Gert vervoert een kast

Gert was er. Even.

Hij reed met een aanhanger. Want hij had iets te vervoeren dat niet in de auto paste. Iets dat te groot was. 

Het was een kast. Net nieuw gekocht. 

Nou, nieuw?

Nieuw bij de kringloopwinkel. 

Vrouw viel op de kast.

Niet letterlijk. Maar bij wijze van spreken. Ze vond hem mooi. Met de deurtjes, de laatjes, de koperen handgrepen, het soort hout waarvan de kast was gefabriceerd. Ze wilde hem voor die prijs niet laten staan en Gert had toch al een aanhangertje achter de Opel hangen. Dus dan kon de kast mooi meteen mee.

Het zat Gert dwars dat hij niet goed achteruit kon rijden met een aanhanger. Net zo dwars als de positie die de aanhanger zelf aannam na weer een volgende dappere poging daartoe.  Verdomme. Kloteding! Hoe hij ook stuurde....

Hoe moeilijk kan iets zijn?

Afin, achteruit rijden zo veel mogelijk vermijden was dan geboden. Plus een keertje een uur echt oefenen onder begeleiding van een pro!!

Gert reed van Tilburg naar Bergen op Zoom, Daar moest de kast naartoe. Het meubelstuk stond tegen de regen ingepakt in dik plastic en Gert had de tegenwoordigheid van geest zijn snelheid aan te passen aan de norm en bochten met de aanhanger niet te snel te nemen. Gert zag het zeil om de kast klapperen elke keer als hij in de achteruitkijkspiegel keek. Ging prima allemaal

Nog even en hij zou zijn waar hij wezen moest. Het was inmiddels goed donker geworden

De laatste straat indraaien. 

Wat nu?

Er stond een man. Hij was ook met de auto, en was gestopt. Om Gert iets te vertellen. Iets over het zeil op de aanhanger.

Het zeil was losgeraakt zeker. En wapperde nou wat onbeheerst aan zijn voertuig.

Ja dat bleek zo

Gert zag dat het een en ander los was geraakt.

Maar....

Waar was de kast?

De kast zat niet meer in de kar. De kar was leeg. Alsof een goochelaar een truc had uitgehaald. Gert het slachtoffer was van een prank van het een of ander.

Maar dat was niet zo.  Een lege bak. Die hoefde je verder niet te inspecteren of de kast toch niet ergens in een een hoek was geschoven. De kast moest er afgevallen zijn onderweg. Ergens op het laatste stuk.

Shit. Als....het op de snelweg was gebeurd? Nog voor de afslag Bergen op Zoom??? 

Oh nee!

Gert moest terugkeren. De zelfde route terug. Op zoek naar het gevallen en ongetwijfeld zwaar beschadigde meubelstuk, maar erger nog waren de beelden die voor zijn ogen in gedachten opdoemden: Die van blauwe zwaailichten en daarachter een file en,,,,misschien een auto in de kreukels, of twee...met slachtoffers??

Voor Gert met de auto bij de snelweg kwam zag hij dat wat de mooie kast was geweest als grof vuil langs de kant van de weg liggen. Niet op straat Goddank. Goddank niet op de snelweg, maar keurig bij een parkeerplek met een oriëntatiepunt.Een plattegrond.  Zo'n plek waar domme onverschillige mensen hun blikjes uit de auto gooien,  papiertjes en rotzooi. Nu lag er zelfs een meubelstuk tussen. 

Geen betere plek waar hij had kunnen liggen. Het lag als afgedaan en zwaar beschadigd praktisch zijn laatste adem uit te blazen. Onbegrijpelijk dat Gert, noch zijn vrouw het ding hadden horen vallen. Onbegrijpelijk ook omdat er geen scherpe bocht was daar....Vrouw en Gert tilden het houten gevaarte terug op de aanhanger. Plus de resten die ervan af waren gevallen. Laatjes. Kastdeurtje.. 

En zo deed de kast zijn intrede in het huis van Gert. Nu staat het te drogen en te wachten op een poging opgekalefaterd te worden. Een klusmeubel. Gert kan zijn hart ophalen, want klussen, dat is echt zijn ding.....

let op de puntjes.