Focus verleggen

Ontwaken in Toledo. In het donker nog. 

05.30 zegt de tijdsaanduiding op mijn mobiel. 

Welke kant is het ook weer op naar het toilet, denk ik een seconde. Wanneer je elke keer in een andere kamer wakker wordt krijg je dat.

Plassen en water drinken. Terug naar bed. Op straat is veel rumoer. Jongeren roepen, lachen, praten hard,  schreeuwen. 

Het is een goed feest geweest kennelijk

Ik kan de slaap niet meer vatten. 

Hoe gaat de dag er uit zien?

We checken vandaag uit en gaan naar een ander appartement even verderop hier in Toledo.  Met bagage sjouwen

We hadden ook een plannetje een paar musea te bezoeken vandaag. We zien wel

Ik lig in bed met mijn mobiel. Zoek dingen op die ik wil weten. Lees het nieuws, doe een spelletje. 

Rond 07,30 voel ik m'n oogleden weer zwaar worden en ik val in een  droomwereld.

Meer in het centrum van Toledo kun je niet zitten!  We zitten bij het plein van Zocodover. Wie kent het niet.! Niet ver van de Kathedraal .Daar drommen de mensen samen. De reisgezelschappen en de reisleiders met hun vlaggetjes omhoog gestoken. De stadsgidsen met hun paraplu's. Het plein is omgeven door mooie gebouwen met Spaanse balkonnetjes en eetgelegenheden zoals bijvoorbeeld de Burger King en andere restaurantjes waaronder een restaurant met een terrasje waar we een ontbijtje konden nuttigen( gelukkig uit de wind want er stond nog een frisse ochtendbries)  Boccadillos en andere lekkere dingen. Ik hield het simpelweg bij toast jam. Hèt universeel ontbijt. Jam smaakt voor mij naar vakantie. 

De eigenaar van ons volgende onderkomen was zo vriendelijk om ons ver voor de inchecktijd toe te staan onze bagage er vast neer te zetten, want we hadden nogal wat bij ons. 

De man was een keppeldragende Israëliër van ik schat achter in de veertig die al sinds zijn 17e het Israëlische leger had gediend, maar zich nu hier in Toledo had gevestigd om een nieuw bestaan op te bouwen. Aan hem werd nog steeds getrokken om terug te gaan naar zijn land en mee te vechten, doch zijn vrouw was hier faliekant op tegen, en hoewel hij er niet echt het type voor was heeft hij naar haar geluisterd. De discipline van een soldaat had hij stevig in zich. Drie uur per nacht slapen, meer niet! Elke dag om 5 uur opstaan. De Joodse ochtendrituelen uitvoeren.

Voor ons was het fijn dat we van onze bagage ( koelbox, 4 rugzakken en nog wat handtassen) af waren, want nu konden we vrij op pad, en ons plan uitvoeren om naar museum Cromática te gaan. Dat is een museum waar 'muziek en schilderkunst worden verenigd'  We worden tijdens onze rondgang in het museum dan ook begeleid door zoetgevooisde klanken van jazzy evergreens.

Hoe anders was de begeleiding tijdens onze rondgang in het  'Santa Fe', een geweldig gevarieerd museum van moderne kunst in een prachtig gerestaureerd klooster, dat we een dag eerder hadden bezocht. 

In dat museum waren we vrijwel de enige bezoekers.  

Wie er wèl waren, waren de museumsuppoosten,  een stuk of 6. Er was elke keer wel één suppoost die ons vriendelijk van een afstandje  in de gaten hield en ons een enkele keer sommeerde niet te dicht in de buurt van het getoonde te komen. 

Onderling hielden de suppoosten met een portofoon contact. Zodat iedereen wist in welke zaal dat wij, de bezoekers, ons bevonden. Denk ik  .'....ze begeven zich nu naar zaal 6...'

Je moet wat te doen hebben.

Overigens onbegrijpelijk dat er niet meer kunstliefhebbers waren.

Maar nu waren we in Chromática, waar vooral veel kunstig beschilderde instrumenten ten toon werden gesteld. 32 Kunstenaars hebben zich hiermee bezig gehouden. Het gebouw was een fraai voormalig paleiscomplex van 1200 jaar oud.

Ook daar waren we praktisch de enige bezoekers. Hoe heerlijk is dat. Niemand die in de weg staat. 

De meeste toeristen die de stad Toledo aandoen zijn dagjesmensen. Ze bezoeken de highlights van de stad zoals de Kathedraal, de stadspoort, de torens en de synagoge. 

Voor die monumenten hebben wij nu, na het zien van een aantal andere steden in Spanje, iets minder oog. Het begint voor mij enigszins op elkaar te lijken. ( al zullen de echte kenners dat niet met me eens zijn vrees ik) 

Hoeveel oude stadspoorten moet je gezien hebben voordat je er je camera  niet meer voor uit je broekzak haalt? Op een gegeven moment komt dat punt wel hoor.

De verzadiging treedt wat dat betreft op en heeft ons doen besluiten om even afstand te nemen, en onze focus nu op natuur te leggen en te kiezen voor  wat minder stadsjokkerij.