Herinneringen: alles veranderd

 Wat heb je aan reizen als je ze niet in je hoofd kunt opslaan? 

Dan gaat het gezegde: 'Wie vele reizen doet kan veel verhalen'  niet op.

Wel het credo: 'Je leeft in het hier en nu 'doet opgeld.  Dat is misschien nog wel belangrijker. Ervaringen die je opdoet in je leven en die je doen veranderen of bepalend zijn zal ik me tóch nog wel voor de geest kunnen halen. Houd ik me voor.

Ik verzamel herinneringen uit mijn vroegste jeugd. Wanneer me plots iets te binnen schiet van 'oh ja' dan noteer ik dat bij die verzameling, die ik laatst weer eens doornam. Daarin  kwam onder andere dit tegen:

"Stellendam. Ik kom er niet vaak meer maar ik kom er graag. Ik houd ervan om langs de oude haven te lopen. Langs de oude meerpalen, de half vergane aanlegsteigertjes, langs het pad, langs de dijk, tot daar waar de haven zich splitst. Hier stond 40 jaar geleden nog een klein vuurtorentje. Het was toen al niet meer als zodanig in functie, maar het was een mooi doel om naar toe te lopen en langs een roestig trappetje er op omhoog te klimmen. Aangrenzend was er een gebied vol kreken, en wij konden er prachtig slootje springen.

Het bungalowpark was er nog niet, maar zou er al wel staan voor ik Stellendam voor Den Haag moest inwisselen.

Ik kan me nog herinneren dat ik boven vanuit het slaapkamerraam van zus de bouw van het park zijn aanvang zag nemen en langzaam zag voltooien, en me dat geen fijn gevoel gaf. Al die huisjes opeens.

Het trof me pijnlijk. Het besef dat alles veranderde. Dat de wereld niet bleef zoals ie was, de wereld die je kende. De wereld, mijn leefomgeving, veranderde zonder dat ik er enige invloed op kon uitoefenen. Ik voelde me er zeer unheimisch onder. Maakte me verdrietig. Ik geloofde bijna niet dat het gebeurde. Binnenkort zouden ze wel ophouden met bouwen en alles weer in orde maken . Die gedachte, maar ik wist ook wel beter. Het was meer de wens van de gedachte dan de gedachte zelf. Ik wilde die vernieuwing niet. Ik wilde dat alles bleef zoals het was. Het vertrouwde bekende"

Maar ik heb te kampen met een slecht geheugen. Daarom maak ik misschien ook zo veel foto's. Die kunnen  dienen als ezelsbruggetjes en herinneringen doen opvlammen. 

Die herinneringen zal ik dan ook maar weer noteren, want er is nóg een gezegde waar wat voor te zeggen is: 

'Wie Schrijft, die Blijft"