Ik heb een enveloppe.
Het is een zwarte enveloppe. Dat zou al te denken moeten geven.
Er staan wel sterretjes op getekend. Kleine vuurpijltjes moeten ze verbeelden.
Witte letters staan prominent op de voorkant. "Oudejaarsavond kan het gebeuren... "staat er te lezen.
Er staat een embleempje ook op. Oranje. We zien een plaatje van een grote vis die op het punt staat een klein visje naar binnen te klokken. 'Staatsloterij'
In de enveloppe bevinden zich staatsloten.
Elk jaar koop ik ze weer.
Omdat het er een beetje bijhoort. Niet omdat ik hoop heb op dat miljoen.
Ik koop eigenlijk mijn eerste teleurstelling voor in het Nieuwe jaar. Dat weet ik eigenlijk wel zeker. Maar ik doe het toch.
Dit keer heb ik twee halve loten gekocht. Ik mocht de eindcijfers kiezen in de winkel. Fijn.
Nou, tijd. De uitslagen zijn bekend
Op naar staatsloterij.nl. De eindcijfers checken. Niet dat ik er zin in heb. Ik word eigenlijk al moe bij de gedachte. Weer kijken, net als elk jaar, en zien dat je niets hebt gewonnen.
En dit keer
is er wederom niets dat mijn verbazing wekt.
Morgen sta ik bij de balie van de Primera met de loten waar ik 30 euro voor betaald heb. Ik krijg nog 5 euro. Mijn 'prijs'.
We gaan het Nieuwe Jaar in.
Gelukkig ben ik blij. Ik ben gezond en vind het leven zo slecht nog niet. Thuis zijn er nog lekkere appelbeignets over. En dan poedersuiker er over. Hmmm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten