Bezig

“Waar ben ik in Godsnaam mee bezig?”
Ken je dat, die gedachte?
Wanneer je je riante huis in Nederland voor een paar weken achter je hebt gelaten en je jezelf terug vind in een ander land, op een doorregende camping in een te kleine caravan, bijvoorbeeld?
Zijn die momenten van stuitent zelfbewustzijn ook niet een beetje doodgaan?
Persoonlijk heb ik er bijna wekelijks mee te kampen. Gecombineerd met een andere gedachte, namelijk: “Ik weer”
Vroeger was het nog: ‘Dat heb IK weer’, tegenwoordig: ‘dat BEN IK weer’. Zo mezelf verliezen kan alleen ik. Ik heb het tot Vorm verheven. Dan nog wel geen Kunstvorm, maar wel tot vorm.

Vanmorgen wilde ik de auto stofzuigen. Voor menigeen meteen al aanleiding om te zeggen: ‘Waar ben ik mee bezig?’maar ik wilde het nu eenmaal. Ik hecht waarde aan een schone en opgeruimde omgeving. Zeker in de beperkte ruimte van de automobiel, waarin je toch veel tijd doorbrengt.
Voor ik aan het zuigen sloeg viel mij op hoe zwaar de stofzuiger was toen ik hem oppakte.Toen ik zag hoe vol de stofzuigerzak was, was ik blij over mijn adequate opmerkingsgave.
Een nieuwe zak zou snel gevonden zijn. Hoewel? Ik zag al snel dat ze niet voorradig waren. Niet voor deze stofzuiger tenminste.
En zo kon men mij even later waarnemen met een gebruikte, volle stofzuigerzak boven de vuilcontainer. Ik was bezig kluwen vastgeklitte stofresten door een smalle opening in de zak naar buiten te trekken, ervoor zorggragend dat het ding bij deze handeling niet in zou scheuren. Het werkje wilde in het begin niet echt vlotten.

En toen dacht ik: “Waar ben ik mee bezig?”

Herkenbaar? Stuur mij dan ook eens een van jou momenten. Zou ik leuk vinden.