Engel

Beslissingen nemen laat ik meestal over aan de engel die al mijn hele leven neerstrijkt op mijn schouder en me soms wat influistert wanneer ik besluiteloos voor me uit zit te kijken.

Ik weet niet wie mijn engel is. Welke entiteit. Welke oudtante of oudoom zich over mij ontfermd. 

'Je gaat nu weg'
'Je gaat linksaf'
'Je gaat naar Flakkee'

Voorbeelden zijn dit. 

Duidelijk mag zijn dat m'n engel me niet elke keer dezelfde kant op stuurt. Niet elke keer naar Flakkee, maar even zo vaak een andere kant op.
Het wonderlijke is dat het het soort beslissingen geeft waar ik onmiddelijk gehoor aan geef. Aan MOET geven eigenlijk. Als door een bij gestoken veer ik op en doe willoos wat me ingegeven wordt. Van iemand die onderuit bijna lui op z'n onderrug zat ben ik opeens die energieke man die daadkracht uitstraalt!. In een miliseconde is dit beeld bijna eng veranderd

Uit intuïtie zeggen sommigen

Nee, het is mijn Engel. 

Daar ga ik. Mijn engel is een goede. Ze stelt me zelden teleur . Dank je wel engel. Dat je nog maar lang op m'n schouder mag landen.