“Kom, dat lijstje staat nu al bijna een jaar te wachten tot het opgehangen wordt! Verman je, en KLUS!” zo maande hem zijn licht sarrende geweten op een augustusmorgen.
En daar bewoog Gert zich naar de berging, en kwam terug met de groene hardplastic koffer van BOSCH. Een beeld van draadkracht. In de koffer: zijn draadloze klopboor. Hij moest draadloos zíjn. Dus dat klopte. Gevrijwaard van gedoe met snoeren, verlengsnoeren en stopcontacten
Beginnen maar, met het apparaat op te laden.
‘Waar wil je het lijstje hebben?’
Vrouwlief wees de locatie aan.
‘Daar? Oh, maar dat is volgens mij geen betonnen muurtje hoor! Daarin kun je volgens mij gewoon met een spijkertje in’sprak Gert met de zekere stem van De Kenner. De plek op het muurtje werd met stift gemarkeerd.
Gert viste uit de berging zijn klusdoos, en ging nog eens terug voor spijkertjes.
‘klop klop klop’Zo gefixt. ’t Spijkertje zat stevig. Stevig genoeg. Dat kon wel een gewichtje hebben.
Zo, en dan nu het lijstje. Een schilderijtje zat er in.
Misschien wilde hij hem te snel ophangen? Gert wist het niet precies. Feit was wel dat het schilderijtje in één keer op de grond lag, dat híj had het laten vallen, en dat het glas gebarsten was.
Gert zag het en wist dat het Goed was.
Boven op zolder lagen nog tientallen lijstjes. Daar zou nog wel een passend formaat bij zitten.
Het was warm in het ketelhok, zeker als je, zoals Gert, op lastige plekken in onmogelijke houdingen gaat zoeken naar dingen waarvan je in je achterhoofd weet dat je ze niet vinden zult.
Oh ja! Lijstjes genoeg! Grote lijsten en veel te kleine lijstjes te over! Het juiste formaat lijstje hield zich echter voor Gerts ogen verborgen. Die zou zijn vrouw pas later vinden..
En zo werd het even later tijd om naar beneden te gaan, de boor met zijn opgeladen accu weer op te bergen en ook de rest van de klusspullen weer veilig naar de berging te brengen.
Er zat in ieder geval een spijkertje in de muur!
Dag goed besteed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten