Boter

Augustus is ruim over de helft
En ik heb de wereld nog steeds niet verbeterd.
‘k Heb onkruid in de tuin gewied, gezorgd dat alles thuis er weer netjes uitzag, boodschappen gedaan, gestreken en zo meer.
Maar dat is niet echt de wereld verbeteren
‘k Heb kennis gemaakt met de overbuurvrouw. (Sinds de fam. Doorzon een opmerking die niet meer gebezigd kan worden zonder er bij te vermelden dat het hier een zuiver platonisch contact betreft) Edoch, ook dat kun je niet scharen oner het kopje ‘Wereld verbeteren’ Dat zijn 'sociale contacten' die je aangaat. En daarmee kan het alle kanten uit, pas op.
Ik werk voor mensen met een verstandelijke beperking, dat brengt mijn brood op de plank. Dus dat telt niet. Bovendien kun je je afvragen of de samenleving, de wereld, er beter van wordt stakkers oneindig te laten sukkelen.
'Humaner' wil niet altijd zeggen 'beter'.
De wereld verbeteren valt niet mee.
Je moet met jezelf beginnen, wordt al snel gezegd. Hoe?
Vrijwillgerswerk zou wellicht wat zijn. Belangeloos de medemens dienen.
Ik heb natuurlijkerwijs niet veel op met Menschen en Burgers in het algemeen. Dat zou ik dan wel moeten hebben!
Iets doen voor de Armen (uit Armenië) uit Africa! .
Ze gireren? Nee, dat is niet wat ik bedoel.

Misschien moet ik leren tevreden te zijn als ik aan het eind van de dag kan zeggen dat ik de wereld er niet slechter op heb gemaakt.

Als ik daarover nadenk, kom ik tot de conclusie dat dat me nog niet eens goed afgaat. Zo heb ik bijvoorbeeld aan uitstoot gedaan vandaag. Ik stapte in de auto, draaide het contactsleuteltje om, en daar begon ik met uitstoten.
De wereld was niet blij, denk ik. Ik heb er op dat moment niet bij stil gestaan, maar die zal niet blij geweest zijn.
En al de dingen die ik koop en eet. Hoe zijn ze geproduceerd? En door wie? Wat voor leven was mijn stukkie vlees?

Alleen mijn vunzige gedachten al, als die, zoals sommigen beweren, een plaats in het energieveld rondom de aarde moeten krijgen, wordt de wereld er ook niet bepaald rijker van.

Het beste , weet ik nu, is te leren leven met boter op mijn hoofd