Flarden flodders

 Flarden en flodders

In de auto, op weg naar een volgende bestemming:

De Google assistente klinkt bijna aardig wanneer ze instructies geeft over welke afslag ik op de volgende rotonde moet nemen.

Maar aan duidelijkheid laat het soms te wensen over. Dan bakkeleit mijn vrouw die naast mij zit met de onverstoorbare assistente en groeien mijn irritaties omdat ik nu al twee keer op dezelfde  drukke rotonde rondjes aan het draaien ben. Onzeker welke afrit ik nu moet nemen. Dat zijn de zogenaamde godverdegotver-rotonde's . Daar moet je er niet al te veel van hebben onderweg, want die zijn niet bepaald bevorderlijk voor een opgeruimd vakantiegevoel

*

Inkt

Vis

Blik

Bier

Ikea

Oei 

Foei

Te laat

*

'Jongens, zullen we de zwaartekracht es even te niet doen? Dan wordt het wel een zooitje natuurlijk. Alles wat op dat moment aan de onderkant van de aarde bevindt flikkert er dan namelijk vanaf. De ruimte in.

Mensen, dieren ......hele oceanen.....

Nee...bij nader inzien, geen goed idee'

*

Positieve gedachte

Een leeg glas is 

nog altijd een glas

*

Niemand heeft het over de spanwijdte van de vleugels van een mus of een spreeuw.

Dat is kennelijk niet belangrijk

Maar het kan wel gaan over het type banden onder de  auto.

Mannen praten over vier-seizoensbanden, winterbanden, prijzen van banden. Vredesteinbanden

Vrouwen babbelen daar ook wel eens over denk ik,  maar minder

Van de anderen in het LHBTIQ spectrum weet ik dat niet precies

Maar wat is er nu een groter wonder

Een mus of een auto?

*

Er zijn zoveel dieren op de aarde. Insecten vooral. Maar ook veel kleine zoogdieren, In Nederland kennen we onder andere de fret, het stinkdier, de bunzing, de egel, de hermelijn, de das, de mol.

Lieve dieren

Nou ja, lieve dieren?

Dat weet ik eigenlijk niet

De dieren zie ik eigenlijk nooit bewegen in het echt

Ik zie ze meer uit elkaar gereden langs de kant van de weg.

Triest

*

Hier in het dorp nauwelijks groter dan een gehucht, verscholen in het groen,

waar geluiden van machines en motoren verjaagt worden door het blaffen van een hond en het kraaien van een haan.

Waar een kerkuil zich in de schemering laat horen, en de klok met een blikkerig geluid de tijd slaat

Waar mensenstemmen zich ongehinderd verder laten dragen in de ruimte.

Waar de hemel 's nachts de woonplaats is van duizenden sterren en een sikkelvormige maan,

Daar dan, voel ik mij niet alleen verbonden met de natuur, maar ook met met voorvaderen. Zij die voor mij leefden. Die dezelfde geluiden hoorden en dezelfde sterren zagen

Zo weg mijmerend begint er ergens verderop een fanfare te spelen. Een muziekkorps.

Ik hoor het geluid van een tennisbal die heen en weer geslagen wordt, en dan toch een auto. En nog één

En weg zijn ze weer. Zij die voor mij leefden. 

Focus verleggen

Ontwaken in Toledo. In het donker nog. 

05.30 zegt de tijdsaanduiding op mijn mobiel. 

Welke kant is het ook weer op naar het toilet, denk ik een seconde. Wanneer je elke keer in een andere kamer wakker wordt krijg je dat.

Plassen en water drinken. Terug naar bed. Op straat is veel rumoer. Jongeren roepen, lachen, praten hard,  schreeuwen. 

Het is een goed feest geweest kennelijk

Ik kan de slaap niet meer vatten. 

Hoe gaat de dag er uit zien?

We checken vandaag uit en gaan naar een ander appartement even verderop hier in Toledo.  Met bagage sjouwen

We hadden ook een plannetje een paar musea te bezoeken vandaag. We zien wel

Ik lig in bed met mijn mobiel. Zoek dingen op die ik wil weten. Lees het nieuws, doe een spelletje. 

Rond 07,30 voel ik m'n oogleden weer zwaar worden en ik val in een  droomwereld.

Meer in het centrum van Toledo kun je niet zitten!  We zitten bij het plein van Zocodover. Wie kent het niet.! Niet ver van de Kathedraal .Daar drommen de mensen samen. De reisgezelschappen en de reisleiders met hun vlaggetjes omhoog gestoken. De stadsgidsen met hun paraplu's. Het plein is omgeven door mooie gebouwen met Spaanse balkonnetjes en eetgelegenheden zoals bijvoorbeeld de Burger King en andere restaurantjes waaronder een restaurant met een terrasje waar we een ontbijtje konden nuttigen( gelukkig uit de wind want er stond nog een frisse ochtendbries)  Boccadillos en andere lekkere dingen. Ik hield het simpelweg bij toast jam. Hèt universeel ontbijt. Jam smaakt voor mij naar vakantie. 

De eigenaar van ons volgende onderkomen was zo vriendelijk om ons ver voor de inchecktijd toe te staan onze bagage er vast neer te zetten, want we hadden nogal wat bij ons. 

De man was een keppeldragende Israëliër van ik schat achter in de veertig die al sinds zijn 17e het Israëlische leger had gediend, maar zich nu hier in Toledo had gevestigd om een nieuw bestaan op te bouwen. Aan hem werd nog steeds getrokken om terug te gaan naar zijn land en mee te vechten, doch zijn vrouw was hier faliekant op tegen, en hoewel hij er niet echt het type voor was heeft hij naar haar geluisterd. De discipline van een soldaat had hij stevig in zich. Drie uur per nacht slapen, meer niet! Elke dag om 5 uur opstaan. De Joodse ochtendrituelen uitvoeren.

Voor ons was het fijn dat we van onze bagage ( koelbox, 4 rugzakken en nog wat handtassen) af waren, want nu konden we vrij op pad, en ons plan uitvoeren om naar museum Cromática te gaan. Dat is een museum waar 'muziek en schilderkunst worden verenigd'  We worden tijdens onze rondgang in het museum dan ook begeleid door zoetgevooisde klanken van jazzy evergreens.

Hoe anders was de begeleiding tijdens onze rondgang in het  'Santa Fe', een geweldig gevarieerd museum van moderne kunst in een prachtig gerestaureerd klooster, dat we een dag eerder hadden bezocht. 

In dat museum waren we vrijwel de enige bezoekers.  

Wie er wèl waren, waren de museumsuppoosten,  een stuk of 6. Er was elke keer wel één suppoost die ons vriendelijk van een afstandje  in de gaten hield en ons een enkele keer sommeerde niet te dicht in de buurt van het getoonde te komen. 

Onderling hielden de suppoosten met een portofoon contact. Zodat iedereen wist in welke zaal dat wij, de bezoekers, ons bevonden. Denk ik  .'....ze begeven zich nu naar zaal 6...'

Je moet wat te doen hebben.

Overigens onbegrijpelijk dat er niet meer kunstliefhebbers waren.

Maar nu waren we in Chromática, waar vooral veel kunstig beschilderde instrumenten ten toon werden gesteld. 32 Kunstenaars hebben zich hiermee bezig gehouden. Het gebouw was een fraai voormalig paleiscomplex van 1200 jaar oud.

Ook daar waren we praktisch de enige bezoekers. Hoe heerlijk is dat. Niemand die in de weg staat. 

De meeste toeristen die de stad Toledo aandoen zijn dagjesmensen. Ze bezoeken de highlights van de stad zoals de Kathedraal, de stadspoort, de torens en de synagoge. 

Voor die monumenten hebben wij nu, na het zien van een aantal andere steden in Spanje, iets minder oog. Het begint voor mij enigszins op elkaar te lijken. ( al zullen de echte kenners dat niet met me eens zijn vrees ik) 

Hoeveel oude stadspoorten moet je gezien hebben voordat je er je camera  niet meer voor uit je broekzak haalt? Op een gegeven moment komt dat punt wel hoor.

De verzadiging treedt wat dat betreft op en heeft ons doen besluiten om even afstand te nemen, en onze focus nu op natuur te leggen en te kiezen voor  wat minder stadsjokkerij.  

Waarom reizen ook gedoe is

Reizen is geen gedoe. Welnee. Als je dat zo ervaart kun je beter thuisblijven.

Of dan ga je op reis zonder dat je het zelf organiseert. 

Of je boekt een hotel en blijft de gehele vakantieperiode in de omgeving daarvan hangen.

Voor de duidelijkheid: ik begrijp dat mensen voor zo'n vakantie kiezen! Ik begrijp dat heel goed zelfs!! Ik sluit niet eens uit dat ik me daar over een tijdje ook onder zou kunnen scharen. 

Onze  manier van reizen is altijd geweest: we trekken rond en we organiseren zelf alles: waar we heen gaan, hoe we gaan, waar we eten ,waar we slapen. Dat regelen we niet van tevoren, maar dat bepalen we onderweg.

Zo doen we dat al jaren!! 

Gaaf, zeggen mensen, 

En dat is het heel vaak ook.! 

Maar er begint nu toch wel een beetje de slijt in te komen hoe gaaf of dat dat eigenlijk nog wel is. Ons eisenpakket is omvangrijker geworden voor wat betreft ons te boeken onderkomen bijvoorbeeld. Eerder hadden we het latje zo hoog niet liggen , maar het wordt tijd om dat eisenpakket naar beneden bij te stellen. 

Nu zijn we vooral op zoek naar appartementen via AirB&B en Booking.Com. Daar begint het al mee. Het moet een appartement zijn willen we ons goed voelen. We willen het liefst niet een kamer bij iemand. We houden van onze privacy. We willen ook geen hotelkamer. Dat is net een slaapkamer. We willen als het even kan niets hoeven delen zoals een badkamer of keuken. 

We willen een appartement in een plaats waar het mooi weer is. 

Met inderdaad een eigen keuken, eigen badkamer.  Een licht appartement het liefst, en dan met een buiten. Belangrijk! Een terras waar je lekker kunt zitten!! Het appartement moet voorzien zijn van  een tweepersoonsbed en geen twee eenpersoonsbedden. Er moet WI-FI zijn, en niet te  geïsoleerd liggen. 

Bovenal moet de prijs binnen ons budget vallen.

En het liefst een parkeerplaats in de buurt zodat we niet honderden meters hoeven te sjouwen met onze spullen. 

Ga er maar aan staan.

Uren gaan er in zitten. Zoeken zoeken zoeken. Kijken. Vergelijken

Het komt begrijpelijkerwijs nog al eens voor dat we iets van onze eisen opzij moeten zetten.

Maar dat zoeken naar een fijn onderkomen!!! Wat een gedoe wordt dat!! Met zo'n wensenlijst! Bovendien, als je iets gevonden lijkt te hebben word je nogal eens teleurgesteld omdat het appartement juist in de periode dat wij het wilden boeken niet beschikbaar blijkt.  

Soms is er nauwelijks een prettig onderkomen te vinden in de plaats waar we naar toe willen, of we kunnen er maar kort blijven.

Het weer kan ook omslaan . Dan moeten we uitwijken naar een ander gebied om naar toe te gaan waar het wèl mooi weer is, en blijft!!  Weeronline en Weerplaza worden dagelijks geraadpleegd

Zoeken zoeken zoeken.

Gaan we de knoop doorhakken en beslissen?

Of niet...

We moeten het wel het liefst gezamenlijk eens zijn. Daarin ben ik makkelijker en mijn partner kritischer. Dat geeft wel eens wrevel, want er moet wel beslist worden. 

De stemming dan goed houden is dat een opgave.

Maar uiteindelijk moeten we wel iets boeken. 

Dat gebeurd dan uiteindelijk wel.

Bij aankomst mag je van geluk spreken dat je je auto in de buurt kunt parkeren zodat het uitladen van je spullen en deze naar het appartement vervoeren te doen blijft. We hebben vaker op 5 hoog gezeten in gebouwen zonder lift. Daar draaien we ons hand niet zo voor om, maar als je ook nog in de warmte van de dag met een rugzak, een koelbox, en de rest moet gaan sjouwen ( boeken, spelletjes, je laptop etc) is dat een dingetje.

Dat voelt armoedig ook.

Maar uiteraard is er van tevoren via de app, de mail en/of telefonisch contact geweest met de eigenaar om te bespreken hoe of wat, en hoe we binnen kunnen geraken in het appartement. Want er is vaak niemand die de deur voor je kan openen. 

Ideaal is het sleutelkastje, dat er hangt en waar je de code van hebt gekregen. 

Helaas is dat niet altijd zo.

Bij de voordeur van het appartement blijkt het helaas niet altijd eenvoudig  binnen te geraken. Een enkele keer krijgen we een soort speurtocht toegezonden door steegjes, grasvelden, tussen huizen door tot bij een zwarte deur enz. 

Maar erger is het dat de eigenaar heeft geregeld dat de voordeur open gaat met een app, die je eerst moet downloaden op je mobiel.

Welke app dan? Dan is het na vaak uuuuren rijden in de auto , puzzelen omdat de app eerst vraagt of je zo vriendelijk wil zijn eerst je paspoort te scannen, wat bij enkelingen in 1 keer lukt. Dat zijn de gelukkige zielen waarbij wij niet in het groepje zitten. 

De app wil alles weten. Maar geeft je uiteindelijk dan een code, waarmee je in 'het menu' komt waarin een optie voorkomt: 'deur openen' .

Gisteren stonden wij toevallig voor zo'n deur.

En hoewel het er alle schijn van had bleek de deur niet de deur horend bij het appartement en de app. 

Dat kregen we na 10 minuten in de gaten na enige whatsapp communicatie met de eigenaar.

Uiteindelijk kwamen we binnen. De deur opende met de app. 

Prima onderkomen verder al had het niet het balkon zoals we hadden verwacht.

De auto stond inmiddels in een peperdure parkeergarage waarvan de oprit zo smal was dat de auto van binnen voortdurend piepjes liet horen om me te waarschuwen dat ik met het vehikel bijna steeds tegen aan zat. Ik zou de auto de volgende dag naar een verderop gelegen gratis parkeergarage rijden.

In ons gehuurde verblijf bleek dat er geen kurketrekker aanwezig was. Ik ben teruggelopen naar de auto want we hadden er zelf nog wel één ergens. 

Daarna was het even tijd om te ontspannen. Maar omdat we maar kort konden blijven moesten we voor overmorgen nog een onderkomen regelen.

Daar gingen we weer. Op Airb&b en Booking.com. Zoeken zoeken zoeken

We ervaren deze vakantie af en toe als werkvakantie. Irritaties komen dan aan de oppervlakte

Soms heb ik zin om aan de kust van Benidorm in een flat te zitten met een balkon, en niks meer te hoeven dan eten drinken slapen wat lezen en schrijven.

 

Avond aan Playa d'Ombre

Je kunt wel zweren bij blauwe luchten,
Maar als de wolken er niet waren. 

Wie zou er dan de hemel schilderen?

Als de branding er niet zou zijn

hoe stil zou de zee dan zijn?

Als ik blind was en doof

dan kon ik de zilte zeelucht nog proeven

de uitlopers van de branding aan mijn voeten voelen

en de wind  in al zijn milde en hevige kracht

De zonnewarmte op mijn huid

Maar Ik kan nog horen, ik kan nog zien

Extra geluk 

Die avond aan de kust 

James Bond versus de gewone man

James Bond. 

Ik moest aan hem denken vandaag. Aan zijn Aston Martin. Mooie wagen, Daar ben je zuinig op. Dat kan ik me tenminste indenken. Zelf heb ik niet veel met auto's. Maar ik kan me goed voorstellen dat mensen er helemaal op los gaan. Het is immers onmiskenbaar een staaltje vernuft tenslotte. Dus ik begrijp het volkomen, maar ik word er persoonlijk niet echt warm van. Van auto's . Ik dacht dus niet speciaal aan het vehikel van Bond maar aan het parkeren ervan.

Ik heb een aantal Bondfilms gezien maar ik heb James zijn wagen nooit ergens bij een parkeerautomaat of in een parkeergarage zien parkeren en zien  hannesen met zijn parkeerkaartje voor een onleesbaar display om een slagboom omhoog te krijgen. Ik heb hem nooit, in welke film dan ook, aan iemand zien vragen hoe of de automaat werkt.

Dat zou niet goed zijn voor zijn image, denk ik ook. Dat James de achtervolging moet staken omdat de slagboom van de parkeerplaats niet wil openen.

Uiteindelijk rijdt hij natuurlijk stoer mannelijk ook gewoon door!  Dwars door de slagboom!  En dat lukt bij hem vast natuurlijk! Het is niet zo dat de slagboom de auto en James zelf bij deze actie behoorlijk heeft toegetakeld. Dat het volgend shot er een is met een ziekenwagen. Nee, De slagboom knapt alsof het een luciferhoutje is en James strijkt met zijn hand door zijn haar . Dat komt door de snelheid van de Aston Martin en de wind.. Daar gaat je haar zo irritant van wapperen. Dan strijk je er doorheen met je hand. Cool. 

James is ook nooit zijn sleutels kwijt. Of zijn telefoon. Je ziet hem nooit terug snellen naar zijn kamer omdat daar zijn autosleutels nog ergens moeten liggen - maar waar? En dat hij dan een kwartier aan het zoeken is. 

Hij piest nooit per ongeluk op de bril want 007 piest sowieso niet, Daar heeft hij speciaal agenten voor of iets. . 

James doet altijd het goede. De gentleman en de perfecte geheim agent.

Uiteraard heeft 007  een mannetje die zijn auto parkeert. Een  Mr Parker ofzo. 

Maar ik ben een gewone man. En ik kwam de parkeerplaats niet af want de automaat weigerde dienst.

Ik ben niet door de slagboom heengereden. Dat wilde ik wel, maar dat vond Ingrid niet goed.

*

(Rowan Atkinson heeft als Johnny English een mooie parodie neergezet van Engelands beroemdste geheim-agent)

La Vie Calme

Nog een klein jaar en dan ben ik gepensioneerd dus....en  Nantes is niet zo heel ver weg!

Alles wat we nu niet zien en wat misschien toch wel erg de moeite waard is om te bekijken, dat kan dan later nog wel.

We hoeven toch niet elke dag wat te doen!!

Het is voorlopig misschien wel even de laatste dag dat het zulk mooi weer is!!

Het is absurd. We zitten ons bijna schuldig te voelen en excuses te verzinnen omdat we een vakantiedag zomaar hebben zitten en liggen luieren in de tuin van ons appartement. We hebben niets gedaan dan een spelletje, lezen, dutten, schrijven. Ons gekoesterd in de zon. Af en toe de schaduw opgezocht. Crackertje. Wijntje.   

De stappenteller heeft nauwelijks iets te doen gehad. De auto niets. En even verderop lag de stad van Nantes. Met al z'n vertier en pracht en praal helemaal links. Omdat wij het daar hebben laten liggen. 

Morgen gaan we hier weg, weer een stukje verder naar het Zuiden. We boekten een stekkie bij Bayonne. Dan overmorgen zullen we als het goed is Spanje inrijden.

 

*

Het landschap en de sfeer op het Franse platteland staan los van de wereld. Wat er verder in de wereld ook gebeurd, het is heel ergens anders. Hier bevind je je op een andere planeet. Hier heeft nog niemand van de verboden vrucht geproefd. Hier bestaat slechts de wijn en de zorgen voor een goed oogstjaar. Hier viert men elke dag het 'l'heure de manger' 

Ne  Vous inquiétez pas .

Maak je niet druk 

Bye Amiens, Hallo Nantes

Nu zijn we dan in Tante's . Nantes

Over Amiens kunnen we mooie dingen zeggen. We kunnen ook, en dat is voor veel mensen minstens even mooi, zeggen dat het een stad  is die je met recht Junk Food Ville zou kunnen noemen. Hamburgers, pizza's, kebab, noem maar op. Het ene na het andere etablissement grossiert er in. Links en rechts zie je in de binnenstad de snackbars hun bedenkelijke waar aanprijzen. Er huizen nogal wat studenten in de stad, en waar ik nog mijn hoop had gevestigd op een nieuwe generatie meer bewust levende mensen die met creatieve ideeën en daadkracht de wereldproblemen te lijf zouden gaan, zie ik de hamburgertentjes goede zaken doen. 

Maar misschien hoeft het een het ander niet uit te sluiten.

Voor de laatste keer liepen we de 80 treden van ons appartement naar beneden. Op naar het volgende adres: een klein appartementje in het noorden van de stad met die naam. Je weet wel

*

Vandaag zijn we met de tram het centrum van Nantes (!) ingeraild. Mooie stad. Veel te zien en het barst werkelijk van de terrasjes. Relaxte sfeer, easy going. 

We genieten nog even extra van het warme weer want we weten dat er binnenkort een weersomslag zit aan te komen, die een groot deel van West Europa onder een grijs regenachtig wolkendek zal gaan leggen, helaas ook het deel van Europa waar wij juist gehoopt hadden onder een blauwe hemel te kunnen bewegen.

Het is even zoeken welke route we als we straks onze vakantie gaan vervolgen, moeten gaan pakken om zo min mogelijk last van die regen te krijgen die ons boven het hoofd hangt. Richting Avila in Spanje ( ten westen van Madrid) lijkt een optie. We onderzoeken dat. 

Morgen is het naar verwachting nog een redelijk goede dag hier in Nantes, waar we nog 1 dag vertoeven om er misschien iets meer uit te halen dan dat we tot op heden gedaan hebben.

 Ingrid voelde zich in Nantes als een Japanse toeriste. Snel snel snel alles bekijken. Aanraken , foto maken en wegwezen. 

We hebben veel in de stad rondgekeken. 

Soepeltjes verliep dat niet altijd. Hier en daar wat onderlinge irritaties strooiden af en toe wat roet in het eten 

Ik deelde dat gevoel niet van die Japanse toeriste ( waar ZIJN die eigenlijk in het echt!?die Japanse toeristen- ik zie ze niet meer. )

De Kathedraal van Nantes was 'under construction'. Die konden we daarom niet bezoeken. Maar er waren wel andere monumenten waar we in zijn geweest, en hoewel we niet de geschiedenis van de gebouwen kenden konden we toch evenzogoed van het gebouw en het interieur genieten. 

We zijn op het gemakje naar de Machines de l'ílle getogen Op het Ile de Nantes. Zoals de naam al zegt, gelegen op een eiland. Een eiland in de Loire. Net zoals,' le Cité 'in Parijs een eiland in de Seine is. Daar bestuderen ze de bewegingen van dieren en bouwen ze vervolgens zo goed mogelijk na, op een wat grotere schaal. We zien de machine's. bewegen. Razend knap geconstrueerd allemaal. R=Een reiger, een kolibrie, een kameleon en andere dieren zijn er te bewonderen en worden gedemonstreerd. Ze zijn zo groot dat mensen er soms bovenop kunnen plaatsnemen. Het hoogtepunt is een enorme mechanische olifant die voortgedreven een mooi traject aflegt. 

Kunst, geïnspireerd door de wondere wereld van Jules Verne , wiens naam hier in de regio telkenmale opduikt. Ziekenhuis Jules Verne, Universiteit Jules Verne. Pleinen, straten, beelden, musea. Jules Verne is hier niet door.

Ook Leonardo Da Vinci zal een inspirator zijn geweest. 

*

s Avonds bij thuiskomst, na een dag van nieuwe indrukken, auto rijden en  15.000 stappen was ik moe. Na een La Trappe Isid'or viel ik op de bank in slaap. .Daarna een heerlijk warme douche en Ingrid warmde nog een restant op van de macaroni van gister. Het gebruik van de magnetron zou daarbij een uitkomst zijn geweest, maar het apparaat liet zich niet ontgrendelen van een ingesteld  kinderslot. Dus dan maar de koekenpan. Behalve een klein kookpannetje de enige pan in de woning

Het is hier en daar wat behelpen in het gehuurde onderkomen. De voorzieningen zijn karig. 

*

Na nog een powernap s avonds nog heerlijk naar de Nederlandse TV gekeken. Een kwaliteits- praatprogramma  waarin veel van het Nieuws werd besproken . Ik kan daarvan genieten. Ik geniet van mensen die goed kunnen vertellen en duidelijk maken wat ze bezig houdt.

Met daarna nog een satire op het nieuws en wat schrijven op dit blog zag ik het bijna 02.45 worden en ben ik na het lezen van Polarsteps naar bed gegaan. 

By the way, als goed kauwen belangrijk is ter voorkoming van hersenziektes als Alzheimer en Parkinson dan zit je in Frankrijk uitstekend met dat stokbrood van hun. 

Tot twee uur na het bakken is het nog redelijk te consumeren, als je je kapotte verhemelte voor lief neemt. 

Verder zou ik er niet van staan te kijken dat er een volwassen man door iemand gewapend met  een stokbrood van twee dagen oud is doodgeslagen.

Nachtspinsels

Nacht

De staat van half waken half slapen. Wegdommelen en toch alles meekrijgen wat er om je heen gebeurd. Maar er niet helemaal zeker van zijn dat wat je waarneemt toch ook niet gedroomd is, 

Hoe heet de plaats waar we naar toe gaan morgen ? Ik kan er niet opkomen. Zo'n korte naam. Het laat me niet los, Het begon met een V toch...De muziek van de Smile die in mijn hoofd steeds dezelfde tonen van 'Bending Hectic' speelt overstemd voortdurend tot diep in het irritante mijn gedachten, keer op keer op keer. Hoe noemen we een inwoner van Amiens eigenlijk?...Een Amiënsenaar? Minuten, kwartieren, een uur, meer nog woel ik in mijn bed waarin die vragen  zich opnieuw en opnieuw aandienen. Ik heb het dan weer te warm, dan weer te koud . Het dekbed eraf. Het dekbed er overheen. Ik probeer mijn gedachten een halt toe te roepen: stop STOP STOP!!! Ik wil slapen!

Hoe heet die plaats?? Waarom kom ik er niet op!?

Ik wil dezelfde muziektonen uit m'n hoofd.

Hoe heet die plaats? 

We zaten nu in Amiens. Hoe noemen we een inwoner van Amiens?

Dezelfde tonen

Na een uur of wat kwam opeens de naam, in blokletters kon ik hem zien: Niet Cannes. Natuurlijk niet! Die naam schoot de hele tijd maar omhoog. Cannes. Vannes!  Maar het is Nantes!!!

Hè`hè, Nantes!!. Ezelsbruggetje: Tante's . Kan ik nu nog even slapen? Het is te warm. Te koud. Ik heb een droge keel. Ik moet wat drinken, Water. 

Ik moet ook plassen

Nantes.

Nu was ik nog in Amiens bij de...Amiensers? Maar ik ging naar Nantes!! Bending Hectic had ik er uit gekregen . Mooi nummer op zich maar die voortuurende herhaling!!... Nantes ja, natuurlijk! hè hè,

Warempel nog even ingeslapen. 

De volgende dag even gegoogeld hoe de inwoners van Amiens genoemd worden, het zijn de Amiénois.

Dit stukje om maar even weer te geven hoe mijn nachten vaak verlopen. Muziek dat vast zi in mijn hoofd en geen uitweg vindt...is dat voor iemand herkenbaar?

Amiens, stukje 'son-et-lumière' op de Kathedraal

Hier, in de omgeving van Amiens.

 Ik denk vaker aan al die mensen die voor hun idealen, hun plichtsbesef, het volk en vaderland hun leven gaven. Hun leven gaven!!! ik zeg het nog maar eens. 

Wat ben je dan?
Gehoorzaam?  dom? naïef? levensmoe? een held? 
In de omgeving van Amiens is er veel gevochten en zijn er meer dan een MILJOEN slachtoffers gevallen alleen al in de slag aan de Somme. Een slag die uiteindelijk nauwelijks iets heeft opgeleverd. Hoe wrang is dat.
Begraafplaatsen en gedenkplaatsen herinneren aan deze periode van 1916. Nu 108 jaar geleden. 
Is het mooi om ergens je leven voor te geven? Voor de goede zaak!? 
Vechten voor de bevrijding van je land?. Of een land dat niet eens het jouwe is?
We kunnen het de jonge omgekomen soldaten niet meer vragen. Maar ik kan me wel een antwoord voorstellen. 
* 

Kebab in Amiens

Mensen met de grootste bek hebben het het vaak voor het zeggen. Daar denk ik aan wanneer ik een Macdonald passeer en ik die afbeelding zie van één of meerdere  hamburgers op een zó dik belegd broodje  dat alleen iemand met een hele grote bek die kan verstouwen. 

Wie dat verzonnen heeft...?.

Iemand die de grote bekken te vriend wil houden denk ik. 

Maar schijnbaar valt het superbroodje in de smaak. Niet het goede is veel maar het vele is goed . Het moet allemaal op wat niet op kan! Er worden  ook club-sandwiches gepresenteerd. Dat zijn vier of vijf sneetjes boterham met beleg er tussen OP ELKAAR! Mag het ook gewoon een broodje ei zijn???

Ik krijg mijn mond in mijn kleine hoofd met geen mogelijkheid zo ver geopend dat het broodje er in past.

Vandaag bestelde ik een bordje frites ( het is vakantie) en nam er kebab bij. Dat is nieuw voor mij. Ik had dat niet eerder van mijn leven besteld - het stond ook niet  op mijn wensenlijst dit  ooit te verorberen, maar in een opwelling bestel je wel eens wat waar je soms al 10 seconden later spijt van krijgt . Want zou ik toch geen vegetarisch..?

Kebab!

Het klinkt ook helemaal niet smakelijk, kebab!

Het geluid van een kleffe stamppot uit een gaarkeuken die onverschillig op je bord wordt gekwakt in een penitentiaire inrichting: Kebab!!!

Living on the Edge. Leven op het scherpst van de snede.

Het vleesmengsel werd op een broodje geserveerd.  En inderdaad. 

Je kreeg kaakkramp als je er naar keek. Serieus! Er zat geen bestek bij. Kennelijk is dat niet gebruikelijk en is het te bedoeling om het gerecht met de handen te nuttigen. Voor mensen met een grote bek gelden andere fatsoensnormen. .

Het broodje heb ik laten liggen. Van het vlees heb ik wat gegeten, samen met  mijn vrouw want het was veel te veel voor mijn bescheiden hongergevoel.

Later passeerden we sfeervolle terrasjes waar verfijnde gerechten werden geserveerd. 

Volgende keer daar heen!

Wanneer ik zo een maandje van huis ga dan hoop ik in die tijd nieuwe dingen te kunnen zien en mee te maken. Me verrast te voelen. Verbaast. Geraakt!

Soms hoef je niet eens weg om verbaast te worden, om eerlijk te zijn. Je kunt ook gewoon het nieuws volgen. Nu las ik bijvoorbeeld vandaag het volgende bericht:

'Moordaanslag verijdeld op ex-president in Amerika.'

De aanslag was beraamd op een golfterrein waar de ex president ( overigens,

 - hoe toevallig - ook behept met een zojuist besproken grote bek )vaker met zijn golfclubs in de weer was. Hij kwam er een balletje slaan. Dat doen ze vaak, ex-presidenten.  

De aanslag is echter verijdeld en de vermeende dader gevlucht. Maar ook opgespoord en gepakt.

Wat me verbaast is dit: Waarom wordt het golfterrein daarna uiterst streng  bewaakt?

De ex-president is weg. De aanslagpleger is weg. Wat doet de politie? Achteraf de boel extra bewaken! 

Wat mis ik!?? Waarom is dat dan nu nog?? Verwachten ze nog meer aanslagen daar? Op wie dan? en door wie? Ze hadden het vooráf beter moeten bewaken! Zijn ze dat nu aan het compenseren?

Afin

Het dagelijkse nieuws zou je op vakantie niet bezig hoeven te houden. Je mist er weinig aan wanneer je het niet volgt. 

De dag in mijn leven begon  met koffie en een herintrede in een warm bed . Dat is beter. Er bestaat voor ons nog steeds  seksualiteit en daarvan kunnen genieten

Een tukkie en een ontbijtje later was Amiens aan de beurt.

De Kathedraal hebben we van binnen bekeken,( er ligt naar  overlevering een stukje van de schedel van Johannes de Doper. )  en we zijn de stad verder aan het verkennen geweest. Waarvan later de beschouwingen. Misschien. 

We zien er veel jongeren.  Het heeft dan ook een grote Universiteit. Die van Picardy Jules Verne. Jules Verne heeft hier gewoond en is hier gestorven. Er is veel van hem in deze stad te vinden. De Jules Verne liefhebber kan hier naar hartelust genieten. 

 

Rijden. Maar.

Wevegem voorbij. Dat doe je niet elke dag. 

Als je dat doet dan weet je dat het vakantietijd is. 

Dat zal niet gelden voor de ondernemer of de chauffeur  die hier elke dag voorbij moet. 

Maar

laten we de ondernemer vergeten. Zoals alles wat met zaken doen te maken heeft, met verkopen, of met geld verdienen. Laten we Wevegem nemen als plaats waarachter de vakantie begint.

We zoefden erlangs met onze gehavende maar nog steeds soepel rijdende Toyota. Vier wielen, vier banden. Sinds gisteravond weer vier banden trouwens, Want één van de banden had het begeven - gewoon een spijkertje en psssccccht...plat. Ik wist van niets. De opmerkzame vriendin van mijn oudste zoon had geconstateerd dat de rechtervoorband plat stond.

De ANWB gebeld. 

We zijn nooit teleurgesteld in de ANWB. Wanneer we ze nodig hebben zijn ze er snel. Ze gedragen zich vriendelijk en zijn kundig. Zo ook nu. De man van de ANWB die voor een nieuwe band ging zorgen omdat de  band niet te repareren viel bracht uitkomst en mocht wat Ingrid betrof mosselen mee komen eten  en de hele avond stoere verhalen komen vertellen.

Want dank zij hem konden wij met de auto onze vakantie zoals gepland de volgende dag aanvangen , met ikzelf achter het stuur - gezeten op een kussentje om wat hoger te kunnen zitten -  klaar om weer een paar duizend kilometer af te leggen .

Is dat verantwoord? Ikzelf dacht eerst van wel maar toen mijn oudste zoon me onlangs bewonderenswaardig tactvol meedeelde dat hij zich als bijrijder naast me niet altijd veilig voelde ben ik minder zeker van mijn chauffeurscapaciteiten. Ik herken wel dat ik me zelf 's nachts in een vreemde omgeving met hevige regen of sneeuwval  achter het stuur niet geweldig voel.

Misschien rijd ik niet zo veilig als dat ik me voorhoud

In mijn horoscoop die ik ooit heb laten natrekken en waar ik waarde aan ben gaan hechten omdat veel persoonlijke eigenschappen die daarin genoemd werden voor mij zeer herkenbaar waren, werd melding van mij gemaakt als: 'brokkenpiloot in het verkeer'. Toen ik het er daar twee weken geleden over had met mijn vrouw zei ik dat ik dat aspect niet herkende, maar een paar dagen later veroorzaakte ik een kleine aanrijding. Ik botste zacht met een achterligger toen ik achteruit manoeuvreerde om van rijstrook te kunnen wisselen. Ik had de auto niet gezien, en toen ik ergens tegenop zat had ik geen idee waartegen. Maar het bleek een Renault.

Een slordigheidje. Maar gezien mijn leeftijd die tegen het pensioen kietelt, wordt dit soort incidentjes al snel in verband gebracht met leeftijd. Alsof jongeren nooit tegen een paaltje aan zitten.

Voor je het weet wordt je met een meewarige blik gezien en krijg je gevoelsmatig het stempel: 'man die het allemaal niet meer zo goed in de gaten heeft' Zo denk ik dat mensen me meer en meer gaan zien, en dat doet pijn.

Want ik ben geen stakkertje. Ik ben alleen eerder geboren dan de meesten.

Enkelen vinden het leuk om me op fouten onhandigheden of slordigheden te wijzen, en dan toe te voegen: je wordt oud!  Ik ben al mijn leven lang wat slordig en onhandig soms. Dat hoort bij mij. Nu wordt het gekoppeld aan leeftijd. 

Het valt niet mee, ouder worden is een trieste bedoeling. Ik ervaar het als pijnlijk en eenzaam. Niet hoezeer ik ben en me voel, maar vooral hoe ik door sommigen wordt bejegend. 

Het zou me ook kwaad kunnen maken. Maar ik heb er moeite mee de sfeer met mijn gal te verzieken. Ik doe een poging te deleten wat mij stoort. 

De dag van de vakantie ging vooraf met een avond vol muziek. In het kader van 'Popmonument' heb ik samen met mijn jongste zoon ( een spontaan vader-en-zoon dingetje) op verschillende locaties in Bergen op Zoom bands horen spelen die leuk waren om naar te luisteren en te kijken. Enthousiaste mensen die met hun plezier hun werk lieten horen. Onder andere Personal Trainer,  Isolde Lasoen. Maar ook de Haagse 'feestband: 

                                                 Prins S en de Geit

Dan, de volgende dag de laatste voorbereidingen. De auto werd volgestouwd met kratten en tassen. Het zou ons aan niets ontbreken. Niet aan hagelslag  pindakaas, pleisters maagtabletten, nootmuskaat, sambal, sandalen  of slippers.

En

Heb je je paspoort bij je? JA

Tuurlijk, We hadden aan alles gedacht

Van de kinderen hebben we afscheid genomen. We gaan elkaar voor langere tijd niet in levende lijve zien. Het afscheid kan soms een momentje zijn, waarin ook nare scenario's de kop op kunnen steken. Niet toelaten. We gaan het goed hebben.

Onze onderlinge band is uitzonderlijk hecht. Dag.....we houden van jullie.

Het was zondag. Rond 13.45 vertrokken we. We hadden via AIR B&B een appartement geboekt in Amiens. 

En zo reden we. Voorbij al die plaatsen. Antwerpen Wevegem. 

On the road! 

Dat zeg ik dan maar in het Engels. Dat klinkt stoerder. 

Wat schrijf ik anders? 'Over de wegen!!??'

We wisten dat het appartement zich op vier hoog bevond en dat het gebouw geen lift bezat. En zo hadden we er al een kleine work-out opzitten toen wij met de sleutel uit het beveiligde sleutelkastje de voordeur openden en  de ruimte konden bezien waarin we enkele dagen zouden verblijven. En dat viel niet tegen. Lekker ruim, voorzien van vele faciliteiten, een lang balkon, licht en met uitzicht op de Kathedraal. 

Het zonnetje scheen. Onze vakantie was begonnen.

's Avonds het centrum van Amiens ingelopen. Er was een 'son et lumière' op de Kathedraal. Het was schitterend. Hoe erg is het dan om later toch tegen elkaar uit te spreken dat een eerdere 'son-et-lumière'die we gezien hebben, een paar jaar geleden indrukwekkender was. 

Daarna troffen we op onze avondwandeling nog een gebouw aan waar een lichtspel op werd geprojecteerd. 

                                        beetje 'Blair Witch Project'

Wat we natuurlijk niet vergeten waren om mee te nemen van thuis, was wat lekkers om te drinken. Nog even dat, en rond 01.00 onder het dekbed.

Slaemveing

Niets moet.  Nee zeg!

Alles maken we zèlf wel uit!!  Maar daar heb ik zo mijn bedenkingen tegen. Ik denk dat we  er als mensheid helemaal niet capabel genoeg voor zijn om zelf alles uit te zoeken want we zijn behept met eigenbelang en voor velen is dat het enige belang dat er bestaat.

Helaas. We hebben te maken met Domme Egocentrische Mensen. De DEM. De DEM vertegenwoordigen een groot deel van de samenleving en helaas zijn ze ook te vinden in posities waarin er macht uitgeoefend kan worden. 

De DEM rukken op in Nederland en in Europa. Ze zijn ontevreden, want ze willen meer en meer, en wanneer dat niet kan komen ze in opstand. Er worden door de DEM schuldigen gezocht die moeten boeten . Want de DEM vinden dat niets of niemand hun in de weg mag staan in het vervullen van hun behoeftes. 

Dit is geen elitair standpunt, want ook onder de elitairen vinden zich eveneens Domme Egocentrische Mensen.

En wie ben ik om dat te zeggen. Zomaar medebewoners en stemgerechtigden dom  noemen. 

Ik zeg dat omdat ik zie dat enerzijds mensen fundamentele kennis missen.  Ik werk met en voor mensen met een verstandelijke beperking waarvan bovendien is vastgesteld dat ze op sociaal emotioneel niveau op een zeer laag niveau functioneren. Niet ouder dat 5 jaar zijn deze volwassenen, die allemaal op grond van hun feitelijke leeftijd een stemformulier kregen toegezonden. Om te stemmen voor de tweede kamer verkiezingen. 

Zo zijn er honderdduizenden die dit formulier kregen toegezonden. Die niet weten, geen idee hebben , maar het in de regel ( zei hij generaliserend) wel leuk vinden om achter de grootste branieschopper aan te lopen. De branieschopper is populair . Hij of zij durft te roepen en te schoppen!!

Lachen man! 

Maar goed

Deze mensen maken deel uit van onze maatschappij en iedereen is voor de wet gelijk ,

Anderzijds lees ik van en over vermogende mensen die zozeer in de ban zijn van het van kapitaal vergaren dat ze in een staat van a-socialiteit vervallen en een buitengewoon egoïstische attitude aan de dag leggen. Die zich niet onderdeel van het volk noemen maar zich er boven plaatsen.  

Het zijn echt niet de voorvechters die groepen mensen  weten te verenigen in een poging een sociaal bewogen revolutie te bewerkstelligen. Gedreven mensen met een visie. Daar heb ik het niet over, want de macht moet immers in een democratie zijn daar waar het zijn hoort, bij het volk!!

Het gaat om de dommen, en de asocialen. 

Tegen de dommen zou ik zeggen:  eerst een paar basisvragen goed kunnen beantwoorden en dan pas gaan stemmen.  

Tegen machtige rijken zou ik vanuit de politiek een limiet stellen aan wat beheerd mag en kan worden als bezit en vermogen. 

En we laten niemand in de steek, want ze horen erbij.  Het zijn vaak goede mensen tenslotte. In de grond 

Nee dat klinkt lullig. Zo bedoel ik het niet.