Vandaag vertrekken we naar een onderkomen ( een sta-caravan) in de buurt van Talmont-sur Gironde. Dat ligt niet bijster ver van hier, ongeveer anderhalf uur rijden. Het dorp is gebouwd op een rots aan de brede rivier de Gironde. De naam zei het al. Het is net of je er aan de oceaan zit. Witte huizen, blauwe luiken. Het wordt eén van de mooiste dorpen van Frankrijk genoemd, en daarom kan het er in het hoogseizoen wel eens behoorlijk druk zijn. Inwoners kent het dorpje nauwelijks, het zijn er nog geen 100!
Een paar jaar geleden ben ik hier samen met Ingrid geweest . We hebben er genoten, ook en vooral van de omgeving. Ik heb daar toen een lokaal biertje gedronken dat mijn smaakpapilletjes deed dansen tot aan de zevende hemel. Het is de voornaamste reden dat we dit dorpje hebben uitgezocht om nog een keer te bezoeken. Om IN te slaan!! om het even banaal te formuleren!!
Dus vanmorgen liep ik voor de laatste keer over de boulevard langs het strand naar de boulanger. Het was er stil. Het strand was wit en leeg. Slechts een tractor bromde er overheen met een draaiend zandfilter erachter. Het zand lag er onberispelijk schoon en glad bij. Het werk was bijna gedaan, Ook werden door een in oranje overal gestoken werker de volle vuilniszakken langs de boulevard vervangen door lege.
Dat was alles. Voor de rest liep ik er als een van de laatste overlevenden na een epidemie van het één of ander. Nee, zo macaber was het sfeertje niet, Het was de ochtend, waar ik juist zo van hou! Alles zien beginnen.
Heerlijk buiten al was het voor het eerst dat er geen blauw in de lucht waar te nemen viel. De temperatuur was goed voor een korte mouw.
Nu is het ontbijten met koffie ,
.jpg)
inpakken....en.....
ah oui
Geen opmerkingen:
Een reactie posten