Er op uit 4, Bardenas Reales

' Frankrijk heeft alles,' dat riep ik vaker in de decenia dat we er met de kinderen en de caravan  op uit trokken voor de jaarlijkse vakantie. Rivieren, zeeën, meren, bergen, bossen, rotskusten, moerasgebieden, grote mondiale steden, maar ook schilderachtige dorpjes. Het wachtte allemaal op ons. Frankrijk heeft gorges, valleien, heuvels, ( uitgedoofde) vulkanen, een steppe, noem maar op.

Oke zeikerds. Toendra's, Fjorden,je kunt allicht wel wát verzinnen. 

Frankrijk had ons meer dan genoeg te bieden, daar kwam het op neer! 

We hadden praktisch gezien bovendien niet bijster veel alternatieven om naar af te reizen. Alles ten Noorden van Nederland was al afgevallen omdat de vrouw beslist geen regen wilde gaan opzoeken en de kans op nattigheid daar nu eenmaal groter was...en naar het Zuiden trekken met de auto en de caravan en kinderen achterin moest je niet te lang willen rekken. 100 km per uur schiet niet op namelijk. Italië en Spanje vielen daarmee af. Te ver. Het zou gekkenwerk zijn om daarheen te gaan. En wil je ook af en toe wat water, een zee, een meer of een rivier om in te springen: Frankrijk had het ! Naast vaak een betere weersverwachting, dus daar gingen we weer.!

Het was ook betaalbaar , dat mag ik als argument niet ongezegd laten. In het hoogseizoen met de kinderen weg. Het verblijf qua kosten op een camping kwam verreweg als beste naar voren. 

Maar net even over de grens, over de Pyreneeën in Noord-Spanje daar heb je iets wat ze in Frankrijk niet hebben. Een woestijnachtig gebied, waarvan ik thuis op de laptop wat foto's zag en waarvan ik dacht, daar wil ik heen: De Barderas Reales.

Het is nu ook een andere tijd. We zijn niet meer gebonden aan het hoogseizoen. We hebben de caravan verkocht en de kinderen zijn uitgevlogen. 

Nu kunnen andere, zuidelijker landen  meer aan bod komen. Dan is er in Europa toch veel te ontdekken en veel moois te zien 

Dus  wij en de auto, de laatste bevrijd van een achter hem stuiterende hut op wielen, zijn ongebonden. Een mini-roadtrip in Spanje gingen we doen. En het werd wat ik me er een beeje bij voorstelde.