Ik ben inmiddels in een fase in mijn leven beland die zich laat kenschetsen door emotioneel rustiger vaarwater.
Mijn wilde haren zijn er al jaren eerder op weggedreven. Mijn onrustige hormonen zijn er ook in gevallen; willen nog wel eens de kop opsteken maar wanneer je er even niet op let niet laten ze zich rustig met de kalme stroom meedrijven.
Tegendraadse bewegingen zijn er nauwelijks waar te nemen, stroomversnellinkjes tonen zich slechts alleen in die van de allerlichtste categorie.
Een saai riviertje, zou je denken.
Dan kom je wellicht in de buurt.
Ter vergoelijking zou ik willen zeggen ‘zolang als het stroomt, stroomt het’
We bevinden ons hier niet in een poel.
Het stroomt.
Niet met begeestering, niet met passie, goed.
Maar het stroomt.
Op het hellend vlak van de leeftijd,
met de stootkracht van een milde kracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten