De reiziger die ik laatst in de bergen tegenkwam wees me er op dat je moet genieten van de dingen die er wèl zijn en niet moet klagen over de dingen die er Niet zijn.' That's the pilgrims way of thinking!' zei hij er min of meer trots achteraan.
Wijsneus
Ik mag niet zeggen : ga in de hel wonen en geniet van de warmte!
Nee. Dat kwam dan ook niet bij me op. Dat is nu pas.
Ik dacht eerst wel heel heel even: hij heeft gelijk. Mensen met hun eeuwige gezeur altijd!
Maar dat was maar heel even.
Daarna bedacht ik me dat ik een realist ben. Ik bekijk de situatie en stel vast wat me stoort en wat ik prettig vind. Ik mag daar iets van vinden. Uiteindelijk maak ik wel het beste van de situatie en blijf niet hangen in het negatieve. Ik wuif het negatieve niet weg maar deal er mee. Ook nu. En daar voel ik me goed bij.
Ik hoef ook niet OM te denken. Daar hoor je tegenwoordig van. Van omdenken. Dan verzin je iets dat van het Nadeel je Voordeel maakt. Bijvoorbeeld nu: fijn dat ik de bergen niet zien kan van de Himalaya, want dat maakt me misschien onrustig. Omdat ik er daar dan naar toe wil en allemaal foto's moet maken en dat hoeft nu helemaal niet. Er is geen onrust. Er is rust. Gewoon op mijn balkon wat schrijven...wat lezen...wat drinken. En allemaal heel relaxed. De afwezigheid van de bergen is een zegen.....
Dat is ook wat te gek, toch?
Even wat anders
Ik heb een theorie ontwikkeld! Ik weet waarom mensen bergen willen beklimmen!
Dat is omdat bergen eigenlijk in de weg staan. Zalig de lage landen, zalig de landen met uitgebreide steppen, zalig de onafzienbare vlakten waar aan de einder het gehemelte het land kust.
Hoe heerlijk voelt die oneindige ruimte waarin je mag bewegen en leven. Dartelen en rennen. Hoe vrij voel je je daarin. Hoe onbelemmerd kun je er in ademhalen
En wat jammer als dat gevoel er niet zijn kan vanwege de puisten en wratten op het aardoppervlak. De uitstulpingen van Moeder aarde's broze huid . Uitstulpingen die ons het uitzicht ontnemen, met een elan of dat het allemaal om Hun draait. Dat wij verguld moeten zijn om hun te aanschouwen.
Bergen zijn niets anders als gestolt pus en omhooggebraakte rotzooi van onze planeet Gaia. Moeder aarde. Ze staan in de weg.
Het gevoel van ruimte, uitzicht, vrijheid. Dat willen mensen toch. Daarom beklimmen ze die puisten. Ze willen Het Uitzicht.
Maar goed. Ik wil voor ik weg ga die verrotte puisten met hun witte koppen wel gezien hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten