God in Frankrijk

Het is geen reizen wanneer je met 120 kilometer per uur over de autosnelweg van Frankrijk scheert.  Het is het je verplaatsen in een geavanceerd stuk blik op wielen. 
Desondanks kan ik daar zeer van genieten. Ik zie graag de landschappen aan me voorbij trekken onder het genot van het beluisteren van eigen muziek dat op een passend volumeniveau door  goede speakers de auto tot een kleine studio maakt . 
Ruim 5 uren waren we vandaag onderweg om te arriveren  in een volgend verblijf - gister al gereserveerd- en wel een gîte bij een chateau, waar we ons - zo bleek al snel na aankomst -ons kasteelheer en kasteelvrouw konden wanen in een riant en smaakvol ingericht onderkomen.

In hoeveel onderkomens we in ons leven de nacht hebben doorgebracht weet ik niet . De meeste ben ik vergeten maar sommige verblijven vergeet je niet, en daar hoort deze waar we nu zitten vast ook bij. 

De omgeving is prikkelarm. Binnen loopafstand kun je hier paarden zien lopen in een weiland. Kippen. Je kunt zien hoe groen het is. We zagen ook twee kleine reetjes, We zagen het langzaam donker worden. En dat waren de directe externe prikkels. 

We hebben ons terras en ons verblijf. Ik zit nu buiten met de laptop. Het is een zoele nazomeravond Ik heb een goed glas witte wijn naast me staan. Ik zie achter een boom een bijna volle maan de kop opsteken om het chateau en ons verblijf in een feeëriek schijnsel te zetten. 

Hoe rijk kun je je voelen?

God in Frankrijk is er ook. We zagen hem net en hij groette ons. Enigszins jaloers

Maar we nodigen hem uit. Hij mag er bij komen..