Grote Kunst, kleine kunst

smeltende mannetjes van ijs.




Het beeld van Zadkine in Rotterdam, van Rotterdam, vind ik indrukwekkend

Computerproblemen ( 1)

Nee, dat voelde niet goed. Of liever, dat ROOK niet goed.Het rook als schroeilucht, en het kwam uit de computer. Gert wist het zeker.
Zou de computer wel goed gekoeld worden? In ieder geval eerst maar eens de computer uitzetten.
Ho geen risico.
En dan na een tijdje weer aan.
En dan maar weer eens ruiken.

Zo ging dat een aantal dagen. Soms kon het apparaat uren aanstaan voordat je iets begon te ruiken. Soms al heel snel, wanneer er met een CD ROM spelletjes werden gespeeld door de kinderen.
De vrouw had de inrichting van de kamer al aangepast op binnenbrand. De foto-albums niet naast het computermeubel, maar een paar meter verder.
Uiteindelijk besloot Gert de computer los te halen van zijn bedrading, en het zelf te controleren.

Het ventilatortje draaide gewoon, zag Gert toen wel. Daar lag het dus niet aan. Maar misschien was er in dat blok, ( de ‘voeding’zo heet dat, hoorde hij later) bovenin nog wel een ventilatortje, en misschien deed die het niet, dat kon Gert niet goed zien.

Computermannetje gebeld, maar die bleek zowel thuis als op zijn mobiel niet te bereiken.
Dan de winkel waar hij hem vier jaar geleden heeft gekocht maar bellen. Gerts klacht werd aangehoord.: “Brengt U hem maar even langs, het zal waarschijnlijk aan de voeding ( daar heb je hem) liggen.Ik kijk hem voor U na, brengt U hem overmorgen, dan kunt U hem ‘s avonds weer ophalen.” Het waren woorden naar zijn hart.

Computermannetje belde ook nog, maar die was nu te laat.

Vrijdag bracht Gert de computer naar De Winkel, en een paar uur later telefoon: ‘U kunt hem komen ophalen’ Marcel, een medewerker van de Winkel vertelde dat hij de voeding had vervangen. Zoals Gert al vermoed had, had daar het mankement gezeten. De koeling van de voeding.
Gert opgetogen naar de winkel. De prijs viel mee. Hij werd beleefd behandeld, met aandacht, en Gert voelde zich gelukkig! Echt gelukkig! Geholpen te worden in een winkel waar Service nog Service is.! Een medewerker die werkelijk aandacht heeft! Snel vakwerk levert! Mooi! Zo mooi! Heel mooi! Zijn verdere leven zou hij alleen naar De Winkel gaan voor zijn computeraankopen! Niet naar die massazaken, waar iedere medewerker medewerker mag zijn als hij zijn haar in model kan doen.
Wat prees Gert de medewerker: ‘Bedankt zeg, bedankt hoor!’en thuis werd door Gert in vol vertrouwen de computer weer aangesloten.
Wordt vervolgd…

Boordag

“Kom, dat lijstje staat nu al bijna een jaar te wachten tot het opgehangen wordt! Verman je, en KLUS!” zo maande hem zijn licht sarrende geweten op een augustusmorgen.
En daar bewoog Gert zich naar de berging, en kwam terug met de groene hardplastic koffer van BOSCH. Een beeld van draadkracht. In de koffer: zijn draadloze klopboor. Hij moest draadloos zíjn. Dus dat klopte. Gevrijwaard van gedoe met snoeren, verlengsnoeren en stopcontacten
Beginnen maar, met het apparaat op te laden.

‘Waar wil je het lijstje hebben?’
Vrouwlief wees de locatie aan.
‘Daar? Oh, maar dat is volgens mij geen betonnen muurtje hoor! Daarin kun je volgens mij gewoon met een spijkertje in’sprak Gert met de zekere stem van De Kenner. De plek op het muurtje werd met stift gemarkeerd.

Gert viste uit de berging zijn klusdoos, en ging nog eens terug voor spijkertjes.

‘klop klop klop’Zo gefixt. ’t Spijkertje zat stevig. Stevig genoeg. Dat kon wel een gewichtje hebben.
Zo, en dan nu het lijstje. Een schilderijtje zat er in.
Misschien wilde hij hem te snel ophangen? Gert wist het niet precies. Feit was wel dat het schilderijtje in één keer op de grond lag, dat híj had het laten vallen, en dat het glas gebarsten was.

Gert zag het en wist dat het Goed was.

Boven op zolder lagen nog tientallen lijstjes. Daar zou nog wel een passend formaat bij zitten.

Het was warm in het ketelhok, zeker als je, zoals Gert, op lastige plekken in onmogelijke houdingen gaat zoeken naar dingen waarvan je in je achterhoofd weet dat je ze niet vinden zult.
Oh ja! Lijstjes genoeg! Grote lijsten en veel te kleine lijstjes te over! Het juiste formaat lijstje hield zich echter voor Gerts ogen verborgen. Die zou zijn vrouw pas later vinden..

En zo werd het even later tijd om naar beneden te gaan, de boor met zijn opgeladen accu weer op te bergen en ook de rest van de klusspullen weer veilig naar de berging te brengen.
Er zat in ieder geval een spijkertje in de muur!
Dag goed besteed!

Bram Moerland zegt..

Van oudsher ben ik geïnteresseerd in betekenisvolle verhalen, mythen.

Bram Moerland is cultuurfilosoof, schrijver, maar vooral verhalenverteller. In het tijdschrift Happinez (nr.3 - 2008) zegt hij o.a. in een interview met Susan Smit:

“Wij zijn het begrip van mythen kwijtgeraakt toen de christelijke kerkvaders de mythe van het leven van Jezus letterlijk hebben gemaakt. Daar is het fout gegaan. Neem bijvoorbeeld de onbevlekte ontvangenis van Maria. Meester Eckard (een Duitse theoloog en mysticus uit de dertiende eeuw, red) heeft de symboliek van dat vehaal ooit als volgt uitgelegd: Maria is het symbool van de ziel, zoals in de meeste spirituele tradities het vrouwelijke stond voor de ziel en het mannelijke voor de daadkracht. De ziel moet eerst maagdelijk worden, alle invloeden van opvoeding en cultuur van zich hebben afgeschud, naakt zijn, voordat de Christus in iemand geboren kan worden. Daarna moet je zorgen dat de ziel maagdelijk blijft, anders gaat het Christus bewustzijn er weer vandoor. De mysticus Eckard is in de ban gedaan, geëxcommuniceerd, en de allegorische uitleg van dit verhaal is vergeten. Erger nog,: we zijn vergeten hoe we de taal van mythen moeten verstaan"

Kama

Boter

Augustus is ruim over de helft
En ik heb de wereld nog steeds niet verbeterd.
‘k Heb onkruid in de tuin gewied, gezorgd dat alles thuis er weer netjes uitzag, boodschappen gedaan, gestreken en zo meer.
Maar dat is niet echt de wereld verbeteren
‘k Heb kennis gemaakt met de overbuurvrouw. (Sinds de fam. Doorzon een opmerking die niet meer gebezigd kan worden zonder er bij te vermelden dat het hier een zuiver platonisch contact betreft) Edoch, ook dat kun je niet scharen oner het kopje ‘Wereld verbeteren’ Dat zijn 'sociale contacten' die je aangaat. En daarmee kan het alle kanten uit, pas op.
Ik werk voor mensen met een verstandelijke beperking, dat brengt mijn brood op de plank. Dus dat telt niet. Bovendien kun je je afvragen of de samenleving, de wereld, er beter van wordt stakkers oneindig te laten sukkelen.
'Humaner' wil niet altijd zeggen 'beter'.
De wereld verbeteren valt niet mee.
Je moet met jezelf beginnen, wordt al snel gezegd. Hoe?
Vrijwillgerswerk zou wellicht wat zijn. Belangeloos de medemens dienen.
Ik heb natuurlijkerwijs niet veel op met Menschen en Burgers in het algemeen. Dat zou ik dan wel moeten hebben!
Iets doen voor de Armen (uit Armenië) uit Africa! .
Ze gireren? Nee, dat is niet wat ik bedoel.

Misschien moet ik leren tevreden te zijn als ik aan het eind van de dag kan zeggen dat ik de wereld er niet slechter op heb gemaakt.

Als ik daarover nadenk, kom ik tot de conclusie dat dat me nog niet eens goed afgaat. Zo heb ik bijvoorbeeld aan uitstoot gedaan vandaag. Ik stapte in de auto, draaide het contactsleuteltje om, en daar begon ik met uitstoten.
De wereld was niet blij, denk ik. Ik heb er op dat moment niet bij stil gestaan, maar die zal niet blij geweest zijn.
En al de dingen die ik koop en eet. Hoe zijn ze geproduceerd? En door wie? Wat voor leven was mijn stukkie vlees?

Alleen mijn vunzige gedachten al, als die, zoals sommigen beweren, een plaats in het energieveld rondom de aarde moeten krijgen, wordt de wereld er ook niet bepaald rijker van.

Het beste , weet ik nu, is te leren leven met boter op mijn hoofd

Marylinn

Stukje Oprah Show

Merkwaardig wat er nou precies in dit filmpje gebeurd. Tijdens de Oprah Winfrey Show kondigt Oprah aan NIET 'Oprah's favourite things'te doen (whatever it may be) en let dan op de Amerikaanse vrouwen.
Mogen wij hier nog wel om lachen?

huisdieren (1)

Met huisdieren heb ik niet veel. Ik ben dierenliefhebber. Met gekooide dieren heb ik van doen. Vissen, vogels, cobra’s, konijnen en marmotten horen niet in een kooi..
Honden en katten zijn wat anders. Dat zijn geen gekooide dieren. Ik kan begrip opbrengen wanneer mensen kiezen voor het bezitten van zo’n trouwe viervoeter als gezelschapsdier, huisgenoot..
Wat ik van honden jammer vind is dat de ze, in tegenstelling tot dat andere populaire huisdier ’de poes’, zo eng volgzaam zijn..

Goed afgerichte honden gaan liggen wanneer ze van hun baasje het commando ‘LIG!’krijgen.
Ze gaat zitten wanneer ze het commando: “ZIT!’gegeven wordt.
Ze houden op met blaffen, met bedelen, met enthousiast gedrag als baasje beveelt: ‘In je mand!’.
Ze rennen achter een stokje als je het weg gooit, en brengen het terug, En dan wachten ze tot je hem weer weg gooit.
God, wat kun je ze commanderen, en wat laten ze zich ook commanderen.

Dat honden ook vaak kwijlen, bedelen, keffen, blaffen, tegen je op springen, en uit hun bek stinken, heb ik het niet over. Ik vind dat niks, maar, aan de andere kant: Huisdieren zijn net kinderen. Niet moeilijk doen.

Honden laten zich de les lezen, waar poezen dat niet doen. Poes wil eten, en zoekt het verder uit. Komt bij je als ie er zin in heeft. Kijk, daar hebben we een wezen op zichzelf! Dat spreekt mij meer aan. De eigenwijsheid van de kat. Dat ‘wijze’wat ie heeft t.o.v. de afwachtende blik van hondenogen. Poezen zijn slimmer,.
Ter illustratie bovenstaande foto

Pilobolus

dagje uit (2)

Een kinderhand is helemaal niet zo snel gevuld als wel eens beweerd wordt.
‘Wij willen in de sledge hamer’
- Goed jongens, doe deze maar met mama; pappa let wel even op de spulletjes. Ik geloof dat ik niet zo nodig in deze hoef.

dagje uit

Ach, je doet es wat voor de kinderen.
Het was beter weer als op wat dit fotootje te zien geeft.Het was wel hetzelfde karretje. Daar zaten wij, 3 kinderen en hun stoere vader, ook in. We zaten onszelf te overwinnen.
Kan zoiets een therapeutische werking hebben? Ik denk het wel. 't Is in ieder geval goedkoper als menig andere therapie.

van onze buitenlandse correspondent

De noordpool is aan het smelten.
Dat horen we nu al minstens 20 jaar, in alle mogelijke varianten.
Greenpeace, andere milieu-organisaties en deskundigen hiefen jarenlang een gaandeweg met spalken ondersteunde waarschuwende wijsvinger. En Arie Bombarie in de persoon van Al Gore deed 16 jaar later alsof HIJ het was, de visionair van rampspoed en ellende. Hij wist het pakkend te presenteren. Met in elkaar overvloeiende dia’s zagen we Nederland en andere landen kopje onder gaan.
Voer voor angsthazen.

Het verbaast mij echter, dat ik niemand hoor over de voordelen van de smeltende ijsklomp die de Noordpool heet.

Ik denk tegen alle berichten in namelijk dat het goed is dat het eindelijk gebeurd, zo geleidelijk aan.
Wat heb je immers aan een onherbergzaan land, vol van ijs?
Ik wil er niet wonen hoor!
En als de temperaturen er wat aangenamer worden:Wie weet. Als dat ijs weg is?

De ijsberen die gewoon zijn op het ijs te jagen, verleggen hun terrein naar het land. Dat gaat, natuurlijk ook. Dat heet evolutie. Dat de mens die evolutie versneld is misschien waar. Daartoe is de mens wellicht op aarde. ‘Humans as part of the system’

Dat we in Nederland wateroverlast krijgen. M’och, ik geloof daar niet zo in. We zullen wellicht de voeten niet geheel droog kunnen houden, maar dan schuiven we een plekkie op, zolang.

Ik lees: “Zet 11 miljoen kubieke kilometer meter ijs af tegen 500 miljoen kubieke kilometer zeewater...
Dan zou de zeespiegel met ongeveer 1/50 stijgen.
Met een gemiddelde diepte in de Noordzee van 30 meter komen we uit op ; 60 centimeter...
Dan moet wel AL het ijs op aarde gesmolten zijn...” en dit schijnt te kloppen

Het gevaar is volgens mij niet het smeltende water op de Polen. Het gevaar dat veel groter is, is: Wie gaat de Noordpool claimen? Van wie is de Noordpool eigelijk?
Van wie zijn de energievooraden die er bij kubieke tonnen te vinden zijn? Wie mag er op de vis visen?
Rusland heeft onder de zeespiegel al een vlag geplaatst, waarmee duidelijk wordt gemaakt hoe zíj er over denken


Ik lees o.a (voor de geïnteresseerden): “Onlangs liet de Canadese premier Stephen Harper op oorlogszuchtige toon zijn claims op de poolschat gelden. Tegelijk maakte hij geld vrij voor acht militaire patrouilleschepen, die in staat zijn om door een meter dik ijs te ploegen. Daarmee wil Harper ’zijn’ Noordwestelijke Doorvaart verdedigen.
Er zijn meer twistpunten in de Arctische regio. Hans Eiland bijvoorbeeld, drie strekkende kilometers rots, in 1870 door Groenlander Hans Hendriksen ontdekt, biedt straks scholen aan vis en, wellicht, tonnen olie. Maar van wie is het? Van ons, zeggen de Denen: het was een Groenlander die het vond. Nee hoor, het was een Brits schip dat het eerst aanmeerde, zeggen de Canadezen, en bovendien is het eiland jachtgebied van de Inuit die op het naburige Canadese Ellesmere Eiland wonen. Zowel Denemarken als Canada hesen hun vlag op Hans Eiland.
Er is de Beringzee, tussen Alaska en Siberië, waar de Verenigde Staten en Rusland over ruziën. Weliswaar is er in 1990 een overeenkomst gesloten waarbij beide landen een deel toekomt, maar Rusland wil 50.000 vierkante kilometer meer om er straks te kunnen vissen naar heilbot, zalm, krab en Alaska pollak. Rusland is ook in conflict met Noorwegen, ditmaal over de grenzen in de Barentszzee. Hier gaat het vooral om aardgas. Bezorgd gadegeslagen door milieu-organisaties ontgint het Noorse Statoil er al gasvelden. Ruslands Gazprom is bezig in het gigantische Sjtokman-veld, ook in de Barentszzee.
Er is het dispuut om de Noordwestelijke passage via Canada, twistappel van de VS en de Canadezen. Nu is het al mogelijk om er ’s zomers door te varen, en door de klimaatverandering zal dat alleen maar vaker zijn. De passage biedt dan een aantrekkelijk alternatief voor het Panama-Kanaal. Er is ook onmin, dit keer tussen de VS en Rusland, over een andere route: de Noordoostelijke Doorvaart, van de Barentszzee langs Siberië naar de Bering Zee.
Tegelijk maken ook Zweden, Finland en IJsland aanspraak op gebieden boven de Poolcirkel. Niemand weet, van wie de Noordpool eigenlijk is.
Dat komt ervan, als er nooit duidelijke grenzen zijn afgesproken. Met de 560 kilometer vanaf de kust, waar elk aan zee grenzend land recht op heeft, komt men er niet uit. Landen proberen letterlijk deze internationale bepaling te ontduiken: Denemarken beweert dat Groenland met de Noordpool verbonden is via een onderwaterrif. Niet waar, het rif is door een Rus – Michail Lomonosov – ontdekt, heet dus het Lomonosov Rif en is van ons, zegt Rusland.
Milieu-organisaties en biologen weten er wel wat op: maak van grote delen van de Noordpool beschermd natuurgebied en verbied in die zones het boren naar hulpbronnen. Daarmee worden zowel de flora en fauna als de oorspronkelijke bewoners, de Inuit, geholpen. Want die ontdekkingsreizigers waren natuurlijk niet de eersten op de Noordpool.
’Soevereiniteit gaat over meer dan nationalisme’
De grond is van hem, die er goed voor zorgt, zo luidt een oude Indiaanse wijsheid. Zo redeneren ook Canadese wetenschappers als de jurist Michael Byers van de Universiteit van British Colombia. Hij hamert in zijn publicaties en lezingen op het belang van de Canadese claim op de Noordwestelijke Doorvaart. Soevereiniteit over de Noordwestelijke Doorvaart gaat over veel meer dan nationalisme, aldus Byers: het gaat over de bescherming van mensen en het milieu. Was de passage van Canada, dan kon het land veel beter opkomen voor de belangen van de inuit en de natuur. Hij wijst de redenering van de Verenigde Staten af, die zeggen dat de passage neutraal gebied is en moet blijven. Om dat standpunt kracht bij te zetten stuurden de VS in 1985 een ijsbreker door de Doorvaart, tot woede van de Canadezen. Als het ijs smelt blijft het niet bij een enkele ijsbreker, vrezen zij. Dan komen er olietankers langs, die met de Canadese wet in de hand op veiligheid gecontroleerd kunnen worden. Blijft de Doorvaart internationaal gebied, dan kunnen de gevolgen voor het milieu rampzalig zijn. Jurist Byers wijst in een recente lezing ook op andere gevaren: die van smokkel van drugs, wapens, en zelfs terroristen. Dat, denkt hij, is een argument waar de VS naar zullen luisteren.  Nieuw: middagnieuwsbrief. Klik hier om u aan te melden.

davincini's mooi (4)

naar eigen waarneming (11)

Onzichtbaar worden? Binnenkort kan het
maandag 11 augustus 2008 12:35

Amerikaanse wetenschappers hebben een materiaal ontwikkeld dat licht om een 3D-object kan buigen, waardoor het onzichtbaar wordt.

Binnenkort is onzichtbaarheid wellicht werkelijkheid
De onderzoekers, onder leiding van Xiang Zhang, van de Universiteit van Berkeley publiceren hun onderzoek later deze week in Nature en Science.

Hoe werkt het
Hoe het nieuwe materiaal werkt, is te vergelijken met hoe water rond een steen stroomt. Objecten zijn zichtbaar, omdat ze licht terugkaatsen. Bij het nieuwe 'metamateriaal' wordt het licht niet geabsorbeerd of gereflecteerd door het object.

Alleen het licht vanaf de achterkan is zichtbaar, waardoor het object zelf onzichtbaar wordt. Wetenschappers waren er tot nu toe alleen in geslaagd tweedimensionale objecten onzichtbaar te maken.

Leger
Het materiaal is op nano-schaal gemaakt, maar de onderzoekers verwachten dat het materiaal ook op grotere schaal kan worden gemaakt.

Het onderzoek moet in de toekomst worden gebruikt bij militaire operaties, zodat tanks onzichtbaar gemaakt kunnen worden. Het wordt gefinancierd door de Amerikaanse regering.

Door Maartje Willems



De eerste gedachte die Gert bij het lezen van bovenstaand bericht te binnen schoot was uiteraard dat hij altijd al onzichtbaar geweest was.

Zelden opgemerkt in gezelschap, anders dan persoon om te mijden.
In de kring van bezoekers was de enige open plaats de plek naast de zijne.
Gastheer zette een vol flesje bier voor hem neer, wanneer zijn glas leeg was.Dat wel.
Hij vertegenwoordige niet eens, hij WAS het tegenovergestelde van boeiend: een onbenul wiens binnensmonds monotoom geluid de aanhoorder zou nopen zich naar hem toe te buigen om uiteindelijk niets anders te horen dan gejammer van platgewalste koeien en laatste ademtochten van verdonken kalfjes.

De volgende keer, en de keer daarop, en ook daarna vroeg men Gert bij binnenkomst: 'eeeh...hoe was het ook alweer..? Ik ben je naam even kwijt'

Nee, Gert was geen gezelsschapsdier. Viel, ook daar,dood, onder wat hij ervoer als prestatiedruk, die naarmate de avond vorderde, eerder toe- dan afnam. De alcohol ten spijt.

Nee, onzichtbaar worden, daar hoefde je bij Gert niet mee aan te komen. Hij was als de steen die in het water werd gegooid (zie Gert 1)
Zichtbaar worden! Gezien! Dant zou meer wat voor hem zijn geweest!!

Hij merkte het en het stemde hem somber. Hij schreef 'gedichtjes' als

"Geen naam en geen gezicht

De mensch onthield hem niet.

Geen stem en geen bereik

De mensch, die hoort hem niet

Als een herstblad in de tuin is hij.

Geen lach geen traan,

een stilaan vergaan."

De tweede gedachte was: Tanks onzichtbaar maken?!
Nou daar zitten we op te wachten hoor! Tanks onzichtbaar maken. 'Jongens, even de metaaldetectoren uitdoen, want er komt zo een onzichtbare tank. Let niet op de sporen! Net doen of je ze niet ziet, en let niet op het lawaai van de tank, want dat is niet leuk voor ze. Dan zeggen we : Goh! Een onzichtbare tank!'
-'Huh?'
'DAN ZEGGEN WE: GOH EEN ONZICHTBARE TANK!!'

Nou, daar is de wereldvrede mee gediend hoor. Goed dat we meteen zo'n nuttige toepassing voor onzichtbaarheid hebben zeg!
Wie komt er op?
Ja, Amerikanen, die financieren het, maar die kunnen er niets aan doen. Die zijn anders geboren.

Kaki King

ooit zo'n goeie gitariste gezien?

Amerikanen

Even lekker rauwweg generaliseren.

Ingrid heeft wel eens geopperd dat het verschil tussen Amerikanen en, laten we zeggen: Nederlanders, wel eens zou kunnen liggen aan de manier waarop Amerikanen doorgaans geboren worden.
Amerikanen worden onder verdoving geboren. De vrouw die op het punt staat te bevallen krijgt een ruggeprik toegediend. De Amerikaanse vrouw kent niet de oerpijn die de geboorte van kinderen met zich meebrengt en welke zij als mens gegeven is geworden te dragen.
Lees de Bijbel er op na en beaam.
De pasgeboren Amerikaanse spruitjes worden pijnloos als hamburgertjes uit de snackgleuf geplukt in McDonalds Hospital en daar houden ze vaak, niet altijd, maar wel vaak onbewust kwalijke gevolgen aan over. Daar kunnen ze verder weinig aan doen Maar ja. Er ontbreekt iets in de emotionele structuur van de US Burger.
1 voorbeeld? Vrouwen doen vaak aan ‘overreacting’op gebeurtenissen.Ik heb daar tientallen, honderdtallen, voorbeelden van gezien.Zulk aanstellerig gedrag noemen wij ‘typisch Amerikaans’.
Waar komt dat vandaan? Wat is dat voor fenomeen? Het wordt hoog tijd dat daar eens over geproefschrift gaat worden wat de relatie tussen dat gedrag is en de bevallingscode.
Want die is er. Ooit komen ze er achter.
Zo, dat is er uit.

Maar voor de rest zijn het aardige mensen hoor.Geen kwaad woord er over.

oefeningen: integer kijken

Man, zoooo vermoeiend; dat hou ik nooit lang vol

Geleerd: Mond in lichte U en verbaasd kijken

AMSTERDAM - Amerikaanse psychologen hebben het 'betrouwbaarste gezicht ter wereld' samengesteld. Ze maakten de compositietekening op basis van een groot onderzoek naar de invloed van gezichtsuitdrukkingen.

Proefpersonen bekeken tijdens het onderzoek op de Princeton-universiteit in New Jersey driehonderd pasfoto's van willekeurige mensen in verschillende gemoedstoestanden. Bij elke foto moesten de deelnemers aan het experiment aangeven of ze het gezicht betrouwbaar vonden, of juist niet.
De resultaten waren eenduidig. Mensen blijken het meest integer over te komen als ze hun mond in een lichte u-vorm houden, hun wenkbrauwen optrekken en op een bijna verbaasde manier kijken.

Communicatiemiddel

De onderzoekers hebben de resultaten gebruikt om een compositie te maken van een ultiem betrouwbaar gezicht. "Je moet het gezicht zien als een communicatiemiddel", verklaart hoofdonderzoeker Alexander Todorov. "Natuurlijk hebben we de onderzochte gezichtsuitdrukkingen in de afbeelding een beetje versterkt om het gewenste effect te krijgen."

Volgens de psycholoog kunnen mensen in de meest uiteenlopende beroepstakken - van verkopers tot criminelen - hun voordeel doen met de uitkomsten van het onderzoek. "Mensen kijken automatisch naar je gezicht om je bedoelingen te begrijpen", aldus Todorov. "Ze vragen zich altijd af: heeft deze persoon goede of slechte bedoelingen?"

Gemeen

De wetenschappers hebben ook een compositietekening gemaakt waarop het prototype van een onbetrouwbaar gezicht is te zien. Die tekening is tot stand gekomen met gezichtsuitdrukkingen die door proefpersonen als 'gemeen' en 'oneerlijk' werden ervaren.

Het gezicht heeft laag hangende wenkbrauwen, naar beneden gekrulde mondhoeken en ogen met een boze uitdrukking.

(c) NU.nl/Dennis Rijnvis

nederland in beweging

5 augustus 2008

Ik weet niet of ik over het volgende mag berichten
Zover ben ik nog niet ingewijd.
Ik betreed heden een onbekend risicogebied.

Maar het bestaat, ik heb het gezien toen ik vanmorgen naar de stad fietste en in het centrum rondliep.

Betekenisvolle, doordringende blikken kreeg ik. Verholen blikken van verstandhouding die me benauwden.

Mensen van de verzetsbeweging in de oorlogsjaren.

Ik werd deelgenoot gemaakt van een geheim genootschap.
Zonder woord, zonder gebaar, maar met de oogopslag van ouderen. 50 plussers.

In mijn hoofd hoorde ik telepatisch woorden fluisteren:

‘You’re one of usss, you’re one of ussss’

geleerd op vakantie

Als je in het oog van de tornado
een kooi met een muis hebt, die er niet uit kan,
En jij bent de muis
Dan kun je erboven gaan staan,
en denken: zie mij hier nu eens bezig.

Dan ben je compleet in je stiltepunt.

De vraag is altijd maar weer
wat je daar te zoeken hebt.

Bezig

“Waar ben ik in Godsnaam mee bezig?”
Ken je dat, die gedachte?
Wanneer je je riante huis in Nederland voor een paar weken achter je hebt gelaten en je jezelf terug vind in een ander land, op een doorregende camping in een te kleine caravan, bijvoorbeeld?
Zijn die momenten van stuitent zelfbewustzijn ook niet een beetje doodgaan?
Persoonlijk heb ik er bijna wekelijks mee te kampen. Gecombineerd met een andere gedachte, namelijk: “Ik weer”
Vroeger was het nog: ‘Dat heb IK weer’, tegenwoordig: ‘dat BEN IK weer’. Zo mezelf verliezen kan alleen ik. Ik heb het tot Vorm verheven. Dan nog wel geen Kunstvorm, maar wel tot vorm.

Vanmorgen wilde ik de auto stofzuigen. Voor menigeen meteen al aanleiding om te zeggen: ‘Waar ben ik mee bezig?’maar ik wilde het nu eenmaal. Ik hecht waarde aan een schone en opgeruimde omgeving. Zeker in de beperkte ruimte van de automobiel, waarin je toch veel tijd doorbrengt.
Voor ik aan het zuigen sloeg viel mij op hoe zwaar de stofzuiger was toen ik hem oppakte.Toen ik zag hoe vol de stofzuigerzak was, was ik blij over mijn adequate opmerkingsgave.
Een nieuwe zak zou snel gevonden zijn. Hoewel? Ik zag al snel dat ze niet voorradig waren. Niet voor deze stofzuiger tenminste.
En zo kon men mij even later waarnemen met een gebruikte, volle stofzuigerzak boven de vuilcontainer. Ik was bezig kluwen vastgeklitte stofresten door een smalle opening in de zak naar buiten te trekken, ervoor zorggragend dat het ding bij deze handeling niet in zou scheuren. Het werkje wilde in het begin niet echt vlotten.

En toen dacht ik: “Waar ben ik mee bezig?”

Herkenbaar? Stuur mij dan ook eens een van jou momenten. Zou ik leuk vinden.