Nu ik dood ga, na dit geboren worden, waar ik - wie weet- ooit om gevraagd heb ( maar ik denk niet dat ik- en wie was dat eigenlijk?- daar enige invloed in heb gehad) zie ik onder ogen dat ik snel bij ieder vergeten zal zijn. Geen wapenfeiten na mijn aardse verschijning als GB. Geen naam die doorklinkt naar volgende generaties of zelfs heel klein vermeld zal worden op Wikipedia.
Er zal nog even ergens op een kerkhof een steentje staan waarop naast mijn naam een geboortedatum en een sterfdatum te vinden zijn. Tussen die data in staat een streepje - dat staat dan symboool voor het leven dat ik geleid heb..
Kinderen kunnen wat vinden van je foto's , en de dingen die je deed en naliet, en daar kunnen ze dan even om lachen of piekeren of hun hoofdjes schudden. Dan houdt het op .
Nu beweeg ik me nog op dat verbindingsstreepje. Ik ben al lang over de helft ( dankbaar dat ik de helft heb mogen halen) en ik probeer niet teveel achterom te kijken.
Nee. Vooruit!!
Er staat immers nog wat op mijn boodschappenlijstje:
Slasaus, spoelglansmiddel.
En nog wat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten