De bliksemschicht van vernieuwing treft me niet.
Zinnen en woorden lijken nietszeggend veel op elkaar
Niets rest me meer dan te schrijven in mijn eigen taal.
De taal van ontgoochelende verbazing .
Ik gooi het bijltje erbij neer, de handdoek in de ring
Strevers naar macht opsluiten. Dat gaat nu eenmaal niet
Utopiën zijn zonder idealen sprookjes.
Laten we wel wezen en ons onderdompelen
Ons voor de leeuwen gooien, de zogenaamde Leidende Mensch
waarvan wij beter weten
We laten ons verbannen naar het onherbergzame Noorden
ergens tussen Ver Heen en Te Ver Heen.
Als Oeigoeren in China
Of meer
Als gelovige Christenen die weten dat de liefde uiteindelijk winnen zal.
Strijdend ten onder gaan heeft niets heroïsch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten