En dan opeens is het
tijd.
Is het afgelopen.
Game over. Einde oefening.
Zweef ik opeens in
een tunnel . Vanzelf. Naar een licht ga ik toe. Mooi zacht warm
groenachtig licht
De gedachte dat ik
voor hetzelfde geld en misschien ook meer terecht een zwart gat
ingetrokken zou kunnen worden komt niet in mij op. Arrogant stuk
vreten
En dan is daar in de
verte en steeds dichterbij in het warme licht een poort. De
Hemelpoort
Mensen staan er in
de rij. Ongeveer anderhalve meter achter elkaar.
( HIER OOK AL?)
En als ik aan de
beurt ben vraagt iemand met een zacht vriendelijke uitstraling
Welkom! Dit is Uw
station voorlopig. Het klopt dat U net de film van Uw leven hebt
gezien hè?
– ‘Ja meneer.’
Ja, dat was wat!…
We spraken allebei
vloeiend in een gemeenschappelijke andere taal die ik me plots
herinnerde van lang voor mijn geboorte. Het leek op Armeens, zover ik
dit kan beoordelen.
‘Goed, dan hoop ik
dat het een mooie film was’ vervolgd Petrusson Koen, een van de
vele Hemelbewaarders.
‘Ik wil U vragen
om van de film die U net heeft gezien het beeld in Uw hoofd te nemen
dat U het allermeest bevalt en waar U zich absoluut het prettigst bij
voelt. Dan kunnen we dat beeld printen en U er in dit station in
laten vertoeven.
Even later liet ik
hem het printje zien dat ik verderop bij Johannusson had laten
ontwikkelen.
Kijk, zei ik tegen
de vriendelijke beambte. Ik hoefde er niet lang over na te denken.
Dit is het moment
Het moment van
eeuwig
van volledig zijn en
niet zijn
Een Hemels heerlijke
verdrinking
Alstublieft
Hier heeft U de
foto.
U kunt er een
permanente staat van Zijn van maken toch?
Petrussen Koen
glimlachte:
“mooi…..” zei
hij zacht toen hij van de foto naar me opkeek.
En daar ging ik.
Mijn hemel in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten