Laatst had Mich een BDE. Een bijna-dood-ervaring. Hij had eigenlijk gewoon moeten sterven maar de aanvankelijk ontstegen geest had het hazenpad gekozen en was terug gekropen in het lichaam. Uit angst, naar het schijnt.
Mich durfde niet dood te gaan, maar wilde snel terug zijn afgetakelde lichaam in.
In het door medische apparatuur omgeven ziekenhuisbed was hij eerder ingeslapen, en had gezien wat zoveel mensen hebben verteld en neergeschreven in boeken die handelen over Bijna Dood Ervaringen: De tunnel. Het licht aan het eind ervan. Een licht dat niet gedefinieerd kan worden als aards. Eerder als.....vooruit: Hemels!
Het was volgens het boekje. Het loslaten van het aardse leven was opeens a piece of cake. Er was aanvankelijk slechts zorgeloos vertrouwen.
Totdat hij een stipje waarnam in de tunnel dat naarmate hij dichterbij zweefde een menselijke figuur leek te zijn. Een figuur dat zijn of haar gezicht niet aan hem leek te willen tonen. Het gelaat bleef voor hem verborgen in een soort grote capuchon. De figuur leek naar beneden te kijken. Geen vrolijke jongen. In het zwart gekleed
Je hoort vaak dat overledenen je opwachten wanneer je je reis van het aardse naar het spirituele maakt .
Maar het was zeker niet mamma die hem op stond te wachten, of Hanneke, zijn twee jaar geleden overleden zus.
Nee. Maar wie het wel was?
De net ontstegen geest was er niet gerust op geweest in ieder geval. Was op eigen kracht terug gegaan.
Nieuw aspect is dat . Immers mensen met BDE waren nooit uit eigen kracht terug gegaan. Ze werden op een gegeven moment 'teruggezogen'. Vaak tegen hun zin in.
Mich had de kracht die hem voortduwde echter kunnen laten stoppen. Hij wist één ding zeker:' ik moet niet langs die figuur, want die gaat me wat doen. Ik ga terug'. Hij had zich kunnen omdraaien en was met bewegingen die doen denken aan een spastische zwemmer tegen een stroom in terug gegaan naar zijn magere lichaam dat hij in de verte kon ontwaren.
En nu lag hij daar. Bezweet en angstig, ja paniekerig in het ziekenhuisbed. Onmachtig om kenbaar te maken aan iemand wat hij zojuist ervaren had Waarschuwende piepjes klonken van een monitor naast zijn bed.
Een zuster kwam, sprak kalmerende woorden en kwam even later terug met dokter vd Laan die hem met een lampje in de ogen scheen.
De zuster diende hem even later een injectie toe..
Wie was die figuur in de tunnel? Mich zocht zijn hoofd af naar schuldeisers. Had hij mensen zo benadeeld dat ze wraak zouden willen nemen?
WIE???
Mooie boel. Zo te sterven.
Nee, Dan wens ik ieder van jullie een betere Kerst toe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten