Eens in de maand sta ik mezelf toe om te roken. Dat doe ik nu al een jaartje en ik kan dat.
Gisteravond had ik mijn Mei-rookdagje. Niet omdat de behoefte daaraan zo sterk was, maar gewoon omdat ik dat zo nu en dan wel eens lekker kan vinden. Het is geen verslaving of verslavingsgedrag. Het is alsof je weer es een rodekoolstamppot eet. Het hoeft niet, maar af en toe toch wel eens lekker.
Ik merk wel op dit roken goed samengaat met drinken. Ik merkte het vanmorgen.
De ochtend is mijn moment van de dag. Ongestoord de dag beginnen en lekker wat aankeutelen met een koffietje, lezen, een spelletje doen, nieuws lezen of wat schrijven- deze jongen is dan in z'n element! Zo niet déze morgen. Intern merkte ik dat ik niet fit was. Een moeheid was irritant prominent aanwezig in mijn lijf. Een lusteloosheid die niet wilde verdwijnen. Zo vond ik mezelf leeg voor me uitkijkend op een stoel achter de tafel.
Koffie hielp niet om dit gevoel te verdrijven. Een koude douche had dit waarschijnlijk wel gedaan, maar dat vond ik overdreven. Ik kon immers nog even gewoon terug naar bed gaan. Ik heb immers geen agenda en kan doen wat ik wil.
Terug naar bed.
Lekker even nog tegen Ingrid aankruipen.
Ik bedacht dat het de Chardonnay van gisteravond moet zijn geweest waardoor ik me nog niet opperbest voelde. Niet de Chardonnay zelf, maar de hoeveelheid ervan. Ik had teveel gedronken, dat zal het zijn geweest. Ik kan een glaasje drinken tot een glas of drie. Ga ik daar overheen dan kappen de remmen plotseling. Dan treedt er een katalysator in werking en gaat het drinktempo met rasse schreden omhoog.
Gelukkig komt dit niet vaak voor.
Niet meer.
In bed kon ik rustig liggen want er klonk getik tegen de ruiten. Regen. Wat zou je dan onrustig gaan doen! Regen is er om je eraan te herinneren dat je gewoon in bed kunt blijven ( pensionadowijsheid).
Een uur later wordt er langzaamaan wat meer licht naar binnen gestrooid, en stopt het getik.
Koud is het niet. Een graad of 17.
Ik sta opnieuw op, voel me beter en ik heb aankeutelideeën om de ochtend mee op te vullen. Met spijt dacht ik nog even aan gisteren.
Niet alleen omdat ik teveel gedronken had, en ik had een prima dag gehad. Maar:
Gisteren was het 9 Mei. Ingrid en ik hebben elkaar op die dag voor het eerst gekust en de dag mag dan een romantisch tintje krijgen.
Helemaal vergeten'.
Ingrid zei gisteravond: weet je wat voor dag het vandaag is?
En toen wist ik het.
Ingrid had liever een man gehad die romantischer was als dat ik ben, maar ze kent me en was daarom niet buitengewóón teleurgesteld, maar jammer was het wel. We kennen elkaar nu 46 jaar! Nog steeds samen door 1 deur. Lief en leed gedeeld. Dat is toch mooi!
1 opmerking:
♡♡♡♡♡ mooi
Een reactie posten