uit ook! Dan ga je lopen, in plaats van met de auto!. Beetje gezonde beweging, lekker buiten, je hebt geen Sportschool meer nodig, en ik heb toevallig in de folder van Karwei nog van die leuke tuinkabouters zien staan, je weet wel, die Laven! Ze waren in de aanbieding, en d’r zitten LEUKE bij! Als je dan tóch een schroevedraaier gaat halen! Goh, en als je die dan in de tuin zet, moet je natuurlijk wel eerst de heg snoeien, en nodigen we Annewil en Gijs uit, want die waren ook laatst in de Efteling en Annewil zei nog dat ze die Laven het aller-allerleukste van……..Jan Willem!? Wat kijk je eigenaardig..?!
Volgende dag in de krant:
‘Vrouw gestikt in nat washandje’
donderdag 14 februari 2008
Quizz
WAT IS 'IK'?
a) een individu noemt zich 'ik'
b) een persoonlijkheid
c) een denker en daardoor een 'zijner'
d) een woord
DE MENS
a) Heeft in dit leven een opdracht
b) is er een tijdje totdat hij dood gaat
c) heeft een ziel die voortleeft tot in het oneindige
d) is een fout in de schepping
Een ingeving
a) komt voort uit hersenactiviteit
b) wordt van buiten ingegeven
c) is het tegenovergestelde van een uitneming
d) is God in optima-forma
De antwoorden bedenkt en beoordeeld U zelf
a) een individu noemt zich 'ik'
b) een persoonlijkheid
c) een denker en daardoor een 'zijner'
d) een woord
DE MENS
a) Heeft in dit leven een opdracht
b) is er een tijdje totdat hij dood gaat
c) heeft een ziel die voortleeft tot in het oneindige
d) is een fout in de schepping
Een ingeving
a) komt voort uit hersenactiviteit
b) wordt van buiten ingegeven
c) is het tegenovergestelde van een uitneming
d) is God in optima-forma
De antwoorden bedenkt en beoordeeld U zelf
Beste rokende medemens
De aanhef alleen al doet U wellicht vermoeden dat U hier te maken heeft met een nicotine onthouder, iemand die U wenst te bekeren van Uw gewoonte.
Maar niets is minder waar.
Ik schrijf U juist om U een welgemeend hart onder de riem te schenken!
Ik vind dat U dit verdiend! Al jarenlang kijkt men U meer en meer met de nek aan. U wordt geweerd uit kantine’s, gebouwen, openbaar vervoer, ruimte’s in het algemeen. Zelfs in de open lucht op perron 4 werd het U verboden een sigaret op te steken. Op feestjes staat U buiten met winterjas en verkleumde vingers een sigaret te roken. Hoe welkom voelt dat? En soms krijgt U het gevoel dat men U weert.
‘Roken is dodelijk’staat er op de pakjes die U wel eens koopt. Men raadt U telkens en telkens weer aan te stoppen, en U wilt het niet meer horen. U heeft dit al genoeg gehoord.
En U ontstak nooit in woede
U respecteerde Uw medemens!
U liet ze begaan.
Nam een trek van Uw sigaret, en Uw verzet was niet meer dan het ophalen van een wenkbrauw.
Welk een geweldloosheid!
Deze vredelievende houding ten opzichte van hen, de niet-rokenden, mag een voorbeeld zijn voor veel strijdende partijen. En nee, U bent geen slachtoffer, al ervaart U ditzelf misschien wel zo. U heeft Uw liefhebberij, zoals anderen die ook hebben. U komt daarvoor op. U wilt zich dat niet laten ontnemen, en dat doet U ook niet. U bent een held!
Niet rokers verdienen het zo nu en dan op hun bek geslagen te worden, en U doet het niet. Hulde roker, voor zoveel goedheid, waarmee tevens een oud gezegde aangescherpt wordt: ‘Zelfs een ontevreden roker is geen onruststoker’
Maar niets is minder waar.
Ik schrijf U juist om U een welgemeend hart onder de riem te schenken!
Ik vind dat U dit verdiend! Al jarenlang kijkt men U meer en meer met de nek aan. U wordt geweerd uit kantine’s, gebouwen, openbaar vervoer, ruimte’s in het algemeen. Zelfs in de open lucht op perron 4 werd het U verboden een sigaret op te steken. Op feestjes staat U buiten met winterjas en verkleumde vingers een sigaret te roken. Hoe welkom voelt dat? En soms krijgt U het gevoel dat men U weert.
‘Roken is dodelijk’staat er op de pakjes die U wel eens koopt. Men raadt U telkens en telkens weer aan te stoppen, en U wilt het niet meer horen. U heeft dit al genoeg gehoord.
En U ontstak nooit in woede
U respecteerde Uw medemens!
U liet ze begaan.
Nam een trek van Uw sigaret, en Uw verzet was niet meer dan het ophalen van een wenkbrauw.
Welk een geweldloosheid!
Deze vredelievende houding ten opzichte van hen, de niet-rokenden, mag een voorbeeld zijn voor veel strijdende partijen. En nee, U bent geen slachtoffer, al ervaart U ditzelf misschien wel zo. U heeft Uw liefhebberij, zoals anderen die ook hebben. U komt daarvoor op. U wilt zich dat niet laten ontnemen, en dat doet U ook niet. U bent een held!
Niet rokers verdienen het zo nu en dan op hun bek geslagen te worden, en U doet het niet. Hulde roker, voor zoveel goedheid, waarmee tevens een oud gezegde aangescherpt wordt: ‘Zelfs een ontevreden roker is geen onruststoker’
de gedachten die geen post vatten
Ze doen zich voornamelijk, bijna uitsluitend voor in de ochtenduren, kort na het ontwaken: de gedachten die geen post vatten. Voorheen noemde ik ze nog wel eens ‘Voornemens’. Maar dat zijn het niet hoor. Het zijn gewoon gedachten.
Ik zal er een aantal noemen.
‘Vanaf vandaag ga ik minder drinken’
‘Vanaf vandaag ga ik minder eten’
Dit zijn de meest voorkomende. Maar ook heel vaak komt op:
‘Ik ga meer aan sport doen – meer lopen. Maar dan zie ik mezelf door het bos trimmen – en dan denk ik meteen: nee, toch niet.
‘Ik ga mijn geestelijke kant meer ontwikkelen; werken aan intuïtieve vorming. In aanraking komen met mijn spiritualiteit!’
Ha
Als ik de tijd die ik in mijn hoofd bezig ben met sex, om zou hebben gezet in spiritualiteit, dan had ik me al lang trancedent kunnen verplaatsen. In tijd, ruimte, en nog een derde, nog volslagen onbekende dimensie
Ik zal er een aantal noemen.
‘Vanaf vandaag ga ik minder drinken’
‘Vanaf vandaag ga ik minder eten’
Dit zijn de meest voorkomende. Maar ook heel vaak komt op:
‘Ik ga meer aan sport doen – meer lopen. Maar dan zie ik mezelf door het bos trimmen – en dan denk ik meteen: nee, toch niet.
‘Ik ga mijn geestelijke kant meer ontwikkelen; werken aan intuïtieve vorming. In aanraking komen met mijn spiritualiteit!’
Ha
Als ik de tijd die ik in mijn hoofd bezig ben met sex, om zou hebben gezet in spiritualiteit, dan had ik me al lang trancedent kunnen verplaatsen. In tijd, ruimte, en nog een derde, nog volslagen onbekende dimensie
woensdag 13 februari 2008
Geniale invallen
We hebben een klein onderzoekje gedaan onder gewone burgers en genialiteit. De vraag waarmee we op pad gingen was:
“Vind U zichzelf een genie?”
Wat opgetekende antwoorden:
“Ik had zelf es een geniale inval,
tenminste dat dacht ik” (opgetekent in ‘De Koepel’ van Breda)
“Geniale invallen? Nee, niks voor mij.
Ik zou niet weten wat ik er mee zou moeten doen”
Een ander zei:
“Zo jammer! Ik had laatst een geniale inval, en toen ben ik em daarna weer vergeten”
Een ander had zelfs een stelling gereed:
“Orthodox gelovigen wapenen zich tegen geniale invallen”
waarop een ander meteen reageerde:
“God! DIE had een geniale inval! Jij niet!!!”
En een echtpaar raakte in discussie over een idee dat hij ooit had
Zij: “Hee! Het was een aardig ideetje, meer niet, ok? Geen gezeik!’
- “Maar….”
‘NEE, het was GEEN geniale inval!’
Conclusie: voorlopig nog maar even geen ( dat zouden meer mensen moeten doen)
“Vind U zichzelf een genie?”
Wat opgetekende antwoorden:
“Ik had zelf es een geniale inval,
tenminste dat dacht ik” (opgetekent in ‘De Koepel’ van Breda)
“Geniale invallen? Nee, niks voor mij.
Ik zou niet weten wat ik er mee zou moeten doen”
Een ander zei:
“Zo jammer! Ik had laatst een geniale inval, en toen ben ik em daarna weer vergeten”
Een ander had zelfs een stelling gereed:
“Orthodox gelovigen wapenen zich tegen geniale invallen”
waarop een ander meteen reageerde:
“God! DIE had een geniale inval! Jij niet!!!”
En een echtpaar raakte in discussie over een idee dat hij ooit had
Zij: “Hee! Het was een aardig ideetje, meer niet, ok? Geen gezeik!’
- “Maar….”
‘NEE, het was GEEN geniale inval!’
Conclusie: voorlopig nog maar even geen ( dat zouden meer mensen moeten doen)
maandag 11 februari 2008
sollicitatie
Mijne Heren , Geachte, Beste
Naar aanleiding van, uit de krant van, laat ik hierbij weten,
Dat
Ik
Wil in aanmerking, laat U weten zeer, heel, oh graag te zullen komen voor
de functie of baan binnen Uw fantastische, en zeer tot de verbeelding sprekende, vernieuwend met zijn tijd meegaande Stichting; en O zó gemotiveerd en aan een nieuwe uitdaging toe! En kwaliteiten te over! Ik druk me schriftelijk en mondeling communicatief te over uit. Kwaliteiten voor U! En geduldig ben ik.
Wij kunnen wat voor elkaar betekenen, wij passen wonderlijk wel! En kijk eens naar mijn ervaring! Ik ben zelf doelgroep geweest, heb iets vergelijkbaars aan de hand gehad, toen ik functioneerde als leidinggevende. Graag zou ik dan ook uitgenodigd worden voor een mondelinge toelichting.
In afwachting van Uw blijde boodschap of bericht verblijf ik in opperste verrukking enkel en alleen en alleen voor U,
En de aller-allervriendelijkste groeten, met alle hoogachting, en diep respect.
een verrukkelijke groet, van
G. B. te Bozzzz
P.S Kijk snel naar mijn ingevoegde bijgesloten CV!
Naar aanleiding van, uit de krant van, laat ik hierbij weten,
Dat
Ik
Wil in aanmerking, laat U weten zeer, heel, oh graag te zullen komen voor
de functie of baan binnen Uw fantastische, en zeer tot de verbeelding sprekende, vernieuwend met zijn tijd meegaande Stichting; en O zó gemotiveerd en aan een nieuwe uitdaging toe! En kwaliteiten te over! Ik druk me schriftelijk en mondeling communicatief te over uit. Kwaliteiten voor U! En geduldig ben ik.
Wij kunnen wat voor elkaar betekenen, wij passen wonderlijk wel! En kijk eens naar mijn ervaring! Ik ben zelf doelgroep geweest, heb iets vergelijkbaars aan de hand gehad, toen ik functioneerde als leidinggevende. Graag zou ik dan ook uitgenodigd worden voor een mondelinge toelichting.
In afwachting van Uw blijde boodschap of bericht verblijf ik in opperste verrukking enkel en alleen en alleen voor U,
En de aller-allervriendelijkste groeten, met alle hoogachting, en diep respect.
een verrukkelijke groet, van
G. B. te Bozzzz
P.S Kijk snel naar mijn ingevoegde bijgesloten CV!
Wat leuk is
Wat zegt de literatuur er over?
‘Als ik wist wat leuk was, dan zou ik het zijn’ (Descartes)
"Alles wat leuk is, is slechts betrekkelijk leuk" (Zweistein)
"Een leucociet is een lollig wit bloedlichaampje"(Medische encyclopedie)
"De zaken doodkalm opnemen, met de bijgedachte aan een zekere spot, DAT is pas leuk!
(Woordenboek Koenen)
"Quasi onnozel is leuk, ónnozel op zich niet" (anoniem)
We lazen in reisverslagen van Edmind Hillary "Hoog in de bergen zie je nog wel eens een Leukerd…"
Geinteresseerd? Lees het boek : "Ik heb wel humor, maar ik ben niet leuk" van R. Verdonk en P. Roland de Vries
‘Als ik wist wat leuk was, dan zou ik het zijn’ (Descartes)
"Alles wat leuk is, is slechts betrekkelijk leuk" (Zweistein)
"Een leucociet is een lollig wit bloedlichaampje"(Medische encyclopedie)
"De zaken doodkalm opnemen, met de bijgedachte aan een zekere spot, DAT is pas leuk!
(Woordenboek Koenen)
"Quasi onnozel is leuk, ónnozel op zich niet" (anoniem)
We lazen in reisverslagen van Edmind Hillary "Hoog in de bergen zie je nog wel eens een Leukerd…"
Geinteresseerd? Lees het boek : "Ik heb wel humor, maar ik ben niet leuk" van R. Verdonk en P. Roland de Vries
Johan
‘Kanjers! Jullie zijn Kanjers!
Bovenstebeste Kanjers!’
-"Nou…hou eens op mijn borsten zo in je handen te wegen Johan! Als je denkt dat ik dáár opgewonden van wordt."
Johan voelde zichzelf een borstenmaniak, en hij voelde zich daar lang niet altijd prettig bij.
Onzeker.
Was dít nu zijn leven? Op te gaan in borsten??
En het duurde nu ook al zo lang, bijna al 25 jaar! Was dít AL wat het lot hem aan gedrevenheid en passie te bieden had??
En tegelijkertijd: BOOD het hem ook niet die passie, die verrukking – elke keer weer, die rondingen, die zachtheid, die….. te kneden en te kussen, te bekijken, en opgewonden van te raken…?
Johan dacht soms: ‘Hoe zou de hemel er uit zien?’
Maar hij kon niet geloven in een vleselijke hemel,
en dat stemde Johan zeer somber
Bovenstebeste Kanjers!’
-"Nou…hou eens op mijn borsten zo in je handen te wegen Johan! Als je denkt dat ik dáár opgewonden van wordt."
Johan voelde zichzelf een borstenmaniak, en hij voelde zich daar lang niet altijd prettig bij.
Onzeker.
Was dít nu zijn leven? Op te gaan in borsten??
En het duurde nu ook al zo lang, bijna al 25 jaar! Was dít AL wat het lot hem aan gedrevenheid en passie te bieden had??
En tegelijkertijd: BOOD het hem ook niet die passie, die verrukking – elke keer weer, die rondingen, die zachtheid, die….. te kneden en te kussen, te bekijken, en opgewonden van te raken…?
Johan dacht soms: ‘Hoe zou de hemel er uit zien?’
Maar hij kon niet geloven in een vleselijke hemel,
en dat stemde Johan zeer somber
zondag 10 februari 2008
Romy Schneider
Niet Sissi, daar heb ik nix mee. Maar wel met Romy. Ik vond dit een mooie foto. Hou vooral van haar in zwart-wit
Burka
De heer Wilders heeft onderzoek gedaan naar gevoelsbeleving bij het dragen van een burka in het openbaar.
De uitkomst had hij vantevoren vastgesteld. ‘Het laat je machtiger voelen dan de anderen, want jij ziet hun wel en zij zien jouw niet!’
Het pakte anders uit.
Bij het zich ‘onder het publiek begeven’ waren er toch telkens mensen die hem gewoon bij naam groeten.
‘Ha, die Geert", "goeimorgen heer Wilders’. : ‘Heee Wilders!’ ‘Zooo, Wilders, burka aan’t proberen? Veel gekker moet het toch niet worden!’
Wilders onderging een Tsunami van herkenning.
Waarschijnlijk iets met zijn haar
De uitkomst had hij vantevoren vastgesteld. ‘Het laat je machtiger voelen dan de anderen, want jij ziet hun wel en zij zien jouw niet!’
Het pakte anders uit.
Bij het zich ‘onder het publiek begeven’ waren er toch telkens mensen die hem gewoon bij naam groeten.
‘Ha, die Geert", "goeimorgen heer Wilders’. : ‘Heee Wilders!’ ‘Zooo, Wilders, burka aan’t proberen? Veel gekker moet het toch niet worden!’
Wilders onderging een Tsunami van herkenning.
Waarschijnlijk iets met zijn haar
zaterdag 9 februari 2008
Komische mannen
Graham Chapman, was ooit lid van het Monthy Pythonteam. Doorgaans werd van dit gezelschap John Cleese als de meest komische aangewezen, maar Graham mocht er zeker ook wezen! Het rustgevende dat van pijprokers uitgaat, had hij in sketches niet bepaald. Gortdroog! Daar houd ik van
Staatslot
Fantaserend over rijkdom (aanleiding: we hebben thuis nog een staatslot liggen – maar waar!?) en de trekking is inmiddels geweest.
Leukste fantasie: Een huis met een groot grasveld, en dan de duurste en bekendste voetballer kopen om hem het gras te laten maaien.
Stel je voor: Een Seedorff in de tuin, of een Davids!!
WAT ZULLEN DE BUREN DOEN?
Leukste fantasie: Een huis met een groot grasveld, en dan de duurste en bekendste voetballer kopen om hem het gras te laten maaien.
Stel je voor: Een Seedorff in de tuin, of een Davids!!
WAT ZULLEN DE BUREN DOEN?
sketch draadstaal
http://nl.youtube.com/watch?v=E6dfXMKogcM
Zelf werk ik in de zorg. We zijn er pedagogisch verantwoord bezig. Maar soms zou je het anders willen he. Zoals "de eerlijke man"(Jeroen v Koningsbrugge) in Draadstaal/ Leuk om ff te kijke.
Zelf werk ik in de zorg. We zijn er pedagogisch verantwoord bezig. Maar soms zou je het anders willen he. Zoals "de eerlijke man"(Jeroen v Koningsbrugge) in Draadstaal/ Leuk om ff te kijke.
donderdag 7 februari 2008
Je noemt
Verzin me, maak me op;
Verklaar me, vorm me.
Ik ben wie jij denkt
dat ik ben.
Alle kanten
kun jij met me op
Als ik mezelf niet kan laten zien,
doe jij het wel voor mij
Verklaar me, vorm me.
Ik ben wie jij denkt
dat ik ben.
Alle kanten
kun jij met me op
Als ik mezelf niet kan laten zien,
doe jij het wel voor mij
woensdag 6 februari 2008
Meryll Streep
Bewonder ik vanwege haar talent als actrice. Ze kan veel verschillende karakters geloofwaardig neerzetten.
dinsdag 5 februari 2008
5 februari 2008
Ontpoppen we ons in Nederland tijdens het Europese voetbalkampioenschap als diegene die het wel eens eventjes beter zou doen dan de dienstdoende bondscoach, zo gedragen we ons bij een media-event als de berichtgeving rondom dood van Nathalie Holloway als psycho-analitica van de mogelijke dader. 7 miljoen kijkers luisterden naar een stiekem opgenomen verhaal van de verdachte.
A real life crime, daar kan geen detective tegenop.
Ik heb zelf ook gekeken. Heb me op laten zwepen in dit verhaal.
Viel me op: De verdrietige moeder die zei; " Look what they’ve done to Nathalie, to… the country." De Hollander zie ik dat niet snel zeggen wanneer zijn dochter was vermoord: " kijk wat ze Het Land hebben aangedaan."
Amerikanen, ik weet het niet.
A real life crime, daar kan geen detective tegenop.
Ik heb zelf ook gekeken. Heb me op laten zwepen in dit verhaal.
Viel me op: De verdrietige moeder die zei; " Look what they’ve done to Nathalie, to… the country." De Hollander zie ik dat niet snel zeggen wanneer zijn dochter was vermoord: " kijk wat ze Het Land hebben aangedaan."
Amerikanen, ik weet het niet.
maandag 4 februari 2008
zondag 3 februari 2008
3 februari 2008
Ik weet hoe goed het kan voelen om met zonsopgang op te staan, en, ook al is het koud, een ochtendwandeling te maken. Even de natuur in. Ik weet dat iets in mij dit van essentiele waarde vind. Er om schreeuwt om tot deze essentie te komen. "De ochtend is het mooiste moment van de dag!!", schreeuwt hij binnen in mij. "Daar ontmoet je puurheid en schoonheid!" Het blijkt een roepende in de woestijn. Naar dat kleine goedzakje binnenin wordt immers nauwelijks geluisterd. Hij wordt begrepen maar niet gevolgd.
Tot 11 uur vanmorgen lag ik met mijn gemasseerde lijf in bed, tegen mijn lief, na te genieten van een heerlijke nacht..
Van de week ga ik es vroeg opstaan
Tot 11 uur vanmorgen lag ik met mijn gemasseerde lijf in bed, tegen mijn lief, na te genieten van een heerlijke nacht..
Van de week ga ik es vroeg opstaan
Kate Bush
Kate Bush, ze is echt niet alleen het meisje van "Wuthering Heights"Luister eens naar haar laatste CD Aerial. Prachtig!
zaterdag 2 februari 2008
2 februari 2008
In de rij voor een van de de kassa’s van Albert Heijn stond ik. Toen ik bijna aan de beurt was, en ik mijn boodschappen vanuit mijn karretje op de lopende band legde, had ik het nog niet door. Pas toen het kassameisje de barcode’s langs de lezer had gehouden wist ik dat ze de krat bier, die hoog op mijn karretje stond, en voor haar op ooghoogte, niet had aangeslagen. Oh wat een geknaag was dat. Het meisje was niet een type dat me aansprak, alsof dat er toe deed! Zo was ik aan het knagen!
En zo trok ik Bewust mijn karretje met daarin de krat onbetaald over de streep!
Voor ik de winkel verliet, bleef ik nog even hangen voor de daar geplaatste handgeschreven advertenties. "Jongen zoekt kamer"las ik, en nog een paar, maar eigelijk waren mijn gedachten er niet bij. Ik was een beetje aan het malen. Het was zowiezo al een dralerig gebeuren geweest in die Albert Heijn. Waar ik doorgaans als een tornado langs de schappen doelgericht mijn ding kan doen, had ik deze ochtend al een kleine tiental artikelen gepakt, gelezen en bekeken, waarvan ik heb overwogen, prijzen bestudeerd, teruggelegd, weer gepakt, uiteindelijk in mijn winkelwagentje gedaan,en anders weer teruggelegd. Het schoot niet op.
Ik vond dat ik mazzel had. Want van mijn merk bier was er nog juist 1 krat en die was voor mij. En nu stond ik voorbij de kassa, en nu was IE NOG GRATIS OOK!.
Bij de Aldi waar ik doorgaans kom en waar ik verreweg het gros van de boodschappen doe, zou ik het niet in het hoofd halen om niet even melding te maken van de krat in mijn wagentje. By the way: bij ‘OnzenAldi’ zoals wij dat hier zo leuk zeggen, is het de bedoeling dat de gansche krat op de lopende band wordt gehesen. Maar goed, soms komt het er niet van, en dan maak ik dus melding.
Bij Albert Heijn echter, krijg ik vaak iets licht baldadigs. Die bedrijfskleuren, die BONUS toestanden, de zegeltjes, die koffie-automaat, die vreselijke reclamespotjes…ik weet niet wat het precies is, maar ik heb veel meer met OnzenAldi.
De kassameisjes ook – ze letten niet eens goed op! Eigen schuld dat er dan iemand zo nu en dan gratis een krat meeneemt!
Ik duwde mijn karretje langzaam voor me uit, en ik gaf de accordeonist die bij de uitgang stond te spelen een eurootje. ’t Kan er nou makkelijk van af!
Bij de slijter wilde ik een flesje wijn kopen, maar "vooruit, doe maar een doosje"kwam ook voort uit het voorval bij A. Heijn.
Maar het knagen bleef wel. Ik reed naar huis met de gedachte: "Je bent een ratje, Davincini, je hebt gewoon gestolen – geen excuus, gestolen!!
Thuis vertelde ik wat ik gedaan had. Ik hoorde de schuldbewustheid in m’n stem. Ze zei: "Ja, en straks krijgen we dit allemaal terug!" en daarmee had ze een mij aansprekend argument. Wij beiden hangen het geloof aan, dat wat je in het leven zaait, je later ook zal gaan oogsten.
Zo ben ik als straf van jeugdige diefstallen, ook een voor mij waardevol schilderij kwijtgeraakt – een Tibetaanse "wheel of Life" handgeschilderd met minuscuul kleine figuurtjes in heldere kleuren. Wanneer je ergens van overtuigd bent creeer je je eigen waarheid. Dat dit schilderij nu gestolen was, had duidelijk zijn oorzaak!
Ze zei: "en dan krijg jij het niet aléén terug, maar IK ook!" Aangezien ze bij mij woont, zou zij door mijn daad ook bij het lot in een kwaad daglicht kunnen komen te staan, en mijn straf zou ook de hare kunnen worden. Immers, als mijn huis leeggehaald word, zijn daar ook spulletjes van haar bij, want het huis is van ons samen! Het lot doet wat dat betreft niet moeilijk, maar is keihard.
En zo kwam het dat ik een uurtje later voor de tweede keer die dag Albertje H. binnenwandelde. Een flesje bier, voor de barcode bij me.
Het jonge meisje vond het ‘heel eerlijk van me’en sprak tot een collega ".. toch nog eerlijke mensen op de wereld"
Zo heb ik vandaag bijgedragen aan een positieve kijk van een werkneemster van een grote supermarktketen in Nederland . En op feestjes waar het gaat over diefstallen in de branche, kan zij ze van repliek dienen: "Ik kreeg laatst nog iemand, die kwam achteraf nog speciaal terug om te betalen…"Stiltes zullen er vallen. Misschien wordt er een zakdoekje te voorschijn gehaald.
Ik dacht: dit moet ik vaker doen. Bij verschillende winkelbedrijven. Super de Boer, de Edah, de Nettorama, en noem ze allemaal maar op, zodat het langzamerhand gaat doordringen in de vervelende verhalen over diefstal in winkels."Maar er zijn ook mensen…."
Ja jongens, het leven is mooi
Davincini
En zo trok ik Bewust mijn karretje met daarin de krat onbetaald over de streep!
Voor ik de winkel verliet, bleef ik nog even hangen voor de daar geplaatste handgeschreven advertenties. "Jongen zoekt kamer"las ik, en nog een paar, maar eigelijk waren mijn gedachten er niet bij. Ik was een beetje aan het malen. Het was zowiezo al een dralerig gebeuren geweest in die Albert Heijn. Waar ik doorgaans als een tornado langs de schappen doelgericht mijn ding kan doen, had ik deze ochtend al een kleine tiental artikelen gepakt, gelezen en bekeken, waarvan ik heb overwogen, prijzen bestudeerd, teruggelegd, weer gepakt, uiteindelijk in mijn winkelwagentje gedaan,en anders weer teruggelegd. Het schoot niet op.
Ik vond dat ik mazzel had. Want van mijn merk bier was er nog juist 1 krat en die was voor mij. En nu stond ik voorbij de kassa, en nu was IE NOG GRATIS OOK!.
Bij de Aldi waar ik doorgaans kom en waar ik verreweg het gros van de boodschappen doe, zou ik het niet in het hoofd halen om niet even melding te maken van de krat in mijn wagentje. By the way: bij ‘OnzenAldi’ zoals wij dat hier zo leuk zeggen, is het de bedoeling dat de gansche krat op de lopende band wordt gehesen. Maar goed, soms komt het er niet van, en dan maak ik dus melding.
Bij Albert Heijn echter, krijg ik vaak iets licht baldadigs. Die bedrijfskleuren, die BONUS toestanden, de zegeltjes, die koffie-automaat, die vreselijke reclamespotjes…ik weet niet wat het precies is, maar ik heb veel meer met OnzenAldi.
De kassameisjes ook – ze letten niet eens goed op! Eigen schuld dat er dan iemand zo nu en dan gratis een krat meeneemt!
Ik duwde mijn karretje langzaam voor me uit, en ik gaf de accordeonist die bij de uitgang stond te spelen een eurootje. ’t Kan er nou makkelijk van af!
Bij de slijter wilde ik een flesje wijn kopen, maar "vooruit, doe maar een doosje"kwam ook voort uit het voorval bij A. Heijn.
Maar het knagen bleef wel. Ik reed naar huis met de gedachte: "Je bent een ratje, Davincini, je hebt gewoon gestolen – geen excuus, gestolen!!
Thuis vertelde ik wat ik gedaan had. Ik hoorde de schuldbewustheid in m’n stem. Ze zei: "Ja, en straks krijgen we dit allemaal terug!" en daarmee had ze een mij aansprekend argument. Wij beiden hangen het geloof aan, dat wat je in het leven zaait, je later ook zal gaan oogsten.
Zo ben ik als straf van jeugdige diefstallen, ook een voor mij waardevol schilderij kwijtgeraakt – een Tibetaanse "wheel of Life" handgeschilderd met minuscuul kleine figuurtjes in heldere kleuren. Wanneer je ergens van overtuigd bent creeer je je eigen waarheid. Dat dit schilderij nu gestolen was, had duidelijk zijn oorzaak!
Ze zei: "en dan krijg jij het niet aléén terug, maar IK ook!" Aangezien ze bij mij woont, zou zij door mijn daad ook bij het lot in een kwaad daglicht kunnen komen te staan, en mijn straf zou ook de hare kunnen worden. Immers, als mijn huis leeggehaald word, zijn daar ook spulletjes van haar bij, want het huis is van ons samen! Het lot doet wat dat betreft niet moeilijk, maar is keihard.
En zo kwam het dat ik een uurtje later voor de tweede keer die dag Albertje H. binnenwandelde. Een flesje bier, voor de barcode bij me.
Het jonge meisje vond het ‘heel eerlijk van me’en sprak tot een collega ".. toch nog eerlijke mensen op de wereld"
Zo heb ik vandaag bijgedragen aan een positieve kijk van een werkneemster van een grote supermarktketen in Nederland . En op feestjes waar het gaat over diefstallen in de branche, kan zij ze van repliek dienen: "Ik kreeg laatst nog iemand, die kwam achteraf nog speciaal terug om te betalen…"Stiltes zullen er vallen. Misschien wordt er een zakdoekje te voorschijn gehaald.
Ik dacht: dit moet ik vaker doen. Bij verschillende winkelbedrijven. Super de Boer, de Edah, de Nettorama, en noem ze allemaal maar op, zodat het langzamerhand gaat doordringen in de vervelende verhalen over diefstal in winkels."Maar er zijn ook mensen…."
Ja jongens, het leven is mooi
Davincini
Abonneren op:
Posts (Atom)