Na de coronacrisis
weer iedereen in het gezicht kunnen blaffen. Hoeveel mensen zullen
daar wel niet naar verlangen.
Weer lekker kuchen
in de bioscoop. Niet elke keer je handen hoeven te schrobben wanneer
je de voordeur achter je dichtgooit en dan lekker omhelzen wat je
maar omhelzen kunt. Op terrasjes, in restaurantjes, in rijen voor
kassa’s, in vliegtuigen.
Plexiglas
afschermingen worden van de muren afgerukt en kassameisjes gekust.
Verplegend personeel wordt liefdevol besprongen tot bijna aan het
onbetamelijke.
We gaan het allemaal
meemaken.
Nooit eerder zullen
we met z’n allen zo close zijn
De TV laten we
voorlopig uit want die zijn we kotsbeu
Gouden tijden gaan
ooit weer aanbreken mensen. Als we weer naar buiten mogen. Zoals
kinderen de school uit kunnen rennen wanneer de schoolbel heeft
geklonken, zo rennen wij straks ook weer naar buiten. De frisse
coronavrije lucht inademend en iedereen groetend die nog leeft.
Hallo!! Vader! Moeder! Meissie!
En dan naar vrienden
scheuren met 130 over de snelweg.
Mis! Dat kan dan nog
steeds niet. Behalve als je s avonds weggaat na 19.00 en teruggaat
voor 06.00 s morgens. Want dan is plankgassen over de snelweg gewoon
toegestaan. Dat komt omdat de uitstoot van stikstof ...niet zo erg
meer is dan ofzo. Als je de Bob bent en je dat duidelijk hebt verteld, dan
mag je gaan! Scheuren maar Bob!. Bob zijn wordt aantrekkelijker op
die manier. Dat wordt nog eens vechten tussen twee Bob’s of twee
Bobben die hem allebei wilen zijn . Een Bobstootje.
Ooit
gaan er weer andere tijden aanbreken.
Of
het dan allemaal weer zal zal zijn zoals het was, dat weet ik niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten