Mensen,
Je
komt ze tegen als je je in publiek domein begeeft.
En
bijna alles is publiek domein.
Ja; of zoals de Belgen zeggen: ‘Amai!’
Wat
is er nu nog voor privé domein eigenlijk?
Dat
is het huis waarin je woont en soms ook leeft. ‘s Avonds met de
gordijnen dicht. Of met de rolluiken neer zoals echte
claustrofobenpesters doen.
Dan
bevindt je je in een situatie dat je niet langer deel uitmaakt van
het publiek domein. Dan ben je soms met anderen in een ruimte, die
daarvan afgezonderd is.
Wanneer
je daar met anderen bent is het ook nog maar de vraag of je je dan op
je privé domein VOELT natuurlijk.
In
praktijk willen mensen zich binnen in hun privé-domein nogal eens in
hun privacy belemmert voelen.
De
muizen dansen op tafel als de kat van huis is. Dat gezegde is niet
uit de lucht komen vallen. De kat doet ook vaak wat dingen op tafel
als de muizen van huis zijn. Het wordt er niet bij gezegd maar
het is zo. Dan voelt de kat zich onbelemmerd.
Allemaal
zijpaden die ik niet op had willen gaan met dit stukje.
Ik
wilde het juist hebben over dat publieke domein. Dat ik daar loop tussen mensen. Zichtbaar voor iedereen. Buiten op straat, in een
museum, in de supermarkt. Op pleinen. En dan zie ik de mensen die
voorbij gaan. De types. De figuren. De sujetten. In hun kleding. Met
hun kapsels.
En
ik bekijk ze vluchtig. Zie ze nauwelijks of niet.
Tot
daar plots in het voorbijgaan tussen tientallen hoofden iemand is die
ik passeer en die ik gedag zeg.
Het
is geen bekende. Het is iemand die ik nog niet eerder heb ontmoet.
Het kan een vrouw zijn, maar ook een man. Een oudere of een jongere.
We vingen elkaars blik toevallig en reageerden: ‘Hallo! …..Hoi’
en verder loop ik weer. De vreemde loopt ook verder. Weg uit mijn
leven. In de blik had herkenning gezeten. Dat moet het zijn geweest!
Iets dat ons beiden bewoog om elkaar te groeten. Alsof we leden zijn
van een geheim genootschap
Tussen
honderden grijze gezichten zie ik ze soms. Die vreemden aan wie ik
ergens verwant ben, want zo zie ik dat dan maar. Mijn anonieme
medestanders. Mijn maten uit een vorig leven.
Het
publiek domein kan boeiend zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten