Kate Bush - Breathing live

In 2008 al heb ik deze gepost op Davincini, maar is er later verwijderd, Het filmpje is van niet al te beste kwaliteit maar de stem van Kate Bush is er niet minder legendarisch door geworden

kleine associatie

Ik ben een man

nou ja...een grote jongen

een kereltje

een grappig ventje

een koddig knulleke

Ik heb m’n lengte niet mee.

Dan krijg je die verkleinwoordjes.

Leuk mannetje, buurmannetje, oompje, papaatje, dictatortje

Moet ik opeens denken:

Moet erg zijn voor een lilliputter

als ie lilliputterTJE genoemd wordt

dan is ie een liliputter, maar dan een kleine

Die je bij wijze van spreken van je ringvinger op je middelvinger kan laten springen

Meer een dwerg! een kabouter.

Een carrière op het politieke toneel kun je dan wel vergeten.

Men zegt ‘Waar een wil is, is een weg.’

Tuurlijk

Een heeeeeeel klein weggetje

Dwergen, als je daar dan weer over nadenkt:

Dat zijn een soort trollen.

Ik bedoel, wie laat zich verhuren en misbruiken als zijnde een bowlingbal?

Dat zijn dwergen. Ik weet niet hoe ze vastgepakt worden als ze naar de kegels geworpen worden.

In drie gaten waarschijnlijk, maar welke?

Vragen waar we het antwoord niet op willen weten

Even niet verder denken ook

Live looping Mash-up by Elise Trouw

Ze noemen het een cover-mashup: In dit geval van Radiohead (Weird Fishes/ Arpeggi) en van The Police ( bed's too big)
Normaal houd ik niet zo van gesol  met nummers die op zich alleen al steengoed zijn en waar je bijna alleen maar wat aan kunt vernachelen.
Maar dit vind ik goed!! . En mooi om naar te kijken. Elise Trouw. Een ontdekking

Het ondernemen van een sportactiviteit

Gert hield niet van sporten.

Het aanvangen tot het ondernemen van een sportactiviteit! Daar had hij ronduit een hekel aan.

Zichzelf in een aanstellerig sporttenue hijsen en eerst naar boven gaan om de hardloopschoenen te zoeken, die nooit op hun plek stonden….Gert werd er zo moe van.

Of ook, in het zwembad, zoals laatst:

In het zwembad voelde Gert zich al kort na binnenkomst gemarteld door schelle krijsende klanken van schreeuwende kinderen en dit terwijl hij er in een vochtig kleine omkleed-cabine vergeefs naar een haakje zocht om wat spullen op te hangen. Dit haatte hij. Zijn sleutels vielen op de grond toen hij zijn broek uittrok. Er kwam nog een winkelmuntje achteraan gezet dat door rolde naar een aangrenzende cabine. Gatver...lag daar nou een tampon op de grond?

Waarom hing er geen haakje!?

Ger deed zijn best to go with the flow. Ook al leek het een hatelijke flow, zo hatelijk zal ie niet zijn! Hij moest gewoon niet zo bezwaarlijk zijn. Niet bezwaarlijk zijn. Niet bezwaarlijk zijn. Met dit mantra in zijn hoofd hees Gert zich in zijn zwembroek. Ongemakken horen bij het leven.

Er hing Goddank geen spiegel maar desondanks zag Gert zichzelf staan met zijn blote lijf. Buikje boven een zwembroek. Buikje gaat sportief doen!

Hoe onhandig oogt dat? Buiten de cabine loopt hij met een tas ( die moet mee!) een berg kleren in zijn armen, en zijn zwembad IDbandje dat hij bij binnenkomst heeft gekregen naar een kasje met een display . Op het display verscheen een nummer dat correspondeerde met het nummer van het kluisje dat aan hem werd toegewezen. Waar had hij zijn bril gelaten?? Hij kon zo het nummer niet zien!.

En hoe moest hij zijn bril zoeken nu hij zijn armen vol had? Waar liet hij dan zijn spullen?

Maar even terug . Hij plaatste de tas en de kleding in een cabine op een smal bankje. Oppassen dat de kleren niet allemaal op de grond kukelen. Er lag daar een plas.

Met bril opnieuw naar de aflezer. Waar was het bandje gebleven? Oh, daar!:

Nummer 13. Hoe toepasselijk en weinig hoopvol!

Nummer 13 was onderaan ergens. Gert snelt naar de cabine om zijn tas te pakken want kluisje 13 was nu open, dat was een paar meter verderop, en zou na een seconde of 15 zichzelf weer sluiten.. Snel de tas pakken in de cabine en zorgen dat hij op tijd bij zijn tijdelijk verworven kastruimte was. Shit, nu viel zijn onderbroek toch nog op de grond en hij liet een schoen vallen. Maar hij was op tijd ! De tas plaatste hij zo, dat het deurtje van de kluis niet dicht kon vallen zodat hij op z’n gemak terug kon om de losse kleding weer bij elkaar te pakken en zijn schoen en onderbroek op te rapen. Die was nu wel nat geworden. Maar hij had het ergste gehad en dat bracht enige opluchting teweeg. Hij stouwde het kastje vol met zijn kleren schoenen en spullen, en met zijn tas met handdoek, bril en shampoo kon hij nu door naar het volgende traject. Het was Godverdomme net Spel zonder Grenzen.

De groene zeephelling was vervangen door een spiegelgladde vloer. Waarom vergat hij toch elke keer zijn slippers??!!! En waarom die spekgladde tegels niet opruwen? Hij zou hier makkelijk op weg naar de douche kunnen uitglijden en dood gaan tussen de kleedcabines en de kluisjes met links en rechts rennende en schreeuwende kinderen.

Wat deed hij hier? Hij ging zwemmen. En met een schuifelend stapje voor stapje in de richting van het bad zag het er naar uit dat dit daadwerkelijk zou gaan gebeuren.

De reden waarom Gert deze actie begonnen was was omdat hij wist dat zwemmen gezond voor hem was. Bij zwemmen zouden een boel spieren die zich al lang dood hadden gewaand weer opnieuw tot leven gewekt worden. Pezen gestrekt . En dat voelde goed. Dat voelde Levend! Soepel! Jonger! Heel de interne aandrijving kwam dan in de olie! Gert hield wel van het sporten achteraf! Dat was ook zijn drijfveer

Daar had je de doucheruimte al. De sprinklerinstallatie die heerlijk warm water gaf! Je zou er zo onder blijven staan . Gert zag tot zijn opluchting dat zijn buik en postuur niet afstaken tegen de rest van het zwemvolk. Er liepen mensen rond waaraan je je de vergelijking met vee, met name uit de varkenshouderij wel MOET maken.

In hetzelfde bad als hun zou Gert gaan. Hij had een hekel aan chloor maar begreep de noodzaak.

Gert ging geen baantjes zwemmen in het wedstrijdbad.

Gert deed in het zwembad wat zijn recalcitrante hart hem ingaf: tegen de stroomversnellingen inzwemmen. Hard werken om een meter vooruit te komen. Gert had niet veel ruimte nodig.

En inderdaad. Op de terugweg in de auto voelde Gert zich herboren.Vergeten was de sores. Soepel bewoog zijn lichaam. Een jonge God was hij, achter het stuur.

En Gert dacht, zoals elk jaar opnieuw: dat ga ik voortaan elke week doen!

Life is not a journey - alan Watts

Wellicht een wat gedateerd verhaal, maar ik vond het toch nog steeds de moeite waard en de vormgeving is grappig en creatief

Het moment van eeuwig

En dan opeens is het tijd.

Is het afgelopen. Game over. Einde oefening.

Zweef ik opeens in een tunnel . Vanzelf. Naar een licht ga ik toe. Mooi zacht warm groenachtig licht

De gedachte dat ik voor hetzelfde geld en misschien ook meer terecht een zwart gat ingetrokken zou kunnen worden komt niet in mij op. Arrogant stuk vreten

En dan is daar in de verte en steeds dichterbij in het warme licht een poort. De Hemelpoort

Mensen staan er in de rij. Ongeveer anderhalve meter achter elkaar.

( HIER OOK AL?)

En als ik aan de beurt ben vraagt iemand met een zacht vriendelijke uitstraling

Welkom! Dit is Uw station voorlopig. Het klopt dat U net de film van Uw leven hebt gezien hè?

– ‘Ja meneer.’

Ja, dat was wat!…

We spraken allebei vloeiend in een gemeenschappelijke andere taal die ik me plots herinnerde van lang voor mijn geboorte. Het leek op Armeens, zover ik dit kan beoordelen.

‘Goed, dan hoop ik dat het een mooie film was’ vervolgd Petrusson Koen, een van de vele Hemelbewaarders.

‘Ik wil U vragen om van de film die U net heeft gezien het beeld in Uw hoofd te nemen dat U het allermeest bevalt en waar U zich absoluut het prettigst bij voelt. Dan kunnen we dat beeld printen en U er in dit station in laten vertoeven.

Even later liet ik hem het printje zien dat ik verderop bij Johannusson had laten ontwikkelen.

Kijk, zei ik tegen de vriendelijke beambte. Ik hoefde er niet lang over na te denken.

Dit is het moment

Het moment van eeuwig

van volledig zijn en niet zijn

Een Hemels heerlijke verdrinking

Alstublieft

Hier heeft U de foto.

U kunt er een permanente staat van Zijn van maken toch?

Petrussen Koen glimlachte:

“mooi…..” zei hij zacht toen hij van de foto naar me opkeek.

En daar ging ik. Mijn hemel in.

Grijs Wijs?

...en zo geschiedde het dat de oudste van het stel automatisch de meest idiote was.

Vroeger was dat toch anders. Zelfs hier in Nederland, maar zeker ook in Zuid-Europese en Aziatische landen. De Chinezen, de Indianen. De waardering steeg met elk opklimmend levensjaar. De oudere man werd met respect behandeld. Zijn raad werd gevraagd en naar zijn adviezen werd geluisterd.

De grijze haren werden beschouwd als teken van wijsheid. De doorgroefde huid als het boek van opgedane levenservaring. De gerimpelde handen stilaan bewonderd omdat ze gewerkt hadden, Geploeterd vaak.

De oudere man genoot een status.

Een status die door de jaren heen, en zeker in de laatste 50 jaar, behoorlijk wat heeft ingeboet in aanzien.

Met de tijd die in een stroomversnelling belandde en veel opeenvolgend menselijk vernuft de wereld in slingerde is de rol van wijze grijsaard naar de achtergrond gedrongen. Jongeren wilden weten van de slimme snufjes van de moderne middelen en hadden geen boodschap meer aan de normen en waarden die grootvader zo lang en zo hoog in het vaandel had gehouden. De oudere man vond hier weinig gehoor meer voor. Het werden de verhalen van vroeger, die steevast werden besloten met een toevoeging van de jongeren die het verhaal van de oude man besloten met: ‘Nu is het allemaal heel anders! ‘

En met ‘Nu’ werd vaak terecht verondersteld dat de grijsaard deze wereld niet kende en begreep. Ze zouden nog wel eens hun best doen om het uit te leggen: Het Androïd systeem van Samsung. Opa kon het niet meer bijbenen. Hij was iemand van vroeger. Een bejaarde die ook de moderne omgangsvormen moeilijk kon begrijpen en plaatsen.

Het was wel leuk om naar zijn verhalen te luisteren, dat wel.

Après Covid 19

En toen waren de problemen rondom Corona voorbij. De dag was 1 november 2020 . Minister president Rutte had ‘s morgens in de persverklaring de verlossende woorden gesproken dat de opgelegde beperking in afstand tussen mensen per direct ongedaan kon worden gemaakt , en de legendarische anderhalve meter afstand werd in de geschiedenisboeken bijgeschreven onder ‘2020, het Pandemitisch jaar’ .(Hetzelfde jaar waarop Ab Oosterhuis naar Rottumerplaat werd verbannen) 

Buiten ontroerende taferelen: we zien mensen die soms bijna voorzichtig  toenadering zoeken, en je ziet anderen op elkaar afrennen en om de hals vliegen. Een bevrijdingsfeest!!! Vlaggen wapperden. We horen gejuich!!

Maar om jou lopen ze nog steeds met een grote boog…..wat IS dat toch...

The Voynich Manuscript

vind ik wel intrigerend. Had er niet eerder van gehoord

Tipje voor John

John de Mol, luistert:

Ik barst van de ideeën voor TV Programma’s. Ook voor entertainmentTV voor SBS 6 publiek: Ik zal er een sumier weggeven. 

Let wel hè!? Dit is niet zomaar een idee! Er is nog geen enkele video over dit onderwerp te vinden op het wereldwijde web of YouTube! Het is uniek en baanbrekens. En goed verkoopbaar naar het buitenland dus succes verzekerd

Ik verwacht uiteraard dat mijn idee overgenomen wordt. Want het zou zonde zijn als het zomaar ongebruikt op de planken blijft liggen. Bovendien: et is gratis!

Komt ie:

Wedstrijden in:

HARDLOPEN MET ZWEMVLIEZEN 

Vereiste: je doet het compleet beschilderd als bijvoorbeeld eend of als pinguin. Of als batman, de Amerikaanse president of wat dat ook! Mag ook fantasie zijn.

Dus:

Een kunstzinnig beschilderd lichaam – ( kunst)

verricht een hardloopprestatie ( sport)

op zwemvliezen ( humor)

Nou heren, doe er je voordeel mee. Ik zal het wel voorbij zien komen.

Titel van het programma zou kunnen zijn:

Painted Webbed Feetrunners. Maar er is wellicht een betere

Voor nog meer ideeën ben ik altijd te benaderen

Ik vind het fijn om wat kunst over het voetlicht te brengen bij de SBS kijkert, snap je?

Sluipschutters. Kunt U dat nog even voorlezen?

wandelen in het bos

Je zou denken dat ze in deze tijden meer en beter bezocht zouden worden, de natuurgebieden rond Bergen op Zoom. Ik loop er regelmatig bij goed weer omdat ik het het er mooi vind en ik heb meer beweging nodig. Ik heb een stappenteller om mezelf te stimuleren. 

Ik ken de omgeving inmiddels goed. Weet de heidevelden, de weilanden, de zandverstuivingen, de naaldbossen, en de meertjes te vinden. Ik loop over de paden en kom er heel weinig mensen tegen.

Vandaag alleen een wielrenner die zijn fiets met veel gepiep tot stilstand bracht om snel een foto te maken ‘Ik zag twee reetjes’ zei hij en ik merkte wat een perverseling ik was omdat ik het beeld van vrouwenbillen moest wissen. Hertjes!! Kleine hertjes!!

Dan na drie kwartier wandelen, naderden mij een man en een vrouw, in de leeftijd van rond de 50 . Zij had lang steil blond haar. Ze hield stil, draaide zich naar me toe, en zei: ‘Ik zag U net ook al lopen, heel in de verte’ en ik antwoordde, ‘dat kan. Ik ben al enige tijd aan het lopen.’ Vervolgens vervolgden we allebei ons pad. Zij de ene kant op. Ik de andere. En ik dacht: Waarom zei ze dat nou? Wat bedoelde ze met die opmerking? Het had niet bits of onvriendelijk geklonken, maar aardig . Ze was misschien verbaasd. Dat ik nu opeens zo dichtbij was en net nog zo ver weg. Ze wilde er geen praatje mee aanknopen, had ik de indruk, maar het wel even graag gemeld hebben. “Ik zag U net ook al lopen, in de verte” Moest ik bevestigen dat ik inderdaad dezelfde was? Bedoelde ze dat ik voor in al dat groen opvallende kleren aan had?

Had ik leuker kunnen reageren? Een kwartier lang liep ik verder met al die vragen in mijn hoofd.

Vanuit een zijpad rechts kwam nog opeens een mens. Een man. Hij kwam voor me te lopen. Had me niet aangekeken. Ik moest opeens denken aan meneer H. Meneer H was een psychiatrische patiënt waar ik tijdens mijn nachtdiensten in een instelling mee te maken heb gehad. Een enigsinds enge man. Met achtervolgingswaanzin.

Deze man had hetzelfde postuur; mager en lang, en eenzelfde wat stramme manier van lopen. Hij droeg een oud zwart pak, geen kleding om je mee in het bos te begeven op een warme dag als deze, en hij had een kalend achterhoofd. De wandelende dood. Armen bijna bewegingloos naast zijn lichaam. In zijn rechterhand een brandende peuk. Hij schreed nog net niet, maar hij ging wel steeds iets langzamer lopen.

Ik loop vaak in het bos en voel me er doorgaans ontspannen en prettig. Deze keer ook wel, maar ik voelde me er toch niet he-le-maal senang bij. Ik liep achter hem. Voor de rest was er niemand in het bos te bekennen.

Zou ik achter hem blijven lopen?
Scenario’s flitsten door mijn hoofd. Deze man zou zich opeens om kunnen draaien en tegen me tekeer gaan dat ik hem achtervolgde of zoiets...en dan?

Ik besloot hem te passeren, mijn pas versnellend. In het voorbijgaan groette ik hem, en hij? Hij groette terug.

En even later achter me sloeg hij weer een ander pad in.

Dus.

Gewoon een vriendelijke man waarschijnlijk

Of hij is iemand anders gaan vermoorden. Dat kan ook

Gummbah weer

Omdat ik vaak moet lachen om zijn cartoons, en omdat ik me afvraag in deze tijd van quarantaine of dat bij mensen thuis niet de verveling een rol speelt, of de ergernis

Bidden?

De Vader en de Zoon en de Heilige Geest.

In de Bijbel gaat het onder andere over deze heilige drie-eenheid.

De vader is dan God De Schepper. *– En wat voor een schepper! Wie verzint zo’n heelal met al die sterren, planeten, manen en noem maar op en dan die blauwe planeet waarop wij wonen. Het is sur-re-a-lis-me ten top! En Perfectie! Kan geen kunstbeschouwer daar iets over zeggen in plaats van over een of ander flutschilderij?? Want het is toch Kunst! Hogere Kunst als je zoiets maakt!!-

En dan De zoon Jezus. Geboren, gestorven, wonderen gedaan en prachtige filosofische dingen gezegd

En de Heilige Geest; dat is dan de belichaming van de verlichting na meditatie en gebed.

Dus dat is nog al een gezelschap. Daar maken we geen grappen en grollen over. We benaderen ze met alle respect. Tenslotte krijgen we er misschien wel mee te maken als ons avontuur op aarde er op zit.

Als je zelf de geest gaat geven!! Een geest die ongetwijfeld minder Heilig is dat de besproken illustere voorganger. Daar kun je nooit aan tippen. Je bent altijd klein vergeleken met de enige echte. Zo heilig ben je niet. Fijn om te weten dat Jezus voor je zonden is gestorven. Terwijl Hij er gewoon weer bij is. Opgestaan hè? Wie kent het verhaal niet!?

Nederigheid wordt van je verwacht als je gelovig bent. God wenst met respect behandeld te worden, en zo ga je op de knieën bij het gebed, en vouwt devoot je handen, zodat je niet ondertussen ergens zit te krabben of in je neus zit.

En dan vaak bidden. En Zijn naam nooit ijdel gebruiken

Sommige mensen zijn Godvrezend. Dat is jammer. Daar maak je het geloven een stuk minder aantrekkelijk mee

Onze Vader die in de Hemelen Zijt...zo begint het gebed. Uw Rijk kome, en Uw wil geschiedde.

Mooi gebed vind ik dat

Het is prachtig als je kunt geloven. Respect kunt hebben. Dankbaar kunt zijn. Zalig om niet alles zo nodig te hoeven weten en begrijpen zoals de goedgemeenschap dat hijgerig najaagt . Gelovigen MOETEN geloven omdat zij vinden dat wij mensen nu eenmaal niet bij Machte zijn de Grote Dingen en de Betekenis van dit Alles te weten en te begrijpen!! Wellicht dat het ook niet de bedoeling is dat wij alles weten. Dat wij HET WAAROM kennen. Geef je over en vertrouw dat het goed is. Wat er ook gebeurt, het is Gods Wil. Scheelt een heleboel getob en geprakkizeer.

Gewoon op je knieën. Bidden en vertrouwen.

a thing about life

dat was geluk

Het is een mooie zonnige lentedag.

Ik ben met de auto naar een rustig strand gereden.

Ik stap uit, rugzakje met proviand, de duinen over. Ik ga wandelen langs zee.

Blote voeten door verkoelende uitlopers van wassend water. Het geruststellend geluid van de zee bij vrijwel elke afwezigheid van wind.

Lucht. Meeuwen. Strandlopertjes, Een paar vederwolkjes. Horizon. Een enkel vaartuig in de verte. Zand. Schelpen. Strandpalen. Mijn voetstappen in het zand.

Ik kan hierin gelukkig zijn.

Dan de drone boven mijn hoofd.

Ik ben het nog niet helemaal gewend dat dit allemaal kan tegenwoordig. Er klinkt een stem met de mededeling dat ik mijn auto op een ‘betaald parkeren’ plek heb gezet en niet heb betaald. Of ik terug wil gaan om alsnog aan deze verplichting te voldoen. Zo niet dan volgen sancties

Ik besef in verdriet en ergernis dat de plek waar ik gelukkig kon zijn verloren is,

kijk naar de drone en ontwaar letters: Made in China

Zijn

Ik ben

Ik voel

Ik ben en ik voel

ik ben niet wat ik voel

Al het voelen maakt me wel tot

wat ik in wezen ben

en waar ik naar handel

Ik, karakter. Ongeschreven blad

kijk en beleef wat komt en gaat

Gevoel is er of niet

Blijdschap, liefde, ergernis, schoonheid,

Ik zoek en ik vermijd

Het onbeschreven blad blijkt een testpapiertje bij de drogist dat van meet af aan wordt besproeid.

En waaraan wij laten ruiken of niet

En de invloed van buitenaf zou ons kunnen bevallen

Hoe dan ook:

We hebben er mee te dealen. Het is er. Het maakt ons

Meer nog:voor een groot deel zijn we het!

tip om de corona tijd thuis door te komen

Ooit weer

Na de coronacrisis weer iedereen in het gezicht kunnen blaffen. Hoeveel mensen zullen daar wel niet naar verlangen.

Weer lekker kuchen in de bioscoop. Niet elke keer je handen hoeven te schrobben wanneer je de voordeur achter je dichtgooit en dan lekker omhelzen wat je maar omhelzen kunt. Op terrasjes, in restaurantjes, in rijen voor kassa’s, in vliegtuigen.

Plexiglas afschermingen worden van de muren afgerukt en kassameisjes gekust. Verplegend personeel wordt liefdevol besprongen tot bijna aan het onbetamelijke.

We gaan het allemaal meemaken.

Nooit eerder zullen we met z’n allen zo close zijn

De TV laten we voorlopig uit want die zijn we kotsbeu

Gouden tijden gaan ooit weer aanbreken mensen. Als we weer naar buiten mogen. Zoals kinderen de school uit kunnen rennen wanneer de schoolbel heeft geklonken, zo rennen wij straks ook weer naar buiten. De frisse coronavrije lucht inademend en iedereen groetend die nog leeft. Hallo!! Vader! Moeder! Meissie!

En dan naar vrienden scheuren met 130 over de snelweg.

Mis! Dat kan dan nog steeds niet. Behalve als je s avonds weggaat na 19.00 en teruggaat voor 06.00 s morgens. Want dan is plankgassen over de snelweg gewoon toegestaan. Dat komt omdat  de uitstoot van stikstof ...niet zo erg meer is dan ofzo. Als je de Bob bent en je dat duidelijk hebt verteld, dan mag je gaan! Scheuren maar Bob!. Bob zijn wordt aantrekkelijker op die manier. Dat wordt nog eens vechten tussen twee Bob’s of twee Bobben die hem allebei wilen zijn . Een Bobstootje.

Ooit gaan er weer andere tijden aanbreken.

Of het dan allemaal weer zal zal zijn zoals het was, dat weet ik niet.