Pieter Derks over eendenslachterij in Ermelo

The Smile - Waving a White Flag (Live at Primavera, June 2022)

Philip

 In den beginne was er God,

Maar niet lang daarna toch

Philip Bloemendaal

                                     LOUSCHE

Surrealisme

 Vroeger dacht ik, ik was een jaar of 7,  mensen zullen wel paniekerig zijn als het einde van de mensheid zich aankondigt.

Maar de reclame's over wasmiddelen gaan waarschijnlijk gewoon door. Mensen kijken nog steeds naar hun portemonnee of Portemonnaie . Je mag het allebei schrijven. Dat dat weer wel gelukkig, zo aan het eind der mensheid. Daar gaan de deskundigen dan niet meer over bakkeleien. Maar verder lopen meningsverschillen op en is zwart zwart en wit wit en wordt ' nuance'  kortzichtig gezien als bakzeil halen, dat wil de mens niet. 

Het eind der mensheid heeft zich in het licht van de bestaanstijd van de aarde eigenlijk al meteen ingeluid in den beginne, bij het ontstaan van de homo sapiens. De diersoort die in zijn grenzeloze bestaansdwang zichzelf juist vernietigt, hoe surrealistisch is dat! 

Dieren hebben geen geweten, menschen wel, edoch, ze zijn uiteindelijk gewetenlozer.

Egoistisch als verreweg de meeste dieren, maar van ons mag je toch meer verwachten, zou je denken. Met die hersens in ons hoofd. Het lijkt wel of we gewoon met al die kronkels niet goed kunnen omgaan. We weten niet wat we er mee moeten. We worden er moe van. Ze niet gebruiken is voor velen een optie. Sommigen gebruiken ze verkeerd. Ik weet niet hoe dat precies in zijn werk gaat, maar er lijkt een negatieve impuls te bestaan waar de boel op aanslaat. 

Je zou er somber van worden, maar waarom zouden we? 

Moeder aarde is veel beter af zonder ons. 

Bezorgdienst

Economisch denken, daar was ik een beetje mee bezig toen ik een deel van de Sint-Nicolaasinkopen online wilde bestellen. In deze kleine stad kun je nu eenmaal niet bij de middenstand voor alles terecht

Bij Bol.com kon ik een artikel vinden dat ik zocht. Maar voor ik het bestelde keek ik uiteraard of dat ik nog meer nodig had wat ik bij dit Online-kanon kon bestellen. En dan was ook zo. 4 Artikelen. Vier presentjes waar gedichten bij gemaakt zouden moeten worden had ik in mijn winkelwagentje verzameld. Handig, nu had ik zoveel besteed dat ik geen bezorgkosten meer hoefde te betalen, en milieutechnisch was het meer verantwoord, want dan zouden de artikelen in één keer afgeleverd kunnen worden.

Maar dat was fout gedacht. Waarschijnlijk was de oorzaak hiervan dat ik naïef logisch had geredeneerd. En op logica is onze economie niet gebouwd

Dat bleek al gauw door een stortvloed van e-mails van de bolpuntkommers. Dit artikel zou maandag bezorgd worden, en het volgende dinsdag, en nog een woensdag.En dit pakket was onderweg, en het volgende werd afgeleverd.

Mailen kunnen ze wel. Tsjonge

Allemaal apart. Zonder bezorgkosten. 

Het zal wel de leeftijd zijn dat ik het allemaal niet meer zo snel begrijp. 

Vocal Improvisation - Final Exam Tivoli

De cultuur-frituur

De snackbars zitten een beetje in het verdomhoekje. Ze hadden een imago van 'ongezond eten' En niet onterecht.  Frikandellen speciaal en Bereklauwen zijn nu eenmaal  -ook niet na lang zoeken-  niet terug te vinden in de schijf van vijf. Bij de gezondheidsfreaks werden snackbars om die reden dan ook meer en meer gemeden. Niet helemaal, want zondigen blijft zalig. Gelukkig maar voor de snackbarhouders, die anders hun kop niet boven water zouden kunnen houden, hoewel de mensen uit de  subcategorie ; 'Liever te vroeg in de kist dan een feesie gemist' de 'die-hard' cliëntele van de snackbar blijven, samen met de mensen die geen zin of tijd hebben om te koken. 

De snackbarhouder houdt wel de vinger aan de pols. Snackbars worden hernoemt als het meer internationale CAFETARIA en daarop zien we nu ook variaties als de gezond-o-taria, de vega-taria, enzovoort. 

Het staat buiten kijf dat we de Nederlandse snacks  moeten koesteren. Geen land ter wereld die onze frikandellen verkoopt, de bitterballetjes; en waar kun je een patatje oorlog krijgen? Nergens anders. Zelfs in de Oekraïne niet te krijgen! Het valt niet te ontkennen dan we onze snacks dan ook mogen rekenen tot het Nederlandse kultuurgoed. 

Ik zag dat op dat gegeven laatst werd ingehaakt door een ondernemer die zijn zaak tot  'culturo-taria- had gedoopt. Mooi gerestyled ook, met mooie tekeningen van beroemdheden aan de muur.  

Toen ik er laatst op mijn beurt wachte voor een vega-vivaldi, stond voor mij een man die bestelde een Frietje Kalo, een Frita Boccara en een Johan Sebastiaan Bachburger.

Ik moest er wel een beetje om lachen . In de volkmond heet het etablissement nu de Culuurfrituur. Recht tegenover de schouwburg.

Opvallend

Opvallend!

Wanneer ze uit de kast zijn

krijg je homo's er 

over het algemeen 

ook weer makkelijk op.

                                                          Lousche

VVVVV Voer Voor Vleeseters, Vrachtauto's Vol Varkens

Slavink is het eerste woord dat bij me opkomt nu ik achter de laptop zit en verzin waarover ik ga schrijven.
'Slavink'!  Ik weet ook niet waarom. Ik heb recentelijk geen slavink meer gegeten. Ik zal er ook niet meer veel eten want, hoewel ik van een sappig slavinkje qua smaak buitengewoon genieten kan , stuit het eten van vlees me meer en meer tegen de borst.
De argumenten van mensen die ervoor hebben gekozen vegetariër te zijn die kennen we wel. Ik deel die ook, maar wil nog 1 punt benadrukken: Wees alsjeblieft niet blind!
Dat is het.
Wees niet blind voor wat we met het leven doen, wat we met de schepping doen en wat we met dieren doen. 
Ik passeerde met de auto verschillende met varkens afgeladen vrachtwagens. Allemaal naar de slacht. Allemaal omdat je spek bij de zuurkool wil,  Of een slavink, een gehakballetje, een stukkie worst. 

Tuurlijk kan dat lekker zijn, heerlijk zelfs! net als andere dingen

Maar, kom op'

Is het ook nodig elke dag? 
Elke dag vlees naar binnen stauwen en het in je buik laten ontbinden is toch ook geen fijne gedachte?

Wees niet blind

Is een varken of een koe minder dan een hond? In China niet, daar wordt ons trouwe viervoetertje met smaak verorberd. Met sambal bij! Labrador lekka lekka! 

Ben je een vleeseter? Ga dan all the way; buidelrat ( 'Waterkonijn' heet dat bij onze zuiderburen)  , kakkerlak, cavia ( lekkernij in Peru) en frituur es een dwerghamstertje.  

Waarom niet!??

Guitar Performance | Ryogen | TEDxTokyo

Onderweg

 Spanje. Het zoeft vooorbij. De witte strepen van de snelweg, de vangrail,  het landschap , je medeweggebruikers. Onderweg zie je veel en tegelijkertijd ook weinig. Mooi daar. Kjk dat dorpje. Die tafelbergen. Dat meertje. Dat vergezicht!  Maar je gaat door, je bent onderweg. Niet over de snelweg leidt de weg door dorpjes waar je soms geen levende ziel ziet, maar wee je gebeente als je je daar niet aan de toegestane maxiumsnelheid houdt van 30 km per uur. Want daar waar wij in Nederland verkeersdrempels hebben, zijn er hier in vrijwel elk dorp of gehucht op de doorgaande weg lanceerplaforms geplaatst. Wanneer je deze over het hoofd ziet en je rijdt er per ongeluk sneller overheen dan toegestaan,  dan ben je je eigen kermisattractie. Alles in de auto wordt dan opgeschud inclusief jezelf. Het hoofd komt nog net niet door de bovenkant van de carosserie heen. De auto ploft en krakt. In gedachten vallen er allerlei schroefjes en moertjes van onder uit de wagen.

Ieder houdt zich dus keurig aan de sneheidsvoorschriften,en we zijn extra alert op de verkeersborden: 'uitholling overdwars' .

Over verkeersborden gesproken. Het is me al vaker opgevallen dat de driehoeksborden 'Overstekend wild' kort daarna worden gevolgd door borden waarop staat dat je hier 120 kilometer per uur mag rijden. Hoe eigenaardig is dat? Dat zie je toch ook niet bij een bord 'Overstekende kinderen' ?

Voor de rest verbaas ik me over de organisatiegraad van het verkeer. Dat hebben wij mensen toch maar mooi geregeld zo, vind ik. Rechts voorrang, stoplichten, verkeersstroken. Het gaat maar, dendert voort, terwijl bestuurders babbelen, bellen, uit hun neus pulken, moe zijn, even een kauwgompje zoeken. muziek uitzoeken . Hoe weinig ongelukken er zijn! Verbazend! 

Overigens vandaag door Catalonië gereden en de Toyota laten meefibreren op de opzwepende tonen van de Bolero van Ravel. Het ontroerde mij. Waarom? Ik weet het niet. Muziek doet dat soms. Heerlijk. Er is muziek die vooral ook 's nachts in de auto het meest tot zijn recht komt. Dat draaien, gas geven en de wereld in het donker voorbij zien trekken. 

De wereld slaapt en jij bent onderweg. Ver weg .Muziek vergezeld je. Een gevoel dat zich het best laat omschrijven met 'Geluk'. 

Goeroe Ger zwabbert er op los

Er komt  een punt van verzadiging in veel dingen. Zin in lekker eten heb je totdat je honger is gestild. Sexuele opwinding en geilheid ebt  weg na het orgasme.  Extra hartkloppingen door nieuwe ervaringen zijn al een stukje minder de tweede keer. 

Alles dat je al eerder zag, deed, of voelde gaat bekend worden. Vertrouwd. Veilig, zo je wilt. 

Je kunt tevreden leven met alles wat op een gegeven moment gewoon is.

Maar er is het volgende aan de hand

Het gewone ontneemt voor mensen spanning, en wordt ervaren als sleur of saai. 

Men heeft de angst om te vervallen in een grijze grauwe nevel die het zicht op heldere kleuren ontneemt. Mensen zijn dan geneigd  hun leven een kleine boost te geven door het aangaan van nieuwigheden. Nieuwe ervaringen. Nieuw werk. Nieuwe dingetjes kopen; sporten, een kind nemen, op vakantie gaan.

Net als iedereen.

Je wist het al maar telkens opnieuw moet dat weer ervaren worden met soortgenoten. Bij de ingang van de meubelgigant op de vrije pinksterdag. In de kilometerslange file op de Route de Soleil. In de zigzagrij bij het pretpark of op de luchthaven. 

Vaak is het niet  de vernieuwing die je werkelijk zocht. Je voelt je als een zak in de rij. Je verbijt je stress. Het leven heeft je gefopt. Zo voelt dat.  Maar je verisselt de ene sleur voor de andere. Je doet niets nieuws, je doet anderen na.  Inclusief de mooie verhalen achteraf. Je doet er mee mee. Je had een fantastische tijd, dat zeg je. 

Zaak lijkt me om dat niet te laten gebeuren. Het is beter keuze's te maken die je werkelijk gelukkig kunnen maken. Je hoeft niet te vluchten, maar maak je leven waardevoller door beter om je heen te kijken. Gewoon, daar waar je woont

Leuk gezegd. Ook niet moeilijk voor hen die het gegeven is te kunnen genieten van de kleine dingen. 

Helaas is dat niet iedereen  gegeven. Velen letten niet op kleine dingen maar zitten soms hopeloos verstrikt in kluwen hersenspinsels Dat is bekend. Het is ook iets dat mensen zelfs verdedigen als zijnde 'hun natuur' .

Toegegeven, de De homos interminente ( de oogklepmens) bestaat al heel lang en is gericht op zaken als eigen gewin, het eigen ik, macht, geld, heerschappij. Meestal uit zich dit in milde vorm, maar het is toch ernstig genoeg. Het is voor hen niet eenvoudig de aandacht te richten op de simpele dingen- laat staan het genot daarvan te mogen ervaren. 

Waar ik heen wil is dit: 

Een leven zonder verzadiging. Het telkens weer opnieuw kunnen genieten van dagelijkse dingen. 

Voel die douche, voel die warme waterstralen over je lijf. Je ontbijt. Kijk die vlokken, proef die koffie, hoor dat beschuitje, zie dat fruit, die peer, die sinaasappel. Kijk die vogels, zie dat vroege zonlicht, die wolken. Hoor dat ruisen. voel die ochtendbries. Voel dat je deel uitmaakt. Dat dat uitmaakt. Dat je niets hoeft. 

Jakker toch niet mens, nergens voor nodig. 

Er op uit 4, Bardenas Reales

' Frankrijk heeft alles,' dat riep ik vaker in de decenia dat we er met de kinderen en de caravan  op uit trokken voor de jaarlijkse vakantie. Rivieren, zeeën, meren, bergen, bossen, rotskusten, moerasgebieden, grote mondiale steden, maar ook schilderachtige dorpjes. Het wachtte allemaal op ons. Frankrijk heeft gorges, valleien, heuvels, ( uitgedoofde) vulkanen, een steppe, noem maar op.

Oke zeikerds. Toendra's, Fjorden,je kunt allicht wel wát verzinnen. 

Frankrijk had ons meer dan genoeg te bieden, daar kwam het op neer! 

We hadden praktisch gezien bovendien niet bijster veel alternatieven om naar af te reizen. Alles ten Noorden van Nederland was al afgevallen omdat de vrouw beslist geen regen wilde gaan opzoeken en de kans op nattigheid daar nu eenmaal groter was...en naar het Zuiden trekken met de auto en de caravan en kinderen achterin moest je niet te lang willen rekken. 100 km per uur schiet niet op namelijk. Italië en Spanje vielen daarmee af. Te ver. Het zou gekkenwerk zijn om daarheen te gaan. En wil je ook af en toe wat water, een zee, een meer of een rivier om in te springen: Frankrijk had het ! Naast vaak een betere weersverwachting, dus daar gingen we weer.!

Het was ook betaalbaar , dat mag ik als argument niet ongezegd laten. In het hoogseizoen met de kinderen weg. Het verblijf qua kosten op een camping kwam verreweg als beste naar voren. 

Maar net even over de grens, over de Pyreneeën in Noord-Spanje daar heb je iets wat ze in Frankrijk niet hebben. Een woestijnachtig gebied, waarvan ik thuis op de laptop wat foto's zag en waarvan ik dacht, daar wil ik heen: De Barderas Reales.

Het is nu ook een andere tijd. We zijn niet meer gebonden aan het hoogseizoen. We hebben de caravan verkocht en de kinderen zijn uitgevlogen. 

Nu kunnen andere, zuidelijker landen  meer aan bod komen. Dan is er in Europa toch veel te ontdekken en veel moois te zien 

Dus  wij en de auto, de laatste bevrijd van een achter hem stuiterende hut op wielen, zijn ongebonden. Een mini-roadtrip in Spanje gingen we doen. En het werd wat ik me er een beeje bij voorstelde. 

Er op uit 3, Tudela

Tudela,
Een noord spaanse  stad. Met gonzende pleinen en luid geroezemoes op her en der verspreide terrasjes. Er klinkt geen muziek uit de restaurants en de cafeetjes. Het zijn stemmen door elkaar die je hoort. Een zwerm mensen is neergestreken.  Doen zich tegoed aan vocht met een varieteit aan kleuren en uit verschilende vormen glazen. Het is vier uur 'smiddags. Om 5 uur is er aan de situatie niet veel veranderd. Zich voortsnellende obers met afgeladen dienbladen lopen rond om ieder te voorzien van volgend vocht. 

Om 6 uur idem dito. 

Kinderen spelen op het plein en op het podium van de muziektent centraal op Plaza de Mercado. Ze lachen, rennen , hebben hun onderonsjes en hun ruzies. 

Ouderen sjokken voorbij aan de arm van hun dochter. Ouderen die er niet proberen jonger uit te zien dan ze zijn. Of ze het niet belangrijk vinden of het hun aan middelen ontbreekt durf ik niet te zeggen. Maar de bejaarden hier op straat zijn niet de ouderen die ik in mijn Nederlandse gemeente zie.

Het is 7 uur. Om me heen is men niet uitgepraat op de terrasjes. Er zijn enkele tafeltjes waaraan de mensen die er zaten zijn vervangen door anderen. Het geroezemoes houdt aan. Soms lijkt het te weergalmen tegen de koloniaal-ogende gebouwen die het plein omringen

Om 8 uur begin ik me werkelijk te verbazen over al die tafeltjes waar steeds maar weer drank geserveerd wordt. Er wordt niet gegeten! Er wordt gedronken. Drankjes met alcoholica, met name. Het gegons wordt daardoor niet luider, wat je misschien zou verwachten. Mensen onder invloed van alcohol laten zich immers vaak luider horen. Hier niet. 

Om negen uur zie ik de eerste menukaarten uitgereikt worden. De hongerigste Spanjaarden zijn dan toe aan hun 'Cena' Hun avondmaaltijd. Tegen tienen volgt langzaam de rest. 

Het is laat als de mensen zich huiswaarts begeven en het personeel vermoeid de tafels schikt voor de volgende dag. Door smalle middeleeuws aandoende steegjes waar aan een muur lantaarns hangen die de ongelijke straatstenen feëriek verlichten gaan we naar ons onderkomen, 

Moe val ik snel in slaap. Met de gedachte: Fijn om in Tudela, in Spanje te kunnen zijn. Om zoveel andere dingen te zien, en andere sferen te proeven.

Oliver Bevan

 Je moet er van houden om kunstgalleries binnen te lopen.  Ik doe dat graag. Niet om er wat te kopen, maar wel om te kijken. Aangeboden kunst valt normaliter nu eenmaal  ver buiten het budget ( bovendien, alles wat je mooi vindt moet je ook nog maar kunnen integreren in je huishouden. Waar láát je zo'n schilderij van 4 bij 5 meter dan? bijvoorbeeld. Wat kun je er thuis mee- het is goed om je dat vóór een eventuele aankoop te realiseren) 

Kijken dus, wat creatieve en talentvolle mensen hebben gemaakt. Je verbazen. Soms bewonderen. In een gallerie in Büzes troffen we Oliver Bevan. Zijn schilderijen vond ik uitzonderlijk. Vandaar ook een heel kleine selectie op dit blog

Overpeinzingen bij de Pont du Gard

Bijna 20  eeuwen geleden ( als er luiers waren geweest had Jezus er waarschijnlijk toen in gezeten) werd hier ijverig gebouwd. Er moest water zijn in Nîmes. Dat was de opdracht. Dat het van ver moest komen donderde niet. Beginnen maar. Aanleggen die handel.

Onderdeel van dit werk was het het aquauct dat we nu kennen als de Pont Du Gard. Dat is waarbij ik nu ben. Ze zijn er zo'n 15 jaar mee bezig geweest om te bouwen en het resultaat staat er nog steeds trots en monumentaal te wezen.

Wij zeggen dan: uit de Romeinse tijd. Dat zullen de bouwers, zelf Romeinen, niet schouderkloppend tegen elkaar gezegd hebben denk ik. 'Kunnen ze later nog eens terugdenken aan de Romeinse tijd als ze dit aquaduct zien, gaaf toch..' Misschien waren ze wel in de naíve veronderstelling dat de Romeinse tijd voor altijd zou voortbestaan. Net zoals we nu niet voor kunnen stellen dat ons land over een tijdje niet meer dat land zal zijn met z'n democratietje, koningshuisje, minister presidentje, en  poldermodelletje tot in de eeuwigheid, amen.

 De Romeinen zouden zich geen voorstelling hebben kunnen maken hoe eeuwen later dagjesmensen met hun Samsung A 53 of anderszins foto's  zouden komen maken van hun bouwwerk. Maar het zou ze wel trots maken denk ik, als ze het zouden kunnen zien. 

Het idee dat  later wezens van een andere planeet een 3D-print op schaal nabouwen van de stormvloedkering op hun eigen planeet zou ons  ook met trots vervullen. 

Mocht die er over 20 eeuwen nog staan dan. 

Wat zou er van onze huidige werken na 20 eeuwen nog over zijn? zo vraag je je dan af.

Kernafval blijft  240.00 jaar actief. trouwens. 

Sideline, maar ik zeg het maar even.

Achter de zonnebril

 Zo op het terras achter zijn tafeltje was er niemand van de aanwezigen die zijn richting op keek. Dat hij voor hij wegging nog voor de spiegel had gedtaan om te kijken of hij er goed uit zag zette nul zoden aan de dijk. 

Niet dat het hem echt veel uitmaakte. Hij zat er ook niet ècht op te wachten. Hij was wel nieuwsgierig of dat er zonder een gebaar van hem, iemand van het bediendend personeel naar hem toe zou komen.

Het terras was niet overvol, en aan medewerkers was geen gebrek. Het liep af en aan. Er werd wat afgeserveerd en rondgespeurd naar klanten die misschien iets nodig zouden hebben.Maar steeds net langs of over hem heen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij ook zeker geen moeite deed om op te vallen. Hij zat er vrij bewegingloos bij, ogen niet waarneembaar achter zijn zonnebril. Als een spion die zich met succes onzichtbaar heeft gemaakt, en zijn werk doet; waarneemt.

Zo zat hij 10 minuten. Onder hypnotiserend kalm geroezemoes van de terrasjesmensen verzonk hij in zijn puzzelflardige manier van denken. Puzzelstukjes van verschillende puzzels borrelden op en af in zijn door een overvloed aan drank gehavende hersenpan. Zouden andere mensen ook zo denken? vroeg hij zich vaker af. Zo onsamenhangend en zo nevelig? 

Dan weer keek hij rond zich heen. Hij zag aan de ronde tafeltjes vooral moeder, dochters, zussen, vriendinnen, collega's en een enkele man hier en daar. Wat oudere heren met korte broeken. Onbeholpen, was het woord dat bij het zien daarvan in hem op kwam.

Bijna schrok hij toen hij toch opgemerkt bleek  en een vrouw met bedrijfskleding en met een dienblad in haar handen bij zijn tafel stil hield. Hij herkende in haar de bedrijfsleidster. Zij met het oog, dat zelfs de meest onopvallende ziel waarneemt, en  bij het zien van de lege tafel voor hem er kordaat op afstapt.

Hij deed zijn bestelling

Twee minuten later was ze bij hem terug, en op het dienblad stond het gevraagde. Ze zette het op zijn tafeltje en voegde de waarschijnlijk welgemeende woorden toe: 'Geniet er van'. Eigenlijk een ongevraagd en ook wat overbodig advies, maar hij besloot daar niets onaardigs over te zeggen, en pareerde clichématig: 'Dat ga ik zeker doen'. Een antwoord helemaal in de lijn van zijn aangemeten onopvallende image, waarvan je je overigens kunt afvragen of het juist niet het tegendeel is van een image.

In zijn trappist, donker amberkleurig feestelijk in het juiste glas met brede kelk geschonken, waarvan hij al enkele teugen genietend had gedronken, zoals hij gezegd had dat hij doen zou spartelde toen hij weer opkeek een wesp. Het insect was bezig te verdrinken in het vocht en het leek er niet zo van te genieten, wat ook, besefte hij een beetje lukraak 'invullen'was .

Misschien genoot de wesp. Je weet niet hoe een wesp geniet. Na een hele dag wespenwerk er de brui aan geven en je in een walhalla van Trappist onderdompelen was ook een mogelijkheid. 

Maar hij ging uit van het eerste want de biologie leert dat elk diertje, hoe klein ook, gericht is op voortbestaan van zijn soort maar ook van zichzelf. Dat het insect op deze manier zou sterven als niemand hem hielp, dat stond wel vast.

De onopvallende terrasganger ging dus tot actie over en wierp een reddingsboei uit in de kelk, dat al snel gevonden werd en aangeklampt door de verbaasde drenkeling. Of verbaasd? Dat weet je niet. Was het dankbaar? Dat weet je ook niet.

Maar dat hoeft ook niet. Dat een insecht dankbaar is en bijvoorbeeld  verder de hele middag op je schouder doorbrengt  om dat kenbaar te maken. Je redt geen insect om daarvan iets terug te krijgen. Je doet het onbaatzuchtig. Het beestje zou je alsnog kunnen steken zelfs. Je moet dat weten. Het is stank voor dank soms, goedbedoelde reddingsacties. Het zou wel zuur zijn, als je meteen gestoken zou worden. 

Al die overpeinzingen. Je zag ze niet. Hij was onopvallend. Hij zat achter zijn zonnebril .Maar wat kan daar een wereld achter schuilgaan.

Niet dat je die persé zou willen leren kennen maar toch.

Er op uit 2; inpakken

 Het oude op-reis-gevoel zit nog in m'n genen ingesleten. Maar feitelijk gezien slaat het nergens meer op nu ik met de auto op vakantie ben. Ik weet het. Ik ben behept met mijn rugzakverleden.

Jezus, rugzakverleden. Dat kun je  natuurlijk helemaal niet meer zeggen. Dan ben je een mens die als kind een rugzakje met zich mee droeg en meedraaide in het Speciaal Onderwijs.

Maar dat bedoel ik hier nu  niet. Moet ik me dan heus gaan behelpen met het Engelse woord: Backpacker? I used to be a backpacker you know.

Ik was een rugzaktoerist, Ik moest uitkienen wat ik meenam wanneer ik ging trekken. Alles moest klein en liefst nog kleiner en licht.Lichter. Een klein handdoekje, een minimale hoeveelheid kleding, alles werd afgewogen tot bijna op de gram af.

Want je moest het meetorsen,  Ik wilde niet meer als 11 kilo meezeulen. Het is inmiddels al jaren geleden, maarnog vaak bij het pakken van de spullen voor de vakantie denk ik: dit kan minder, dat kan minder. 

Afgelopen jaar was ik daar wat los van. Sodemieterde alles wat ik eventueel  nodig zou kunnen hebben tijdens mijn vakantie in de auto, want ja! Dat kan nu toch!

We gingen naar Gerona, Spanje 's Morgens vertrokken we na een ontbijt van koffie met jodenkoek uit een klein plaatsje in Frankrijk bij Uzès.. De koelbox bleek eigelijk te klein voor alles wat we mee willen nemen, De koelbox nu is de rugzak van vroeger.

Het bleek niet mogelijk om dicht in de buurt van ons gereserveerde appartementje te parkeren, Uiteindelijk, een kilometer verderop konden we de Verso kwijt. 

Het was 28 graden in Gerona  toen we met de koelbox en veel andere bagage langs terrasjes en pleinen zeulden en uiteindelijk bij de voordeur van de flat belandden waarin ons appartemenje zich bevond. 4 Hoog, geen lift. Een workout waar we op dat moment niet zo op zaten te wachten. Wat een heerlijkheid dat de biertjes in de koelbox inderdaad nog heel koud waren.

Ook al ben je met de auto, het wil niet zeggen dat je niet hoeft te sjouwen in ons geval.

Geen wapenfeit, geen wikipedia

 Nu ik dood ga, na dit geboren worden, waar ik - wie weet- ooit om gevraagd heb ( maar ik denk niet dat ik- en wie was dat eigenlijk?-  daar enige invloed in heb gehad)  zie ik onder ogen dat ik snel bij ieder vergeten zal zijn. Geen wapenfeiten na mijn aardse verschijning als GB. Geen naam die doorklinkt naar volgende generaties of zelfs heel klein vermeld zal worden op Wikipedia. 

Er zal nog even ergens op een kerkhof  een steentje staan waarop naast mijn naam een geboortedatum en een sterfdatum te vinden zijn. Tussen die data in staat een streepje - dat staat dan symboool voor het leven dat ik geleid heb..

Kinderen kunnen wat vinden van je foto's , en de dingen die je deed en naliet, en daar kunnen ze dan even om lachen of piekeren of hun hoofdjes schudden. Dan houdt het op .

Nu beweeg ik me nog op dat verbindingsstreepje. Ik ben al lang over de helft ( dankbaar dat ik de helft heb mogen halen)  en ik probeer niet teveel achterom te kijken.

Nee. Vooruit!! 

Er staat immers nog wat op mijn boodschappenlijstje:

Slasaus, spoelglansmiddel. 

En nog wat

Eindstatistieken

In hoeveel bedden ik totaal geslapen heb,

Hoeveel kilometers ik in mijn leven heb gereden

Hoeveel flessen wijn ik heb ontkurkt en opengeschroefd

Hoe hoog de stapel kratten bier zou zijn die ik heb weggeklokt..

Vragen vragen

Krijgen we in het puntje van het staartje hiervan geen overzicht  te zien? Handige statistiekjes en leuke weetjes voor bij de film van je leven 

Ik vrees toch dat het antwoord op die vragen, hoeveel orgasmes, hoeveel terrasjes...niet relevant is wanneer het zover is

Mocht je statistieken ter inzage krijgen in die tunnel naar het licht dan zullen dat eerder tabellen zijn die inzicht geven in je religieus gedachtengoed en zaken die daar mee samenhangen. 

Hoe vaak gebeden? Hoe vaak het de kerk bezocht? Hoeveel erbarmen gehad? Hoe vaak de naam des Heren ijdel gebruikt? Hoeveel besodemietert? Hoeveel gegaan voor eigen gewin?

Dit, zodat je je eigen conclusies kunt trekken onderweg naar je eindbestemming,. De tunnel waarin een zij-ingang bestaat waarin je plots infloept en waaraan aan het eind geen goddelijk licht wacht, maar waar aan het eind van een lange file duivelachtige mannetjes staan, klassiek met staart, rode ogen hoorntjes op het hoofd.

Dan baal je wel- je leek zo mooi naar het licht te gaan! Maar begrijpen doe je het wel. De statistieken klopten wel immers, en die aanvechten zou geen zin hebben. Terugkruipen ook niet.

Afin, dan ook daar maar weer het beste van zien te maken.

Genieton

Zonlicht kust zacht mijn huid

Streelt mijn wangen. Verwarmd mijn gezicht

Hemels. De zon kan God zijn

Totdat de koestering waarin ik me heb gewenteld

me benauwd

Mijn gezicht warmer gloed dan mijn bloed

Dan doet de schaduw me goed

Wat ik het fijnst vind aan vakantie vieren in het buitenland is dat niemand je komt storen

Er op uit

 ... Morgen worden we wakker en dan denken we: 'wat moeten we vandaag?' En dan hoeven we niets te doen!!!

En overmorgen...ook niet!!!

De dag daarna? Noppes! 

Zo lagen we gniffelend in bed na voorlopig onze laatste werkdag. Voorpret te hebben 

We stapten behoorlijk gepakt en gezakt in de Toyota Verso en togen Zuidwaarts. Het had enige voorbereiding gekost.

Echt onderweg zijn is een broodje eten op een Franse air en uitkijken over auto's die komen en gaan . Mensen werken zich moeizaam uit blik en strekken de benen. Spoeden zich naar toiletten. 

Zij werd onder Lyon met elke kilometer gezonder. Het gesnotter verdween en de smaak kwam terug

Aankomst bij Saint Quentin -la-de Poterie:

Snelwegen werden lanen, straatjes, weggetjes en versmalden zich tot er nog maar een paadje overbleef

A la Campagne, zeggen ze in Frankrijk

Zwaluwen

De geur van rozemarijn

Een landelijk vriendelijk huisje in het groen. Buiten een zitje. Adem halen

Eerste nacht.

Eindelijk weer zichtbaar, onze onmetelijk mooie sterrenhemel. Tot laag boven de horizon. Zwijgen in ontzag  met vochtige ogen

Die eerste ochtend zonlicht en ruisend groen bladergewaad waar de herfst maar geen vat op krijgt.

Vakantie

Niets meer hoeven dan dat wat we willen.

Moses Sumney - Virile [Official Video]

KALEO - Backbone (LIVE at Breiðarmerkurjökull)

Radiohead - Like Spinning Plates (ballet)

Flowsofie

 'Lik me stuk...?'

Nee, Reneetje, het is 'Lik OP stuk'

Het is 'lik me REET!!'

Descartes had het er moeilijk mee,  de taal der Platte landen, 

Hij kon maar moeilijk aarden in het ordinaire Neerlandse sop 

Het kerfstokparadijs bovendien

Hij hield zich graag bezig met verheven zaken waarin de woorden van de Laagste landen helaas onvoldoende op waren toegerust.

Toen hij een poging deed zijn diepste wereldbespiegelingen te delen met een autochtoon viel dat zoals hij al kon verwachten in verkeerde aarde

Er werd geschamperd

'Ik denk dus ik ben!!???' Gaan we de gevatte filosoof uithangen Reneetje? Wie denk je nou eigenlijk wel wie je bent!? 

We moeten werken hier hè? Er moet vanavond brood op de plank! Tsss...de zin van het leven! Heb je niks beters te doen? Hier, sjouw deze zak kolen maar es naar de Zandstraat  . Daar aankomen, DÁTis de zin van het leven voor jou als het aan mij ligt. En denk niet dat je daar al bent! ' t Is even lopen. Dan kun je wel dènken dat je er bent, maar zo werkt het niet."

De bodem van mijn idealen

De bliksemschicht van vernieuwing treft me niet. 

Zinnen en woorden lijken nietszeggend veel op elkaar

Niets rest me  meer dan te schrijven in mijn eigen taal.

De taal van ontgoochelende verbazing . 

Ik gooi het bijltje erbij neer, de handdoek in de ring

Strevers naar macht opsluiten. Dat gaat nu eenmaal niet

Utopiën zijn zonder idealen sprookjes. 

Laten we wel wezen en ons onderdompelen

Ons voor de leeuwen gooien, de zogenaamde Leidende Mensch

waarvan wij beter weten

We laten ons verbannen naar het onherbergzame Noorden

ergens tussen Ver Heen en Te Ver Heen.

Als Oeigoeren in China

Of meer 

Als gelovige Christenen die weten dat de liefde uiteindelijk winnen zal. 

Strijdend ten onder gaan heeft niets heroïsch.

Jethro Tull - My God (Nothing Is Easy - Live At The Isle Of Wight 1970)

Godverdomme 52 jaar geleden. Zo'n concert!!! Ian Anderson bevlogen

moeder

Geniet mij .Bescherm mij

Ontwikkel uzelf niet ten koste van mij. 

Want ik ben goed zoals ik ben.

Kijk, dat ben ik,

dat kleine stippje aan de rechterkant. In die roodachtige baan.

En U, U wilt macht . Over een deel van dat 

Van mij. 

Het imponeert niet echt weet je

Bovendien, zie je dan niet hoe broos ik ben? 

.

Ik heb geen gedachten - Sluipschutters

Tia

Helderziend

Sommige mensen zijn dat. Tegen wil en dank soms. Maar anderen kunnen er wel wat mee. Al is het maar een boterham verdienen. Die danken zeer voor deze buitengewone gave

Helderziendheid. 'Second Sight 'zeggen de Engelsen.

Ik had ook zoiets, maar toch ook weer heel anders.

Ik had 'dubbelziendheid' . Een paar minuten. Drie of vier, en dat was minder. Dat is geen gave ook. Het is eerder iets dat zou kunnen duiden op een storing in de doorstroming van bloed in de hersenen. Een zogenaamd Transient Ischemic Attack. Kortweg TIA.

Daar wilde ik helemáál  niet aan en toen het voorbij was, ben ik de auto ingestapt om naar mijn werkt te rijden

Misschien kwam dat dubbel zien wel omdat ik een tijd achter de laptop had gezeten en in één keer snel was opgestaan omdat ik plots merkte dat het laat was en ik me moest haasten.

Niets aan de hand. Ik draaide mijn dienst.

s Avonds op de bank voor de tv leek het zich even opnieuw voor te doen, dat dubbelzien, maar het verdween na enkele seconden.

Lang verhaal kort: volgende dag toch maar even langs de dokter, op diens advies naar de spoedeisende hulp en daarna in een ziekenhuisbed om het TIA protocol te ondergaan .Een vragenlijst,  24 uur hartbewaking, 10 keer bloeddruk meten, saturatie opnemen, glucose prikken, en een motorische check-up.

Zo heb ik vanuit bed een kijkje kunnen nemen in de wereld die ziekenhuis heet . Met z'n systeemplafond en met veel geklets en overleg in de verte, rammelende karren en gepiep van monitoren. Een nieuwe ervaring voor me waarin vooral witgekleede dames figureerden die een computerstellage in- en uit de 4 persoonskamer reden waarop ik lag 

En dan opeens een klein leger van vier witgeklede dames met mondkapjes die zich rond mijn bed posteerden. Doktoren. Met vragen en vriendelijk doordringende blikken.

Ik deelde de kamer met oudere dames. Daar babbelde ik soms mee. Er was tv. Ik had m'n mobiel en mijn zorgzame vrouw bracht me behalve de nodige toiletartikelen en kleren ook een Ipad; boeken tijdschriften pennen en een schrijfblok. Ik hoefde me niet te vervelen.

Ik voelde me goed, er waren geen verontrustende resultaten te zien op de monitor. 

Ik heb bovendien geleerd dat een blikje bier consumeren in het ziekenhuisbed tegen het protocol is. 

Of het een TIA was, of iets met de doorbloeding van mijn ogen. Zekerheid is er niet en zullen we ook niet krijgen.  Na 24 uur mocht ik losgekoppeld worden en weg.

Ik was blij maar ook moe toen ik thuis enigszinds beteuterd naar mijn medicatievoorschriften zat te kijken. 

Vroeg naar bed. Veel geslapen. De volgende morgen zag ik dat de antieke klok in de kamer een paar minuten achter stond. Ik zette hem gelijk en met de sleutel wond ik het mechanisme verder op.  

Pieter Derks: geen belastingaangifte

Thea

Nooit eerder kocht ik voor mezelf een kookboek. 

Ik was laatst bij de garage. Daar zou Suzy ( mijn Suzuki) een beurt krijgen en ik had daarom tijd te doden want het zou anderhalf uur duren , schatte de garagehouder in.

Het was aangenaam weer en ik besloot een kijkje te gaan nemen in het  smaakvol ingerichte Kringloopcentrum, een ruime kilometer verderop. Veel meer viel er toch niet in de omgeving, een bedrijvencentrum te doen.  Tenzij je ervan houdt om je te verlekkeren aan glimmende BMW's en Mitsubishi's in helverlichte autoshowrooms

Ik naar de tweedehandsgigant.

Ik ben geen kopert. Mijn oog valt in de winkel op veel dingen die ik mooi of leuk vind, maar de gedachte daarbij is onmiddelijk: 'en dan heb ik het thuis, en dan!?' Niet meteen de klant waar de middenstand reikhalzend naar uitkijkt.

Ik bewoog me op het gemak kringlopend langs snuisterijen, en bladerend en snuffelend in de boekenhoek had ik opeens een kookboek in  handen met daarin recepten die me werkelijk echt het water in de mond deden lopen en die me ook leuk leken om zelf te fabriceren!. Ik houd wel van currygerechten en in dit boek stonden er wel 100! Het was een boek met alleen maar curry's eigelijk. En niet de minste! Heeeerlijk zag het er allemaal uit ook. Oh jongens!

3 eurootjes. Nou, wie doet je wat! Hier kon ik echt wat aan hebben!

In mijn APK goedgekeurde Suzy reed ik terug naar huis, 14 kilometer verderop. Blij met het boek en gerechten uitzoekend die ik binnenkort klaar zou kunnen gaan maken was ik even later thuis aan tafel gezeten. 

Toen mijn dochter en haar vriend op bezoek kwamen liet ik het boek zien. Voor haar als vegetarische levensgenietseter en curryliefhebster  stonden er vast ook een aatal gerechten in die goed in de smaak zouden vallen.

Haar oog viel echter al gauw op de schrijfster ervan, ene Thea Spierings, en er ontspon zich een levendige lacherige discussie dat iemand met een Nederlandse naam toch geen recepten voor authentike curry's kan schrijven. Dat vond zij!   Maar hoe belangrijk is authentiek? Als het maar smakelijk is! Thea was waarschijnlijk een begeesterd iemand die enthousiast recepten uitprobeerde en die die wilde delen. dacht ik. 

Dochter bleef lacherig

Ik wilde mijn aankoop verdedigen.  

Vriend had inmiddels bedaard zijn mobiel ter hand genomen om te kijken wat Google over Thea Spierings te melden had. Over haar stond in het kookboek immers niets te lezen. Geen persoonlijke noot of zelf maar een fotootje. 

Ik hoopte dat hij zou stuiten op een foto van een vriendelijk ogende vrouw met licht Aziatische trekken. Een artikel over Thea waarin ze haar liefde voor de Aziatische keuken enthousiast uit de doeken doet. Iemand die al jaren bezig is met smaak en opmaak.  'Zie je wel!? ' zou ik dan luchtig tegen mijn dochter zeggen....!

Thea Spierings....

Vriend van dochter begon mondhoeken omhoog te trekken toen hij de eerste informatie van het alwetende Google onder ogen kreeg.

En hij liet het ook mij zien

Het eerste dat me onaangenaam trof was dat Thea Spierings niet alleen een boek over curry's had geschreven en samengesteld. Maar het was ook de vrouw achter kookboeken als: 'Pasta en noedels', 'Dineren in stijl', 'Taco's en Tortilla's', '100 groene smoothies', 'Heerlijk Hollands' en zo nog een stuk of wat kookboeken . 

Geen specialiste op het gebied van curry's waarschijnlijk nee, slikte ik toegevend.

Er was een fotootje te zien van Thea, een vrouw met zeer onaangename trekken. Er bij stond een artikel over haar.  Overgenomen uit Faceboek. Daarin gaat ze tekeer over het personeel van de Jumbo. Ze beticht de werknemers daar van levensgevaarlijk gedrag.

Ze waren niet opzij gegaan toen zij een aantal dozen frikandellen uit de vriezer wilde halen, en ook verderop in de winkel had het personeel haar zo dwars gezeten toen ze hamburgers wilde pakken dat ze van nijd een emmer mayonaisse uit haar winkelwagentje naar hen toe had gesmeten.

Ik kon het niet geloven. Was dit...mijn Thea Spierings!?  De schrijfster van mijn curryboek? 

Gedesillusioneerd keek ik naar buiten. De lucht betrok. Achter me werd gelachen.

Zouden er niet meer Thea Spieringsen zijn!? 

Dit kon niet over de kookboekenschrijfster gaan, toch??

Zoeken. Kijken. 

Tuurlijk! Er zijn meer Thea Spieringsen!!! Geen aantrekkelijke typjes overigens , maar ze zijn er wel!! Dus. Dat artikeltje ging over een andere! Dat kon niet anders!! Gelukkig.

Vanmorgen las ik het artikeltje over Thea nog eens. Het had de bedenkelijke kop "Keigevaarlijk dat personeel niet opflikkert als ik dozen frikandel uit het schap haal."

Ik zag ook opeens nevenartikelen, met koppen als

'Poetin bereidt tot wapenstilstand als Macron stopt met bellen'

'Claudia de Brey wéér niet uitgenodigd bij Vredesoverleg tussen Rusland en Oekraïne'

'Schoolkrant stopt met berichtgeving over Amsterdamse onderwereld'

Stom, natuurlijk stom!

Het was een artikeltje uit de satirische online krant van 'Nieuwspaal'

Ik was er ingetuind, net als de anderen trouwens. Altijd kijken van welke nieuwsbron het artikel komt!

Nee, zie je wel. Dat kon de echte Thea niet gedaan hebben! Maar ze is wel van mijn denkbeeldig voetstuk gevallen. Met die batterij kookboeken van haar. 

Afin. Toch maar een paar curry's proberen. Voordeel van de twijfel geven. Misschien is Thea gewoon van alle markten thuis.  

The Dark Side of Shoebill Chicks | Africa | BBC Earth

Alles

      Alles blijft

   Alles gaat voorbij

Alles blijft voorbijgaan

                                                           Jules Deelder, 

                                         Rotterdams dichter ( 1944-2019)

Antropomorfisme

Loekie is alweer een tijdje terug op het scherm. Dat is de zo koddig gevonden leeuwtjespop waarvan hele volksgroepen hebben gebedeld of ie alsjeblieft weer tussen de reclames door mocht figureren en 'asjemenou' mag zeggen. 
-Kinderen die dat gevraagd hebben? 
Nee hoor. Volwassenen wilden de leeuw na 17 jaar afwezigheid weer terug.  Kinderen konden niet eens weten wat Loekie was, tenzij de ouders oude opnamen hadden bewaard, en hun kroost er op de bank bij hadden geroepen: kóm es kijken hoe leuk!. 

Afin, de wens is ingewilligd en in gedachten zie ik de petitie-ondertekenaars van "Loekie terug" gniffelend de reclameblokken bekijken in een film die voor de rest wordt doorgespoeld.

Sideline: ik bedenkt net dat als je op het Rode Plein in Moskou met een bord gaat staan waarop staat : 'Loekie terug!!!' je waarschijnlijk onmiddelijk overmeesterd wordt door de ordehandhaving en 15 jaar gevangenis tegemoet kan zien . In dit geval wel e-nigs-zins te begrijpen 

In tegenstelling tot radioreclame's die mijn persoonlijke grens van stupide verdraagzaamheid nu gevaarlijk dicht beginnen te benaderen kan ik me voorstellen dat mensen bewondering kunnen hebben hoe knap tv commercials in elkaar kunnen zitten. Maar ik denk niet dat de mensen van het actie-commitee 'Loekie moet terug'daar bijster veel oog voor hebben. Die wachten eerder op de reclames, schat ik zo in, waarin pratende dieren figureren , net als hamsters bijvoorbeeld .die dan roepen : 'Hamsterûûû' Hoe succesvol was die reclame niet!!

Zou SUN ook zo'n succes hebben gehad met zijn pratende vaatwasmachine en daarin ook kletsende kommen, borden schalen en pannen? Er is in ieder geval voor deze vorm van reclame gekozen door mensen waarvan je mag verwachten dat ze er zicht op hebben. Vaatwastabletten zijn toch geen producten waarin je kinderen moet zien over te halen om ze aan te schaffen. Ze zijn ge-ent op volwassenen

Maar het houdt niet op als je naar commercials kijkt. Pratende gehaktballen, kaasblokjes in optocht,  Giechelend fruit.  

Dat gaat ver hoor. Een achtergelaten winkelwagentje kan zelfs mensen naar de kleenex doen grijpen. Of de oude lamp die bij het oud vuil wordt gezet . 

Mensen smullen ervan. Volwassenen. Een muisje die een hart op een beslagen ruit tekent...tranen biggelen over de wangen. vertederd wordt ernaar gekeken.

Mensen zullen altijd wel ergens kinderen blijven denk ik. Misschien is dat gewoon lief. Ik neem ze niets kalijk. Noem ze niet infantiel. Nee 

Maar soms denk ik het wèl even. 

  

Virusremmers anders

 .. en hij besloot de lezing over sexuele verlangens met :
"Al met al zou ik me zonder mijn piemel behoorlijk vervelen en flink onhand zijn!", Het was een persoonlijke  bekentenis die onder het merendeel van de mannelijke toehoorders de hoofden licht instemmend deed knikken, en waarderend klonk daarna applaus. 

Dat had hij er goed vanafgebracht. Een snelle teug uit zijn zakflacon. Helaas was er te weinig ruimte om toehoorders de kans te geven nog van gedachten te wisselen en een pijpje te roken want het was tijd om bij Herman te gaan kijken. Die lag opgebaard te wezen in het rouwcentrum op een steenworp afstand en er was een bezichtiging gaande. 

Er was voor gekozen Herman zijn kenmerkende outfit aan te trekken. Het geruite flanellen overhemd, en daaronder een zwart t-shirt. 

Een vredige uitdrukking lag op het gelaat. Krullen op het voorhoofd. 

Naar de kersverse weduwe werden woorden gesproken als: Hij ligt er mooi bij.

'Zo mooi heeft hij er nog nooit bijgelegen', zei ze dan. 'En dan juist NU de oven in, het is zo oneerlijk'.

De pandemie had heel wat teweegebracht. De consternatie was groot geweest toen uiteindelijk bleek dat het virus geen vat kreeg op mensen met enig percentage alcohol in het bloed. Dat balletje kwam aan het rollen toen bleek dat vooral orthodox moslims en andere niet-drinkers slachtoffer werden. De overheid schoot laagbetaalden te hulp met flesjes Beerenburg en pleegzuster bloedwijn. Maar dat kwam helaas voor Herman te laat.

De wereld zou er in de nabije toekomst beter uit kunnen komen te zien. De geslonken wereldbevolking leek een kentering te kunnen gaan betekenen in het onverbeterlijk verder onleefbaar maken door de mens van de leefomgeving. Het milieu zelf had zich verweerd. zo zei men

Jammer dat er zoveel Russen aan de wodka zaten, schamperde een enkeling die het niet zo met dat volk op had. Ja, die mensen heb je ook

Ook pijprokers leken een moeilijker prooi voor het zeer besmettelijke virus, en zo deed de pijprokende leraar opnieuw zijn intrede in het onderwijs. Maar ook in het straatbeeld zag men veel pijprokers. 

Ze zochten elkaar op in zonsopganggroepen. Elke dag moest gevierd worden.

Niet gedacht dat ik dat allemaal nog mee zou maken. Maar het had wel wat

De Beste Fietsenmakers - Sluipschutters (S5A1)

Ontroerd

Nu het wemelen is gaan hemelen
is er plaats in mijn hoofd gekomen voor andere zaken
Onder andere sentimenten. 
Sentimenten gevoed door herinneringen, dankbaarheid, schoonheid.

De uitingsvorm: tranen!  Niet van verdriet. Wel van ontroering
Aangezwengeld door muziek. Het hoeft niet per sé muziek te zijn uit
'Mijn Tijd' zoals mensen dat zo idioot plegen te noemen, waarmee ze bedoelen, de tijd dat ze de daadwerkelijke leeftijd hadden van zeer jong tot 25. Muziek uit hun eerste kwart eeuw. Daarna zijn ze blijkbaar 'uit de tijd' gegleden. 

Ik leef nú, voor de duidelijkheid!. Ik beschouw dit evenzeer als 'mijn tijd' Ik ben godverdomme nog niet afgeschreven,.

Er zijn veel muziekstukken, nummers die me rechtstreeks treffen in het hart, of in mijn buik. Dat weet ik niet precies, maar de tranen wellen op.

Dat kan bij verschillende genre's zijn. Soms zelfs bij zogenaamd chaotische nummers, nummers waarvan anderen zeggen: mag die klereherrie alsjeblieft uit!!?

Dan kan ik zitten snikken. Omdat ik die chaos, en de weg daar uit prachtig vind.

Of omdat de gedrevenheid en emotie van een uitvoerende artiest me zo heerlijk van slag kan brengen

Daar is dus meer plaats voor.  Voor die dingen.

Je hebt er niet veel aan, of misschien wel. Tranen van ontroering zouden kunnen ontladen, wordt soms beweerd. Het zal allemaal wel. Het beste wat ik doe is er maar van genieten, en dat doe ik ook. Heimelijk ben ik er steeds weer naar op zoek. Naar muziek waarbij ik blijf hangen. Die me raakt. 

Floating Points - Kuiper (Live)

Klaar voor een spannende space, techno funk en jazz reis ? Dan speel af!

spreekwoorden schrappen

We zijn er inmiddels achter dat we zijn bedot:

Rust Roest namelijk niet
En Arbeid Adelt ook niet!
Geld stinkt wèl!

Misdaad loont

En als je een kuil graaft voor een ander, dan valt ie er gewoon in. 

God

Ah, daar is God!
Ik had hem als een tijdje niet meer gezien

Hij was er wel, maar verstopt achter de wolken

Wat heb ik Hem gemist! Dat besef ik

nu ik Hem weer voel.

Zijn onmetelijke warmte

Nu ik hem weer meemaak, dat heldere licht

Dat blauw opeens,  die warmte

waarin ik me gekoesterd voel

en mijn hart zich opent

God laat niet zomaar naar zich kijken

maar dat hoeft ook niet

want je voelt Hem. 

God is liefde

Zoals in de woestijn

in kleine nederzettingen mensen juichen

wanneer eindelijk het water uit de hemel gutst

 

Genieten? Hoe pak je dat aan?

Ik hoor zo vaak dat mensen alles uit het leven willen halen. Dan gaan ze zoeken en doen. In zichzelf. Buiten zichzelf. Capaciteiten en talenten mogen niet ongebruikt gelaten worden, want dat is zonde. Ze zoeken naar de beste versie van zichzelf. 

Ik weet niet wat ik ervan denken moet. Het is misschien wel de beste manier waarop je je leven kunt leiden. 

Maar  je hoeft toch alleen maar te kunnen genieten?  Dan denk ik ook weer. Dan vraag ik me af: waar komt dat maniakale  toch opeens vandaan? Dat je van alles moet doen en kunnen en ervaren...?

Doe normaal en relax man!! Komt vanzelf goed! Rustig maar!

.....................................Of ben ik gewoon lui?

Dikpik

Ik herinner me van vroeger sprak opa, lang voor de komst van het internet, de pornoboekjes van toen. De Rosie, the Chick, de Candy. Ik weet niet of ze nu nog bestaan, maar indertijd lagen er schappen vol mee in de kantoorboekhandel. Ze vonden gretig aftrek, zou je enigzinds plastisch kunnen zeggen. Als puber wil je natuurlijk je licht opsteken . Sex was  spannend. Er ging een wereld open bij het zien van al die foto's en verhalen.

Er stonden ook verschillende rubrieken in de boekjes. Vragen van lezers, en werkelijk  serieuze antwoorden daarop . En ook, kontaktadvertenties!  Mensen die sexuele wensen en verlangens hadden en daar een partner bij zochten lieten dat middels een advertentie weten, meestal voorzien van een fotootje.

Dat fotootje was meestal een kiekje waarop een  zeer schaars gekleed of meestal naakt lichaam van de adverteerder of adverteerster te zien was. Doorgaans zonder hoofd. Mannen en vrouwen toonden hun vleeswaar. De term dickpick bestond nog niet. Je kon reageren op de advertenties onder nummer. 

Nu worden dickpics ongevraagd gestuurd naar vrouwen middels whatsapp en andere media. Misschien zijn dat mannen die vroeger ook die plaatjes in de Rosie of de chick hebben gezien en hebben gedacht dat dat dus de gangbare manier is om vrouwen te verleiden.

En er zijn vast ook vrouwen die daar warm voor lopen, net zoals er vrouwen zijn die 's nachts hun wekker zetten om naar curling te kijken onder het genot van een zakje maden met mayo.

Maar andere vrouwen vinden het afsotelijk. Dus mannen, niet doen. Je hebt er niets aan. Hoe groot je penis ook is, het maakt het alleen maar nog afstotelijker. Wanneer je een vrouw leuk vind kun je wellicht beter een bloemetje geven.

Of een foto van een picnic!  Vind ze vast veel leuker!

Jippie

Ik mag Jippie zeggen, en daar ben ik blij om. 'Jippie Jippie Jippie!!'

Hoppa.

Jippie betekent niets. Het is alleen maar een vreugdekreet. Een veel leukere als het uit het Duits stammende 'Hoera!" Dat riepen jagers vroeger wanneer ze een dier hadden neergeknald. Ik heb er niets mee. Ook niet met 'hieperdepiep'

Maar Jippie klinkt goed. 

Tenminste als je het niet te somber uitspreekt. want dan klinkt het al snel als 'Dippie"met een D.

Vrolijk uitroepen dus, Jippie. Als je muts op hebt, of een ander hoofddeksel, gooi dat dan in de lucht wanneer je het uitroept!  Dat oogt grappig. Oefen het maar voor de spiegel.

Lach erbij. Dans erbij, zing!

En dan, op 5 mei, ga je naar buiten en laat iedereen zien wat je ervan brouwt!! Allemaal!

Want we zijn vrij!