Het ondernemen van een sportactiviteit

Gert hield niet van sporten.

Het aanvangen tot het ondernemen van een sportactiviteit! Daar had hij ronduit een hekel aan.

Zichzelf in een aanstellerig sporttenue hijsen en eerst naar boven gaan om de hardloopschoenen te zoeken, die nooit op hun plek stonden….Gert werd er zo moe van.

Of ook, in het zwembad, zoals laatst:

In het zwembad voelde Gert zich al kort na binnenkomst gemarteld door schelle krijsende klanken van schreeuwende kinderen en dit terwijl hij er in een vochtig kleine omkleed-cabine vergeefs naar een haakje zocht om wat spullen op te hangen. Dit haatte hij. Zijn sleutels vielen op de grond toen hij zijn broek uittrok. Er kwam nog een winkelmuntje achteraan gezet dat door rolde naar een aangrenzende cabine. Gatver...lag daar nou een tampon op de grond?

Waarom hing er geen haakje!?

Ger deed zijn best to go with the flow. Ook al leek het een hatelijke flow, zo hatelijk zal ie niet zijn! Hij moest gewoon niet zo bezwaarlijk zijn. Niet bezwaarlijk zijn. Niet bezwaarlijk zijn. Met dit mantra in zijn hoofd hees Gert zich in zijn zwembroek. Ongemakken horen bij het leven.

Er hing Goddank geen spiegel maar desondanks zag Gert zichzelf staan met zijn blote lijf. Buikje boven een zwembroek. Buikje gaat sportief doen!

Hoe onhandig oogt dat? Buiten de cabine loopt hij met een tas ( die moet mee!) een berg kleren in zijn armen, en zijn zwembad IDbandje dat hij bij binnenkomst heeft gekregen naar een kasje met een display . Op het display verscheen een nummer dat correspondeerde met het nummer van het kluisje dat aan hem werd toegewezen. Waar had hij zijn bril gelaten?? Hij kon zo het nummer niet zien!.

En hoe moest hij zijn bril zoeken nu hij zijn armen vol had? Waar liet hij dan zijn spullen?

Maar even terug . Hij plaatste de tas en de kleding in een cabine op een smal bankje. Oppassen dat de kleren niet allemaal op de grond kukelen. Er lag daar een plas.

Met bril opnieuw naar de aflezer. Waar was het bandje gebleven? Oh, daar!:

Nummer 13. Hoe toepasselijk en weinig hoopvol!

Nummer 13 was onderaan ergens. Gert snelt naar de cabine om zijn tas te pakken want kluisje 13 was nu open, dat was een paar meter verderop, en zou na een seconde of 15 zichzelf weer sluiten.. Snel de tas pakken in de cabine en zorgen dat hij op tijd bij zijn tijdelijk verworven kastruimte was. Shit, nu viel zijn onderbroek toch nog op de grond en hij liet een schoen vallen. Maar hij was op tijd ! De tas plaatste hij zo, dat het deurtje van de kluis niet dicht kon vallen zodat hij op z’n gemak terug kon om de losse kleding weer bij elkaar te pakken en zijn schoen en onderbroek op te rapen. Die was nu wel nat geworden. Maar hij had het ergste gehad en dat bracht enige opluchting teweeg. Hij stouwde het kastje vol met zijn kleren schoenen en spullen, en met zijn tas met handdoek, bril en shampoo kon hij nu door naar het volgende traject. Het was Godverdomme net Spel zonder Grenzen.

De groene zeephelling was vervangen door een spiegelgladde vloer. Waarom vergat hij toch elke keer zijn slippers??!!! En waarom die spekgladde tegels niet opruwen? Hij zou hier makkelijk op weg naar de douche kunnen uitglijden en dood gaan tussen de kleedcabines en de kluisjes met links en rechts rennende en schreeuwende kinderen.

Wat deed hij hier? Hij ging zwemmen. En met een schuifelend stapje voor stapje in de richting van het bad zag het er naar uit dat dit daadwerkelijk zou gaan gebeuren.

De reden waarom Gert deze actie begonnen was was omdat hij wist dat zwemmen gezond voor hem was. Bij zwemmen zouden een boel spieren die zich al lang dood hadden gewaand weer opnieuw tot leven gewekt worden. Pezen gestrekt . En dat voelde goed. Dat voelde Levend! Soepel! Jonger! Heel de interne aandrijving kwam dan in de olie! Gert hield wel van het sporten achteraf! Dat was ook zijn drijfveer

Daar had je de doucheruimte al. De sprinklerinstallatie die heerlijk warm water gaf! Je zou er zo onder blijven staan . Gert zag tot zijn opluchting dat zijn buik en postuur niet afstaken tegen de rest van het zwemvolk. Er liepen mensen rond waaraan je je de vergelijking met vee, met name uit de varkenshouderij wel MOET maken.

In hetzelfde bad als hun zou Gert gaan. Hij had een hekel aan chloor maar begreep de noodzaak.

Gert ging geen baantjes zwemmen in het wedstrijdbad.

Gert deed in het zwembad wat zijn recalcitrante hart hem ingaf: tegen de stroomversnellingen inzwemmen. Hard werken om een meter vooruit te komen. Gert had niet veel ruimte nodig.

En inderdaad. Op de terugweg in de auto voelde Gert zich herboren.Vergeten was de sores. Soepel bewoog zijn lichaam. Een jonge God was hij, achter het stuur.

En Gert dacht, zoals elk jaar opnieuw: dat ga ik voortaan elke week doen!