Ik weet hoe goed het kan voelen om met zonsopgang op te staan, en, ook al is het koud, een ochtendwandeling te maken. Even de natuur in. Ik weet dat iets in mij dit van essentiele waarde vind. Er om schreeuwt om tot deze essentie te komen. "De ochtend is het mooiste moment van de dag!!", schreeuwt hij binnen in mij. "Daar ontmoet je puurheid en schoonheid!" Het blijkt een roepende in de woestijn. Naar dat kleine goedzakje binnenin wordt immers nauwelijks geluisterd. Hij wordt begrepen maar niet gevolgd.
Tot 11 uur vanmorgen lag ik met mijn gemasseerde lijf in bed, tegen mijn lief, na te genieten van een heerlijke nacht..
Van de week ga ik es vroeg opstaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten