In de rij voor een van de de kassa’s van Albert Heijn stond ik. Toen ik bijna aan de beurt was, en ik mijn boodschappen vanuit mijn karretje op de lopende band legde, had ik het nog niet door. Pas toen het kassameisje de barcode’s langs de lezer had gehouden wist ik dat ze de krat bier, die hoog op mijn karretje stond, en voor haar op ooghoogte, niet had aangeslagen. Oh wat een geknaag was dat. Het meisje was niet een type dat me aansprak, alsof dat er toe deed! Zo was ik aan het knagen!
En zo trok ik Bewust mijn karretje met daarin de krat onbetaald over de streep!
Voor ik de winkel verliet, bleef ik nog even hangen voor de daar geplaatste handgeschreven advertenties. "Jongen zoekt kamer"las ik, en nog een paar, maar eigelijk waren mijn gedachten er niet bij. Ik was een beetje aan het malen. Het was zowiezo al een dralerig gebeuren geweest in die Albert Heijn. Waar ik doorgaans als een tornado langs de schappen doelgericht mijn ding kan doen, had ik deze ochtend al een kleine tiental artikelen gepakt, gelezen en bekeken, waarvan ik heb overwogen, prijzen bestudeerd, teruggelegd, weer gepakt, uiteindelijk in mijn winkelwagentje gedaan,en anders weer teruggelegd. Het schoot niet op.
Ik vond dat ik mazzel had. Want van mijn merk bier was er nog juist 1 krat en die was voor mij. En nu stond ik voorbij de kassa, en nu was IE NOG GRATIS OOK!.
Bij de Aldi waar ik doorgaans kom en waar ik verreweg het gros van de boodschappen doe, zou ik het niet in het hoofd halen om niet even melding te maken van de krat in mijn wagentje. By the way: bij ‘OnzenAldi’ zoals wij dat hier zo leuk zeggen, is het de bedoeling dat de gansche krat op de lopende band wordt gehesen. Maar goed, soms komt het er niet van, en dan maak ik dus melding.
Bij Albert Heijn echter, krijg ik vaak iets licht baldadigs. Die bedrijfskleuren, die BONUS toestanden, de zegeltjes, die koffie-automaat, die vreselijke reclamespotjes…ik weet niet wat het precies is, maar ik heb veel meer met OnzenAldi.
De kassameisjes ook – ze letten niet eens goed op! Eigen schuld dat er dan iemand zo nu en dan gratis een krat meeneemt!
Ik duwde mijn karretje langzaam voor me uit, en ik gaf de accordeonist die bij de uitgang stond te spelen een eurootje. ’t Kan er nou makkelijk van af!
Bij de slijter wilde ik een flesje wijn kopen, maar "vooruit, doe maar een doosje"kwam ook voort uit het voorval bij A. Heijn.
Maar het knagen bleef wel. Ik reed naar huis met de gedachte: "Je bent een ratje, Davincini, je hebt gewoon gestolen – geen excuus, gestolen!!
Thuis vertelde ik wat ik gedaan had. Ik hoorde de schuldbewustheid in m’n stem. Ze zei: "Ja, en straks krijgen we dit allemaal terug!" en daarmee had ze een mij aansprekend argument. Wij beiden hangen het geloof aan, dat wat je in het leven zaait, je later ook zal gaan oogsten.
Zo ben ik als straf van jeugdige diefstallen, ook een voor mij waardevol schilderij kwijtgeraakt – een Tibetaanse "wheel of Life" handgeschilderd met minuscuul kleine figuurtjes in heldere kleuren. Wanneer je ergens van overtuigd bent creeer je je eigen waarheid. Dat dit schilderij nu gestolen was, had duidelijk zijn oorzaak!
Ze zei: "en dan krijg jij het niet aléén terug, maar IK ook!" Aangezien ze bij mij woont, zou zij door mijn daad ook bij het lot in een kwaad daglicht kunnen komen te staan, en mijn straf zou ook de hare kunnen worden. Immers, als mijn huis leeggehaald word, zijn daar ook spulletjes van haar bij, want het huis is van ons samen! Het lot doet wat dat betreft niet moeilijk, maar is keihard.
En zo kwam het dat ik een uurtje later voor de tweede keer die dag Albertje H. binnenwandelde. Een flesje bier, voor de barcode bij me.
Het jonge meisje vond het ‘heel eerlijk van me’en sprak tot een collega ".. toch nog eerlijke mensen op de wereld"
Zo heb ik vandaag bijgedragen aan een positieve kijk van een werkneemster van een grote supermarktketen in Nederland . En op feestjes waar het gaat over diefstallen in de branche, kan zij ze van repliek dienen: "Ik kreeg laatst nog iemand, die kwam achteraf nog speciaal terug om te betalen…"Stiltes zullen er vallen. Misschien wordt er een zakdoekje te voorschijn gehaald.
Ik dacht: dit moet ik vaker doen. Bij verschillende winkelbedrijven. Super de Boer, de Edah, de Nettorama, en noem ze allemaal maar op, zodat het langzamerhand gaat doordringen in de vervelende verhalen over diefstal in winkels."Maar er zijn ook mensen…."
Ja jongens, het leven is mooi
Davincini
Geen opmerkingen:
Een reactie posten