Visie

'Kaarsrecht 'zo luidde het antwoord op de vraag vanmorgen over hoe de horizon was. En vanavond is ie dat nog steeds. 

Vanuit de positie waarin ik de horizon waarneem kun je ook weinig anders zeggen. 

Op andere dagen kunnen we wel eens een scheve horizon waarnemen maar vandaag? Alles is in orde! Of misschien, als we heel hoog gaan staan? Dan om ons heen kijken? Op Elba heb je de Monte Capane, een berg meer dat 1 kilometer boven zeeniveau. Als je daarop staat en je kijkt naar de horizon - stel dat het helder is èn je de horizon in al z'n breedte waar kan nemen - zou je kunnen zien dat ie aan de uiteinden, helemaal rechts en helemaal links een uiterst kleine buiging maakt, want de aarde is natuurlijk rond. 

De mogelijkheid om die curve te kunnen waarnemen is voorbehouden aan mensen die een berg in de buurt hebben staan èn capabel zijn om er op te komen èn er de zee in al z'n breedte op kunnen zien!

Dat is nogal wat. 

Vaak staan er installaties, gebouwen en heuvels het zicht op de horizonlijn te belemmeren. 

Kijk

Daar heb je het weer.

Eerder schreef ik al over de sterren, dat we die niet meer waarnemen, en wat dat betekende voor ons menszijn, en nu blijkt ook overduidelijk dat wij mensen minder en minder in staat worden gesteld horizonnen waar te nemen! 

Wat dat betekent?

Verlies aan visie bijvoorbeeld!  Ik neem dat waar bij mensen. Je ziet het ook terug. We hebben geen lange-termijn visie meer. Het korte termijn denken is het verst wat veel mensen kunnen behapstukken in hun hersenpan. 

Geen horizonnen kunnen zien betekent geen lange-termijn beslissingen kunnen maken want er is geen visie. Je weet niet meer wat dat is: visie!  Het zicht wordt belemmert, Geen sterren geen horizonnen geen vertes. Geen dromen.

                              hier was ie nog scheef