Ger zat buiten, op een blauw houten bankje achter het huis in de tuin.
De adem van de lucht voelde kil in zijn nek. De zon laveerde prima tussen de half bewolkte hemel, en voelde goed. Daarom zat hij daar, in zijn afgeschermde achtertuintje. Om die warmte te voelen; zijn lijf en ziel te updaten naar een nieuwe lente, een nieuw begin, een nieuwe geboorte..
Het trof daarom niet dat delen van de luchtmacht juist dit uur besloten hadden hun toppiloten oefeningen te laten doen in hun straaljagers. Net boven de streek waar hij woonde. Net boven, dus ook, zijn tuintje!.
Oorverdovend kwam het met een Mach of wat over.
Maar hoe vreemd.
Kijkend in de richting waarvan het grootste aantal decibellen kwam zag Ger geen toestel, want dat moest zich dan natuurlijk verder weg bevinden; immers: ze gaan sneller als het geluid! Ze zijn het geluid voor!
In dit geval was het echter anders. Het episch centrum van het megagebulder lag ruim VOOR de straaljager. De piloot vloog dus ACHTER het geluid!
Hup, DAAR was het geluid, en JA DAAR was het vliegtuig!
En Ger dacht: Gottegot, typisch weer onze Nederlandse Luchtmacht. Wil ook zo graag mee doen, maar ach ach , kijk dat toch es an.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten