Geweld

Weet je nog, de PSP van vroeger? De afkorting  stond voor de Pacifistich Socialistische Partij.  De  partij met het gebroken geweertje. Ik herinner me dat ik zelf ook nog een tijd met zo'n speldje heb rondgelopen. 
Die had je toen nog, mensen die dachten dat ze tegen geweld waren. Meer dan anderen tegen geweld zijn.  Oorlog levert niets op, werd gezegd. Het kent slechts verliezers. 

PSP-ers werden uitgemaakt voor non-realisten, utopisten.

Geweld is onmiskenbaar een middel voor machtsstrevers om hun doel te halen. Dat haal je er niet zomaar uit. Geweld zit mensen mannen nu eenmaal in het bloed. Mannen genieten van knallen, ontploffingen, schieten, de baas spelen, anderen de wil op leggen, macht hebben. De goeden niet te na gesproken

Geweld valt niet te weren. Machtdenkers niet, de wapenlobby niet. We hadden en hebben er nu eenmaal in de samenleving mee te maken, met  geweld .Het zit er van kinds af aan al in. Kleuters kunnen elkaar al naar het leven staan.

Goed, dat gezegd hebbende, meende zich eind jaren 90 een groep te profileren die zich teweer stelde tegen Zinloos Geweld. Het onderscheid tussen zinvol en zinloos geweld was kennelijk gemaakt . Het groeide uit tot een beweging die gehoord werd en breeduit in het nieuws kwam en werd besproken. Uiteraard kende de beweging veel sympathisanten, want wie kon er tegen zinloos geweld zijn? Het was een beweging die zich bediende van een lieveheersbeestje als symbool (en een heel groot grijs gebied.) 

De afdrukken van het lieveheersbeestje op de stoepen voor schoolpleinen bleken op den duur echter niet tegen regen en wind bestand en vervaagden gaandeweg .

De beweging liet niet meer van zich horen en stierf een roemloze dood . Heden ten dage hoor je nauwelijks meer iets over zinloos geweld.

Het thema raakte een beetje op de achtergrond. Geweld bleef in al zijn gruwelijkheid in alle vormen bestaan.

De laatste weken hoor ik wederom een volgende nuancering op het terrein van geweld.

Het ging over proportioneel en disproportioneel geweld. Je schiet een kind dat een lolly pikt niet met een Kalasjnikov overhoop, dat is niet proportioneel, even als voorbeeld. Je moord niet een heel volk uit omdat er ergens terroristen zullen zitten.

Maar is het te rechtvaardigen als je iemand een klap met een paraplu op zijn hoofd geeft die zijn bewondering uitspreekt over de man onder wiens bevel  je familie is vermoord  ?

Ik wil dat nog wel es even in dat licht bezien . Gezien de discussie over wat proportioneel is en wat niet zou ik dit incident kunnen aanhalen als voorbeeld van proportioneel geweld. 

Je spreekt je bewondering ook niet uit voor Hitler als iemand die een goede oplossing had voor het Jodenprobleem.

Sommige dingen doe je niet. Ze zijn niet grappig ook. Helemaal niet. Het is misselijkmakend en afstotend.

Persoonlijk ben ik een pacifist gebleven. Tegen elke vorm van geweld. Het grote probleem is echter, wat doe je met mensen die wel geweld gebruiken? Je wilt dat het stopt