De avond was voorbijgegleden. Hij had met Ingrid van gedachten gewisseld over de gezondheidstoestand van zijn zwager na een hartoperatie, en een thriller op TV had wat voor wat verstrooing gezorgd. Zij ging naar bed. Hij kwam zo.
Gert dacht aan beschermengelen die je door operaties heen loodsten. Je hoorde wel eens van die verhalen. Onwillikeurig dacht hij ook aan zijn eigen gids, of gidsen. Half hardop riep hij ze aan: "En, wie zijn mijn gidsen? "
Na die uitgesproken vraag viel een houten masker op de kast. Een Balinees masker, dat al weken aan een staande schemerlamp hing. Het kwam met een bonk op de kast terecht en Gert beschouwde dit als een bevestiging dat een gids geantwoord had.En wie?! Op de kast stond een foto van zijn overleden schoonouders.
Hij zag de vergenoegelijke pose van zijn schoonvader op de foto. Het masker lag er bijna tegenaan. ‘Ja ja mannetje, grinnikte hij, we houden je in de gaten’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten