Geen bastion

Toen ik thuis kwam stond de tuinpoort open. De achterdeur ook. Terwijl er niemand thuis was.  Laptops stonden verspreid in huis. Er stond een pracht van een TV , Een Bose versterker. Wat mooie antieke dingetjes. Er viel wel wat mee te nemen

Maar inbrekers ho maar.

Is  langzaamaan verleden tijd aan het worden geloof ik. Klassieke inbrekers. Of ze gaan andere zaken aan

Het was niet de eerste keer dat uitnodigend alles open stond. We deden dat wel vaker. Niet met opzet hoor, maar, tja : slordigheid denk ik. Of door een misverstand soms. Dat iemand vergeet af te sluiten. Dan staat het huis de hele dag open terwijl er niemand thuis is.
Of, neem de auto. Die staat regelmatig gewoon geparkeerd met de portieren niet op slot. Navigatiesysteem voor het grijpen. Autoradio.
Maar nee hoor.
Keer op keer doen ze me weer verbaasd staan. De mensen
Alles zit er nog gewoon in s morgens!  Het voelt weldadig. Blij stap ik in m'n auto en rijdt weg met een glimlach.
Waarom? Ik weet het niet. Misschien omdat ik in zo'n wereld wil leven! Dat niet alles op slot hoeft.
Of omdat dat ik altijd geluk heb.

Dus ik ben niet meteen paranoïde als het in discussies gaat over criminaliteit.
Ik bagatelliseer de ophef. Waarna ik dan vaak de lading over me heen krijg. Want wist ik wel van recente inbraken daar en daar en daar.? Er komt een dag dat ik ook aan de beurt kom!

Het zal wel.
Vooralsnog maak ik van m'n huis geen bastion. Als ik dat wil ga ik wel in een bunker wonen. Bij ons in de wijk zie ik metalen rolluiken voor de ramen om te voorkomen dat mensen door de ramen naar binnen kunnen klimmen en ik merk de pinnen op muren op om te voorkomen dat mensen er makkelijk over heen kunnen komen.
Het straatbeeld wordt er een van een kazerne
Als ik een inbreker was zou ik bijna gaan denken dat DAAR wat te halen viel...
Oke

Ik geloof dat ik nu wat moet gaan afkloppen.