Goeroe Ger zwabbert er op los

Er komt  een punt van verzadiging in veel dingen. Zin in lekker eten heb je totdat je honger is gestild. Sexuele opwinding en geilheid ebt  weg na het orgasme.  Extra hartkloppingen door nieuwe ervaringen zijn al een stukje minder de tweede keer. 

Alles dat je al eerder zag, deed, of voelde gaat bekend worden. Vertrouwd. Veilig, zo je wilt. 

Je kunt tevreden leven met alles wat op een gegeven moment gewoon is.

Maar er is het volgende aan de hand

Het gewone ontneemt voor mensen spanning, en wordt ervaren als sleur of saai. 

Men heeft de angst om te vervallen in een grijze grauwe nevel die het zicht op heldere kleuren ontneemt. Mensen zijn dan geneigd  hun leven een kleine boost te geven door het aangaan van nieuwigheden. Nieuwe ervaringen. Nieuw werk. Nieuwe dingetjes kopen; sporten, een kind nemen, op vakantie gaan.

Net als iedereen.

Je wist het al maar telkens opnieuw moet dat weer ervaren worden met soortgenoten. Bij de ingang van de meubelgigant op de vrije pinksterdag. In de kilometerslange file op de Route de Soleil. In de zigzagrij bij het pretpark of op de luchthaven. 

Vaak is het niet  de vernieuwing die je werkelijk zocht. Je voelt je als een zak in de rij. Je verbijt je stress. Het leven heeft je gefopt. Zo voelt dat.  Maar je verisselt de ene sleur voor de andere. Je doet niets nieuws, je doet anderen na.  Inclusief de mooie verhalen achteraf. Je doet er mee mee. Je had een fantastische tijd, dat zeg je. 

Zaak lijkt me om dat niet te laten gebeuren. Het is beter keuze's te maken die je werkelijk gelukkig kunnen maken. Je hoeft niet te vluchten, maar maak je leven waardevoller door beter om je heen te kijken. Gewoon, daar waar je woont

Leuk gezegd. Ook niet moeilijk voor hen die het gegeven is te kunnen genieten van de kleine dingen. 

Helaas is dat niet iedereen  gegeven. Velen letten niet op kleine dingen maar zitten soms hopeloos verstrikt in kluwen hersenspinsels Dat is bekend. Het is ook iets dat mensen zelfs verdedigen als zijnde 'hun natuur' .

Toegegeven, de De homos interminente ( de oogklepmens) bestaat al heel lang en is gericht op zaken als eigen gewin, het eigen ik, macht, geld, heerschappij. Meestal uit zich dit in milde vorm, maar het is toch ernstig genoeg. Het is voor hen niet eenvoudig de aandacht te richten op de simpele dingen- laat staan het genot daarvan te mogen ervaren. 

Waar ik heen wil is dit: 

Een leven zonder verzadiging. Het telkens weer opnieuw kunnen genieten van dagelijkse dingen. 

Voel die douche, voel die warme waterstralen over je lijf. Je ontbijt. Kijk die vlokken, proef die koffie, hoor dat beschuitje, zie dat fruit, die peer, die sinaasappel. Kijk die vogels, zie dat vroege zonlicht, die wolken. Hoor dat ruisen. voel die ochtendbries. Voel dat je deel uitmaakt. Dat dat uitmaakt. Dat je niets hoeft. 

Jakker toch niet mens, nergens voor nodig.