Het is een mooie
zonnige lentedag.
Ik ben met de auto
naar een rustig strand gereden.
Ik stap uit,
rugzakje met proviand, de duinen over. Ik ga wandelen langs zee.
Blote voeten door
verkoelende uitlopers van wassend water. Het geruststellend geluid
van de zee bij vrijwel elke afwezigheid van wind.
Lucht. Meeuwen.
Strandlopertjes, Een paar vederwolkjes. Horizon. Een enkel vaartuig
in de verte. Zand. Schelpen. Strandpalen. Mijn voetstappen in het
zand.
Ik kan hierin
gelukkig zijn.
Dan de drone boven
mijn hoofd.
Ik ben het nog niet
helemaal gewend dat dit allemaal kan tegenwoordig. Er klinkt een stem
met de mededeling dat ik mijn auto op een ‘betaald parkeren’ plek
heb gezet en niet heb betaald. Of ik terug wil gaan om alsnog aan
deze verplichting te voldoen. Zo niet dan volgen sancties
Ik besef in verdriet
en ergernis dat de plek waar ik gelukkig kon zijn verloren is,
kijk naar de
drone en ontwaar letters: Made in China
Geen opmerkingen:
Een reactie posten