Heaven and minder heaven

 Opeens waren we niet meer alleen in ons appartement . Na een klein tropenbuitje werd ons huisje opeens bevolkt door duizenden en duizenden kleine vliegjes. Ze kropen over de vloer de tafel het plafond tegen de muur overal waar je maar keek. Apathische vliegjes die zich van tafel af lieten vegen en geen verzet boden. Ze vlogen niet weg. Ze vlogen eigenlijk nauwelijks . Ze kropen. Ze kropen overal. Ik kreeg er jeuk van

Het waren er te veel!! Had je ze van tafel geveegd dan was het een kwestie van seconden en dan waren ze er weer. 

We moesten ermee dealen. Ook met de gewone reguliere vliegen die zich weliswaar in veel minder grote getale lieten zien maar die  irritant aanwezig waren.

Wat dat betreft is het goed dat we vandaag uit dit onderkomen vertrekken. 

Toen ik vanmorgen rond 04.30 wakker werd zaten ze ook al in mijn nachthoofd. 

'Weet je wat ik zie als ik gedronken heb? Allemaal beestjes' Wie kent dit zeurderige liedje nog? Het begeleide die vroege ochtendbeelden. 

*

Gisteren waren we in een mooi natuurgebied bij een waterval. Dat was ontzettend genieten voor mij. Ik ervoer het daar als bijna paradijselijk. Het weer was net als de begroeiing tropisch. De rust, de enorme weelderige planten en pluimen, de rotswanden die net als de waterval naar beneden leken te willen glijden maar hierin gestold waren, maakten het bijna onwerkelijk. Het decor voor een film, of het gevoel dat je in een enorm terrarium rondliep. 

Hoogtepuntje in deze  vakantie. Salto de La Novia