In Davincini’s mei wordt de wereld achter het scherm ingewisseld voor een wereld zonder scherm. Geen TV. Geen computer/ geen portable DVD speler. Hooguit het displaytje van de Nintendo DS zal oplichten, en digitaal vermaak bieden.
Met het spelletje 'Braintraining' kun je op de DS oefeningen doen die je geheugen zouden verbeteren, zo wodt beweerd. Aardige Kwatsj. Hoewel mijn geheugen echter wel ondersteuning zou kunnen gebruiken. Immers, ik was gisteravond vergeten dat ik de DS aan de oplader had gezet in de keuken, en heb hem overal (in de auto, in de kerruven, boven en beneden in alle laatjes van het huis lopen zoeken.) De oefeningen hebben na tien dagen dus nog niet het gewenste resultaat opgeleverd.
Allé; ik ga er op uit. Even weg. Met maar 1 belangrijk oogmerk : Er Uit Zijn! Effe wat anders. Niet diezelfde koppen bij de supermarkt, in de wijk en op het werk. Niet datzelfde straatbeeld, en diezelfde rondjes rijden. Niet dezelfde bezigheden thuis verrichten in de keuken, in het huis, in de tuin. Er Op Uit.
We hebben besloten naar een gebied te gaan in Frankrijk, wat ons eigelijk nooit heeft aangetrokken, maar onbekend maakt onbemind, en misschien kunnen wij ons deze reis van een aantal vooroordelen ontdoen. Ik heb het in mijn leven tot op heden niet zo op gehad met Oostenrijk en Oostenrijkers, Zwitserland en Zwitsers. Maar ik had een aantal jaren geleden ook bezwaren tegen Duitsers, en die heb ik naast me neer kunnen leggen. En dan gaat er een Wereld open. Als je gewoon tussen Duitsers kunt rondlopen en je voelt je lekker, dan is dat mooi! Duitsers kunnen heel leuk zijn en aardig!. Of dit met Oostenrijkers ook zal gebeuren betwijfel ik zeer. Tirol, die hoedjes, die goedkope porno, dat gemútliche facistoïde gegrijns, dat gejodel, die truttige barbie-achtige vakwerkhuizen en bloembakjes, die keurige straatjes en gemilimeterde heggetjes en weiden, en die lederhosen, en die onbehouwen glazen bier!
Ik ben niet klaar voor Oostenrijk, het is ook geen heilig doel om daar ooit klaar voor te zijn, maar ik ga voorzichtig een beetje die kant op. Zomaar, een keertje. Vaak ging ik naar Zuid Frankrijk en de Atlantische Kust, en daar zal ik bij leven en welzijn nog vaak komen, maar nu ga ik de andere kant op.
Denk ik.
Ik zou op het laatste moment een afzwaaiert kunnen maken.
Ik zal een tijdje niks posten. Over twee weken ben ik terug. Lees alles in de tussentijd nog maar es over. Of stuur me wat leuks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten