Gert werd ongeveer twee maanden lang, vrijwel elke nacht exact om 03.22u gewekt door het geluid van de electrische bel van de voordeur. Er was dan op de bel gedrukt. Midden in de nacht. Inmiddels was hij zover dat hij niet meer ging kijken wie er voor de deur stond, want hij wist dat er niemand staan zou. De eerste zes dagen was hij er nog steevast uitgegaan. Was hij verbaasd geweest.De mogelijkheid van belletjestrekkers natuurlijk overwogen. Maar gezien zijn woonsituatie was dit zeer onwaarschijnlijk. Op 8 hoog in een flat in Breda Noord, bijna aan het eind van een lange gallerij. De enig mogelijke vluchtweg voor belhamels zou de brandtrap zijn. Hij controleerde deze dan ook meteen de volgende nacht. Maar er was niemand te zien, niets te horen..
Raadselachtig en fascinerend vond hij dit fenomeen, maar hij sprak er nauwelijks over.
Al die dingen die hij gezien had, die niet konden zijn geweest.
Zoals anderen zijn ervaringen niet voor waar aan namen ('Ger weer'), nam hij hun verklaringen meestal niet serieus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten