Vanmorgen vond ik in mijn bed een been,
Een bobbelig been met blauw dikke aderen erop.
Haren op schilferende huid.
Ik zag een rimpelige vette worm
Ik zag een hangbuik.Slap uitgespreid als een aangespoelde kleurloze kwal over het onderlaken.
Het vormde allemaal een smakeloos geheel, dat been, die worm, die kwal.
Wonderlijk hoe ik zelf bij machte was een en ander te laten bewegen. Als een surrealistische kunstenaar had ik de gave het geheel leven in te blazen,op te tillen. Te laten staan. Steunend op voeten te zetten. En voor een spiegel haastige correcties toe te passen. Anton Heyboer met een enkele streek met een flinke kwast De kwal werd opgeslokt, de worm bedekt, de kuiten gestrekt.
En daar stond ik, nu bijna 50, compleet met armen en borst en hoofd ook nog:'Goedenmorgen wereld!'te zeggen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten