Middels beeldtelefoon kunnen we vanuif Verweggistan kontakt houde met wie we willen. Dat maakt op reis zijn makkelijker en toegankelijker voor een bredere doelgroep. Ik denk dat de groep rondtrekkers aanzienlijk zou slinken wanneer de g.s.m thuisgelaten zou moeten worden.
Gisteren zagen en spraken we via het medium twee van onze kinderen. Die lieten ons zien hoe het er thuis 7000 kilometer verderop aan toe ging.
Mensen zijn rare wezens. Maar ook wel vernuftige. Zij hebben deze mogelijkheden toch maar even ontwikkeld. Knappe koppies . Wat kunnen ze (we) toch veel.
Hier in Nepal zie ik ze ook aan de gang. De mensen. Allemaal op hun manier nuttig bezig. Dan wel niet met het vervaardigen en ontwikkelen van nieuwe apparatuur, maar gewoon bezig met het leven en hoe dat al of niet gedwongen vormgegeven moet worden. Niet iedereen heeft even veel keus. Soms draait het bij mensen maar om 1 ding: hoe overleef ik en mijn gezin de dag? We zien de armoede en de bedelaars. Mensen die niet na hoeven te denken 's morgens bij het ontwaken hoe ze de dag vorm moeten gaan geven.
De contrasten tussen mensen en mogelijkheden zijn groot en voelen als oneerlijk en meer dan schrijnend wanneer er beleidsmatig door een regering gekozen wordt voor het wederom testen van een peperdure raket en niet voor een menswaardig bestaan voor mensen die het evengoed verdienen om dat te hebben.
In Nederland springen de mensen op de barricade's wanneer de situatie ze niet zind. Of op de tractor
Nou ja.Iiedereen?
Vakbonden moeten soms met gratis shirts petjes en versnaperingen aankomen om hun achterban in de bus naar het Malieveld te krijgen.
Afin...mensen. Ieder is anders en culturen zijn anders.Wanneer je er over begint gaat het alle kanten uit. Net als dit stukje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten