Ode aan Johnson & Johnson

De firma Johnson& Johnson is onrecht aangedaan
De firma Johnson&Johnson had voorgedragen moeten worden voor een Nobelprijs
Maar niets
In plaats daarvan zijn ze in de vergetelheid geraakt, en aan de drank waarschijnlijk.

In 1942 was de firma druk bezig oplossingen te zoeken voor problemen die zich in de oorlogsjaren voordeden.
Er moesten wapens gerepareerd worden. Voertuigen, vliegtuigen. Gaten in munitiekisten moesten worden gedicht.
Firma Johnson&Johnson vond de oplossing. Een oplossing die wij heden ten dage nog steeds gebruiken.
Ducktape!!!!

Hallelua Duckttape. 

Op wikipedia lees ik: 

In een aflevering van het televisieprogramma MythBusters werd aangetoond dat het mogelijk is om een circa 30 meter lange brug van ducttape te maken die minstens één persoon kan dragen. In een andere aflevering werd aangetoond dat het mogelijk is een waterdichte boot en een werkend kanon van plakband te bouwen. In een derde aflevering werd een auto opgehesen die slechts met ducttape aan een kraan was vastgemaakt. In een vierde aflevering van MythBusters bewees men dat het mogelijk is om een gehavend vliegtuig door middel van ducttape weer vliegklaar te maken. In een vijfde aflevering van het programma wist men een gesloopte auto met behulp van ducttape weer rijdend te maken.

Sommige mensen doen lacherig wanneer ik ducttape gebruik ( zo zit het kentekenbewijs aan de auto bevestigd met duckttape, en de vrieslade heb ik vanmorgen ook met dit materiaal gerepareerd. Maar het is natuurlijk geweldig.

Ik lees over ducttape alleen maar geweldige dingen.

Marijke Luttekes uit Groningen schreeff

If you can't fix it with ducttape,then you aren't you using enough ducttape

Ode aan Johnson & Johnson

Nieuws uit de Himalaya

Het aantal beklimmingen van de Mount Everest moet drastisch omlaag, want er vallen te veel doden. Dat is niet de bedoeling.
Na wijs beraad is daarom besloten om voortaan solobeklimmingen te verbieden. Wie lekker alleen naar de top van de Everest wil stiefelen zal nu een gids moeten meenemen. Een Sherpa. Dat zet voor de werkgelegenheid daar ook zoden aan de dijk.
Verder mogen mensen die blind zijn ook niet helahola naar de top klauteren. ( ik begrijp ook niet waarom ze dat willen. Niet voor het uitzicht! Moet je je voorstellen! Sta je op de top van de Mount Everest en dan zie je niks!!) Mensen zonder benen kunnen het ook schudden.
Een hard gelag voor deze dappere klimmers. Nu moet je je als blinde of als beenloos mens  jezelf ergens anders gaan bewijzen
Maar ze pikken het niet, de mensen zonder benen. De eerste heeft al geprotesteerd.
'Pure discriminatie', zegt ie.

Ik snap het. Het is schitterend in de Himalaya. In het nieuwe jaar hoop ik er zelf ook weer rond te struinen. Zo heeft ieder zijn plannetjes voor het nieuwe jaar toch? Bergbeklimmen ga ik er niet doen. ( solidair net de blinden en beenlozen hè?! ) Hiken, dat wel. Ik wens iedereen leuke ijkpunten voor 2018

Geen bastion

Toen ik thuis kwam stond de tuinpoort open. De achterdeur ook. Terwijl er niemand thuis was.  Laptops stonden verspreid in huis. Er stond een pracht van een TV , Een Bose versterker. Wat mooie antieke dingetjes. Er viel wel wat mee te nemen

Maar inbrekers ho maar.

Is  langzaamaan verleden tijd aan het worden geloof ik. Klassieke inbrekers. Of ze gaan andere zaken aan

Het was niet de eerste keer dat uitnodigend alles open stond. We deden dat wel vaker. Niet met opzet hoor, maar, tja : slordigheid denk ik. Of door een misverstand soms. Dat iemand vergeet af te sluiten. Dan staat het huis de hele dag open terwijl er niemand thuis is.
Of, neem de auto. Die staat regelmatig gewoon geparkeerd met de portieren niet op slot. Navigatiesysteem voor het grijpen. Autoradio.
Maar nee hoor.
Keer op keer doen ze me weer verbaasd staan. De mensen
Alles zit er nog gewoon in s morgens!  Het voelt weldadig. Blij stap ik in m'n auto en rijdt weg met een glimlach.
Waarom? Ik weet het niet. Misschien omdat ik in zo'n wereld wil leven! Dat niet alles op slot hoeft.
Of omdat dat ik altijd geluk heb.

Dus ik ben niet meteen paranoïde als het in discussies gaat over criminaliteit.
Ik bagatelliseer de ophef. Waarna ik dan vaak de lading over me heen krijg. Want wist ik wel van recente inbraken daar en daar en daar.? Er komt een dag dat ik ook aan de beurt kom!

Het zal wel.
Vooralsnog maak ik van m'n huis geen bastion. Als ik dat wil ga ik wel in een bunker wonen. Bij ons in de wijk zie ik metalen rolluiken voor de ramen om te voorkomen dat mensen door de ramen naar binnen kunnen klimmen en ik merk de pinnen op muren op om te voorkomen dat mensen er makkelijk over heen kunnen komen.
Het straatbeeld wordt er een van een kazerne
Als ik een inbreker was zou ik bijna gaan denken dat DAAR wat te halen viel...
Oke

Ik geloof dat ik nu wat moet gaan afkloppen.

Bericht van Janniek

Bericht van Janniek van een afdeling C van psychiatrische instelling 'Overbeeke'

"Aan de mensen,

Hee, als we nou es gewoon dit jaar niet zo op elkaars grenzen, geloof en huidskleur letten?  Gewoon alle wapens weg doen?

Dat vechten hebben we nou wel gehad

 En als we es laten zien dat we om de schepping geven door het goede voor de aarde te doen? Iedereen weet wel wat dat is. En dat we elkaar daarbij  helpen?

Want, kijk naar dat kleine bolletje in die onmetelijke ruimte. Dat blauwe planeetje. Daarop zitten wij. Samen.Daarop ga je toch niet zitten te kloten zeker? 

Dan komt het allemaal goed. 

Geniet van alle wonderen die er zijn!

Al is het alleen maar de geboorte van Nieuw leven

Gelukkig Nieuwjaar"

Erg hè? 

Janniek is opgenomen vanwege verregaande naïviteit. Levenslang TBR om te herprogrammeren en te leren hoe de wereld in elkaar zit

Cewek Mandi Lumpur

BDE

Laatst had Mich een BDE. Een bijna-dood-ervaring. Hij had eigenlijk gewoon moeten sterven maar de aanvankelijk ontstegen geest had het hazenpad gekozen en was terug gekropen in het lichaam. Uit angst, naar het schijnt.
Mich durfde niet dood te gaan, maar wilde snel terug zijn afgetakelde lichaam in.
In het door medische apparatuur omgeven ziekenhuisbed was hij eerder ingeslapen, en had gezien wat zoveel mensen hebben verteld en neergeschreven in boeken die handelen over Bijna Dood Ervaringen: De tunnel. Het licht aan het eind ervan. Een licht dat niet gedefinieerd kan worden als aards.  Eerder als.....vooruit: Hemels!
Het was volgens het boekje. Het loslaten van het aardse leven was opeens a piece of cake. Er was aanvankelijk slechts zorgeloos vertrouwen.
Totdat hij een stipje waarnam in de tunnel dat naarmate hij dichterbij zweefde een menselijke figuur leek te zijn. Een figuur dat zijn of haar gezicht niet aan hem leek te willen tonen. Het gelaat bleef voor hem verborgen in een soort grote capuchon. De figuur leek naar beneden te kijken. Geen vrolijke jongen. In het zwart gekleed
Je hoort vaak dat overledenen je opwachten wanneer je je reis van het aardse naar het spirituele maakt .
Maar het was zeker niet mamma die hem op stond te wachten, of Hanneke, zijn twee jaar geleden overleden zus.
Nee. Maar wie het wel was?
De net ontstegen geest was er niet gerust op geweest in ieder geval. Was op eigen kracht terug gegaan.
Nieuw aspect is dat . Immers mensen met  BDE  waren nooit uit eigen kracht terug gegaan. Ze werden op een gegeven moment 'teruggezogen'. Vaak tegen hun zin in.
Mich had de kracht die hem voortduwde echter kunnen laten stoppen. Hij wist één ding zeker:' ik moet niet langs die figuur, want die gaat me wat doen. Ik ga terug'. Hij had zich kunnen omdraaien en was met bewegingen die doen denken aan een spastische zwemmer tegen een stroom in terug gegaan naar zijn magere lichaam dat hij in de verte kon ontwaren.
En nu lag hij daar. Bezweet en angstig, ja paniekerig in het ziekenhuisbed. Onmachtig om kenbaar te maken aan iemand wat hij zojuist ervaren had  Waarschuwende piepjes klonken van een monitor naast zijn bed.
Een zuster kwam, sprak kalmerende woorden en kwam even later terug met dokter vd Laan die hem met een lampje in de ogen scheen.
De zuster diende hem even later een injectie toe..

Wie was die figuur in de tunnel? Mich zocht zijn hoofd af naar schuldeisers. Had hij mensen zo benadeeld dat ze wraak zouden willen nemen?
WIE???

Mooie boel. Zo te sterven.

Nee, Dan wens ik ieder van jullie een betere Kerst toe

sollicitatiebrief, een voorbeeld

Geachte maar toch ook werkelijk gezellige aanstaande werkgever

Dat het tussen ons klikt behoeft geen kijf. Dat kon ik al meteen uit de boeiende en vermakelijke vacaturemelding opmaken.  Een handdoek in de ring gooien lijkt een onmogelijkheid bij karakters zoals wij . Ik begrijp U! Ik voel in AL mijn energieke vezels dat ik U begrijp!

Maar daarom nog niet gemakkelijk me er vanaf gemaakt! Neen! Deze brief aan U opgesteld en straks voor het sluiten van de brievenbussen in de gleuf geworpen, voorzien van Uw favoriete oh zo exclusieve geur.
Niet eens in 'Overige Bestemmingen' . Nee!!! Deze stuiterend enthousiaste werknemer zit bij U praktisch op de hoek!
Reiskosten? Daar zult U ergo bij mij nauwelijks mee te maken krijgen.
Ik kan kruipen,  huppelen, springen en hinkelen indien nodig. Ik sla enthousiast om me heen op schouders ter aanmoediging en stimulering. Heb motivering van anderen tot kunst verheven, en wanneer werknemers uiteindelijk niet op hun plaats blijken te zijn in Uw bedrijf zal ik ze op zo'n manier naar een andere werkkring doen uitkijken, dat de OR er de tranen bij in de ogen zal krijgen. Echter zonder gouden handdruk! Nieuwsgierig? Binnenkort zult U het met eigen ogen zien!

Wanneer ik U zeg dat U een toffe peer bent, een leuke gast. Wat let U het dan om mij uit te nodigen?
En U bènt een toffe peer! Bènt een toffe gast!
Ik heb gegoogeld op 'afbeeldingen'en heb Uw krachtige tronie in kleur op foto's zien prijken. Ik kan niet zeggen dat het liefde is wat ik ervoer, maar het kwam er wel verdomd dichtbij baas!
Bijgaand heb ik een creatief ceeveetje toegevoegd. Het zal U opvallen hoeveel werkervaring ik in verschillende bedrijven heb opgedaan.
Verder heb ik mijn scheiding in het haar soms rechts soms links waaruit de verschillende kanten van mijn persoonlijkheid voor ieder duidelijk aan het licht zullen komen. Mijn adem is fris te noemen, zodat zakenlunches vooraf al een serieuze kans krijgen.
Overigens kunt U ook bij mij terecht voor kledingadviezen voor succesvol zakendoen. ( de sjawl!)

Nu, U hoort het.
Morgen om 13.30 kan ik op gesprek komen, en ik kan U verzekeren dat U niet al te veel zult schrikken van mijn salariseisen.
U en ik, we komen er wel uit!

Een aai over Uw nobele hoofd

Tot morgen

Tjakka!

Kerstfeest

Bijna Kerst.
Snèl weer.
Het wordt steeds sneller achter elkaar Kerstmis.
De blauwsparretjes krijgen amper de tijd om te groeien of daar staat de man met de hamer de bijl .
En dan gáán we weer met kou en Vastenavond Pasen verjaardagen .
En lente!!
De lente.
Dat vind IK nou het mooiste feest van het jaar. Het feest van het prille leven. Het lichtgroen dat zich door dorre roestbruine bladeren voorzichtig laat zien. Het ontwakende zonlicht dat het eerste leven begeleidt in het opgroeien. De merels die in de tuin nestmateriaal zoeken en omzichtig om zich heen kijken voor ze naar hun gevonden locatie vliegen. De katten die likkebaardend  staan te wachten tot de eerste jonkies uitvliegen. De tuindeuren die we weer open kunnen schuiven en we open kunnen laten staan. De kussentjes die weer op de tuinstoelen gelegd kunnen worden. De eerste zonnewarmte die liefkozend als een verlegen minnares over je gezicht strijkt.
De bermen langs de wegen die zich kleuren. De bomen in bloesem. De hele natuur die feest viert. En langzaam aan doe je dan weer je sjaal af, je jas, je trui.
Dan ben ik blij dat ik het weer mag meemaken.
Dan zeg ik : ik ben blij dat ik het weer MAG meemaken zeg ik dan ja.
Van wie dat dan mag, ik heb geen idee, maar dat heb ik dan. Dan ben ik dankbaar. Dankbaar dat ik leef.

Maar met Kerst?.....
Ik heb  niets met Kerstmarkten. Glühwijn vind ik net zo smakelijk als het klinkt. Als koukleum heb ik niets met de temperaturen rondom Kerst. Lange winteravonden zijn het niet.
Kerstliedjes maken me kriegelig.

De glitter en de overdaad maken me misselijk.

Maar goed.
Natuurlijk maak ik er wel wat van. Ik ga niet zitten kniezen!
Maar MIJN boom:

is deze

King Crimson - Prozack Blues

Lekker even. Snoeihard zetten!!!

over vrouwenvoetbal

andere sport

Nederland, wie kent het niet?
Het land van curling, vrouwenvoetbal, schaatsen. autoraces, noem maar op.

Maar in andere landen hebben ze weer andere sporten.

Of zouden we het hier niet over sport moeten hebben? Ik heb geen idee. Ik denk eerlijk gezegd toch dat het hier geen sport betreft. Geen officials. Geen publiek. 

Misschien is het een religieus hoogstandje.

is het een techniek in floracommunicatie wellicht?

Of een nog niet doorgebroken prank

Gert op avontuur

Maar je mist wel eens iets. Je kunt niet overal tegelijk zijn

Daviconiyoni

Je mist wel eens wat.
Je kunt niet overal tegelijkertijd zijn.
Dus dat is een gegeven

Ik vind het persoonlijk al een hele kunst om bij één ding te zijn. 100%!
Dus ook met je gedachten.
We leren dat met Mindfullness. Een filosofie geïnspireerd uit oosters denkgoed. Daarmee leer je in het hier en nu te leven . Dat schijnt belangrijk te zijn. Dromers kunnen we niet gebruiken
Het wil allemaal wat, die Oosterse filosofieën. Alsof er nog niet genoeg Boedha-tuinkabouters bestaan

We lezen over Wai Sibi ,( een filosofie over dingen weglaten, de schoonheid van imperfectie; het niet compleet zijn en de kunst van vergankelijkheid). We lezen over 'so Chicken' ( stop met denken en start met ervaren!)en Ikigai ( de ultieme combinatie van je passie, missie beroep en roeping)
Je zou bijna in de war raken van al die rustige en verrijkende methoden van denken die je kunt hanteren.Je weet soms van gekkigheid niet waar je je yoga-leraar in zijn Feng-Sui interieur mee moet lastig vallen. 
Mensen hebben behoefte aan rust en bezinning. Dat kan ik me voorstellen. We leven in een jachtige,wat gestreste maatschappij. 
Maar of we dan Japanse filosofieën aan meten gaan hangen?
Heb je wel eens Japanners gezien!?

Of laat ik het zo zeggen.
Japanners zijn best aardige mensen,namelijk, over het algemeen. Maar heb je wel eens een Japanse spelshow gezien? Google even: 'Japanse Spelshow'.
Japanse cultuur krijg je daar te zien. Mij persoonlijk geeft dat niet meteen aanleiding om te denken "Wat een harmonieuze levenskunstenaars zijn die Japanners toch.Maar misschien denkt U daar anders anders over
Maar goed misschien flauw.
Uitwassen van een samenleving te pakken en die dan als de algehele cultuur te bestempelen.
Doch: elke levensfilosofie uit het Oosten zwijmelend  omarmen zoals sommigen doen vind ik  niet altijd even makkelijk te plaatsen. Het is elke keer wat anders! 

En het is allemaal zo simpel.
Als iets je gek maakt, en je hebt er geen plezier meer in, doe het dan anders, of stop ermee. Ga voor haalbare doelen en leg je lat niet zo hoog' 
Dat is mijn filosofie uit ons kikkerland!. Ik moet het nog een naam geven. Ik kan het maar beter Japans laten klinken.En dan de redactie van Happinez een brochure overhandigen  

'DAVINCONIYONI. DE KRACHT VAN JOU!'
Kom maar volgelingen. Kom maar. 

                    Of is het te zweverig, deze opmaak? Moet ik het over een andere boeg gooien?

                             

deze doet het wel goed. Ga ik als Nieuwjaarskaart sturen!

blokfoto's

Ik vind ze prachtig, maar ik weet niet van wie ze zijn. 

Marktcultuur

Oliebollen en appelbeignets. Dat zijn wij. Dat zijn wij Nederlanders!
Dat is onze cultuur. Daar laten wij ons op voorstaan.
En dat mag ook. Waarom niet?
Er is tegen een oliebol weinig in te brengen. Zeker niet als ie niet al te vet is.
Luisteren naar de top 2000. Begint ook cultuur te worden. Nieuwe cultuur.
Nieuwe cultuur? Bestaat dat?
Ja hoor.
Over 35 jaar is de Regenboogpiet net zo makkelijk Onze Cultuur als de Zwarte Piet van nu. 35 jaar geleden was er ook nog nauwelijks een Kerstman in het Nederlandse straatbeeld te ontwaren. Maar die Cultuur hebben we binnen gehaald uit Amerika;  hèt cultuurshopparadijs van Nederland !!!
" Doe maar Halloween. Ja: doe Valentijnsdag ook maar! Komen we volgend jaar terug voor Thanksgiving"
Onze culturele tradities zijn aan verandering onderhevig. Er zijn mensen die beweren van niet. Maar die zie ik ook niet volksdansen op straat met houten klompen.
De kinderen vragen niet meer wie de man is die het vlees aan komt snijden . St Maarten heeft z'n langste tijd gehad. We eten niet elke dag meer aardappelen met jus en een gehaktbal.We veranderen! Daar kun je je bedenkingen bij hebben. Tuurlijk. Maar niet moeilijk doen nou . Kom op! Het wordt zo 2018. Een Nieuw jaar. Met Nieuwe dingen! Sommige beter. Sommige slechter. Zo is het. Altijd geweest. Dus.

Wat nou weer!!??

Oliebollen zonder krenten????
In een puntzak??? Dat is toch voor frites???

Gekker moet het niet worden.

Blaas uit.....pffff...go with the flow

wees bewust

Bijna weer het einde van het jaar. Decembertjezoet draagt nog wel eens een witte hoed. Dat heet code rood.
Echter: het duo Miezer en Druil zijn toch aanzienlijk rijker vertegenwoordigd in deze feestmaand waarin we de geboorte van Christus vieren met het doden van dieren en het omhakken van bomen.
Ook al een boom in huis? Of principieel niet!?.Geen boom!? Ook geen Kunstboom..dat kan ook. Je kunt de gatenplant in huis ook versieren met lichtjes. Geeft dezelfde sfeer.
-'Ja maar ik vind een kerstboom altijd zo lekker ruiken'
Dan moet je vaker in het dennenbos gaan wandelen. Maar daar zie ik je nooit.

En de wandelende ribcarbonade's, kipfileetjes varkenshaasjes en biefstukjes zijn eigenlijk gewoon lieve dieren die we doodmaken.
Met Kerst kun je toch iets terugdoen voor de dieren door ze juist dan niet te eten?

Ik ben de laatste die gaat zeuren. Er zijn al genoeg zeurders en klagers in ons landje van melk en honing. Iedereen zoekt het maar uit.
Over waarden en normen hoeft niemand het al niet meer te hebben bij ons gedrag. Want die worden makkelijkerwijs  naar eigen goeddunken ingezet.

Ik ben de laatste die gaat zeuren
Ik ben geen haar beter.

Een struisvogel. Kop in het zand. In dit geval: in de sneeuw.

Fiona Apple- I Want You

Fiona haalt het uit haar tenen en uit mijn buik

Estas Tonne

Est

Wat een gitarist!
Perfectie en passie. Is er een mooiere combinatie denkbaar?
"The song of the Golden Dragon"

slippery people talking heads

Het tweede nummer van het concert : 'STOP MAKING SENSE'" van Talking Heads op dit blog. Ik vind het zo'n heerlijk enthousiast concert. Daar wordt je toch vrolijk van!

Nog even Hein de Kort

....blijft leuk vind ik

En herkenbaar:

..om ergens op te hangen

welkom laptop

Op het moment weet ik de oorzaak nog niet, maar ik constateer wel dat mijn laptop momenteel stukken langzamer werkt.

Ik zat daarnet wel 5 minuten naar een scherm te kijken dat maar niet weg wilde gaan en waarop te lezen stond: welkom Davincini!

‘Welkom Davincini’ wat is dat!! Een apparaat dat je welkom heet. Waar slaat dat op! Wordt ik geacht ‘Ook welkom, lieve laptop!’te zeggen?? Apparaten hoeven mij niet welkom te heten. Ze zijn apparaten. Hard schijfje, een boel digitaal vernuft, ooit door mensen uitgevonden. Plastic, metaal.. Dat gaat mij nu welkom heten. Alsof ik de gelijke ben aan mijn laptop!!?? Het is een apparaat dat het doen moet! Meer niet!! Wie verzint dat! Dat ‘Welkom!’Moet ik me daar beter door voelen??

Wat denken die tekstenclowns achter die startprogramma’s nou? Dat we achterlijk zijn?

En het gaat soms nog verder ook: Dat de laptop me bijvoorbeeld laat weten dat ik geen geen rechten heb om instellingen te wijzigen omdat ik de beheerder niet zou zijn.. Gaat Godverdomme dat apparaat me vertellen wat mijn rechten zijn? En ik ben WEL de beheerder!!

Ik ken mensen die terugpraten tegen een apparaat.

‘Hallo Lamp! Brandt je zo lekker! ? Ben je zo lekker aan het schijnen!! OOOh wat een mooi licht heb jij! Zonder jou zaten we nu allemaal in het donker hè??…Ja!’

Nee, niet tegen de lamp.

Maar wel tegen hun navigatie-apparatuur in de auto. ‘Dat is HELEMAAL niet waar man!! Met je rechtsaf!! We moeten rechtDOOR!!!!! Stom ding!!

We zijn een beetje raar aan het doen met zn allen..

Allang al hoor!! Als je er over nadenkt. Bij de zwart-wit TV deed dit fenomeen zich al voor: Dat het antwoord op de quizvraag maar niet kwam. En jij wist het wel, en je schreeuwde het antwoord hard door de kamer, alsof het moest doordringen tot de botte hersenen van de quizkandidaat in de studio in Hilversum! “KAAS MELK EN EI-ER-EN!!”

Maar goed….Dat kun je misschien scharen onder het kopje ‘meeleven’

Het is van een iets andere orde als een apparaat dat je aanzet, dat niet meer is dan dat en dat je welkom heet. Toch? Zeg maar ja!

Pain du stock

Mooi land Nederland!!
Ze kunnen er ook wat van: Nederlanders.
Dat merk je keer op keer weer. Dat hoef ik niet uit te leggen.

Neem broodjes. Stokbrood. ( vroeger dacht ik dat stokbrood in het Frans 'Pain du stock'genoemd werd.Maar de boulanger begreep me zelfs na uitdrukkelijk wijzen op het bedoelde brood NOG niet)
's Avonds kocht ik een behoorlijke Baquette, zeg maar een Gros Pain,. Warm nog! en ik dacht hmmm. Lekker vers!!Heerlijk! Morgenochtend met jam!!
'Marmelade'zeggen de Fransen chique.
Doe normaal!: JAM!

Dat verse brood bleek echter de volgende ochtend ondanks zorgvuldig bewaren helemaal niet meer vers!
Honkballen. Heb je dat wel eens gedaan?
Taai!!
En ook in Portugal.
Het is kaakgymnastiek waar ik die ochtend mee bezig was en  heimwee kreeg naar molens en tulpen en zelfs regen
Eindeloos kauwen op soepballenbrood.

Duurt veel te lang zo. Dat ontbijten. De halve dag gaat ermee heen. Maar goed, dat is reizen

Zondagmorgen in Portugal

Ik verbleef met vakantie in Portugal. Bivakkeerde er een tijdje in een landelijk gelegen villa niet ver van een rustiek dorpje.
Op een zondagmorgen hoorde ik er de torenklok luiden.
Een oud geluid. Ik houd ervan. Het kraaien van een haan ergens. Een torenklok in de verte.
Moet ook wel in de verte BLIJVEN dat geluid. Anders wordt het gebeier.

 Het was 11 uur. Ik telde de slagen mee. 11 slagen zou je verwachten. Maar een twaalfde slag volgde, en een dertiende, en een veertiende, en wat maller was: Ze volgden elkaar steeds sneller op.
De klokkenluider had er zin in.. Was nu al bij 21 slagen!

Maar de klanken klonken bij nadere beschouwing niet jubelend. Daarvoor was het geluid  te blikkerig. Het leek er eerder op of iemand een vruchteloze poging deed de klok te vernielen. Bang! Bang! Bang! Bang!
De klokkenluider Baalde. Dat was het meer!
"Dit is de laatste keer dat ik die kutklok luidt!!"Zo klonk het
Een recalcitrante Portugees was het, op een verder vredige zondagmorgen.

Stadjes bekijken op vakantie

Wat deed ik?
Op vakanties bekeek ik stadjes, dorpjes. Stadjes in Belgie. Frankrijk, Griekenland, Spanje, en ga zo maar door. Met oog voor kleur, voor licht, voor vormen, geveltjes, poorten, gebouwen, pleinen, bomen. meertjes, kerken.
'Mooi voor een foto!'  En  -'KLIK'-

En, ik ging ze IN als het even kon: de kerken, Kathedralen, kapellen
Ik bekeek de beelden, de schilderijen en de relikwieën. Bezag de schilderingen op het plafond, schuifelde langs zuilen.
Hoe vaak heb ik Christus wel niet zien lijden? Hoe vaak heb ik wel niet de vrome koppen op die beeldhouwwerken en schilderijen gezien?
Teveel blijkt nu, want

NU
Realiseer ik me dat ik het niet meer hoef.
Het meebewegen door schilderachtige steegjes in stadjes is gaandeweg een slenteren geworden waarin ik slechts een oplettend oog heb voor aardig gelegen terrasjes waaraan ik een wijntje zou kunnen gaan drinken en vandaar de mensen en hun bezigheden gadeslaan.
Worldviewing from terraces
Ik heb bezigheden waarin ik me uit aanvankelijk interesse, later uit gewoonte aan had overgegeven, losgelaten. Zo betreed ik bij het bezoeken van nieuwe plaatsen geen kerken, Kathedralen en kastelen meer. Het zijn NO- GO areas geworden.
Dat brengt heel wat rust in mijn gestel.
Los van het lijdende en devote gedoe in religieuze gebouwen, waar Sombermans regeert en er nooit es een lach op een beeldhouwwerk of schilderij te bespeuren valt.
Ik heb het er he-le-maal mee gehad!
Ik hoef niet meer, Ik ben vrij.
Meer begrip gekregen voor de mensen die deelnamen aan de beeldenstorm indertijd.

En de stadjes gaan op elkaar lijken?
Tja
Dat is zo. Maar het is nog niet zover dat ik in vakantietijd thuis blijf zitten. Gelukkig gaat af en toe mijn hart ook nog wel eens open bij het zien van een nieuwe plaats. De afgelopen weken zag ik Porto. En had vanaf de beroemde Vasco de Gama-brug een prachtview over de skyline van Lissabon.
Gelukkig de moeite waard!. Maar de lijst van plaatsjes waarvan het terras eigenlijk  het hoogtepunt is wordt groter en groter

De kroon op de schepping in actie

Daar stond ik dan voor de balie van de klantenservice van de Blokker.  Wat was ik blij dat ik zo ontspannen was. Je hebt van die dagen. Dit was er een van. Ik was jakkervrij. Stond een beetje op z'n Carmiggeliaans rond me heen te kijken. Voor me stond een krom mannetje en daarvoor stond een baardige man die geholpen werd. De man had een groene ongeveer 30 centimeter hoge kaars  op de balie gezet, die het volgens zijn zeggen niet goed deed. Een kort lontje ofzoiets zou de mogelijke oorzaak zijn.
De medewerkster was nog jong, en wist uit het geheugen de theoretische regels snel op te diepen die haar herinnerden en in staat stelden de klant zich immer Koning te laten voelen. Zij luisterde dan ook aandachtig en knikte begrijpend: 'Vervelend', zei zij. 'We zullen eens even kijken". Uit een laatje achter de balie pakte ze een gasaansteker ( wat deed die gasaansteker daar? Hadden ze ZOVEEL mensen die kwamen klagen met hun kaarsaankopen?) klikte een paar keer met het ding en stak de kaars aan. Ik keek naar de beveiliging bij Blokker. Wat hing er? Een Sprinkler-installatie? Rookmelders? Toe maar: allebei!! De brandweer had er de wind onder daar. Het vlammetje flakkerde even en brandde toen rustig en sereen zoals we dat kennen van normaal brandende kaarsen. Samen keken ze er een aantal seconden naar, de medewerkster en de klant. Toen blikte ze op en keek hem aan. 'Even wachten' zei hij: 'Het is soms niet meteen'.  Ze keken samen nog een tijdje. Als een uitgepraat stel in een restaurant. De man voor mij volgde het tafereel ook, en ik ook. We keken naar een brandende kaars.
Na zo'n 20 seconden durfde het Blokkermeisje het aan om te zeggen: 'Ik zie er eigenlijk niets vreemds aan' De man voor mij zei: 'Gaan we de hele kaars uitbranden?!'

Even later verliet de kaarsman het winkelbedrijf. Ik weet niet waarop hij had gehoopt. Ook niet of hij al dan niet zelfstandig zou wonen. Maar goed

De man voor mij had een rugzakje dat hij de hele tijd in zijn hand had gehouden. Nu het zijn beurt was trok hij een rits ervan open en er uit haalde hij een geel banaanvormig doosje. Een doosje om je banaan in te vervoeren. Dat was het. Een vinding hoor! De man vertelde dat hij het doosje gisteren had gekocht en had het bonnetje nog.
'Wat scheelt er niet aan?'
-'mijn bananen passen er niet in!'
'.....vervelend....oh jee'
-'ja, dat kan toch niet de bedoeling zijn.'
'nee''

De man kreeg zijn geld terug of een tegoedbon. Hij koos voor geld terug. Thuis zou hij het voor moeder de vrouw op de salontafel leggen en zeggen: 'Message done!!'

En ik vroeg me af: Waar zijn mensen tegenwoordig mee bezig? Wat een flauwekul!! terwijl IK: Ik had een slacentrifuge die het niet goed deed! De bladeren van de sla gingen in het mechanisme zitten, en dan wilde ie niet meer draaien. Laat staan drogen!!! Blijf je met natte sla zitten!! Dat wil niemand

De medewerkster hoorde mijn verhaal aan. Je kon zien dat ze met me te doen had:
-'vervelend...'

Achter mij waren inmiddels nog twee figuren aangeschoven. Agenten van Neptunus ofzo. Onduidelijke vormen. Ze bewogen zich hoofdschuddend terug naar hun UFO

Rare luitjes
Geen geduld natuurlijk...
Tjeesz

Dead Can Dance - Pina Bausch

Touching

animals

                                           Geweldige foto!

Voorbijganger

Ik lees NU.NL
Beetje op de hoogte blijven van wat er in de wereld speelt, reilt,zeilt, niet?

Ik vind een opmerkelijk bericht. Getitelt:

"Voorbijganger filmt uitbarsting Japanse vulkaan"

Het lijkt hier om een fenomeen te gaan dat anders door NIEMAND zou zijn opgemerkt. Maar dank zij de oplettende voorbijganger toch mooi is vastgelegd

Het woord 'voorbijganger'is zo grappig gekozen
Zou geen enkele inwoner van Kagoshima, dat aan de voet van de berg ligt, het hebben opgemerkt?

Cream van David Firth

Ageview

Jezus!
Wat lees ik nu weer! Een nieuw woord. Tenminste, ik kende het nog niet.
Let op, daar komt ie:
ONAANDACHTIGHEIDSBLINDHEID

Ooit van gehoord? Ik niet.
Het schijnt een verschijnsel te zijn dat UITGEBREID is uitgevonden onderzocht door wetenschappers. Met name heeft het onderzoek zich gericht op kassières van supermarkten. Van hun werd namelijk vanuit hun functie verwacht dat zij bij de verkoop van alcohol en tabak navraag deden naar de leeftijd van de klant. 'Zou ik Uw ID even mogen zien alstublieft?
Maar dat vergaten ze wel eens, en dat kan ze niet verweten worden, want iedereen heeft er wel eens last van. Van onaandachtigheidsblindheid.

Daarom zijn er Ageviewers.
Ik lees:

"Met Ageviewers wordt exact deze werkwijze gevolgd. Met behulp van  geleverde en geïnstalleerde kassaterminals, via het beveiligde Internet, en alleen na goedkeuring van de klant, wordt gedurende een transactie met leeftijdsgebonden producten kortstondig een beeldverbinding tot stand gebracht met ons externe controlecentrum. Vanuit hier, dus op afstand, beoordelen speciaal geïnstrueerde controlemedewerkers het op hun scherm verschenen beeld van de klant, waarbij vastgesteld wordt of deze op het eerste gezicht volwassen is en de transactie zonder meer doorgang kan vinden. Wanneer op het eerste gezicht niet met zekerheid kan worden bepaald dat de koper volwassen is, wordt vanuit het controlecentrum verzocht om het ID op de terminal te plaatsen. Zodoende kan, wederom op afstand, de leeftijd in alle gevallen met zekerheid worden vastgesteld en uitgesloten worden dat aan te jonge mensen wordt verkocht. Voor klanten die buiten iedere twijfel volwassen zijn zal het gehele proces gemiddeld 3 seconden tijd in beslag nemen. Zonder autorisatie vanuit het controlecentrum is afrekenen van leeftijdsgebonden producten onmogelijk."

Hoe ziet die goedkeuring van de klant er uit?
Staat er dan bij de kassa: deze kassa maakt gebruik van 'ageviewing', en dat je dan als klant kan denken: oh, dan ga ik bij een andere kassa? 
Wat zullen de speciaal geïnstrueerde medewerkers dan gaan doen? Wat zijn dan de orders? 

De knappe koppen denken en ontwikkelen verder. Controle moet er zijn. Dat begrijp je. Stel je voor dat er iemand onder de 18 een kratje bier koopt. Je moet er toch niet aan denken...



   

40.000000

40 miljoen

Wat een getal!

Veel hoor. Voor de meesten.

Als je aan geld denkt

en als je aan mensen denkt?

Ook veel

Als je nagaat dat er 17 miljoen mensen in Nederland wonen

dan heb je 2 maal het aantal inwoners van Nederland.

En dan nog een keer het aantal inwoners van Brabant en Zuid-Holland.

Op dat hele kleine stukje aarde

We staan er niet bij stil hoeveel dat is vaak.

Bij berichten in de krant lezen we een groot miljoenengetal, en denken :’ Tsjonge’

en dan lezen we verder.

Maar sta er eens bij stil.

Ik lees bijvoorbeeld dat er per jaar

40.000000 ( 40 miljoen) mannelijke legkipkuikens worden vergast.

Die komen uit het ei

en dan zeggen wij: niet nodig.

En dan vergassen we ze.

Denk er eens over na.

Wat denk je dan?

Overbodige mededelingen

....maar kennelijk niet helemaal voor niets, want er zullen mensen geweest zijn, die het niet helemaal begrepen hadden. .

kegelvrucht op het strand

Een verdwaalde Denne-appel op het strand. Hoe is ie daar beland? Wat heeft ie meegemaakt? Wilde hij een schelp zijn? We weten het niet. De denne-appel zelf ook niet. Het ding denkt niet. Het is er gewoon. De kegelvrucht is gegroeid, groter geworden en op een gegeven moment ontvoerd naar het strand. Daar lag ie opvallend te wezen . Zelfs op de foto!

hoe is het toch met...

Suske en Wiske

Je hoort er weinig meer over. Ik vond laatst nog deze tekening

en op zoek naar een cartoon kwam ik deze kindertekening levensfilosofische cartoon tegen van Gummbah

In het Publieke Domein

Mensen,

Je komt ze tegen als je je in publiek domein begeeft.

En bijna alles is publiek domein.

Ja; of zoals de Belgen zeggen: ‘Amai!’

Wat is er nu nog voor privé domein eigenlijk?

Dat is het huis waarin je woont en soms ook leeft. ‘s Avonds met de gordijnen dicht. Of met de rolluiken neer zoals echte claustrofobenpesters doen.

Dan bevindt je je in een situatie dat je niet langer deel uitmaakt van het publiek domein. Dan ben je soms met anderen in een ruimte, die daarvan afgezonderd is.

Wanneer je daar met anderen bent is het ook nog maar de vraag of je je dan op je privé domein VOELT natuurlijk.

In praktijk willen mensen zich binnen in hun privé-domein nogal eens in hun privacy belemmert voelen.

De muizen dansen op tafel als de kat van huis is. Dat gezegde is niet uit de lucht komen vallen. De kat doet ook vaak wat dingen op tafel als de muizen van huis zijn. Het wordt er niet bij gezegd maar het is zo. Dan voelt de kat zich onbelemmerd.

Allemaal zijpaden die ik niet op had willen gaan met dit stukje.

Ik wilde het juist hebben over dat publieke domein. Dat ik daar loop tussen mensen. Zichtbaar voor iedereen. Buiten op straat, in een museum, in de supermarkt. Op pleinen. En dan zie ik de mensen die voorbij gaan. De types. De figuren. De sujetten. In hun kleding. Met hun kapsels.

En ik bekijk ze vluchtig. Zie ze nauwelijks of niet.

Tot daar plots in het voorbijgaan tussen tientallen hoofden iemand is die ik passeer en die ik gedag zeg.

Het is geen bekende. Het is iemand die ik nog niet eerder heb ontmoet. Het kan een vrouw zijn, maar ook een man. Een oudere of een jongere. We vingen elkaars blik toevallig en reageerden: ‘Hallo! …..Hoi’ en verder loop ik weer. De vreemde loopt ook verder. Weg uit mijn leven. In de blik had herkenning gezeten. Dat moet het zijn geweest! Iets dat ons beiden bewoog om elkaar te groeten. Alsof we leden zijn van een geheim genootschap

Tussen honderden grijze gezichten zie ik ze soms. Die vreemden aan wie ik ergens verwant ben, want zo zie ik dat dan maar. Mijn anonieme medestanders. Mijn maten uit een vorig leven.

Het publiek domein kan boeiend zijn.

Modetrend

Trends. Modetrends

Mensen in de top van de modebusiness spelen in op de tijdsgeest. Of zoals ik er zelf laatst één hoorde zeggen: “Je crée Zeitgeist!” Nieuwe trends bepalen de nieuwe looks. De code’s in what to wear and how to behave. Zie de mannen met hun looks in fashion -magazines. So cool , so wauw.

Ook hairstyles schijnen extremely important te zijn.

Handige hairstylistes weten stromingen te vangen. Geraffineerd doen ze dat!

Zet maar es een trend neer!!! Doe het maar es!!!Dan moet je wel wat in je mars hebben!!

Ik zelf heb jaren mijn best gedaan om het dragen van twee totaal verschillende kleuren sokken onder de aandacht van mensen te brengen, maar zonder groots resultaat. In de Sokken-Super zie je nog steeds dat een paar sokken qua stof, design en kleur, in alles identiek zijn

Stel dat het dragen van twee verschillende sokken een trend wordt, dan is het mogelijk zelf verschillende sokken uit je la trekken, en daar verdient niemand wat aan. Dus, ik begrijp natuurlijk wel dat er machtige tegenkrachten in het spel waren om de trend helaas voor mij bijtijds in te dammen .

Voor mij zijn de herenkapsels de laatste jaren in het oog-springend. Niet alleen de dracht, maar ook de tijd die heren voor het verkrijgen van de dracht minutenlang voor de spiegel staan.

Begrijp me goed: Ze mogen dat. Ik vind dat niet erg. Ook dat niet . Ik vind het misschien wat gayerig maar goed.

Het woord is ‘strak’ geloof ik, wat er bij de kapsels hoort. Haren moeten niet wapperen. De wind mag er geen vat op hebben. Gel moet zorgen dat de haren niet langer kunnen bewegen. Soepele zachte haren op het herenhoofd worden vastgezet. De haren plakken vast, vormen eigenlijk een soort helm. Controleerbaar. Trotseert de elementen.

De man op de poster in de moderne kapsalon kijkt alsof hij ook alle elementen kan trotseren. Geeft een krachtige indruk

Voor de haren zelf, met hun wispelturige groei, daarvoor is steeds minder ruimte. Haren zijn eigenlijk niet meer zo geliefd.

Neushaar. Schaamhaar. Okselhaar. We willen er van af.

Armhaar

Wat ik wel geneigd ben te denken. En ik weet niet of dat nergens op slaat, zijn de scheidingen in die strakke kapsels. Die streep. Die lijn op dat hoofd. Vaak op de zijkant. Die splitsing. Die strakke scheidslijn van de ene kant moet zus en die andere moet zo.

Dan heb je ook nog de linkse en de rechtse scheiding in het haar. Wat dat politiek gezien zegt, daar moet nog over geproefschrift worden

Zou het iets kunnen zeggen over de rechtlijnigheid van de drager ervan? Dat denk ik soms. Scheidingen op het hoofd doen me denken aan de Hitler-jugend. Aan Hitler zelf. Aan streng gereformeerde gezinnen in de jaren 50. Met strakke monden, verbeten lippen, starre denkbeelden.

Maar snel loslaten, dat beeld en die associatie. Er zijn vast hele leuke mensen onder de mensen met een strak helmenhoofd met strakke scheiding.

Maar toch kan het geen kwaad denk ik, om ze met ENIG wantrouwen te benaderen

Brigitte Kaandorp - Februari

Het lijkt wel een beetje een muziekblog te worden, maar allé, so be it. Momenteel heb ik weinig inspiratie om wat te schrijven.
Nu wéér muziek dus. Een liedje van Brigitte Kaandorp. Ik zag haar gisteren op TV . Bekend van vele liedjes en sketches. Maar het liedje '' februari' wordt er nimmer bij genoemd. Terwijl ik dat nummer ontroerend mooi vind. IN en IN triest is het. Ik hou het er niet droog bij. En omdat het me zo raakt, daarom hoort het op mijn blog

Tamino Habibi Live

We waren afgelopen zaterdagavond in een gelegenheid waar deze jongen speelde. 20 jaar nog maar, deze Tamino. Wist mij te raken en te ontroeren met dit nummer.

Brahms v Radiohead

Radiohead's Music for films ( exit music)
Recomposed, arranged and conducted by Steve Hackman.
The Colorada Music Festival Orchestra,

Gummbah in het museum

Dode Kater op zondag

Mooi beest. Goed verzorgd. Een zachte roodwitte vacht. Een uurtje geleden had mijn zoon het dier nog rond zien lopen, en nu lag ie daar. Op z'n zij. Zo maar open en bloot bij ons vlak bij onze voordeur.
Het dier lag er levenloos bij. De kater was dood.
Waardoor? Onbekend.
Niet aangereden.
Er leek schuim bij de bek te zien.
'Bek' klinkt hard. Het is een te hard woord voor zo'n levenloos zacht dier als een kat. Laat ik er 'bekje'van maken.
Het zou toch niet?

Deze week had in de krant gestaan dat in een aangrenzende wijk katten door kattenhaters? waren vergiftigd.

Wat doe je met een dode kat? je zoekt manieren om de eigenaar te achterhalen. Een halsbandje had het dier niet .
Het was aanbellen bij mensen in de omgeving. Ik zette een bericht op 'buurtlink'.
Het beest moest daar niet blijven liggen. We zochten iets waar we hem in konden leggen. Bananendozen zijn voor vele dingen geschikt. Hiervoor ook. We hadden nog zo'n doos in de berging liggen. Hierin brachten we het dier naar de berging achter het huis.
Prachtig dier. Zo zacht.
Daarna bellen wie het dier kon ophalen.
De dierenambulance deed het niet. De politie deed het niet. Er werd gezegd dat de gemeente dit deed.
Op zondag?
-'Ja, ook op zondag'
En ja, na een paar keer bellen kreeg ik warempel gehoor bij de 'calamiteitendienst' van de gemeente.

Kijk! Er wordt gewerkt op zondag! Ook bij de Gemeente! Tegen alle verwachting!
De medewerkster vertelde dat ze net al een melding had gekregen van de dode kat. De calamiteitendienst zou het waarschijnlijk vandaag nog komen ophalen op de hoek van de X en de Y straat.
Ik zei: "Kunt U doorgeven dat ze bij mij aanbellen als ze komen? Want het dier ligt op dat adres nu"
Ai!! Ingewikkeld. Want dan zou de melding opnieuw opgestart moeten worden.
Maar ik wilde de kat niet zomaar als oud vuil op straat leggen. Dat vond ik geen prettig idee
Ik  voelde me de lastige klant worden die het organisaties noopt tegenwoordig telefoongesprekken op te nemen voor educatieve doeleinden: "De melding is al doorgegeven meneer. Dat kan ik nu moeilijk veranderen".
-Geef mij het nummer dan maar. Dan bel ik ze zelf wel op.

Over verhalen die zich afspelen in de stoffige bovenkamers van ambtelijke molens kun je makkelijk uuuurenlang uitweiden . Dit ga ik nu niet doen. Ik maak het kort verder.

Dinsdag, na een aantal malen bellen, was de dode kater nog niet opgehaald. De medewerkster die ik ditmaal aan de telefoon had kwam met het volgende werkelijk briljante idee: "Als hij nu vrijdag nóg niet opgehaald is, belt U dan nog even terug!!"
Tjee! Dat ik daar zelf nog niet aan gedacht had!!
Nou, dat was dan geregeld.
Voor mij wel tenminste. Want ik had meteen al een besluit genomen.

Een klein half uurtje later wandelde ik met een bananendoos het gemeentehuis binnen. Zette de doos op de balie en zei dat er een dode kat in lag die niet opgehaald werd na vier keer bellen, heb me omgedraaid en  ben weggegaan. Een verbaasde ambtenaar achterlatend. Ik verwachte dat ik teruggeroepen zou worden maar ik hoorde niets.

Ik voelde me goed. Wat leuk is dat om zoiets te doen eigenlijk!!

philip glass - Façades

uitgevierd door het  Cello Octet Conjunto Ibérico

Kijk vooruit, want die kant ga je op

Laatst vroegen we aan een vrouw waarvan ze dacht echt gelukkig dacht te worden. Ze wist het meteen, want ze probeerde het al jaren: in het nu leven. Dat is alles wat ze wilde. Want als je in het nu leeft, zei ze, is je leven vredig.
Ze bleek niet de enige met die wens.
Als er één plaats is waar mensen tegenwoordig graag willen zijn, dan is het 'in het nu'. Geen zorgen over de toekomst, geen pijn uit het verleden, in het nu is er alleen maat het nu'. Je bent zo mindful dat je mind er leeg van wordt. Of toch niet?
Het leuke van heel graag 'in het nu'willen zijn, is de veronderstelling dat je ook ergens anders kunt zijn. Maar is dat zo? Want zelfs als dat zo voelt, omdat je met je gedachten steeds in andere tijden bent, ben je ondertussen gewoon in het hier en nu. Dus eigenlijk bestaat er niks anders. Elke gedachte die je hebt over een ongewenst verleden of een spannende toekomst, maak je nu. Je kunt simpelweg niet anders dat in het nu zijn, dus daar hoef je ook niet meer naar te zoeken. Er is alleen maar nu.
Misschien denk je: dat is flauw. Want 'in het nu'leven gaat over veel méér. Het gaat over ontspannen zijn, en over de dingen met aandacht doen. Omdat we allemaal de ervaring kennen dat je twintig dingen tegelijkertijd probeert te doen- en daarmee alles half doet.Of dat je aan het eind van het jaar terugkijkt en denkt: het is me weer door de vingers geglipt. De tijd verdween waar je bij zat. Je neemt je voor: volgend jaar doe ik het anders. Volgende vakantie wil ik bewust meemaken. Morgen leef ik in het nu.
Uit onderzoek blijkt dat juist niet in het nu leven, gelukkig maakt. Omdat het nu vaak maar gewoontjes is. Of zelfs een beetje saai. Terwijl de grote dromen en wilde plannen zich allemaal schuilhouden in de toekomst. Mensen die met hun gedachtes vaak afdwalen naar andere tijden, zoals een bijzonder verleden of een spannende toekomst, ervaren méér energie en vooral méér betekenis in hun leven. Het doet ertoe dat ze er zijn, want kijk toch waar ze naar onderweg zijn!
Dus mocht je jeelf nog eens horen denken dat je meer 'in het nu'wilt leven: let it go. Je doet het al. Probeer eens wat minder in het hier en nu te leven. De magie zit 'm juist in wat je fantaseert voor jezelf voor alle jaren die nog komen,
In de toekomst is het leuker dan nu.

Gelezen in het AD Magazine. David en Arjan

De rekenkamer becijfert

Opvallende berekeningen

Een gevangene kost de maatschappij per dag 248 euro. Stel: we bieden alle gevangenen in Nederland 200 euro per dag om de wet niet meer te overtreden, dan verdienen zij een goede boterham en bespaart de maatschappij alsnog elke dag 50 euro. ( 1-5-'14)


Roken
Wat voor kosten is de maatschappij kwijt aan iemand die rookt? Het antwoord is niks. Rokers leveren opvallend genoeg juist alleen maar geld op. Over het algemeen sterven rokers namelijk eerder dan niet-rokers en dit bespaart de maatschappij ruim een miljard euro aan onder meer ziektekosten ( 4-3-11)
Dat je het maar weet

gelezen in de Vara-gids 23 mrt 2017

Boven Kunst verheven

Veel van wat ik op het blog geplaatst heb het laatste jaar is kunstgerelateerd. Omdat ik van kunst kan houden. Het mooist is kunst als het je raakt. Als het je ontroerd.
Die ervaringen heb ik. Dat ik voor een Kunstwerk stond dat er bij mij inhakte. Dat tranen deed opwellen. Verschillende keren meegemaakt.
Maar ik heb het al eerder geschreven: Geen kunstwerk kan me zo raken als de vrouw. De verleidelijke vrouw. Daar draai ik m'n hoofd naartoe, zelfs al sta ik in vervoering voor Dali's Espagna.

Als in de hoek van de museumzaal deze suppoost zit. Ik ben op z'n minst afgeleid.

Maar goed, dat zal dan wel weer sexistisch zijn.

Hoera! Een jongen!

Het is een belevenis, een kindje krijgen.
Wanneer de bevalling achter de rug is en het kindje gezond ter wereld is gekomen zien we vader druk in de weer.
Want het nieuws moet wereldkundig gemaakt worden. Naast natuurlijk het aangeven van de nieuwe burger op het gemeentehuis, en het versturen van geboortekaartjes.
Fietsend kom ik regelmatig door een wijk waarin veel jonge gezinnen wonen. Ik zie bij regelmaat de resultaten van de inspanningen die vader verricht heeft na de geboorte. Een gigantische kunststof ooievaar in de tuin. Of een constructie waarbij het net lijkt of een ooievaar door de ruit naar binnen is gevlogen.
Afin, verschillende dingen.
Wat me verbaast is de tekst die ik bij regelmaat zie hangen en die ook de geboorte verkondigt van een nieuwe gemeenteburger, en wel deze:

"Hoera! Het is een jongen!"

Rare tekst.
Zó blij zijn dat het geen meisje is dat je daar dolgelukkig uiting aan wil geven. "Hoera!! Een JONGEN!!! Gelukkig. De goden zij gedankt en geprezen.
Stel dat het een meisje zou zijn geweest, had de vader dan opgehangen : "Shit! een meisje!"?
Nee, dan had hij opgehangen: "Hoera, een meisje!"

Zou het zo zijn dat ouders die tot het allerlaatste in het ongewisse willen blijven over het geslacht van de ongeborene ( waar ik overigens ook hele-maal niks van snap!!) en waarvan de vader de kinderkamer roze had behangen en gedecoreerd, blij is dat het INDERDAAD een meisje is dat is geboren en dat hij de kinderkamer dus in de juiste tinten heeft? Want voor een jongetje had hij opnieuw moeten behangen en decoreren en daar staat het hoofd natuurlijk totaal niet naar. Dan hangt hij op: "Hoera! Het is een meisje!"

Nu we het er toch over geboorteteksten hebben. Waarom lees ik zo vaak op geboortekaartjes het gewicht van de baby? Waarom doen mensen dat? Willen ze er wat mee bewijzen? 3200 gram baby. Zo van de slager.

Clet Abraham en zijn verkeersborden

In Florence kun je ze langs de kant van de weg tegenkomen, deze door Clet Abraham verfraaide verkeersborden

Het zijn stickers die over de verkeerborden geplakt worden. Ludiek. In Florence laten ze ze hangen. In Rotterdam zijn ze verwijderd. Want als er een ongeluk gebeurt !!!?? Dan wordt straks de gemeente aansprakelijk gesteld omdat er  geen deugdelijke verkeersborden stonden.Dat moeten we niet hebben!

winkelwagentjes

Winkelwagentjes, hoe lang bestaan ze al?
Wel, al een tijdje. Ze bestaan al sinds 1937. Het artikel is - hoe kan het anders- uit Amerika komen overwaaien. Eerst was er slechts het winkelMANDJE . Zie de mensen sjouwen met hun zware mandjes.
Het idee achter de nieuwe vinding was simpel: Hoe kunnen de mensen meer kopen dan ze kunnen dragen? Eigenlijk een behoorlijk Rechts ding, een winkelwagentje.

Het is ingevoerd en het viel niet meteen in de smaak bij iedereen. Vooral mannen hadden moeite om hun machismo hoog te houden achter het karretje.
In 1946 werd er door ene Watson octrooi aangevraagd voor het type winkelwagen dat nu nagenoeg onveranderd in onze supermarkten gebruikt wordt. Het type dat je in elkaar kunt schuiven. Ze zouden pas later in Nederland geïntroduceerd worden.
Nu volgt hetgeen waar ik het eigenlijk over wilde hebben.
Wat ik zelf nog heb meegemaakt.
En dat me verbaasde over winkelwagentjes:
Er was nemelijk een probleem met winkelwagentjes. Want mensen leegden hun boodschappenkarren ( veelal verdween de inhoud in de kofferruimte van de auto) en lieten ze leeg en onbeheerd achter!  Ze brachten de karretjes niet terug! Her en der op parkeerplaatsen, op winkelcentra en verspreid in de wijk moesten dan de wagentjes  weer opgespoord worden. Er lagen karretjes half op de stoep of in de sloot.
Dat was geen doen.
Dus daar moest een oplossing voor komen.
En de oplossing werd gevonden in het onderpand! Mensen die het karretje gebruikten moesten daarvoor eerst een muntstuk deponeren. 1 gulden. Voor 1 gulden kon je met andere supermarktschapen flaneren langs de supermarktschappen met een heuse boodschappenkar!. De gulden kon je pas weer terug innen wanneer je de kar terug plaatste op de plek waar het winkelgemak thuishoorde.
Deed je dat niet. Tja, dan was je ook je gulden kwijt.
En Nederlanders....
dus dat werkte wel.

Later echter werd het evenwel mogelijk om speciale muntjes - die verder geen geld waard zijn en waarvan er miljoenen in omloop zijn-- te gaan gebruiken.
Je zou denken: dat is vragen om moeilijkheden. Want dat muntje had als onderpand geen waarde. Mensen zouden weer makkelijk hun karretjes kunnen laten slingeren.
Maar dat gebeurde niet. Wat bleek? De mensen bleken geconditioneerd!!Je zet je winkelwagentje terug en je neemt je muntje. Ook al liggen er thuis nog twintig muntjes. Zo!

Nu vraag ik me af. Als er nu helemaal geen muntje meer nodig zou zijn om een winkelwagentje te gebruiken,  wat zou er dan gebeuren?

Övertorneå.

Ja musea...

Rondlopend in zo'n inspiratievolle omgeving ontstijgen je soms creatieve en spontane gedachten. Bijvoorbeeld vandaag ook, De gedachte vatte post dat je in een museum op de afdeling moderne kunst rustig met je partner in het openbaar sex kunt hebben als je daar zin in zou hebben. Op een rood dekentje ofzo. Als je een museumbordje hebt meegenomen moet dat lukken. Want met een bordje erbij begrijpen mensen dat het hier niet om zomaar een wilde vrijage gaat in een museum, maar om Kunst. 

Dan buigen mensen zich voorover naar het kaartje wat er staat en lezen dan: 

121: "Couple amoureuze sur une couverture rouge" Davincini 2016,

  

Ze kijken dan even, mompelen iets goeds-of afkeurends tegen hun museum-maatje en zullen dan langzaam weer hun weg vervolgen.

Niemand zal je storen.

Misschien alleen een vervelende suppoost. "Hé hé , Dat doen we hier niet hè!?"

Nu we het er toch over hebben. Ik heb wat gelezen. En wel het volgende

Övertornea is een stadje in Zweden ( Zweden staat bekent als een mooi vooruitstrevend land) Daar diende van de week de politicus Per-Erik Muskos een wetsvoorstel in die het mogelijk moet maken een uur per week seksverlof te hebben met je partner. Goed voor de relatie, en goed tegen stress. Het verlof komt dus ook ten goede voor de je relatie EN ten goede voor je werk!!

In Zweden hebben ze een geluksfilosofie. Die filosofie staat daar bekend onder de naam: 'Lagom' Je zou dat kunnen omschrijven met : 'niet te veel , niet te weinig, net goed. Optimaal.' Zo kun je in een 'lagom' huis wonen 

Je moet dat uurtje per week sexverlof ook zien als iets dat onder 'Lagom' valt.

Het idee is lijkt me wel wat vergaand. Maar misschien is dat ouderwets gedacht van mij. Ik denk aan al die mensen die geen partner hebben. Zo sociaal ben ik

Of zouden die het dan met elkaar kunnen gaan doen? En hoeverre is het dan ook verplicht om sex te hebben? En controleert iemand dat dan?  Ook niet of je het wel echt met je partner doet? 

Zweden is wel een mooi land hoor. Ik lees:

"Wie Zweden zegt, zegt natuurlijk ook ‘fika’. Fika is de beroemde Zweedse koffie-met-taart-pauze op het werk. De fika is heilig in Zweden en wordt zo’n twee tot drie keer per dag gehouden op vastgezette tijden. In veel bedrijven is het zelfs verplicht, want soms ontstaan de beste ideeën tijdens de koffiepauze. Bovendien heerst in Scandinavië een discussiecultuur met een redelijk vlakke hiërarchie waardoor iedereen zijn zegje durft te doen tegen de baas. Belangrijk voor de werfsfeer en de motivatie."

Het zal ongetwijfeld ook  tijdens een fika zijn geweest, denk ik, dat Per-Erik Muskos tot zijn idee moet zijn gekomen. Bij de koffie. 

Al met al; ik ben er nog nooit geweest in Zweden. Maar de dingen die ik er over lees en hoor maken het denk ik toch wel de moeite om daar eens een poosje door te brengen